TITUS
Kaixosro, Omainiani
Part No. 24
Previous part

Chapter: XIII 
Strophe/Paragraph: T 
Verse/Line: 71/1    აქა მისრეთის ხელმწიფის ალი-ექბარ მეფისაგან თავისი ასულის
Verse/Line: 71/2    ბურნე-მელიქის ხელმწიფედ დასმის გამორჩევა


Strophe/Paragraph: A 
Verse/Line: 71/3       ხელმწიფემ ზავარ-ფალავანი, ერთობილნი თავადნი და დიდებულნი
Verse/Line: 71/4    იხმო და ვეზირნი გვერც დაისხა და ესრეთ უბრძანა, ვითა: "გონიერად
Verse/Line: 71/5    გაიგონეთ: მოვიდა ჩემზედაც იგი ჟამი, რომე ქვეყანასა ზედან
Verse/Line: 71/6    დაბადებულსა არ ასცილდების. ღვთისა განგებითა ჩემმან დღემან
Verse/Line: 71/7    სიმხიარულესა შიგან წაიარა. აწე სიბერე გამომჩენია, და ვაჟკაცობისა
Verse/Line: 71/8    დრო დამალულა. თქვენცა იცით, ქვეყნის გადიდების და
Verse/Line: 71/9    მტერთა დახედვისათვის მრავალი კაცი მამიკლავს და სოფლის სიყვარულით
Verse/Line: 71/10    ბევრსა ცოდვასა შიგან შევსრულვარ. აწე წესია, რომე
Verse/Line: 71/11    ავნაქმართა ქვეყანის ხელმწიფეთაცა დიდითა სამსახურითა უნდა შენდობა.
Verse/Line: 71/12    და თქვენგანაც ამას მოველი, რომე ჩემგან კარგნაქმარი მოიგონოთ
Verse/Line: 71/13    და ამისი ნება დამრთოთ, რომე -- ჩემმან ასულმან ყოველი
Verse/Line: 71/14    საქმე და მეფობის წესი ჩემგან უკეთ იცის -- და ხელმწიფედ იგი დავსვათ,
Verse/Line: 71/15    და კარგი და ავი მან გააგოს".

Strophe/Paragraph: B 
Verse/Line: 71/16       რა ლაშქართა მეფისაგან ესე მოისმინეს, ერთობით თავადთა
Verse/Line: 71/17    ცრემლი სდიოდათ და ვერავინ რას იტყოდა და ყოველთა ზავარზედ თვალი
Verse/Line: 71/18    ეჭირათ. ფალავანი ზე ადგა, ხელმწიფე დალოცა და მოახსენა:
Verse/Line: 71/19    "მაღალო ხელმწიფეო! ამა ძნელმან გასაგონარმან ჩვენი გული და
Verse/Line: 71/20    გონება შეკრა. ხელმწიფემ ხუთის დღის წყალობა გვიყოს, რომე გვაცალოს
Verse/Line: 71/21    და მეექვსეს დღეს პასუხსა მოვახსენებთ".

Strophe/Paragraph: C 
Verse/Line: 71/22       ეს ზავარის ნათქვამი მეფესა და თავადთა მწვედ მოეწონათ.
Verse/Line: 71/23    მას დღეს ყველანი თავ-თავისთვის წავიდნენ და ხუთს დღეს ერთობილად
Verse/Line: 71/24    ზავარ-ფალავნის სადგომს იყვნენ და რჩევა მუნ იყო. მეექვსეს დღეს
Verse/Line: 71/25    ხელმწიფე და თავდნი მუნვე დასხდეს. ზავარ-ფალავანი წამოდგა და
Verse/Line: 71/26    მოახსენა: "ხელმწიფეო! ლაშქართათვის დიდად საზარო სიტყვა არის
Verse/Line: 71/27    თქვენის ნებისა დართვა და თქვენი აღარ-ხელმწიფობა. პირველად,
Verse/Line: 71/28    ჯერეთ სიბერის ნიშანი თქვენგან შორს არის და მერმე, თქვენს ნათქვამს
Verse/Line: 71/29    და ნაქმარს საქმეს სხვა ვერავინ იქმს. მაგრამე ღვთის წინაშე
Verse/Line: 71/30    თავშეწირულს და ლოცვად გამზადებულს კაცს საქმე არ დაეშლების.
Verse/Line: 71/31    დია, ღმერთო, თქვენი ბრძანება უნდა გათავდეს. ჩვენ, ლაშქართა, ნება
Verse/Line: 71/32    დაგვირთავს. იგიცა თქვენი შვილი არის და მასცა თქვენი საქმე
Verse/Line: 71/33    და ყოველი რიგი ეცოდინების, და ჩვენცა მისი დიდი სიბრძნე და
Verse/Line: 71/34    მეტი სიკეთე გვასმია. მაგრამე ჩვენ, ლაშქართა, ესე საჭიროდ გვიძეს,
Verse/Line: 71/35    რომე თქვენი ასული კაცთა არა ნახავს და არცა კაცთა ხმასა42*
Verse/Line: 71/36    გაიგონებს, და მისნი მხევალნი მასთანა კაცისა სახელსა ვერ ახსენებენ.
Verse/Line: 72/1    ამ წესით ესოდენი დიდი სამეფო და ესე უთვალავნი ლაშქარნი
Verse/Line: 72/2    ვისგან გარიგდებიან?"

Strophe/Paragraph: D 
Verse/Line: 72/3       ხელმწიფეს ესე ნათქვამი მწვედ მოეწონა და ესრეთ უბრძანა:
Verse/Line: 72/4    "ჩემი საგონებელიც ეგ არის! მეც მეძნელების და ჩემს ასულს ვჰკითხავ
Verse/Line: 72/5    და მერმე ლაშქართა პასუხს ვეტყვი."


Strophe/Paragraph: N 
Verse/Line: n.p.71/35    ხმასა] სახელსა _ D.^



Next part


This text is part of the TITUS edition of Kaixosro, Omainiani.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.