და აღდგა ყოველი იგი სიმრავლე მათი და მოიყვანეს იგი პილატესა.
და იწყეს შესმენად მისა და იტყოდეს: ესე ვპოეთ, რამეთუ გარდააქცევდა ნათესავსა ჩუენსა და აყენებდა ხარკსაცა მიცემად კეისრისა და იტყოდა თავსა თჳსსა ქრისტედ და მეუფე ყოფად.
და ჰკითხა მას პილატე და ჰრქუა: შენ ხარ მეუფე ჰურიათა? ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: შენ იტყჳ.
ხოლო პილატე ჰრქუა მღდელთმოძღუართა და ერსა მას: არარასა ბრალსა ვპოებ კაცისა ამის თანა.
ხოლო იგინი უფროს განძლიერდებოდეს ღა იტყოდეს, ვითარმედ: აღაშფოთებს ერსა და ასწავებს ყოველსა ჰურიასტანსა, უწყიეს გალილეაჲთ ვიდრე აქამომდე.
ხოლო პილატეს რაჲ ესმა გალილეა, ჰკითხა მათ: უკეთუ გალილეაჲთ არს კაცი ესე?
და გულისხმა-ყო, რამეთუ ჴელმწიფებისაგან ჰეროდესისა არს; მიუძღუნა იგი ჰეროდეს, რამეთუ იყო იგიცა მაშინ იერუსალიმს მათ დღეთა შინა.
ხოლო ჰეროდე ვითარცა იხილა იესო, განიხარა ფრიად, რამეთუ უნდა მისი ხილვა მრავლით ჟამითგან ამისთჳს, რამეთუ ესმოდა მისთჳს და სწადოდა ხილვად რაჲსამე სასწაულისა ყოფასა მისგან.
და ჰკითხვიდა მას სიტყჳთა მრავლითა, ხოლო თავადმან არარაჲ მიუგო მას.
დგეს მღდელმოძღუარნი იგი და მწიგნობარნი და განკრძალულად შეასმენდეს მას.
ხოლო ჰეროდე შეურაცხყო იგი და ერმან მისმან, და განკიცხეს იგი და შეჰმოსეს მას სამოსელი ბრწყინვალე და მიუძღუანეს პილატეს.
და იქმნეს მეგობარ პილატე და ჰეროდე ურთიერთას მას დღესა შინა, რამეთუ პირველ მტერ იყვნეს იგინი.
ხოლო პილატე მოუწოდა მღდელთ მოძღუართა მათ და მთავართა და ერსა მას.
და ჰრქუა მათ: მომგუარეთ მე კაცი ესე, ვითარცა გარდამაქცეველი ერისა. და მე წინაშე თქუენსა განვიკითხე და არარაჲ ვპოე ბრალი კაცისა ამის თანა, რაჲსა-იგი შეასმენდით მას.
და არცა ჰეროდე, რამეთუ მიუძღუანე მას, და აჰა არარაჲ ღირსი სიკუდილისა საქმე არს მის თანა.
ვსწავლო იგი და განუტევო.
რამეთუ უნებელად ედებოდა მას განტევებად დღესასწაულსა მას ერთი.
ღაღად-ყვეს ყოველმან სიმრავლემან და იტყოდეს: აღიღე ეგე და მოგჳტევე ჩუენ ბარაბა,
რომელი შფოთისა ყოფასა ქალაქსა შინა და კაცის-კლვისათჳს შეგდებულ ყო საპყრობილესა.
კუალად უკუე მოუწოდა მათ პილატე, რამეთუ უნდა განტევება იესოსი.
ხოლო იგინი ღაღადებდეს და იტყოდეს: ჯუარს-აცუ, ჯუარს-აცუ ეგე.
ხოლო მან მესამედ ჰრქუა მათ: რაჲ ბოროტი უქმნიეს ამას? არარაჲ ბრალი სიკუდილისა ვპოე ამის თანა. ვსწავლო ეგე და განუტევო.
ხოლო იგინი ზედა დაესხმოდეს ჴმითა დიდითა და გამოითხოვდეს მას ჯვარ-ცმად. და განძლიერდებოდეს ჴმანი მათნი და მღდელთმოძღუართანი.
მაშინ პილატე საჯა თხოვისაებრ მათისა.
და მიუტევა მათ ბარაბა, რომელი-იგი შფოთისათჳს და კაცისკლვისა შეგდებულ იყო საპყრობილესა, რომელსაცა ითხოვდეს, ხოლო იესო მისცა ნებასა მათსა.
და ვითარცა წარიყვანეს იგი, შეიპყრეს სიმონ ვინმე კჳრინელი. მომავალი ველით. და დასდვეს მას ზედა ჯუარი იგი, და მიაქუნდა შემდგომად იესოსა.
და შეუდგა მას სიმრავლე ერისა და დედებისა, რომელნი ეტყებდენ და სტიროდეს მას.
მიექცა მათ იესო და ეტყოდა: ასულნო იერუსალჱმისანო, ნუ სტირთ ჩემ ზედა, არამედ თავთა თქუენთა სტიროდეთ და შვილთა თქუენთა.
