და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო და თქუა.
და შენ ნუ ისუამ ცოლსა, თქუა უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან, და არა გესუას შენ ძჱ არცა ასულ ამას ადგილსა.
რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ძეთათჳს და ასულთათჳს, რომელნი იშვნენ ამას ადგილსა; და დედათა მათთათჳს, რომელთა შვნენ იგინი, და მამათა მათთათჳს რომელთა ყვნენ იგინი ამას ქუეყანასა.
სიკუდილითა და სენითა წრტიალითა მოსწყდენ, არა ეტყებდენ არცა დაეფლნენ, საქიქელად იყვნენ პირსა ზედა ქუეყანისასა, და მახჳლითა დაეცნენ, და სიყმილითა აღესრულნენ. და იყოს მძორები მათი საჭმლად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა.
ესრე იტყჳს უფალი; ნუ შეხუალთ გლოვასა ამათსა, და ნუ მიხუალ ტყებად მათა, და ნუცა ეგლოვ მათ, რამეთუ განმიშოვრებიეს მშჳდობაჲ ჩემი ამის ერისაგან, თქუა უფალმან, და წყალობაჲ ჩემი და შეწყნარებანი ჩემნი, და მოსრნენ დიდდიდნი და მცირედნი ამას ქუეყანასა.
არა დაეფლნენ არცა ეტყებდენ მათ, არცა დაეპაპნენ, არცა დაიყჳნნენ თავნი მათნი, არცა დასტიროდიან მათ.
და არა განტყდეს პური ჴუეზაჲ Page of ms. J: A116r გლოვასა შინა მათსა ნუგეშინის-საცემელად/ მკუდართა ზედა, არცა ასუან მას სასუმელი განსამხიარულებელად მამისა ზედა, გინა თუ დედისა მისისა.
სახლსა ტოზიკობისა მათისასა არა შეხჳდე დაჯდომად მათ თანა ჭამად და სუმად,
რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ ღმერთი ისრაჱლისაჲ; აჰა ესერა მე დავარღჳო ამის ადგილისაგან წინაშე თუალთა თქუენთა <და დღეთა თქუენთა> ჴმაჲ შუებისაჲ, <და> ჴმაჲ სიხარულისაჲ, ჴმაჲ სიძისაჲ და ჴმაჲ სძლისაჲ.
და იყოს რაჟამს მიუთხრნე ყოველნი ესე სიტყუანი ერსა მას, და გრქუან შენ, რაჲსათჳს თქუა უფალმან ჩუენ ზედა ყოველი ესე ძჳრი დიდდიდი, რაჲ არს ბრალი ჩუენი, და რაჲ არს ცოდვაჲ ჩუენი, რომელი ვცოდეთ წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.
და ჰრქუა მათ რამეთუ დამიტევეს მე მამათა თქუენთა, თქუა უფალმან, და მივიდეს კუალსა ღმერთთა უცხოთასა, და ჰმონეს მათ, და თაყუანის-სცეს მათ; და მე დამიტევეს, და შჯული ჩემი არა იმარხეს.
და თქუენ ბოროტი ჰქმენით უფროჲს მამათა თქუენთა, და აჰა ესერა თქუენ ხუალთ კაცად-კაცადი კუალსა სათნოებისა გულისა თქუენისა უკეთურისასა, რაჲთა არა ისმინოთ ჩემი.
და განგთხინე თქუენ ამის ქუეყანისაგან ქუეყანად, რომელ არა იცოდეთ თქუენ და მამათა თქუენთა, და ჰმონებდეთ მუნ ღმერთთა უცხოთა დღჱ და ღამჱ, რომელთა არა გცენ თქუენ წყალობაჲ.
ამისთჳს აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და არღარა თქუან მერმე, ცხოველ არს უფალი, რომელმან აღმოიყვანნა ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით,
არამედ ცხოველ არს უფალი, რომელმან აღმოიყვანნა ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ჩრდილოჲთ, და ყოველთაგან სოფელთა, სადაცა განიბნინეს იგინი მუნ, და კუალად ვაგნე იგინი ქუეყანად მათა, რომელი მივეც მამათა მათთა.
აჰა ესერა მე მივავლინებ მესათხევლეთა მრავალთა, თქუა უფალმან, და შეიპყრნენ იგინი, და ამისა შემდგომად მივავლინნე მრავალნი მონადირენი, და მონადირნენ იგინი ზედა ყოველსა მთასა, და ყოველსა ზედა ბორცუსა, და ჴურელთაგან კლდისათა.
რამეთუ თუალნი ჩემნი ყოველთა მიმართ გზათა მათთა, არა დაემალნენ პირისაგან ჩემისა, და ვერ დაემალნენ უშჯულოებანი Page of ms. J: A116v მათნი წინაშე თუალთა ჩემთა./
და მივაგო მათ პირველად მრჩობლ უშჯულოებანი მათნი და ცოდვანი მათნი, რომელთაგან შეაგინეს ქუეყანაჲ ჩემი მძორებითა მათითა და საძაგელებითა, და უშჯულოებითა მათითა, რომლითა აღავსეს სამკჳდრებელი ჩემი.
უფალო ძალო ჩემო და შემწეო ჩემო და შესავეღრებელო ჩემო დღესა შინა ბოროტისასა, შენდა წარმართნი მოვიდენ კიდითგან ქუეყანისაჲთ, და თქუან ვითარმედ ნაცილად მოიგნეს მამათა ჩუენთა კერპნი, და არა არს მათგან სარგებელ.
იქმნნეს თუ კაცმან ღმერთნი თავისად, და იგინი არა არიან ღმერთ.
ამისთჳს აჰა ესერა მე განუცხადო მათ ჟამსა ამას ჴელი ჩემი, და ძალი ჩემი ვაუწყო მათ, და ცნან რამეთუ სახელი ჩემი უფალ არს.
