TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 687
Previous part

Chapter: 118 
Verse: 1  Αλληλουια.
α' αλϕ.
Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ
οἱ πορευόμενοι ἐν νόμῳ κυρίου.
Verse: 2  μακάριοι οἱ ἐξερευνῶντες τὰ μαρτύρια αὐτοῦ·
ἐν ὅλῃ καρδίᾳ ἐκζητήσουσιν αὐτόν.
Verse: 3  οὐ γὰρ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν
ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ ἐπορεύϑησαν.
Verse: 4  σὺ ἐνετείλω τὰς ἐντολάς σου
ϕυλάξασϑαι σϕόδρα.
Verse: 5  ὄϕελον κατευϑυνϑείησαν αἱ ὁδοί μου
τοῦ ϕυλάξασϑαι τὰ δικαιώματά σου.
Verse: 6  τότε οὐ μὴ ἐπαισχυνϑῶ
ἐν τῷ με ἐπιβλέπειν ἐπὶ πάσας τὰς ἐντολάς σου.
Verse: 7  ἐξομολογήσομαί σοι, κύριε, ἐν εὐϑύτητι καρδίας
ἐν τῷ μεμαϑηκέναι με τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.
Verse: 8  τὰ δικαιώματά σου ϕυλάξω·
μή με ἐγκαταλίπῃς ἕως σϕόδρα.
Verse: 9  β' βηϑ.
᾽Εν τίνι κατορϑώσει ὁ νεώτερος τὴν ὁδὸν αὐτοῦ;
ἐν τῷ ϕυλάσσεσϑαι τοὺς λόγους σου.
Verse: 10  ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ἐξεζήτησά σε·
μὴ ἀπώσῃ με ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου.
Verse: 11  ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἔκρυψα τὰ λόγιά σου,
ὅπως ἂν μὴ ἁμάρτω σοι.
Verse: 12  εὐλογητὸς εἶ, κύριε·
δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.
Verse: 13  ἐν τοῖς χείλεσίν μου ἐξήγγειλα
πάντα τὰ κρίματα τοῦ στόματός σου.
Verse: 14  ἐν τῇ ὁδῷ τῶν μαρτυρίων σου ἐτέρϕϑην
ὡς ἐπὶ παντὶ πλούτῳ.
Verse: 15  ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου ἀδολεσχήσω
καὶ κατανοήσω τὰς ὁδούς σου.
Verse: 16  ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου μελετήσω,
οὐκ ἐπιλήσομαι τῶν λόγων σου.
Verse: 17  γ' γιμαλ.
᾽Ανταπόδος τῷ δούλῳ σου·
ζήσομαι καὶ ϕυλάξω τοὺς λόγους σου.
Verse: 18  ἀποκάλυψον τοὺς ὀϕϑαλμούς μου,
καὶ κατανοήσω τὰ ϑαυμάσιά σου ἐκ τοῦ νόμου σου.
Verse: 19  πάροικος ἐγώ εἰμι ἐν τῇ γῇ·
μὴ ἀποκρύψῃς ἀπ' ἐμοῦ τὰς ἐντολάς σου.
Verse: 20  ἐπεπόϑησεν ἡ ψυχή μου τοῦ ἐπιϑυμῆσαι
τὰ κρίματά σου ἐν παντὶ καιρῷ.
Verse: 21  ἐπετίμησας ὑπερηϕάνοις·
ἐπικατάρατοι οἱ ἐκκλίνοντες ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου.
Verse: 22  περίελε ἀπ' ἐμοῦ ὄνειδος καὶ ἐξουδένωσιν,
ὅτι τὰ μαρτύριά σου ἐξεζήτησα.
Verse: 23  καὶ γὰρ ἐκάϑισαν ἄρχοντες καὶ κατ' ἐμοῦ κατελάλουν,
ὁ δὲ δοῦλός σου ἠδολέσχει ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου.
Verse: 24  καὶ γὰρ τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστιν,
καὶ αἱ συμβουλίαι μου τὰ δικαιώματά σου.
Verse: 25  δ' δελϑ.
᾽Εκολλήϑη τῷ ἐδάϕει ἡ ψυχή μου
ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου.
Verse: 26  τὰς ὁδούς μου ἐξήγγειλα, καὶ ἐπήκουσάς μου·
δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.
