TITUS
Kaixosro, Omainiani
Part No. 38
Previous part

Chapter: XXXVII 
Strophe/Paragraph: T 
Verse/Line: 91/30    აქა ხელმწიფეთა წინაშე მეჯოგეთა უფროსის მოსვლა


Strophe/Paragraph: A 
Verse/Line: 91/31       დღესა ერთსა მეჯოგეთ უფროსი მოვიდა და შემცოდესავით დადგა
Verse/Line: 91/32    და ფარმანი ითხოვა, ვითა: "დიდი ხანია ხელმწიფეს ჯოგის ამბავი
Verse/Line: 91/33    არა მოხსენებია რა." ხელმწიფეთა უბრძანეს: "რაც იცოდე,
Verse/Line: 91/34    ყველა თქვიო." ხელმწიფე დალოცა და ესრეთ მოახსენა: "ბედნიერის
Verse/Line: 91/35    მამათქვენის, დიდი ტარიელის, შავი ცხენის ჯოგი დათესილი
Verse/Line: 92/1    თქვენს ბრძანებით წავასხით, და თეთრი ზღვის პირს მინდორი არის
Verse/Line: 92/2    და ზამთრის კაი წყალი და კაი ბალახიანი ადგილი არის, და იქ ვაყენებდით,
Verse/Line: 92/3    და ხუთი წელიწადი მათი კვიცი არ დაჭერილა. და ხელმწიფის
Verse/Line: 92/4    ბედით ასრე აშენდა, რომე ანგარიში არ შეიგებოდა და რემანიცა
Verse/Line: 92/5    აჯილღასთან დათამამდნენ, რომე ვერა ნადირი სიახლოვეს
Verse/Line: 92/6    ვერ გაუვლიდა, და ჩვენცა მწვედ გვეშინოდა. აწე, ორი წელიწადია
Verse/Line: 92/7    ერთი ცხენი მოუხდების და მისის შიშით დამალვას ეცდებიან. ზოგჯერ
Verse/Line: 92/8    ორმოცსა და ზოგჯერ სამოცსა რემას გაიყრის და წაასხამს.
Verse/Line: 92/9    ერთხელ ახლოს შევრჩით და, რა გვნახა, ვითა ლომმან, ეგრე შემოგვიტია.
Verse/Line: 92/10    შეთივით გამოვექეცით, ერთსა ჩვენსა ამხანაგს მოეწია, თავს
Verse/Line: 92/11    ტოტი დაჰკრა და ესრეთ დანაყა, როგორაც მტვერი, ეგრედ მოკლა.
Verse/Line: 92/12    ჩვენ აღარ მოგვდივა. მასუკან ახლოს ვეღარ მიუდგებით. და ჯოგი
Verse/Line: 92/13    ასრე ამოსწყიტა."

