ვერ ნუ შემძლებელ არსა ჴელი უფლისაჲ ჴსნად, ანუ და-მე-ყოვნაა ყურმან მისმან არა სმენად.
არამედ ცოდვანი ეგე თქუენნი განაშოვრებენ შორის ღმრთისა და თქუენსა, და ცოდვათა თქუენთათჳს გარე-მიიქცია პირი მისი თქუენგან არა შეწყალებად.
რამეთუ ჴელნი თქუენნი შებღალულ არიან სისხლითა, და თითნი თქუენნი ცოდვასა შინა. ბაგენი თქუენნი იტყჳან უშჯულოებასა, და ენაჲ თქუენი სიცრუვესა ზრახავს.
არა ვინ იტყჳს სამართალსა, და არცა არს საშჯელი ჭეშმარიტი. ესვენ ამაოთა <და> იტყჳან ცუდსა, რამეთუ Page of ms. J: A91v მიუდგებიან/ სალმობასა, და შობენ ამაოებასა.
კუერცხნი ასპიტთანი განტეხნეს, და ქსელსა დედა-ზარდლისასა ქსოვენ, და რომელსა ეგულებოდა კუერცხთა მათ ჭამაჲ, განტეხა, და ღრიაკალი პოვა, და მას შინა იქედნჱ.
ქსელი იგი მათა არა იყოს სამოსელ, არცა შეიმოსონ საქმეთა მათთაგან. რამეთუ საქმენი მათნი საქმჱ უშჯულოებისა, და საქმენი სიცრუვისანი იპოვნეს ჴელთა მათთა.
მოსწრაფე არიან ფერჴნი მათნი, დათხევად სისხლისა უბრალოჲსა, და გულის-ზრახვანი მათნი ზრახვა უგუნურთა, შემუსრვაჲ, და უკეთურებაჲ არს გზათა მათთა.
და გზაჲ მშჳდობისაჲ არა იცნეს. არა არს სამართალი გზათა მათთა, რამეთუ ალაგნი მათნი დრკუ არიან, რომელსა ვლენან, და არა იციან მშჳდობაჲ.
ამისთჳს განეშოვრა სამართალი მათგან, და არა მოუჴდეს მათ სიმართლჱ. მოელოდეს იგინი ნათელსა, და ექმნა მათ ბნელ. ჰგებდეს იგინი ცისკარსა, და უჟამოსა შინა ვიდოდეს.
ეფეშუებოდეს ვითარცა ბრმანი კედელსა, და ვითარცა თუალითა ბრმანი, ეგრე ბრინვიდენ იგინი. დაეცნენ იგინი შოვა-სამხრის ვითარცა შოვა-ღამეს.
და დათუნი მოსიკუდიდნი ეგრე სულთა ჰბერვიდენ, და ვითარცა ტრედნი ცთომილნი ფქურებოდიან. მოველოდეთ სამართალსა, და არა არს ცხორებაჲ, შორად განწურთა ჩუენგან იგი.
რამეთუ მრავალ არიან უშჯულოებანი ჩუენნი წინაშე შენსა, და ცოდვანი ჩუენნი წინა-აღმიდგეს ჩუენ, და უშჯულოებანი ჩუენნი ჩუენ შორის არიან. სიცრუვჱ ჩუენი ვცანთ,
უღმრთო ვიქმნენით, ვეცრუვენით უფალსა, და განვეშორენით შედგომად ღმრთისა ჩუენისა. ვიტყოდეთ სიცრუვესა, და ურჩ ვიქმნენით, მუცლად-ვიღეთ, და ვიწურთიდით/ Page of ms. J: A92r გულისაგან ჩუენისა სიტყუათა ცრუთა,
და განვეშოვრენით შედგომად სამართალისა, და ზურგით ვიქციეთ მშჯავრი, და სიმართლჱ შორად განგუწურთა. რამეთუ განკფდა გზათა მათთაგან ჭეშმარიტებაჲ, და წრფელსა გზასა ვერ ეძლო სლვად.
და ჭეშმარიტებაჲ მოეღო მათ, და გარდაიქცა გონებაჲ მათი გულის-ჴმის-ყოფისაგან, და იხილა უფალმან, და არა სთნდა ესე, რამეთუ არა იყო სამართალი.
მიხედა, და არა ვინ იყო კაცი: განიცადა, და არა ვინ იყო შემწჱ. და სძლო მათ მკლავითა თჳსითა, და დაიყენა მოწყალებაჲ თჳსი.
და შეიმოსა სიმართლჱ, ვითარცა ჯაჭჳ, და დაიდგა თავსა ვითარცა ჩაფხუტი მაცხოვარებაჲ თჳსი, და შეიმოსა სამოსელი შურის-გებისაჲ, და სამკაული შურისაჲ,
რომლითა მიგებით მიაგოს მტერთა თჳსთა ყუედრებაჲ,
და ეშინოდის მზის-დასავალისათა სახელისათჳს უფლისა, და მზის-აღმოსავალისათა სახელისა მისისათჳს დიდებულისა. რამეთუ წარმოეცეს ვითარცა მდინარჱ სასტიკი რისხვაჲ უფლისაჲ, და მოიწიოს იგი გულის-წყრომით.
და მოვიდეს სიონისათჳს მჴსნელი, და გარე-წარაქციოს უღმერთოებაჲ იაკობისგან, თქუა უფალმან.
და ესე არს მათა მიმართ ჩემ მიერ აღთქუმაჲ, იტყჳს უფალი. სული ჩემი, რომელ არს შენ ზედა, და სიტყუანი რომელ მიგცენ პირსა შენსა, არა მოგაკლდეს პირისაგან შენისა, და პირისაგან ნათესავისა შენისა, თქუა უფალმან, ამიერითგან და უკუნისამდე.