Verse: 27  ὁδὸν δικαιωμάτων σου συνέτισόν με,
καὶ ἀδολεσχήσω ἐν τοῖς ϑαυμασίοις σου.
Verse: 28  ἔσταξεν ἡ ψυχή μου ἀπὸ ἀκηδίας·
βεβαίωσόν με ἐν τοῖς λόγοις σου.
Verse: 29  ὁδὸν ἀδικίας ἀπόστησον ἀπ' ἐμοῦ
καὶ τῷ νόμῳ σου ἐλέησόν με.
Verse: 30  ὁδὸν ἀληϑείας ᾑρετισάμην,
τὰ κρίματά σου οὐκ ἐπελαϑόμην.
Verse: 31  ἐκολλήϑην τοῖς μαρτυρίοις σου·
κύριε, μή με καταισχύνῃς.
Verse: 32  ὁδὸν ἐντολῶν σου ἔδραμον,
ὅταν ἐπλάτυνας τὴν καρδίαν μου.
Verse: 33  ε' η.
Νομοϑέτησόν με, κύριε, τὴν ὁδὸν τῶν δικαιωμάτων σου,
καὶ ἐκζητήσω αὐτὴν διὰ παντός.
Verse: 34  συνέτισόν με, καὶ ἐξερευνήσω τὸν νόμον σου
καὶ ϕυλάξω αὐτὸν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου.
Verse: 35  ὁδήγησόν με ἐν τρίβῳ τῶν ἐντολῶν σου,
ὅτι αὐτὴν ἠϑέλησα.
Verse: 36  κλῖνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου
καὶ μὴ εἰς πλεονεξίαν.
Verse: 37  ἀπόστρεψον τοὺς ὀϕϑαλμούς μου τοῦ μὴ ἰδεῖν ματαιότητα,
ἐν τῇ ὁδῷ σου ζῆσόν με.
Verse: 38  στῆσον τῷ δούλῳ σου τὸ λόγιόν σου
εἰς τὸν ϕόβον σου.
Verse: 39  περίελε τὸν ὀνειδισμόν μου, ὃν ὑπώπτευσα·
τὰ γὰρ κρίματά σου χρηστά.
Verse: 40  ἰδοὺ ἐπεϑύμησα τὰς ἐντολάς σου·
ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ζῆσόν με.
Verse: 41  Q' ουαυ.
Καὶ ἔλϑοι ἐπ' ἐμὲ τὸ ἔλεός σου, κύριε,
τὸ σωτήριόν σου κατὰ τὸ λόγιόν σου.
Verse: 42  καὶ ἀποκριϑήσομαι τοῖς ὀνειδίζουσί με λόγον,
ὅτι ἤλπισα ἐπὶ τοὺς λόγους σου.
Verse: 43  καὶ μὴ περιέλῃς ἐκ τοῦ στόματός μου λόγον ἀληϑείας ἕως // σϕόδρα,
ὅτι ἐπὶ τὰ κρίματά σου ἐπήλπισα.
Verse: 44  καὶ ϕυλάξω τὸν νόμον σου διὰ παντός,
εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.
Verse: 45  καὶ ἐπορευόμην ἐν πλατυσμῷ,
ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐξεζήτησα.
Verse: 46  καὶ ἐλάλουν ἐν τοῖς μαρτυρίοις σου
ἐναντίον βασιλέων καὶ οὐκ ᾐσχυνόμην.
Verse: 47  καὶ ἐμελέτων ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου,
αἷς ἠγάπησα σϕόδρα.
Verse: 48  καὶ ἦρα τὰς χεῖράς μου πρὸς τὰς ἐντολάς σου, ἃς ἠγάπησα,
καὶ ἠδολέσχουν ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου.
Verse: 49  ζ' ζαι.
Μνήσϑητι τὸν λόγον σου τῷ δούλῳ σου,
ᾧ ἐπήλπισάς με.
Verse: 50  αὕτη με παρεκάλεσεν ἐν τῇ ταπεινώσει μου,
ὅτι τὸ λόγιόν σου ἔζησέν με.
Verse: 51  ὑπερήϕανοι παρηνόμουν ἕως σϕόδρα,
ἀπὸ δὲ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐξέκλινα.
Verse: 52  ἐμνήσϑην τῶν κριμάτων σου ἀπ' αἰῶνος, κύριε,
καὶ παρεκλήϑην.
Verse: 53  ἀϑυμία κατέσχεν με ἀπὸ ἁμαρτωλῶν
τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον σου.
Verse: 54  ψαλτὰ ἦσάν μοι τὰ δικαιώματά σου
ἐν τόπῳ παροικίας μου.
Verse: 55  ἐμνήσϑην ἐν νυκτὶ τοῦ ὀνόματός σου, κύριε,
καὶ ἐϕύλαξα τὸν νόμον σου.
Verse: 56  αὕτη ἐγενήϑη μοι,
ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐξεζήτησα.
Verse: 57  η' ηϑ.
Μερίς μου κύριε,
εἶπα ϕυλάξασϑαι τὸν νόμον σου.
Verse: 58  ἐδεήϑην τοῦ προσώπου σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου·
ἐλέησόν με κατὰ τὸ λόγιόν σου.
Verse: 59  διελογισάμην τὰς ὁδούς σου
καὶ ἐπέστρεψα τοὺς πόδας μου εἰς τὰ μαρτύριά σου.
Verse: 60  ἡτοιμάσϑην καὶ οὐκ ἐταράχϑην
τοῦ ϕυλάξασϑαι τὰς ἐντολάς σου.
Verse: 61  σχοινία ἁμαρτωλῶν περιεπλάκησάν μοι,
καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαϑόμην.
Verse: 62  μεσονύκτιον ἐξηγειρόμην τοῦ ἐξομολογεῖσϑαί σοι
ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.
Verse: 63  μέτοχος ἐγώ εἰμι πάντων τῶν ϕοβουμένων σε
καὶ τῶν ϕυλασσόντων τὰς ἐντολάς σου.
Verse: 64  τοῦ ἐλέους σου, κύριε, πλήρης ἡ γῆ·
τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με.
Verse: 65  ϑ' τηϑ.
Χρηστότητα ἐποίησας μετὰ τοῦ δούλου σου,
κύριε, κατὰ τὸν λόγον σου.
Verse: 66  χρηστότητα καὶ παιδείαν καὶ γνῶσιν δίδαξόν με,
ὅτι ταῖς ἐντολαῖς σου ἐπίστευσα.
Verse: 67  πρὸ τοῦ με ταπεινωϑῆναι ἐγὼ ἐπλημμέλησα,
διὰ τοῦτο τὸ λόγιόν σου ἐϕύλαξα.
Verse: 68  χρηστὸς εἶ σύ, κύριε, καὶ ἐν τῇ χρηστότητί σου
δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.
Verse: 69  ἐπληϑύνϑη ἐπ' ἐμὲ ἀδικία ὑπερηϕάνων,
ἐγὼ δὲ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ἐξερευνήσω τὰς ἐντολάς σου.
Verse: 70  ἐτυρώϑη ὡς γάλα ἡ καρδία αὐτῶν,
ἐγὼ δὲ τὸν νόμον σου ἐμελέτησα.
Verse: 71  ἀγαϑόν μοι ὅτι ἐταπείνωσάς με,
ὅπως ἂν μάϑω τὰ δικαιώματά σου.
Verse: 72  ἀγαϑόν μοι ὁ νόμος τοῦ στόματός σου
ὑπὲρ χιλιάδας χρυσίου καὶ ἀργυρίου.
Verse: 73  ι' ιωϑ.
Αἱ χεῖρές σου ἐποίησάν με καὶ ἔπλασάν με·
συνέτισόν με, καὶ μαϑήσομαι τὰς ἐντολάς σου.
Verse: 74  οἱ ϕοβούμενοί σε ὄψονταί με καὶ εὐϕρανϑήσονται,
ὅτι εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισα.
Verse: 75  ἔγνων, κύριε, ὅτι δικαιοσύνη τὰ κρίματά σου,
καὶ ἀληϑείᾳ ἐταπείνωσάς με.
Verse: 76  γενηϑήτω δὴ τὸ ἔλεός σου τοῦ παρακαλέσαι με
κατὰ τὸ λόγιόν σου τῷ δούλῳ σου.
Verse: 77  ἐλϑέτωσάν μοι οἱ οἰκτιρμοί σου, καὶ ζήσομαι,
ὅτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν.
