საცოსა ჩემსა ზედა დავდგე, და აღვჴდე კლდესა ზედა, და მიმოვიმსტრო ხილვად, რასა ძი იტყოდის ჩემდამო, და რაჲ მიუგო მამხილებელსა ჩემსა.
და მომიგო მე უფალმან და მრქუა, დაწერე ხილვაჲ გამოჩინებულად ფიცარსა, Page of ms. J: A14v რაჲთა მისდევდეს რომელი იკით/ხვიდეს მას.
რამეთუ ხილვაჲ ჟამადმდე, და აღმოსცენდეს სრულიად და არა ცუდად; უკუეთუ დააკლოს, დაუთმე მას, რამეთუ მომავალი იგი მოვიდეს, და არა ყოვნოს.
უკუეთუ მოჰრიდოთ, არა სთნავს სულსა ჩემსა მას შინა, ხოლო მართალი სარწმუნოებითა ჩემითა ცხოვნდეს.
და თავის-მოთნჱ იგი და შეურაცხის-მყოფელი კაცი ლაღი არს, არა რაჲ სრულიად ქმნეს, რომელმან განივრცო ვითარცა ჯოჯოხეთმან სული თჳსი, და ესე ვითარცა სიკუდილი ვერ განძღა, და შეიკრიბოს მის ზედა ყოველი თესლები, და შეიწყნარნეს მისა ყოველნი ერნი.
არა ყოველნი ესე იგავად მოიხუნენ მის ზედა, და სიტყჳს-დადგმად სათ<ხ>რობელად მისთჳს, და თქუან, ვაჲ რომელი განიმრავლებდეს თავისა თჳსისა, რომელი არა იყოს თჳსი, ვიდრემდე დაამძიმებდეს საჴივსა მისსა მაგრიად.
რამეთუ მეყსეულად აღდგენ მკბენელნი მისნი, და განიფრთხონ ძჳრის-მზრახვალთა შენთა, და იყო აღსაჭრელ მათა.
რამეთუ წარმო<ს>ტყუენნენ ნათესავნი მრავალნი; წარგტყუენონ შენცა ყოველთა დაშთომილთა მათ შენგან ერთა, სისხლთათჳს კაცთასა, და უღმრთოებისათჳს ქუეყანისა, და ქალაქისა და ყოველთა დამკჳდრებულთა მისთა.
ჵ რომელი ანგაჰრობდეს ანგაჰრობასა ბოროტსა სახლისა თჳსისასა დაწესებად სიმაღლესა ზედა ბუდენი თჳსნი, გამოტაცებად ჴელისაგან უკეთურთაჲსა.
ჰზრახე სირცხჳლი სახლისა შენისათჳს; თანა-განხუედ ერთა მრავალთა, და ცოდა სულმან შენმან. Page of ms. J: A15r
ამისთჳს ლოდი კედლისაგან ღაღადებ<დე>ს, და ჭიამან ძელი/საგან თქუას იგი.
ვაჲ რომელი აშჱნებდეს ქალაქსა სისხლითა, და განჰმზადებდეს ქალაქსა სიცრუვითა.
არა ესე არს უფლისა მიერ ყოვლისა-მპყრობელისა, და მოაკლდეს ერნი მრავალნი ცეცხლითა, და ნათესავნი მრავალნი სულ-მოკლე იქმნ<ნ>ეს.
რამეთუ აღივსო ქუეყანაჲ მეცნი<ერ>ებითა დიდებისა უფლისაჲთა, და ვითარცა წყალმან დაფაროს იგი ზღუად მიმართ.
ჵ რომელი ასუმიდეს მოყუასსა თჳსსა ა<ღ>თქუეფილსა მრღუესა, და დაათრობს, რაჲთა ხედვიდეს ქუაბებად მიმართ მათა.
სიმაძღრჱ გინებისაჲ დიდებისაგან სუ შენცა; და შეირყიე და შეიძარ; გარემოგადგა შენ სასუმელი მარჯუენისა უფლისაჲ, და შეკრბნა უპატიოებაჲ დიდებასა შენსა ზედა.
ამისთჳს უღმრთოებამან ლიბანასამან დაგფაროს შენ, და უბადრუკებამან მჴეცთამან შეგაძრწუნოს შენ სისხლისათჳს კაცთაჲსა. და უღმრთოებისათჳს ქუეყანისა, და ქალაქისა და ყოველთა მკჳდრთა მისთაჲსა.
რაჲ სარგებელ არს გამოქანდაკებულთაჲ, რამეთუ გამოთალნეს იგინი, შექმნნეს იგინი გამოდნობილად საუცრად ტყუვილი, რამეთუ ესვიდა შემოქმედი ქმნულსა თჳსსა საქმედ კერპსა ყრუსა.
ვაჲ რომელმან ჰრქუას ძელსა, განიფრთხვე, განიღჳძე; და ქვასა, აღმაღლდი, და იგი არს საუცარი, რამეთუ ესე არს ჭედილი ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ, და ყოველი სული არა არს მას შინა.
ხოლო უფალი ტაძარსა წმიდასა მისსა, ეშინოდენ პირისაგან მისისა ყოველსა ქუეყანასა.:
