და გამო-რაჲ-ვჴედით, მაშინ იცნეს, რამეთუ მელიტე* ერქუა ჭალაკსა მას.
ხოლო წარმართთა მათ წინა-მიყვეს ჩუენ არა მცირედი კაცთ-მოყუარებაჲ, რამეთუ აღაგზნეს ცეცხლი და შემიწყნარნეს ჩუენ ყოველნი წჳმისა მისთჳს, რომელ იყო, და ყინელისა*.
და ვითარ შეჰკრებდა პავლე ფრიადსა ქარქუედსა* და დაასხმიდა ცეცხლსა მას, იქედნჱ* სიტფოჲსა მისგან გამოჴდა და მოეხჳა ჴელსა მისსა.
ვითარცა იხილეს წარმართთა მათ დამოკიდებული გუელი იგი ჴელსა მისსა, ურთიერთას იტყოდეს: "კაცისმკლველი სამე იყო კაცი ესე, რომელი ზღუასა ღათუ განერა, საშჯელმან ცხორებად არავე უტევა":
ხოლო მან განყარა და შეაგდო გუელი იგი ცეცხლსა და არარაჲ ევნო ბოროტი.
ხოლო იგინი ჰგონებდეს, ვითარმედ განსივნეს და დაეცეს მეყსეულად მკუდარი. და ვითარ მყოვარ ჟამ დგეს და ხედვიდეს და არაჲ ბოროტი იქმნა მისა, მოაქციეს და იტყოდეს, ვითარმედ: ღმერთი არს.
ხოლო ადგილთა მათ იყო სოფლები მთავრისა ვისიმე მის ჭალაკისაჲ, რომელსა სახელი ერქუა პოპლიოს, რომელმან შემიწყნარნა* ჩუენ და სიყუარულით მოწლედ გჳსტუმრნა*.
და იყო მამაჲ პოპლიოჲსი* სიცხითა და ნაწლევითა სნეულ, მწოლარჱ*, რომლისა შევიდა პავლე და ილოცა და დაასხნა* ჴელნი მისნი და განკურნა იგი.
და ვითარცა ესე იყო, სხუანიცა*, რომელნი იყვნეს ჭალაკსა მას შინა და აქუნდა უძლურებაჲ, მოვიდოდეს და განიკურნებოდეს,
რომელთა მრავლითა პატივითა პატივ-გუცეს ჩუენ და წარსლვასა ჩუენსა აღგუაგნეს საგზლითა.
და შემდგომად სამისა დღისა შევედით ნავსა, რომელსა დაეზამთრა მას ჭალაკსა შინა, ალექსანდრიაჲსაჲ, სახელით დიოსკორჱსი.
და შთავედით სჳრაკოსად* და დავადგერით მუნ სამ დღე*,
ვინაჲთ-იგი მოვლეთ და მივიწიენით რეგეონდ. და შემდგომად ერთისა დღისა იყო სამხრით ნიავი, და მეორესა* მოვედით პუტიოლუსდ*,
სადა-იგი ვპოვენით ძმანი, და გუევედრებოდეს* ჩუენ*, რაჲთა დავადგრეთ* მათ თანა შჳდ დღე*. და ესრჱთ* მოვედით ჰრომედ*".
მიერ ძმათა ესმა ჩუენთჳს და მოვიდეს შემთხუევად* ჩუენდა, ვიდრე აპის უბნადმდე და მესამედ ღჳნის საფარდულად, რომელნი იხილნა პავლე და ჰმადლობდა ღმერთსა, და ნუგეშინის-იცა*.
და ოდეს შევიდა* ჰრომედ, უბრძანეს პავლეს ყოფაჲ თჳსაგან მცველისა მის თანა ერისკაცისა.
და იყო შემდგომად სამისა დღისა, მოუწოდა პავლე მათ, რომელნი იყვნეს ჰურიანი მთავარნი. და ვითარ მოკრბეს იგინი, ეტყოდა მათ: "მე, კაცნო ძმანო, არაჲ ბოროტი ვქმენ ერისათჳს გინათუ შჯულისა მამულისა, და კრული იერუსალჱმით მივეცი ჴელთა ჰრომთასა,
რომელთა განმიკითხეს* მე და უნდა განტევებაჲ ჩემი ამისთჳს, რამეთუ არცა ერთი რაჲ* ბრალი სიკუდილისაჲ იყო ჩემ თანა;
ვითარ-იგი სიტყუას-მიგებდეს* მე ჰურიანი, ვიიძულე* ღაღადის-გდებად კეისრისა, არათუ შესმენაჲ რაჲ მედვა ნათესავისა ჩემისაჲ.
ამის მიზეზისათჳს გლოცევდ თქუენ, რაჲთა მოხჳდეთ და გიხილნე და გეტყოდი, რამეთუ სასოებისათჳს ისრაჱლისა ჯაჭჳ ესე ზედა-მაც".
ხოლო მათ ჰრქუეს* მას: "ჩუენ არცა წიგნი მოგჳჴდა შენთჳს ჰურიასტანით, არცა მო-ვინ-ვიდა ძმათაგანი და გჳთხრა, გინათუ იტყოდა შენთჳს ბოროტსა.
ხოლო ამას გლოცავთ, რაჲთა ვისმინოთ შენგან*, რასა ზრახავ. ხოლო ჴდომისა მის- თჳს უწყებულ არს ჩუენდა, რამეთუ ყოველსა* ადგილსა* ცილობაჲ* აღდგომილ არსო".
და განაჩინეს დღჱ და მოვიდეს მისა ვანად მრავალნი, რომელთა ასწავებდა და უწამებდა* სასუფეველსა ღმრთისასა და არწმუნებდა მათ იესუჲსთჳს შჯულისაგან მოსჱსისა და წინაჲსწარმეტყუელთა* დილითგან მწუხრადმდე.
და რომელნიმე ერჩდეს სიტყუათა მათ და რომელნიმე* არა ერჩდეს.
შეთქუმულ* იყვნეს ურთიერთას და განვიდოდეს. თქუა პავლე ერთი სიტყუაჲ, ვითარმედ: "კეთილად იტყოდა სული წმიდაჲ ესაიაჲს* მიერ წინაჲსწარმეტყუელისა* მამათა თქუენთათჳს
და თქუა: "მივედ ერისა მის და არქუ მათ: სმენით გესმოდის და არა გულისხმა-ჰყოთ*, და ხედვით ხედვიდეთ და არა იხილოთ.
რამეთუ განზრქნა გული ერისაჲ მის, და ყურითა მძიმედ ისმინეს და თუალნი მათნი დაიწუნეს, ნუსადა იხილონ თუალითა და ყურითა ისმინონ და გულითა გულისხმა-ყონ* და მოიქცენ, განვკურნნე* იგინი".
ესე უწყებულ იყავნ თქუენდა*, რამეთუ წარმართთა მოივლინა მაცხოვარებაჲ ესე; მათცა ისმინონ".
**(და ესე რაჲ თქუა, წარვიდეს ჰურიანი იგი და ფრიადი გამოძიებაჲ აქუნდა თავთა შორის თჳსთა**).
და დაადგრა მუნ ორ წელ ყოვლად თჳსითა სასყიდელითა* და შეიწყნარებდა ყოველთა, რომელნი მივიდოდეს მისა.
ქადაგებდა სასუფეველსა ღმრთისასა და ასწავებდა იესუ ქრისტესთჳს ყოვლითა განცხადებულებითა დაუბრკოლებელად.