Verse: 78  αἰσχυνϑήτωσαν ὑπερήϕανοι, ὅτι ἀδίκως ἠνόμησαν εἰς ἐμέ·
ἐγὼ δὲ ἀδολεσχήσω ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου.
Verse: 79  ἐπιστρεψάτωσάν μοι οἱ ϕοβούμενοί σε
καὶ οἱ γινώσκοντες τὰ μαρτύριά σου.
Verse: 80  γενηϑήτω ἡ καρδία μου ἄμωμος ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου,
ὅπως ἂν μὴ αἰσχυνϑῶ.
Verse: 81  ια' χαϕ.
᾽Εκλείπει εἰς τὸ σωτήριόν σου ἡ ψυχή μου,
καὶ εἰς τὸν λόγον σου ἐπήλπισα.
Verse: 82  ἐξέλιπον οἱ ὀϕϑαλμοί μου εἰς τὸ λόγιόν σου
λέγοντες Πότε παρακαλέσεις με;
Verse: 83  ὅτι ἐγενήϑην ὡς ἀσκὸς ἐν πάχνῃ·
τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαϑόμην.
Verse: 84  πόσαι εἰσὶν αἱ ἡμέραι τοῦ δούλου σου;
πότε ποιήσεις μοι ἐκ τῶν καταδιωκόντων με κρίσιν;
Verse: 85  διηγήσαντό μοι παράνομοι ἀδολεσχίας,
ἀλλ' οὐχ ὡς ὁ νόμος σου, κύριε.
Verse: 86  πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου ἀλήϑεια·
ἀδίκως κατεδίωξάν με, βοήϑησόν μοι.
Verse: 87  παρὰ βραχὺ συνετέλεσάν με ἐν τῇ γῇ,
ἐγὼ δὲ οὐκ ἐγκατέλιπον τὰς ἐντολάς σου.
Verse: 88  κατὰ τὸ ἔλεός σου ζῆσόν με,
καὶ ϕυλάξω τὰ μαρτύρια τοῦ στόματός σου.
Verse: 89  ιβ' λαβδ.
Εἰς τὸν αἰῶνα, κύριε,
ὁ λόγος σου διαμένει ἐν τῷ οὐρανῷ.
Verse: 90  εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἡ ἀλήϑειά σου·
ἐϑεμελίωσας τὴν γῆν, καὶ διαμένει.
Verse: 91  τῇ διατάξει σου διαμένει ἡ ἡμέρα,
ὅτι τὰ σύμπαντα δοῦλα σά.
Verse: 92  εἰ μὴ ὅτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν,
τότε ἂν ἀπωλόμην ἐν τῇ ταπεινώσει μου.
Verse: 93  εἰς τὸν αἰῶνα οὐ μὴ ἐπιλάϑωμαι τῶν δικαιωμάτων σου
ὅτι ἐν αὐτοῖς ἔζησάς με, κύριε.
Verse: 94  σός εἰμι ἐγώ, σῶσόν με,
ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐξεζήτησα.
Verse: 95  ἐμὲ ὑπέμειναν ἁμαρτωλοὶ τοῦ ἀπολέσαι με·
τὰ μαρτύριά σου συνῆκα.
Verse: 96  πάσης συντελείας εἶδον πέρας·
πλατεῖα ἡ ἐντολή σου σϕόδρα.
Verse: 97  ιγ' μημ.
῾Ως ἠγάπησα τὸν νόμον σου, κύριε·
ὅλην τὴν ἡμέραν μελέτη μού ἐστιν.
Verse: 98  ὑπὲρ τοὺς ἐχϑρούς μου ἐσόϕισάς με τὴν ἐντολήν σου,
ὅτι εἰς τὸν αἰῶνά μοί ἐστιν.
Verse: 99  ὑπὲρ πάντας τοὺς διδάσκοντάς με συνῆκα,
ὅτι τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστιν.
Verse: 100  ὑπὲρ πρεσβυτέρους συνῆκα,
ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐξεζήτησα.
Verse: 101  ἐκ πάσης ὁδοῦ πονηρᾶς ἐκώλυσα τοὺς πόδας μου,
ὅπως ἂν ϕυλάξω τοὺς λόγους σου.
