და მრქუა მე; ძეო კაცისაო, შეჭამე თავი ესე წიგნისაჲ ამის, და წარვედ, და არქუ ძეთა ისრაჱლისათა.
და განაღო პირი ჩემი, და შემაჭამა მე თავი იგი წიგნისაჲ მის, და მრქუა მე;
ძეო კაცისაო, პირმან შენმან შეჭამოს, და მუცელი Page of ms. J: B59r შენი აღივსოს თავითა ამით/ წიგნისაჲთა, რომელი მიგეცა შენ. და შევჭამე იგი, და იყო პირსა შინა ჩემსა ვითარცა თაფლი ტკბილ.
და მრქუა მე; ძეო კაცისაო, წარვედ და შევედ სახლსა მას ისრაჱლისასა, და იტყოდე სიტყუათა ჩემთა მათა მიმართ,
რამეთუ არა ერისა მიმართ ენა-მძიმისა მიგავლინებ შენ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა,
არცა მრავალთა ერთა უცხო-ჴმათა, და უცხო-ენათა, არცა რომელნი იგი ენითა ძნელ არიედ, რომელთაე არა გესმეს სიტყუაჲ მათი. დაღათუმცა ეგევითართა მიგავლინებდ შენ, მათმცა ისმინეს შენი.
ხოლო სახლმან ისრაჱლისამან არა ისმინოს შენი, რამეთუ არა ჰნებავს სმენად ჩემი, რამეთუ ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ მაცილობელი არს და გულ-ფიცხელი.
და აჰა ეგერა მიგეც პირი შენი ძლიერი წინაშე პირსა მათსა, და ძლევაჲ შენი განვამტკიცო წინაშე ძლევისა მათისა.
და იყოს მარადის უძლიერჱს კლდისა. ნუ გეშინინ მათგან, ნუცა შესძრწუნდები პირისა მათისაგან, რამეთუ სახლი განმამწარებელთაჲ არს.
და მრქუა მე უფალმან; ძეო კაცისაო, ყოველთა სიტყუათა რომელთა გეტყოდე შენ, დაისხენ გულსა შენსა, და ყურითა შენითა ისმინენ.
და წარვედ და შევედ ტყუეთა მათ, ძეთა ერისა შენისათა, <და> ეტყოდე და არქუ მათ; ამას იტყჳს უფალი, ისმინონ ხოლო თუ, და დასცხრენ.
და აღმიღო მე სულმან, და მესმოდა შემდგომად ჩემსა ჴმაჲ ძრვისა დიდისაჲ. კურთხეულ დიდბაჲ უფლისაჲ ადგილით თჳსით.
და ვიხილე ჴმაჲ ფრთეთაჲ ცხოველთაჲ მათ, ფრინვიდეს რაჲ ერთი ერთისა მიმართ, და ჴმაჲ ეტლის-თუალთაჲ მათ მახლობელად მათსა, და ჴმაჲ ძრვისაჲ.
და სულმან აღმიღო მე, და აღმამაღლა მე, და ვიდოდე მე სიმძაფრითა სულისა ჩემისაჲთა. და ჴელი უფლისაჲ იყო ჩემ ზედა ძლიერი;
და შევედ ტყუეთა მათ აღმაღლებული განცხ<რ>ომით, და მიმოვლენ დამკჳდრებულნი მდინარისა მის ქობარისანი, რომელნი იგი იყვნეს მუნ, და ვიყავ მუნ შჳდ დღჱ, და ვიქცეოდე მათ შორის.
და შჳდისა დღისა შემდგომად იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, და Page of ms. J: B59v თქუა;
ძეო კაცისაო, მსტურად მიგეც შენ/ სახლსა ისრაჱლისასა, და ისმინნე პირისა ჩემისაგან სიტყუანი, და უთქუემდი მათ ჩემ მიერ.
რაჟამს ვჰრქუა მე უშჯულოსა მას, სიკუდილით მოჰკუდე, და არა უთხრა მას არცა ეტყოდი განშოვრებად უშჯულოსა მას, რაჲთა მოიქცეს იგი გზათაგან მისთა და ცხომდეს. უშჯულოჲ იგი უშჯულოებითა თჳსითა მოკუდეს, და სისხლი მისი ჴელთაგან შენთა ვიძიო.
და შენ უკუეთუ უთხრა უშჯულოსა მას, და იგი არა მოიქცეს უშჯულოებისაგან თჳსისა, და გზისაგან თჳსისა ბოროტისა, უშჯულოჲ იგი უშჯულოებითა თჳსითა მოკუდეს, და შენ სული თჳსი განირინო.
და უკუეთუ გარდაიქცეს მართალი იგი სიმართლეთაგან თჳსთა, და ქმნეს ცოდვაჲ, და მოვსცე ტანჯვაჲ პირსა მისსა, და იგი მოკუდეს, რამეთუ არა ამცენ მას, და ცოდვათა შინა თჳსთა მოკუდეს, რამეთუ არა მოიჴსვნნენ სიმართლენი მისნი, და სისხლი მისი ჴელთაგან შენთა ვიძიო.
უკუეთუ შენ ამცნო მართალსა მას, რაჲთა არა ცოდოს, და მან ისმინოს, და არა ცოდოს, მართალი ცხოვრებით ცხომდეს, რამეთუ უმხილე მას, და შენ სული შენი იჴსნე.
და იყო ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ, და მრქუა მე, აღდეგ და განვედ ველად, და მუნ გეთხრნენ შენ სიტყუანი ჩემნი.
და აღვდეგ, და განვედ ველად. და აჰა ესერა მუნ დგა დიდებაჲ უფლისაჲ, ვითარცა იგი ხილვაჲ და ვითარცა იგი დიდებაჲ, რომელი ვიხილე მდინარესა მას ზედა ქობარისასა, და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა.
და მოვიდა ჩემ ზედა სული, და აღმადგინა მე ფერჴთა ზედა ჩემთა, და მეტყოდა მე და მრქუა; შევედ და შეეყენე სახლსა შინა შენსა.
და შენ, ძეო კაცისაო, აჰა ეგერა მიგეცნენ შენ კრულებანი, და შეგკრან შენ მათ შორის, და არა გამოხჳდე მათგან.
და ენაჲ შენი შევკრა და დაჰყრუვდე, და არა იყო კაც მამხილებელ მათა, რამეთუ სახლი განმამწარებელთაჲ არს.
და რაჟამს გეტყოდი მე შენ, მაშინ აღვაღო პირი შენი, და არქუ მათ; ამას იტყჳს უფალი უფალი; რომელსა Page of ms. J: B60r გესმის გესმოდენ, და რომელ ურჩ იყოს,/ ურჩ იყავნ, რამეთუ სახლი განმამწარებელთაჲ არს.,
