და უბრძანა უფალმან ვეშაპსა დიდსა შთანთქმაჲ იონაჲსი, და იყო იონა მუცელსა ვეშაპისასა სამ დღჱ და სამ ღამჱ.
და ილოცვიდა იონა უფლისა მიმართ ღმრთისა მისისა მუცელსა შიდა ვეშაპისასა.
და თქუა; ღაღად-ვყავ ჭირსა ჩემსა უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩემისა, და ისმინა ჩემი მუცლით გამო ჯოჯოხეთისაჲთ, ღაღადებისა ჩემისაჲ გესმა ჴმაჲ ჩემი.
შთამაგდე <მე> სიღრმესა გულსა ზღჳსასა, და მდინარენი გარე-მომადგეს მე. ყოველნი განსაცხრომელნი შენნი და ღელვანი შენნი მე ზედა გარდამჴდეს.
და მე ვთქუ; გან-მე-გდებულ ვარა პირისაგან თუალთა შენთაჲსა; შე-მე-ღა-ვსძინოა მიხედვად ტაძარსა წმიდასა შენსა.
გარღამეცნეს წყალნი ვიდრე სულაღ ჩემდამდე, და უფსკრულმან მომიცვა მე დასასრულისამან. შთაჴდა თავი ჩემი ნაჴრალსა მთათასა;
შთავჴედი მე ქუეყანად, რომლისა მოქლონნი მისნი ვითარცა კლიტენი საუკუნენი, და გამოვედინ განრყუნისაგან ცხორებაჲ ჩემი შენდამი, უფალო ღმერთო ჩემო.
მო/კლებასა Page of ms. J: A3r ჩემგან სულისა ჩემისასა უფალი მოვიჴსენე, და შევედინ შენ წინაშე ლოცვაჲ ჩემი ტაძრად წმიდად შენდა.
მცველთა მათ უშჯულოებისათა და სიცრუისათა წყალობაჲ მათი დაუტევეს,
ხოლო მე ჴმითა ქებისაჲთა და აღსაარებისაჲთა მსხუერპლი შევწირო შენდა, რაოდენი აღვთქუ, მიგცე შენ საცხორებელად ჩემდა უფალო
და უბრძანა უფალმან ვეშაპსა მას, და გამოაგდო იონა ჴმელად.:
