TITUS
Nemesios of Emessa, De natura hominum
Part No. 42
Previous part

Chapter: 41(42)  
Line: 10 
თავი XLII
Line: 11 
განგებისა-თჳს


Paragraph: 1  
Line: 12    არამედ ესე, რომელ თჳთჴელმწიფე არს კაცი და თუ რომელთა
Line: 13    არს თჳთ- ჴელმწიფე და თუ რომელთა მიზეზთა-თჳს თჳთჴელმწიფედ
Line: 14    იქმნა, კმასაყოფელად წინათქუმულთა-შორის სიტყჳლა. არამედ, ვინაჲთგან
Line: 15    არა ყოველი, განმაჩინებელი კლვად, დაუცილებელად კლავსცა,
Line: 16    არამედ ოდეს-მე კლავს, ხოლო ოდეს-მე -- არა, საქმეთა მოშლისა-გან
Line: 17    და არ მოვლენისა ჰაზრისა-ებრ, -- განგებასა ვინაჲვე ვიტყჳთ
Line: 18    მიზეზყოფად ამისდა და არათუ სუესა, -- რამეთუ* თანმიმდგომ ჩუენ-მიერთაჲსა
Line: 19    არს განგებისა-თჳს სიტყუაჲ. განიწვალების უკუჱ ესე
Line: 20    სამად: პირველ -- თუ არს-მეა განგება? მეორედ -- თუ რაჲ-მე არს?
Line: 21    მესამედ -- თუ რომელთად არს?
Line: 22    არამედ ჰურიამან არცათუ განცოფებულმან იუმეცროს განგებაჲ, მეუწყემან
Line: 23    ეგჳპტეს-შორისთა სასწაულთამან და მსმენელმან ვინაჲვე მებრ
Line: 24    უდაბნოჲსათა, რომელთა-მიერ უბრწყინვალეს ხილულთაჲსა გამოუჩნდა

Page: 163  
Line: 1    კაცთა განგებაჲ; მრავალნი ვინაჲვე და წინაჲსწარმეტყუჱლთა-მიერ
Line: 2    და ბაბილონს-შორის განიცადნეს საქმენი განგებისანი, არცერთისა
Line: 3    იჭუნეულობისა მიმთუალველნი. ხოლო ქრისტეანეთა ესეცა ყოველივე
Line: 4    ჰმოძღურის ყოფად განგებისა და უფროჲს ხოლო ღმრთეებრი და
Line: 5    ზეშთგადაცემულობითა კაცთ-მოყუარებისაჲთა ძნიად სარწმუნოჲ საქმე
Line: 6    განგებისაჲ -- ვინაჲვე ჩუენ-თჳს სხეულთ-შორის ქმნაჲ ღმრთისაჲ.
Line: 7    არამედ არ მათდა-მიმართ მხოლოდ, რომელთად აწ არს სიტყუაჲ,
Line: 8    არამედ ელლენთაცა-მიმართ, -- მოჲღე და სხუათაცა-მიერ, რომლითა
Line: 9    იგინი ირწმუნებოდენ, აღმოვაჩინოთ ყოფაჲ განგებისაჲ. რამეთუ ესე,
Line: 10    რომელ არს განგებაჲ, მათ-მიერ ვინ-მე აღმოაჩინოს, რომლითა და
Line: 11    ყოფაჲცა ღმრთისაჲ ვაჩუენოთ.