Verse: 102  ἀπὸ τῶν κριμάτων σου οὐκ ἐξέκλινα,
ὅτι σὺ ἐνομοϑέτησάς μοι.
Verse: 103  ὡς γλυκέα τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγιά σου,
ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον τῷ στόματί μου.
Verse: 104  ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου συνῆκα·
διὰ τοῦτο ἐμίσησα πᾶσαν ὁδὸν ἀδικίας.
[ὅτι σὺ ἐνομοϑέτησάς μοι.]
Verse: 105  ιδ' νουν.
Λύχνος τοῖς ποσίν μου ὁ λόγος σου
καὶ ϕῶς ταῖς τρίβοις μου.
Verse: 106  ὀμώμοκα καὶ ἔστησα
τοῦ ϕυλάξασϑαι τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.
Verse: 107  ἐταπεινώϑην ἕως σϕόδρα·
κύριε, ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου.
Verse: 108  τὰ ἑκούσια τοῦ στόματός μου εὐδόκησον δή, κύριε,
καὶ τὰ κρίματά σου δίδαξόν με.
Verse: 109  ἡ ψυχή μου ἐν ταῖς χερσίν μου διὰ παντός,
καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαϑόμην
Verse: 110  ἔϑεντο ἁμαρτωλοὶ παγίδα μοι,
καὶ ἐκ τῶν ἐντολῶν σου οὐκ ἐπλανήϑην.
Verse: 111  ἐκληρονόμησα τὰ μαρτύριά σου εἰς τὸν αἰῶνα,
ὅτι ἀγαλλίαμα τῆς καρδίας μού εἰσιν.
Verse: 112  ἔκλινα τὴν καρδίαν μου τοῦ ποιῆσαι τὰ δικαιώματά σου
εἰς τὸν αἰῶνα δι' ἀντάμειψιν.
Verse: 113  ιε' σαμχ.
Παρανόμους ἐμίσησα
καὶ τὸν νόμον σου ἠγάπησα.
Verse: 114  βοηϑός μου καὶ ἀντιλήμπτωρ μου εἶ σύ·
εἰς τὸν λόγον σου ἐπήλπισα.
Verse: 115  ἐκκλίνατε ἀπ' ἐμοῦ, πονηρευόμενοι,
καὶ ἐξερευνήσω τὰς ἐντολὰς τοῦ ϑεοῦ μου.
Verse: 116  ἀντιλαβοῦ μου κατὰ τὸ λόγιόν σου, καὶ ζήσομαι,
καὶ μὴ καταισχύνῃς με ἀπὸ τῆς προσδοκίας μου.
Verse: 117  βοήϑησόν μοι, καὶ σωϑήσομαι
καὶ μελετήσω ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου διὰ παντός.
Verse: 118  ἐξουδένωσας πάντας τοὺς ἀποστατοῦντας ἀπὸ τῶν δικαιωμάτων // σου,
ὅτι ἄδικον τὸ ἐνϑύμημα αὐτῶν.
Verse: 119  παραβαίνοντας ἐλογισάμην πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς τῆς γῆς·
διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰ μαρτύριά σου διὰ παντός.
Verse: 120  καϑήλωσον ἐκ τοῦ ϕόβου σου τὰς σάρκας μου·
ἀπὸ γὰρ τῶν κριμάτων σου ἐϕοβήϑην.
Verse: 121  ιQ' αιν.
᾽Εποίησα κρίμα καὶ δικαιοσύνην·
μὴ παραδῷς με τοῖς ἀδικοῦσίν με.
Verse: 122  ἔκδεξαι τὸν δοῦλόν σου εἰς ἀγαϑόν·
μὴ συκοϕαντησάτωσάν με ὑπερήϕανοι.
Verse: 123  οἱ ὀϕϑαλμοί μου ἐξέλιπον εἰς τὸ σωτήριόν σου
καὶ εἰς τὸ λόγιον τῆς δικαιοσύνης σου.
Verse: 124  ποίησον μετὰ τοῦ δούλου σου κατὰ τὸ ἔλεός σου
καὶ τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με.
Verse: 125  δοῦλός σού εἰμι ἐγώ· συνέτισόν με,
καὶ γνώσομαι τὰ μαρτύριά σου.
