და შევიდა და იქცეოდა იერიქოს.
და აჰა კაცი ერთი, რომელსა სახელი ერქუა ზაქე. და იყო იგი მეზუერჱთ-მოძღუარი და თავადი მდიდარ ფრიად.
და ეძიებდა ხილვად იესუს, ვითარმედ: ვინ-მე არს? და ვერ იხილის სიმრავლისა მისგან, რამეთუ მცირჱ იყო ასაკითა.
და წარბიოდა წინა და აღჴდა ლეღუსა, რაჲთამცა იხილა იგი, რამეთუ წარსლვად ვიდრემდე იყო.
ვითარცა მოიწია ადგილსა მას, მიხედა იესუ და ჰრქუა მას: ზაქე, იწრაფე და გარდამოჴედ მაგიერ, რამეთუ დღეს სახლსა შენსა ღირს ყოფაჲ ჩემი.
ისწრაფა და გარდამოჴდა და შეიწყნარა სიხარულით.
ვითარცა იხილეს ყოველთა, დრტჳნვიდეს [და იტყოდეს], ვითარმედ: ვითარ კაცისა ცოდვილისა თანა შევიდა ყოფად.
წარმოვიდა ზაქე და ჰრქუა: უფალო, უფალო, აჰა, ზოგი ფასისა ჩემისაჲ მივსცე გლახაკთა; და თუ ვისი მომეხუეჭოს, მივაგო ოთხ-წილად.
და ჰრქუა მას იესუ: დღეს იქმნა ცხორებაჲ სახლისაჲ ამის, რამეთუ ესეცა შვილი აბრაჰამისი არს.
Page of ms. P: 350V რამეთუ მოვიდა ძჱ კაცისაჲ მოძიებად და ცხორებად წარწყმედულისათჳს.
და ვიდრე-იგი ისმენდეს ამას, შესძინა იგავი მათა მიმართ და ჰრქუა მიახლებისა მისისათჳს იერუსალჱმდ, რამეთუ ჰგონებდეს, ვითარმედ აწვე გამოცხადებულ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ.
და თქუა: კაცი ვინმე იყო აზნაური, წარვიდა სოფლად.
და მოუწოდა ათთა მონათა მისთა და მისცა ათი სასწორი და ჰრქუა მათ: გარდამიქცევდით მაგას.
და მოქალაქეთა სძულდა იგი; წარავლინნეს მოციქულნი შემდგომად მისა და ჰრქუეს: არა გუნებავს მაგისი [მეუფებაჲ] ჩუენ ზედა.
და იყო, ვითარცა მოიღო მეუფებაჲ თჳსი და მოვიდა, მოუწოდა მონათა თჳსთა, რომელთადა მიეცა ვეცხლი იგი, რაჲთა უწყოდის, თუ რაჲ ვინ შესძინა.
მოვიდა პირველი იგი და ჰრქუა: უფალო, ქანქარმან მან ათიღა სხუაჲ შესძინა.
და ჰრქუა მას: კეთილო მონაო, რამეთუ მცირესა მაგას [ზედა] სარწმუნო იპოვე, გაქუნდინ ჴელმწიფებაჲ ათათა ზედა ქალაქთა.
და მოვიდა მეორჱცა იგი და ჰრქუა: ქანქარმან შენმან, უფალო, აღადგინა სხუაჲ ხუთი ქანქარი.
ჰრქუა მასცა: შენცა იყავ ჴელმწიფე ხუთთა ზედა ქალაქთა.
მოვიდა ერთიცა იგი და ჰრქუა: უფალო, აჰა ვეცხლი იგი შენი, რომელი მომეც, შევჰკუარ მჩუარსა,
მეშინოდა შენგან, რამეთუ კაცი ხარ ფიცხელი: აიღი, რომელი არა დასდევდი, მოიმკი, რომელი არა დასთესი.
ჰრქუა მას: პირისა შენისაებრ დაგსაჯო შენ, მონაო ურწმუნოო; უწყოდე, რამეთუ მე კაცი ფიცხელი ვარ: აღვიღი, რომელი არა დამიცნ, და მოვიმკი, რომელი არა დავსთესი.
Page of ms. P: 157R და იყო, ვითარცა მიეხალნეს ბეთბაგედ და ბეთანიად, მთასა მას, რომელსა ჰრქჳან ზეთის-ხილთაჲ, წარავლინნა ორნი მოწაფეთა მისთაგანნი.
და ჰრქუა მათ: წარვიდით წინაშე დაბასა მაგას, რომელსა შეხუალთ და ჰპოოთ კიცჳ დაბმული, რომელსა კაცი არავინ დაჯდომილ იყოს; აჰჴსენით იგი და მომგუარეთ მე.
და უკუეთუ ვინმე ჰკითხვიდეს, ვითარმედ: რაჲსა აჰჴსნით? ესრე არქუთ, ვითარმედ: უფალსა უჴმს ეგე.
და ვითარცა წარვიდეს იგინი, რომელნი მიავლინნა, პოვეს ეგრე, ვითარცა ჰრქუა მათ.
და ა-რაჲ-ჰჴსნიდეს იგინი Page of ms. P: 157V კიცუსა მას, ჰრქუეს უფალთა მისთა: რაჲსა აჰჴსნით კიცუსა მაგას?
ხოლო მათ ჰრქუეს, ვითარმედ: უფალსა უჴმს ეგე.
და მოჰგუარეს კიცჳ იგი იესუს და დაასხეს სამოსელი კიცუსა მას ზედა და დასუეს მას ზედა იესუ.
და ვითარ მივიდოდა იგი, დაუფენდეს გზასა ზედა სამოსელსა მათსა.
და ვითარცა მიიწია იგი შესავალსა მას მთისა ზეთის-ხილთასა, იწყო ყოველმან სიმრავლემან მოწაფეთამან სიხარულით ქებად მისა ჴმითა დიდითა ყოველთა მათთჳს ძალთა, რომელნი იხილნეს.
და იტყოდეს: კურთხეულ არს მომავალი მეუფჱ სახელითა უფლისაჲთა! მშჳდობაჲ ცათა შინა და დიდებაჲ მაღალთა ზედა!
Page of ms. P: _ Page of ms. S: 64V და ფარისეველნი ვინმე ერისაგანნი ეტყოდეს მას და ჰრქუეს: მოძღუარ, შეჰრისხენ მოწაფეთა შენთა!
ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ: გეტყჳ თქუენ: დაღათუ ესენი დუმნენ, ქვანი ღაღადებდენვე.