Paragraph: 2  
Line: 12       და რამეთუ გებაჲცა ყოველთაჲ და უფროჲს ხოლო ქმნის-შორისთაჲ
Line: 13    და ხრწნისათა დებაჲ და წესი მყოფთაჲ, სამარ.დისოდ მასვე
Line: 14    და ერთსა-ზედა დაცვული, და ვინაჲცა მოქცევი ვარსკულავთაჲ
Line: 15    არცა ერთი რაჲ ოდეს შეცვალებულად და წელიწდ[ის]-შორისი მოქცევი
Line: 16    და ვითარ იგი ჟამთაჲ მასვე-ზედა მიყენებაჲ ღამეთა და დღეთაჲ
Line: 17    და რაჲ წელსწორობაჲ განზოგვით აღორძინებადისაჲ და მოკლებადისაჲ
Line: 18    არცა უმეტესითა და უმცროჲსითა საზომითა, -- და ვითარმცა
Line: 19    კმა ეყო მსგავსად მოვლაჲ წელიწდისაჲ, არარომლისა მქონებელი
Line: 20    განმგისაჲ? არ ოდენ ესე, არამედ ცოდვათაცა თანმიმდევნებელი
Line: 21    ტანჯვაჲ და უფროჲს ხოლო თჳთ მათ ცოდვათა გამოცხადებაჲ, რაჟამს
Line: 22    იგი არავინაჲ იყოს შემძლე მხილებად, რათავე საძნაურთაჲსა
Line: 23    განაცხადებს, მჩუჱნებელი ყოფად განგებისა. ვინაჲცა სავსე არიან
Line: 24    ამათ ესევითართა აღნაწერთა-გან ვინაჲვე ჰურიათა წერილნი და ელლენთაცა-მიერ
Line: 25    აღწერილნი. ესევითარი უკუჱ, ვითარ ესე ისიტყუა,
Line: 26    მოჲქონების შორის წიგნთაჲსა, მებრ სოსანნაჲს-გნითი ი გი ვნებაჲ,
Line: 27    ხოლო ელლენთა-შორის -- ივიკოჲს-მიერ პჳიტისა (რომელ არს მოქმედი
Line: 28    ენაკეთილობისა); რამეთუ, იკლვოდა რაჲ ესე ვიეთ-მე-მიერ
Line: 29    და არავისა, არცა თანამბრძოლისა და არცა მას-ზედა განზრახულისა
Line: 30    მოწამისა, მქონებელმან, იხილნა ვინაჲ-მე მწერონი: "თქუენო --
Page: 164  
Line: 31    თქუაო -- მწერონო, მისაჯეთ მე კლვაჲ ესე!" არამედ ქალაქისა-მიერ
Line: 32    ძებნად მკულველთაჲსა და ვერშემძლისა პოვნად, აღსრულებასა ოდეს-მე
Line: 33    თეატროჲსასა და ჯდომასა ერისასა, მწეროთა წარიფრინვეს; მხილველ
Line: 34    მათდა მკულველნი იგი განიცინნეს და თქუეს: "აჰა მსაჯულნი
Line: 35    ივიკოჲსნი!" ხოლო ახლოს მჯდომარეთა-განმან ვინ-მე ისმინა
Line: 36    და მიუქადაგა მთავართა, და შეპყრობილ იქმნეს და აღიარეს მკლველობაჲ.
Line: 37    არამედ მრავალთა ესევითართა-მიერ სავსე არს სიმრავლითა აღწერილი
Line: 38     ძუჱლთაჲ, რომელ თუ ვინ-მე ინებოს შეკრებად, სიგრძედ
Line: 39    განზიდნეს ვინაჲვე სიტყუასა. ხოლო თუ რად-მე არა ყოველთა მცოდველთა-ზედა
Line: 40    ესე სახევე მხილებისაჲ მიივლინების, არამედ დამფარველნი
Line: 41    განრომასა ჰგონებენ, -- ნუმცავინ უარ ჰყოფს ამისა-თჳს
Line: 42    განგებასა, რამეთუ არა ერთითა ოდენ სახითა ჰყოფს ზრუნვასა კაცთასა,
Line: 43    არამედ მრავალსახედ და განყოფილად.
Paragraph: 3  
Line: 44       არამედ არაჲთ უდარე აჩუჱნებს ყოფასა განგებისასა ვითარ რაჲ
Line: 45    სხეულთა ქმნასა და ხრწნასა-შორისთა შემზადებაჲ და რაბამობაჲ, სანიადაგოდ
Line: 46    დაცვული; რამეთუ ყოველთა ნაწილთად სხეულისთა-შორის
Line: 47    საჩინო იქმნების განგებისა-გან წინაჲთვე მცველობაჲ, -- რომელიცა
Line: 48    ტკივილთ-მოყუარეთა-თჳს არს ჯერ მრავალსახეთა აღწერილთა-გან
Line: 49    აღრჩევაჲ; და ვინაჲვე ფერთაცა თჳთოფესობაჲ შორის ცხოველთაჲ-სა,
Line: 50    სა* მარადისოდ მასვეობითისა სამკაულისა დამცველი, ღაღადებს
Line: 51    განგებისა ყოფასა.