Verse: 126  καιρὸς τοῦ ποιῆσαι τῷ κυρίῳ·
διεσκέδασαν τὸν νόμον σου.
Verse: 127  διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰς ἐντολάς σου
ὑπὲρ χρυσίον καὶ τοπάζιον.
Verse: 128  διὰ τοῦτο πρὸς πάσας τὰς ἐντολάς σου κατωρϑούμην,
πᾶσαν ὁδὸν ἄδικον ἐμίσησα.
Verse: 129  ιζ' ϕη.
Θαυμαστὰ τὰ μαρτύριά σου·
διὰ τοῦτο ἐξηρεύνησεν αὐτὰ ἡ ψυχή μου.
Verse: 130  ἡ δήλωσις τῶν λόγων σου ϕωτιεῖ
καὶ συνετιεῖ νηπίους.
Verse: 131  τὸ στόμα μου ἤνοιξα καὶ εἵλκυσα πνεῦμα,
ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐπεπόϑουν.
Verse: 132  ἐπίβλεψον ἐπ' ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με
κατὰ τὸ κρίμα τῶν ἀγαπώντων τὸ ὄνομά σου.
Verse: 133  τὰ διαβήματά μου κατεύϑυνον κατὰ τὸ λόγιόν σου,
καὶ μὴ κατακυριευσάτω μου πᾶσα ἀνομία.
Verse: 134  λύτρωσαί με ἀπὸ συκοϕαντίας ἀνϑρώπων,
καὶ ϕυλάξω τὰς ἐντολάς σου.
Verse: 135  τὸ πρόσωπόν σου ἐπίϕανον ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου
καὶ δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.
Verse: 136  διεξόδους ὑδάτων κατέβησαν οἱ ὀϕϑαλμοί μου,
ἐπεὶ οὐκ ἐϕύλαξαν τὸν νόμον σου.
Verse: 137  ιη' σαδη.
Δίκαιος εἶ, κύριε,
καὶ εὐϑὴς ἡ κρίσις σου.
Verse: 138  ἐνετείλω δικαιοσύνην τὰ μαρτύριά σου
καὶ ἀλήϑειαν σϕόδρα.
Verse: 139  ἐξέτηξέν με ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου,
ὅτι ἐπελάϑοντο τῶν λόγων σου οἱ ἐχϑροί μου.
Verse: 140  πεπυρωμένον τὸ λόγιόν σου σϕόδρα,
καὶ ὁ δοῦλός σου ἠγάπησεν αὐτό.
Verse: 141  νεώτερός εἰμι ἐγὼ καὶ ἐξουδενωμένος·
τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαϑόμην.
Verse: 142  ἡ δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εἰς τὸν αἰῶνα,
καὶ ὁ νόμος σου ἀλήϑεια.
Verse: 143  ϑλῖψις καὶ ἀνάγκη εὕροσάν με·
αἱ ἐντολαί σου μελέτη μου.
Verse: 144  δικαιοσύνη τὰ μαρτύριά σου εἰς τὸν αἰῶνα·
συνέτισόν με, καὶ ζήσομαι.
Verse: 145  ιϑ' κωϕ.
᾽Εκέκραξα ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου· ἐπάκουσόν μου, κύριε·
τὰ δικαιώματά σου ἐκζητήσω.
Verse: 146  ἐκέκραξά σε· σῶσόν με,
καὶ ϕυλάξω τὰ μαρτύριά σου.
Verse: 147  προέϕϑασα ἐν ἀωρίᾳ καὶ ἐκέκραξα,
εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισα.
Verse: 148  προέϕϑασαν οἱ ὀϕϑαλμοί μου πρὸς ὄρϑρον
τοῦ μελετᾶν τὰ λόγιά σου.
Verse: 149  τῆς ϕωνῆς μου ἄκουσον, κύριε, κατὰ τὸ ἔλεός σου,
κατὰ τὸ κρίμα σου ζῆσόν με.
Verse: 150  προσήγγισαν οἱ καταδιώκοντές με ἀνομίᾳ,
ἀπὸ δὲ τοῦ νόμου σου ἐμακρύνϑησαν.
Verse: 151  ἐγγὺς εἶ σύ, κύριε,
καὶ πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου ἀλήϑεια.
Verse: 152  κατ' ἀρχὰς ἔγνων ἐκ τῶν μαρτυρίων σου,
ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα ἐϑεμελίωσας αὐτά.