რამეთუ აჰა ესერა მოვლენან დღენი, რომელთა შინა თქუან: ნეტარ არიან ბერწნი და მუცელნი, რომელთა არა შვნეს, და ძუძუნი, რომელთა არა განზარდნეს!
მაშინ იწყონ სიტყუად მთათა: დამეცენით ჩუენ ზედა! და ბორცუთა: დამფარენით ჩუენ!
რამეთუ უკეთუ ნედლსა ხესა ესრეთ უყოფენ, ჴმელსა მას რაჲ-მე ეყოს?
მაშინ მოჰყვანდეს სატანაცა ორნი ძვირისმოქმედნი მოკლვად მის თანა.
და ვითარცა მოჰყვანდეს ადგილსა მას, რომელსა ჰრქჳან თხემისა ადგილი, და მუნ ჯვარს-აცვეს იგი: და ძჳრისმოქმედნიცა იგი მის თანა, რომელიმე მარჯუენით და რომელიმე მარცხენით მისა ჯუარს-აცუნეს.
ხოლო იესო იტყოდა: მამაო, მიუტევე ამათ, რამეთუ არა იციან, რასა იქმან. ხოლო გან-რაჲ-იყოფდეს სამოსელსა მისსა, განიგდეს წილი.
და დგა ერი იგი და ხედვიდა. ხოლო შეურაც-ჰყოფდეს მას მთავარნიცა იგი მათ თანა და იტყოდეს: სხუანი აცხოვნნა, იცხოვნენ თავიცა თჳსი, უკეთუ ეგე არს ქრისტე, რჩეული ღმრთისა.
ემღერდეს მას ერისკაცნიცა იგი. მოუჴდიან მას და ძმარი მოართჳან.
და ეტყჳედ: შენ თუ ხარ მეუფე ჰურიათა, იხსენ თავი შენი.
ხოლო იყო ზედაწერილიცა, რომელი დაწერილი იყო მას ზედა წიგნითა ბერძულითა და ჰრომაელებრითა და ებრაელებრითა, ვითარმედ: ესე არს იესო, მეუფე ჰურიათა.
ხოლო ერთი იგი დამოკიდებულთაგანი ძჳირისმოქმედი ჰგმობდა მას და ეტყოდა: შენ თუ ხარ ქრისტე, იჴსენ თავი შენი და ჩუენცა.
მიუგო ერთმან მან მოყვასმან, შეჰრისხნა მას და ეტყოდა: არცაღა გეშინის შენ ღმრთისა, რამეთუ მასვე საშჯელსა შინა ხარ?
და ჩუენ სამართლად ღირსი, რომელი ვქმენით, მოგვეგების, ხოლო ამან არარა უჯერო ქმნა.
და ეტყოდა იესოს: მომიჴსენე მე, უფალო, ოდეს მოხჳდე სუფევითა შენითა.
ხოლო იესო ჰრქუა მას: ამენ გეტყჳ შენ: დღეს ჩემ თანა იყო სამოთხესა.
და იყო ჟამი მეექუსე, და ბნელ იყო ყოველსა ქუეყანასა ვიდრე მეცხრედ ჟამადმდე.
და დაბნელდა მზე, და განიპო კრეტსაბმელი ტაძრისა მის შორის.
და ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა იესო და თქუა: მამაო, ჴელთა შენთა შევვედრებ სულსა ჩემსა. და ესე რა თქუა, განუტევა სული.
და ვითარცა იხილა ასისთავმან მან საქმე ესე, ადიდებდა ღმერთსა და იტყოდა: ჭეშმარიტად კაცი ესე მართალი იყო.
და ყოველნი მათ თანა მოსრულნი და რომელთა იხილეს ხილვა ესე და საქმენი ესე, იცემდეს მკერდსა მათსა და წარვიდოდეს.
და დგეს ყოველნი მეცნიერნი მისნი შორით; და დედანი, რომელნი შეუდგეს მას გალილეაჲთ ხედვიდეს მას.
და აჰა ესერა კაცი, სახელით იოსებ, მზრახველი, იყო კაცი სახიერი და მართალი;
ესე არა თანა-შერთულ იყო ზრახვასა მათსა და საქმესა. იყო იგი არიმათიაჲთ, ქალაქისა ჰურიათასა, რომელი-იგიცა მოელოდა სასუფეველსა ღმრთისასა.
ესე მივიდა პილატესა და მოითხოვა გვამი იგი იესოსი.
და გარდამოჰჴსნა იგი და შეჰმოსა მას არდაგი და დადვა იგი საფლავსა გამოკუეთილსა კლდისაგან, სადა არავინ დადებულ იყო.
და დღე იგი იყო პარასკევი, შაბათად განთენდებოდა.
შეუდგეს მას დედანიცა, რომელნი მის თანა მოსრულ იყვნეს გალილეაჲთ, და იხილეს საფლავი და ვითარ დასდებდეს გუამსა მისსა.
და წარვიდეს და მომზადეს საკუმეველი სურნელი და ნელსაცხებელი...