Paragraph: 4  
Line: 52       და საზოგადოდ ყოველთა კაცთა-მიერ აღსარებულა ჯერყოფად
Line: 53    ლოცვისა და განმსუჱნედ საღმრთოჲსა შესაწირავთა-მიერ და მსხუჱრპლთა[ჲ]სა,
Line: 54    -- რომელი განგებისა არს მაუწყე. არამედ თუ უგანგებო
Line: 55    არს ყოველივე, -- ვინმცა რაჲ ითხოვა მლოცველმან?
Line: 56    და მოსწრაფებაჲცა ქუჱლის-საქმეთა-თჳს ბუნებით უქცეველად
Line: 57    სასწრაფო -- განგებასა საცნაურ ჰყოფს; რამეთუ, მის-მიერ სასყიდ[ლი]-სა

Page: 165  
Line: 1    მომლოდენი, და ვერშემძლეთა ნაცვლისა უკუნქცევად კეთილის-ყოფად
Line: 2    წად[ნ]იერ ვართ. ხოლო განგებისა ა[ღ]ჴოცისა-გან შეინდობვის
Line: 3    უკუჱ უსამართლობაჲ ნაუსამართლოებთა[ჲ] უსამართლობად, აღიჴოცების
Line: 4    უკუჱ მოწყალებაჲ და შიში ღმრთისაჲ, ამათვე თანაღეჴოცების
Line: 5    სათნოებაჲ და კეთილად-მსახურებაჲ; რამეთუ, თუ რადმე არა განაგებს
Line: 6    ღმერთი, არცათუ-რე დასჯის, ვინაჲვე და კეთილსაქმიერთა
Line: 7    ზედსაღუაწსა მიანიჭებს და არცა ვინა[ჲ]ვე ვნებულთა ვინ სავნოსა
Line: 8    უქმ იქმოდის, -- ვინმცა და სადა თაყუანი სცაღა ღმერთსა, არა[ჲ]თ
Line: 9    არარად ჩუენდა თანმერგესა? აღიჴოცების უკუჱ და წყალობაჲცა და
Line: 10    ყოველივე წინამეუწყეობაჲ. არამედ არ თანემოწმებიან ესენი და სთქუა
Line: 11    რაჲ-მე რაჲ დღითთა ნახულთა ქმნად. რამეთუ მრავალი ვინა[ჲ]-მე
Line: 12    განცხადებაჲ საჴმართა-შორის საღმრთოთა-თჳს, და მრავალი სიზმართ[ა]-მიერ
Line: 13    ღუაწლსა-შინა მყოფთა-თჳს მიეცემის შესაწევნელი, მრავალნი
Line: 14    უკუჱ უწყებანი თჳთეულთა ტომთა-შორის წარმოჲჩინნეს, მრავალნი
Line: 15    ვინაჲვე მკლვე [ლ] იქმნეს და რაჲვე უთნოთა იმოქმედეს, იქიქებვიან
Line: 16    დღივ და ღამე.
Paragraph: 5  
Line: 17       მერმეცა უკუჱ, კეთილ ვიდრე-მე არს ღმერთი, ხოლო თუ კეთილ,
Line: 18    -- ნამდჳლვე და ქუჱლის-მოქმედიერცა ვინა[ჲ]-მე; ხოლო თუ
Line: 19    ქუჱლის-მოქმედიერ, -- და წინათაცა განმგე.
Paragraph: 6  
Line: 20       რაჲ-ვინა[ჲ] ჯერარს სიტყუად საქმისა-თჳს აგებულთა[ჲ]სა და
Line: 21    სარაბამობაჲ მისი და მენაწევრეობით მორთულობაჲ და ესევითარად
Line: 22    დებაჲ და წესი და საჴმარებაჲ, რომელი თჳთეულთა უპყრიეს ყოვლისად?