Verse: 153  κ' ρης.
᾽Ιδὲ τὴν ταπείνωσίν μου καὶ ἐξελοῦ με,
ὅτι τὸν νόμον σου οὐκ ἐπελαϑόμην.
Verse: 154  κρῖνον τὴν κρίσιν μου καὶ λύτρωσαί με·
διὰ τὸν λόγον σου ζῆσόν με.
Verse: 155  μακρὰν ἀπὸ ἁμαρτωλῶν σωτηρία,
ὅτι τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐξεζήτησαν.
Verse: 156  οἱ οἰκτιρμοί σου πολλοί, κύριε·
κατὰ τὸ κρίμα σου ζῆσόν με.
Verse: 157  πολλοὶ οἱ ἐκδιώκοντές με καὶ ἐκϑλίβοντές με·
ἐκ τῶν μαρτυρίων σου οὐκ ἐξέκλινα.
Verse: 158  εἶδον ἀσυνϑετοῦντας καὶ ἐξετηκόμην,
ὅτι τὰ λόγιά σου οὐκ ἐϕυλάξαντο.
Verse: 159  ἰδὲ ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἠγάπησα·
κύριε, ἐν τῷ ἐλέει σου ζῆσόν με.
Verse: 160  ἀρχὴ τῶν λόγων σου ἀλήϑεια,
καὶ εἰς τὸν αἰῶνα πάντα τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.
Verse: 161  κα' σεν.
῎Αρχοντες κατεδίωξάν με δωρεάν,
καὶ ἀπὸ τῶν λόγων σου ἐδειλίασεν ἡ καρδία μου.
Verse: 162  ἀγαλλιάσομαι ἐγὼ ἐπὶ τὰ λόγιά σου
ὡς ὁ εὑρίσκων σκῦλα πολλά.
Verse: 163  ἀδικίαν ἐμίσησα καὶ ἐβδελυξάμην,
τὸν δὲ νόμον σου ἠγάπησα.
Verse: 164  ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ᾔνεσά σοι
ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.
Verse: 165  εἰρήνη πολλὴ τοῖς ἀγαπῶσιν τὸν νόμον σου,
καὶ οὐκ ἔστιν αὐτοῖς σκάνδαλον.
Verse: 166  προσεδόκων τὸ σωτήριόν σου, κύριε,
καὶ τὰς ἐντολάς σου ἠγάπησα.
Verse: 167  ἐϕύλαξεν ἡ ψυχή μου τὰ μαρτύριά σου
καὶ ἠγάπησεν αὐτὰ σϕόδρα.
Verse: 168  ἐϕύλαξα τὰς ἐντολάς σου καὶ τὰ μαρτύριά σου,
ὅτι πᾶσαι αἱ ὁδοί μου ἐναντίον σου, κύριε.
Verse: 169  κβ' ϑαυ.
᾽Εγγισάτω ἡ δέησίς μου ἐνώπιόν σου, κύριε·
κατὰ τὸ λόγιόν σου συνέτισόν με.
Verse: 170  εἰσέλϑοι τὸ ἀξίωμά μου ἐνώπιόν σου·
κατὰ τὸ λόγιόν σου ῥῦσαί με.
Verse: 171  ἐξερεύξαιντο τὰ χείλη μου ὕμνον,
ὅταν διδάξῃς με τὰ δικαιώματά σου.
Verse: 172  ϕϑέγξαιτο ἡ γλῶσσά μου τὸ λόγιόν σου,
ὅτι πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου δικαιοσύνη.
Verse: 173  γενέσϑω ἡ χείρ σου τοῦ σῶσαί με,
ὅτι τὰς ἐντολάς σου ᾑρετισάμην.
Verse: 174  ἐπεπόϑησα τὸ σωτήριόν σου, κύριε,
καὶ ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν.
Verse: 175  ζήσεται ἡ ψυχή μου καὶ αἰνέσει σε,
καὶ τὰ κρίματά σου βοηϑήσει μοι.
Verse: 176  ἐπλανήϑην ὡς πρόβατον ἀπολωλός·
ζήτησον τὸν δοῦλόν σου, ὅτι τὰς ἐντολάς σου οὐκ ἐπελαϑόμην. //

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.