უკუეთუ განახუნე ცანა, ძრწოლამან შეიპყრნეს შენგან მთანი, დადნენ
ვითარცა ცჳლი რაჲ დადნის ცეცხლისაგან. და შესწუვიდეს ცეცხლი მტერთ[ა] შენთა, და განცხადებულ იყოს სახელი შენი მოძულეთა შენთ[ა] ზედა. პირისაგან შენისა წარმართ[ნი] შეძრწუნდენ,
რაჟამს ჰყოფდე დიდებულსა, ძრწოლამან შეიპყრნას შენგან მთანი.
საუკუნითგან არა გუესმინა, არცა იხილეს თუალთა ჩუენთა ღმერთი სხუაჲ თჳნიერ შენსა. და საქმენი შენნი ჭეშმარიტებით Page of ms. J: A95v არიან, რომელ ჰყო მო/[თ]მინეთა შენთათჳს წყალობაჲ.
რამეთუ წინა-მიეგებვოდის წყალობაჲ მათ, რომელნი იქმან სამართალსა, და გზანი შენნი მოიჴსენნენ. აჰა ეგერა შენ განჰრისხენ, და ჩუენ შეგცოდეთ, და ამისთჳსცა შევსცეთით,
და ვიქმნენით არა-წმიდა ჩუენ ყოველნი, ვითარცა ძონძნი დედაკაცისა წიდოანისაჲ, ყოველივე სიმართლე ჩუენი. და დავცჳვით ჩუენ ყოველნი, ვითარცა ფურცელნი უშჯულოებითა ჩუენითა, და ესრჱთ ქარმან წარმიხუნეს ჩუენ.
და არა ვინ არს რომელმანმცა ჰხადა სახელსა შენსა, და მოიჴსენა შედგომად შენდა, რამეთუ გარე-მიიქციე პირი შენი ჩუენგან, და მიმცენ ჩუენ ცოდვათა ჩუენთათჳს.
და აწ უფალო მამაჲ ჩუენი შენ ხარ, ხოლო ჩუენ ყოველნი ვითარცა თიჴაჲ ქმნული ჴელთა შენთაჲ,
ნუ განმირისხნები ჩუენ უფალო სრულიად, და ნუ ჟამსა ამას მოიჴსენებ ცოდვათა ჩუენთა. და აწ მომხედე<ნ> ჩუენ, რამეთუ ერი შენი ვართ ჩუენ ყოველნი,
და ქალაქი სიწმიდისა შენისაჲ იქმნა ოჴერ სიონი, და ვითარცა უდაბნოჲ შეიქმნა იჱრუსალემი,
დასაწყეველ იქმნა ტაძარი სიწმიდისა ჩუენისაჲ, და დიდებაჲ იგი რომელ აკურთხეს მამათა ჩუენთა იქმნა ცეცხლით მომწუარ, და ყოველივე დიდებულებაჲ ჩუენი დაემჴუა.
და ამას ყოველსა ზედა თავს-გიდებიეს უფალო. <და> დამამდაბლენ ჩუენ ფრიად.