Line: 23    და რომელ არ საეჭუსო სხუჱბრ უკეთე მქონებელად ამისსა,
Line: 24    აწ ვითარ აქუს, [და] რომელ არცა დამატებასა მიითუალავს და არცა
Line: 25    რაჲ მყოფთა კლებად რას უძლებს, არამედ სრულებით უკუჱ ყოველივე
Line: 26    სიბრძნით და განგებით შექმნილ არს? არამედ აწ შემოქმედობისა-თჳს
Line: 27    თქუმაჲ განვიშოროთ, ამათთა მეტყუჱლთა, რათა არა გუჱვნოს,
Line: 28    ვითარ იგი მრავალთა, რომელთა აღწერეს განგებისა-თჳს,
Line: 29    ევნო, -- რამეთუ აღგებულსა სანაცვლოდ განგებისა მიუქებენ; წინამძღუარ

Page: 166  
Line: 1    ვინა[ჲ]-მე მექმნებიან ჩუენ სიტყუასა განგებისა-თჳს, არამედ
Line: 2    მრავლითა განმეყოფიან; რამეთუ არ იგივე არს განგებაჲცა და აღგებული:
Line: 3    აღგებულისა[ჲ] უკუჱ -- კეთილად ქმნა ქმნადთა, ხოლო განგებისა[ჲ]
Line: 4    -- კეთილად ზრუნვა ქმნადთა. არამედ არე[რ]თგანაობს ესე
Line: 5    ყოველივე ურთი-ერთას, ვითარ იგი არს სახილავ თჳთეულსა ჴელოვნებასა
Line: 6    და საქმესა-ზედა კაცთასა. რამეთუ რომელნი-მე მათ-განნი
Line: 7    ვიდრე მხოლოდ კეთილის ქმნადმდე კეთილად კმა ჰყოფენ და არარას
Line: 8    სხუასა ზრუნვენ, ვითარ იგი ხურონი და მწერალნი და თიჴით-მოქმედნი;
Line: 9    არამედ რომელნი-მე მხოლოდ ოდენ ზრუნვენ და განუგებენ,
Line: 10    ვითარ იგი მეზროხენი და მწყემსნი. ვინა[ჲ]ცა და ჩუენცა, აღგებულისა-თჳს
Line: 11    სათანადოდ სიტყჳს-მყოფელნი, ვაჩუჱნებთ, ვითარმედ
Line: 12    კეთილად ვიდრე-მე იქმნეს ქმნილნი ყოველნი, ხოლო შორის განგებისასა
Line: 13    -- ამას, ვითარმედ მი-ვინაჲმე-ხუდა ზრუნვასა სათანადოსა შემდგომად
Line: 14    ქმნისა. ვითარ უკუჱ კაცი კაცისა-გან და ზროხა[ჲ] ზროხისა-გან
Line: 15    სამარადისოდ იშობების და თითოეული თჳსისა თესლისაგან
Line: 16    იმორჩებს და არა ვინაჲვე სხჳსა-გან, -- განგებისა არყოფისა-თჳს?
Line: 17    ხოლო, თუ თქუას ვინ-მე, ვითარმედ დასაბამ[ით]ისავე მორთულებით
Line: 18    ქმნილებისა-ებრ ვინა[ჲ]ვე აღმოჰჴდების საქმე, ესრე ვინა[ჲ]-მე იყოს
Line: 19    თქუმულ: არამედ აღგებულსავე თანემყოფების ნამდჳლ და განგებაჲცა;
Line: 20    რამეთუ მორთულებით წარმოჩენა[ჲ] აღგებულისა[ჲ] საჩინო ჰყოფს
Line: 21    აღგებულსავე-თანა მითესვად განგებისა, რამეთუ განგებისად ვიდრე-მე
Line: 22    -- შემდგომად აღგებისა გამოყვანებაჲ მყოფთა[ჲ], და ესრეცა ვერაჲ
Line: 23    ვინაჲვე სხუაჲ თქუას, არამედ იგივე და ერთი შემოქმედცა მყოფთა
Line: 24     და განმგებელ.
