Page of ms. P: 192R ხოლო ერისაგანთა მათ შეიყვანეს იესუ შინაგან ეზოსა მას, რომელ არს ტაძარი, და შეკრბეს ყოველი თესლები.
და შეჰმოსეს ქლამინდი მეწამული და დაადგეს გჳრგჳნი ეკალთაგან.
და იწყეს მოკითხვად მისა და ეტყოდეს: გიხაროდენ, მეუფეო ჰურიათაო!
და სცემდეს თავსა მისსა ლერწმითა და ჰნერწყუვიდეს მას და დაიდგნიან მუჴლნი და თაყუანის-სცემედ.
და ოდეს განკიცხეს იგი, განსძუარცეს ქლამინდი მეწამული და შეჰმოსეს მას თჳსივე იგი სამოსელი და გამოიყვანეს იგი, რაჲთა ჯუარს-აცუან.
და პაჰრაკად წარიქციეს სჳმონ კჳრინელი თანა-წარმავალი; Page of ms. P: 192V მომავალი ველით, მამაჲ ალექსანდრჱსი და რუფჱსი, რაჲთა აღიღოს ჯუარი იგი მისი.
და მოიყვანეს გოლგოთისა ადგილსა, რომელ არს თხემისა ადგილი თარგმანებით.
და მისცემდეს მას მურითა აღზავებულსა ღჳნოსა, ხოლო მან არა მიიღო.
და ვითარცა ჯუარს-აცუეს იგი, განიყვეს სამოსელი მისი და განიგდეს წილი მის ზედა, ვინ-ძი რაჲ აღიღოს.
იყო ჟამი მესამჱ, და ჯუარს-აცუეს.
და იყო ზედა-წერილი ბრალისა მისისათჳს, რომელსა წერილ იყო: მეუფჱ ჰურიათაჲ.
და მის თანა ჯუარს-აცუნეს ორნი ავაზაკნი: ერთი მარჯუენით და ერთი მარცხენით.
და აღესრულა წერილი, რომელი იტყჳს, ვითარმედ: უსჯულოთა თანა შეირაცხა.
და თანა-წარმავალნი იგი ჰგმობდეს მას და ყრიდეს თავთა მათთა და იტყოდეს: ჵ, რომელი დაარღუევდა ტაძარსა ამას და მესამესა დღესა აღაშჱნებდა,
იცხოვნენ თავი თჳსი და გარდამოჴედინ მაგიერ ჯუარით.
ეგრევე მღდელთ-მოძღუარნი იგი ემღერდეს მწიგნობართა თანა და იტყოდეს: სხუანი აცხოვნნა, თავი თჳსი ვერ ძალ-უც ცხოვნებად.
ქრისტე თუ არს, მეუფჱ ჰურიათაჲ, გარდამოჴედინ მაგიერ ჯუარით, რაჲთა ვიხილოთ და გურწმენეს მაგისი. და მის თანა ჯუარ-ცუმულნი იგი აყუედრებდეს მას.
და ვითარცა იყო ჟამი მეექუსჱ, დაბნელდა ყოველსა ქუეყანასა ვიდრე მეცხრედ ჟამადმდე.
და მეცხრესა ჟამსა ღაღად-ყო იესუ და თქუა: ჱლი, ჱლი, ლაბა საბაქთანი? რომელ არს თარგმანებით: ღმერთო, ღმერთო ჩემო, რაჲსათჳს დამიტევებ მე?
რომელთამე მუნ მდგომარეთა ესმა და იტყოდეს: ჱლიას უჴმობს ესე.
და მირბიოდა ერთი მათგანი და აღავსო ღრუბელი ძმრითა და დაადგა ლერწამი Page of ms. P: 193R და ასუმიდა მას. ხოლო სხუანი იტყოდეს: აცადეთ, და ვიხილოთ, უკუეთუ მოვიდეს ელია განჴსნად მაგისა.
ხოლო იესუ ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და განუტევა სული.
და კრეტსაბმელი ტაძრისაჲ მის განიპო ზჱთგან ვიდრე ქუემდე.
ვითარცა იხილა ასისთავმან მან, რომელი წინაშე დგა მისა, რამეთუ ღაღად-ყო და განუტევა სული, თქუა: ჭეშმარიტად კაცი ესე ძჱ ღმრთისაჲ იყო.
და იყვნეს ვინმე დედანიცა, რომელნი შორით ხედვიდეს მას, [რომელთა თანა] იყო მარიამ მაგდალანელი და მარიამ იაკობისი მცირისაჲ და იოსტოსის დედაჲ და სალომე,
რომელნი-იგი, იყო რაჲ იესუ გალილეას, შეუდგეს მას და მსახურებდეს მას, და სხუანიცა დედანი მრავალნი, რომელნი მის თანა აღმოსრულ იყვნეს გალილეაჲთ იერუსალჱმდ.
