TITUS
Ammonius, In Aristotelem commentaria
Part No. 35

Subchapter: 4  
Line: 16  ხოლო უკუეთუ ნათესავისა განმჩენელთა სახისაჲ
Line: 17  მოვიჴსენეთ მეტყუელთა, ვითარმედ "მრავალთად
Line: 18  და განყოფილთა სახითა რაჲარსობის შორის
Line: 19  შესმენილი" და სახისა განმასაზღვრებელნი კუალად
Line: 20  ნათესავსა მოვიჴსენებთ მეტყუელნი: "სახე
Line: 21  არს განჩენილი ნათესავისაგან".


Paragraph: 1  
Line: 22    ხოლო ნუვინ მაბრალობს, რამეთუ ჭეშმარიტებით მეტყუელი ამათი პორფირიოს
Line: 23    საგონებელ არს მჴუმეველად ურთიერთასმჩუენებლობისად1. ხოლო
Line: 24    ურთიერთასიმჩუენებლობაჲ საგიობელ არს ფილოსოფოსთა მიერ, ვითარცა მათივე
Line: 25    პირველებცა და მეორეებ2 მყოფელი და შემრეველი წესსა პროტასეოთა
Line: 26    და სიმპერაზმათასა, რამეთუ შეიქმს მეორესა უკუე პირველად, ხოლო პირველსა
Line: 27    მეორედ და მათვე /მათთასავე უცხადესადცა შეიქმს და უცხადოდცა.
Line: 28    ვითარ-იგი მრქუას თუ ვინმე, ვითარმედ: "სული უკუდავ არს", ვიტყჳ, ვითარმედ
Line: 29    თუ: "ვითარ?" ვითარმედ სული თჳთმოძრავ, თჳთმოძრავი მარადის
Line: 30    მოძრავ3*2... უკუდავ; სული სადმე უკუდავ არს. ხოლო*3 უკუეთუ მრქუას:
Line: 31    "ვინაჲ ცხად, ვითარმედ თჳთმოძრავ არს სული?" მერმე ამისდა ჩუენებად
Line: 32    მნებებელმან ვთქუა, ვითარმედ: "სული უკუდავ არს, უკუდავი მარადის მოძრავ,
Line: 33    მარადის მოძრავი თჳთმოძრავ, სული სადმე თჳთმოძრავ"4. ურთიერთასად
Line: 34    ითქუმის ესევითარი მჩუენებლობაჲ, რამეთუ მნებავმან ჩუენებად, ვითარმედ
Line: 35    "უკუდავ არს სული", მივიღე პირველად "თჳთმოძრავი" და შევასრულე
Line: 36    "უკუდავი"5. ხოლო მნებავმან კუალად ჩუენებად, ვითარმედ "სული
Page: 59 
Line: 1    თჳთმოძრავ არს", მივიღე პირველად "უკუდავი" და შევასრულე "თჳთმოძრავი",
Line: 2    პირველისა უკუანაჲსკნელად მყო/ფელმან, ვინაჲცა ურთიერთასიჩუენებაჲ
Line: 3    არს უპირველესისა შესრულებად შემქმნილი და შესრულებისაჲ კუალად
Line: 4    უპირველესად.

Paragraph: 2  
Line: 5    რომლისათჳს საგიობელცა არს, რამეთუ ყოველი აღმოჩენაჲ პროტასეოთა*
Line: 6    ვიდრემე ცხადთა და აღსარებულთა მიიხუამს, ხოლო სჳმპერასმას
Line: 7    უცხადოდ მყოფსა განაცხადებს და საჩინო-ჰყოფს პროტასეოთა მიერ. სამართლად
Line: 8    სადმე ღირს გიობისა არს გარემოქცევაჲ წესისაჲ ამის და სჳმპერაზმაჲსაჲ
Line: 9    ვიდრემე, რომელი პირველად ვითარცა უცხადოჲ მოიღებვოდა, ცხად-ქმნაჲ
Line: 10    წესსა შინა პროტასეოჲსსა მოღებითა, ხოლო პროტასეოჲსა, რომელი ვითარცა
Line: 11    აღსარებული პირველ მოიღებოდა1, უცხადოდ სჳმპერაზმად შექმნაჲ აწ.