Paragraph: 7  
Line: 25       ვინ უკუჱ იხილნეს სახენი კაცთანი შორის ე[სე]ზომთა ბევრეულთასა
Line: 26    შეცვალებულად და არასადა რაჲთ-ურთით თანშემრეველად
Line: 27    და არა იკჳრვნეს-მეა საქმენი და იგულის-[ს]იტყ[უა]ოს ვინა[ჲ]ვე მიზეზი,
Line: 28    [ი]პოოს განგებისა-მიერად განყოფილებაჲ სახეთა[ჲ] შეცვალებული,
Line: 29    არამედ შორის თჳთეულთა? განიცადეღა, რამეთუ, თუმცა

Page: 167  
Line: 1    მასვე და ერთსა ყოველნი მქოსებელ იყვნეს ნასახთა შეუცვალებლობასა,
Line: 2    რაჲზომიმცა შერევა[ჲ] საქმეთა იქმნა? რაჲზომმანმცა უმეცრებამან
Line: 3    და ბნელმან დაფარნა კაცნი, ვერცა თჳს[ი]სა მცნობელნი და
Line: 4    ვერცა უცხო[ჲ]სსა, გინათუ მბრძოლისა, გინათუ მოყუარესა მოყურისა-გან
Line: 5    და სათანადო[ჲ]სა განრჩევად, -- და ყოველივემცა ერთბამად
Line: 6    ერთ იყო საჴმარ, ანაქსაღორაჲს-ებრ! რამეთუ, თუმცა ესე ესრე იყო,
Line: 7    არა[ჲ]მცა ჩუენდა საცილო თანაღრჩევად თჳსთასა და არცა ტაცებად
Line: 8    და არცა სხუად რადცა ვნებად განცხადებულად, და თუმცა თანმყოფი
Line: 9    რაჲთურთ[ით]ცა განეშორა, არღამცა იყო გამოჩინებული კუალად სა ცნობელ;
Line: 10    და არცამცა სჯული და მოქალაქობაჲ განიწესებოდა, და არცა-მცა
Line: 11    მამანი და შჳლნი ურთი-ერთას იმეცნებდეს და არცარაჲმცა სხუაჲ
Line: 12    მდგომ იქმნა კაცებრივი; რამეთუ ბრმა ვინაჲვემცა იყო კაცთა-თჳს
Line: 13    კაცი მცირედ-სახედთა მათ-თჳს მქონებელი; რამეთუ თდნიერმცა
Line: 14    ჰასაკთა და სიდიდეთაჲსა სხუაჲმცა ვერარაჲ უწყოდა. ესეზომთა კეთილთა
Line: 15    ჩუენდა მიზეზ იქმნა განგებაჲ, ფესოანმყოფელი სახესა კაცთასა
Line: 16    ყოვლადვე და ყოველგან და არცა ერთსა ჟამსა ამისდა ქმნასა
Line: 17    დამაცადებელი, -- რომელი ესე არს დიდ ნიშან მიმთხუჱვად განგებისა
Line: 18    ვიდრე-მე გუართამდისცა აგებულებისათა. და თჳთეული ჴმითაცა
Line: 19    იცნობების და განკრძალულად ესევითარისასა დაიცავს სახესაცა. და
Line: 20    არა კმა იჩინა ესეზომი ესე ზრუნვა[ჲ], რომლისა-თჳსცა და დამძინა
Line: 21    ჩუენ ესეცა განგებამან, ვითარ ესე აწ ფერთა განყოფილებაჲ, რათა
Line: 22    მრავალსახედ შეიწ[ე]ოდის კაცებრივისა ბუნებისა უძლურებაჲ. ვინა[ჲ]ცა
Line: 23    და მრავალნი ცხოველნი, მებრ გუართა-ებრ რაბამ ნაკუჱთნი, ვითარ
Line: 24     არს ყუავთა და ყორანთა, ქონებად რათ-მე წინსახილავთა განყოფილებასა,
Line: 25    რომლითა მებრ მეუღლესა იმეცნებენ ურთი-ერთას.
Line: 26    ყუავნი ვინა[ჲ]ვე და ყორანნი თანიჯოგებენ უკუჱ მრავალნი მრავალ-გზის
Line: 27    და განიყოფვიან ვინა[ჲ]ვე თჳთეულისა-ებრ მეუღლეობისა თჳთეულისა-გან
Line: 28    მეცნედ თანმეუღლისა. . . . . . . .



Next part


This text is part of the TITUS edition of Nemesios of Emessa, De natura hominum.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 19.11.2023. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.