Paragraph: 3  
Line: 12       კუალად უკუეთუ მნებავთა ჩუენებად, ვითარმედ ეგერა სძე აქუს დედაკაცსა,
Line: 13    ვთქუთ2: "ეგერა დედაკაცმან შვა, მშობიარესა სძე აქუს". ხოლო
Line: 14    მნებავნი კუალად ჩუენებად, ვითარმედ შვა, ვიტყჳთ: "ეგერა დედაკაც/სა აქუს
Line: 15    სძე და სძის მქონებელმან შვა, ეგერა სადმე დედაკაცმან შვა". ვინაჲ კუალად
Line: 16    აქაცა იგინივე მათადვე უპირველესადცა მოვიხუენით და უშემდგომესადცა,
Line: 17    და უცხადესად და უუცხადოესად, რამეთუ პირველად მოვიღეთ ცხადი უკუე
Line: 18    და პირველი მშობლობაჲ, ხოლო უცხადოდ და უკუანაჲსკნელად _ სძის ქონებაჲ,
Line: 19    ხოლო შემდგომად მოვიღეთ ცხადად ვიდრემე და პირველად სძის ქონებაჲ,
Line: 20    ხოლო უცხადოდ და შემდგომად _ მშობელობაჲ, ვინაჲცა ესევითარსა
Line: 21    ჩუენებასა შინა მათდადვე იგინივე პირველებად მოიხუმიან და შემდგომებად3,
Line: 22    და უცხადესად და უუცხადოესად. ხოლო ყოველი გამოჩენაჲ ანუ უცხადოჲსაგან
Line: 23    უცხადოსა აღმოაჩენს, ანუ უცხადოჲსაგან ცხადსა, ანუ ცხადისაგან
Line: 24    უცხადოსა, ანუ კუალად უცხადოჲსაგან ცხადსა. და ცხად-არს, ვითარმედ მხოლოჲ
Line: 25    საკუთარი ჩუენებაჲ არს ცხადისაგან მჩუენებელი უცხადოჲსაჲ, ვინაჲ
Line: 26    /სხუანი სამნი საგიობ[ელ და არ]ცა რაჲთურთით ჩუენება არიან, რამეთუ არ
Line: 27    შესატყჳს არს ცხადისაჲ უცხადოჲსაგან ჩუენებაჲ, არცა უცხადოჲსაჲ უცხადოჲსაგან,
Line: 28    არამედ არცაცხადი ჩუენებისა4 მოქენე არს, რაჲთა სხჳსა ცხადისაგან
Line: 29    გამოცხადნეს. ხოლო მრავლად უუადგილოეს არს უცხადოჲსაგან თქუმაჲ ჩუენებასა
Line: 30    უცხადოჲსასა, ვინაჲცა ერთი არს საკუთარი ჩუენებაჲ: ცხადისაგან მჩუენებელი
Line: 31    _ უცხადოსა. სამართლად სადმე ერთმანერთისამიერი საგიობელ არს
Line: 32    ჩუენებაჲ ცხადთა და პირველთა უცხადო და უკუანაჲსკნელებ5 მყოფელი, და
Line: 33    წინაუკმო, უცხადოთა და უკუანაჲსკნელთა _ ცხად და პირველებ.
Line: 34    ვითარ უკუე ფილოსოფოსმან პორფირი შეაცნა თავსა თჳსსა ერთმანერთისმიერისა
Line: 35    ჩუენებისა მჴუმეველობაჲ (რამეთუ ნათესავისაძლითსა მასწავლელობასა
Line: 36    შინა შემოიღო სახე და სა/ხისძლითსა _ ნათესავი, რომელსა ნუუკუე
Line: 37    აბრალამცა ვინმე), თჳთ სიტყუა-უგო6 სწორებით, რამეთუ თქუა, ვითარმედ7:
Line: 38    ნათესავი სახისაჲ არს ნათესავი და სახე ნათესავისაჲ არს სახე. აწ უკუე
Line: 39    საჭიროდ უჴმს მასწავლელსა ნათესავისათჳს მოჴსენებაჲ სახისაჲცა და სახისათჳს
Line: 40    მეტყუელისა ჴსენებაჲ ნათესავისაჲ, რამეთუ რაჲსამემიმართებ და
Line: 41    მყისთანად შემტკიცებულებ და მყისთანად გულისხუმისსაყოფელებ არიან. რამეთუ
Page: 60 
Line: 1    ნათესავი ვისიმე არს ნათესავი, ესე იგი არს, სახისაჲ და შეუძლებელ
Line: 2    არს ერთკერძოჲსა ამათისა თჳნიერ ერთკერძოჲსა შემეცნებაჲ, რომლისათჳს
Line: 3    საჭირო არს ერთკერძოჲსა ამათისათჳს მასწავლელობასა მყოფელისად მოჴსენებაჲ
Line: 4    სახისაჲცა, რამეთუ ერთისა რაჲსამიმართთაგანისა უმეცარმან არცა
Line: 5    სხუაჲ იგი უწყის.





Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 20.5.2001. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.