Strophe/Paragraph: B 
Verse/Line: 92/14       მეფემ უბრძანა: "როგორი ცხენი არის"-ო? მან მოახსენა: "ხელმწიფეო,
Verse/Line: 92/15    სახედ ცხენსა ჰგავს, თვარემ ორის სპილოსაგან უფროსი არის, ფერად
Verse/Line: 92/16    თოვლის მსგავსი არის, და კაცის თვალი მის უმშვენიერესს
Verse/Line: 92/17    ვერას ნახავს. რა ჩვენი აჯილღა მის ხმას გაიგონებს, თაგვივით დაიმალვიან
Verse/Line: 92/18    და ჩვენც დიდი შიში გვაქს." რა ომაინ ეს მოისმინა, მამას
Verse/Line: 92/19    მოახსენა: "ხელმწიფეო, თუ ბრძანებ, მე წავალ და საწუთროს დამბადებლის
Verse/Line: 92/20    სახელით იგი ცხენი შეპყრობილი მოგიყვანო!" მეფეს დიდად
Verse/Line: 92/21    იამა და ესრეთ უბრძანა: "რადგან მტერი აღარსაით გაგვიჩნდა,
Verse/Line: 92/22    ნიადაგ სანადიროთ წავსულვართ. ახლა, რადგან მოგიწადინებია,
Verse/Line: 92/23    ლაშქარი შემოვიყაროთ და ჩვენც დედა--წულით წავიდეთ."ეს ბრძანება
Verse/Line: 92/24    ომაინს დიდად იამა და ერთის წლის ნუზლით ლაშქარი მოიწვიეს
Verse/Line: 92/25    და დედა-წულიანად აიყარნეს. ეს საჯერო არის, რომე მათსა
Verse/Line: 92/26    მოკაზმულობას კაცის ენა ვერ გამოიტყვის და ლაშქართაგან მთა და
Verse/Line: 92/27    ბარი ერთობ აივსო. მეჯოგეთ უფროსი ყოლაუზად აჩინეს და გაემართნენ.
Verse/Line: 92/28    რა სანადირო ადგილს მივიდნენ თორმეტის ათასის კაცით,
Verse/Line: 92/29    მეფენი სანადიროდ გავიდნენ და დედოფალნი და მძიმე ბარგი უკან
Verse/Line: 92/30    დაიგდეს და იმ ჯოგის სიახლოვეს მივიდნენ და მეჯოგენი ყარაულად
Verse/Line: 92/31    დაიყენეს, ვითა: "რა ჟამს იგი თეთრი ცხენი მოვიდეს, ფიცხლავ
Verse/Line: 92/32    გვაცნობეთ"ო.

Strophe/Paragraph: C 
Verse/Line: 92/33       მეორე დღეს ერთი კაცი მოვიდა და ესრეთ მოახსენა, ვითა:
Verse/Line: 92/34    "მოვიდა იგი ვეშაპი და ჯერეთ რემათა არ შემორევია." თვით
Verse/Line: 92/35    სარიდან მეფე და ომაინ ჭაბუკი შესხდეს და სამასი გამორჩეული
Verse/Line: 92/36    კაცი თან გაიტანეს და იარეს. რა ჯოგსა დაუახლოვდნენ, ნახეს,
Verse/Line: 92/37    რომე ორმოცი რემა წინ წამოუყრია, და თვითან უკან მოსდევს. თეთრმა
Verse/Line: 92/38    ცხენმა რომ ლაშქარნი დაინახა, ქარივით მოუხდა, აემართა და
Verse/Line: 93/1    ერთს კაცს წინა ტერფი დაჰკრა და ცხენ-კაცი მიწათა გაასწორა. მერმე
Verse/Line: 93/2    ლაშქართა შიგან შემოვარდა. ომაინ საგდებელი შეიხსნა, შორით
Verse/Line: 93/3    შემოსტყორცნა და ყელსა გარდააცვა. ცხენმა მედგრად გაიზიდნა და
Verse/Line: 93/4    ომაინს საბლის წვერი ხელად დააძრო და ფრინველივით წავიდა.
Verse/Line: 93/5    ომაინ საბლის წართმევა ითაკილა და ვეფხივით უკან წაუდგა, და
Verse/Line: 93/6    სარიდან მეფე და მისი ლაშქარი უკან მისდევდეს. საღამომდისინ
Verse/Line: 93/7    იარეს და ვეღარა შეიგნეს რა. უღონო ქმნილნი ჩამოხდეს და თავ-თავისი
Verse/Line: 93/8    ცხენები ხელთ დაიჭირეს. უდაბურს მინდორსა შიგან ეყარნენ.
Verse/Line: 93/9    მეორე დღეს ერთი თავადი წამოდგა და ესრეთ მოახსენა:
Verse/Line: 93/10    "ხელმწიფეო, გაჭირვებულს საქმეს გამორჩევა უნდა. მივბრუნდეთ,
Verse/Line: 93/11    იმავე ჩვენთა ლაშქართა შევეყარნეთ და ეგების გზისა და ადგილის
Verse/Line: 93/12    მცოდნე კაცი გამოჩნდეს. ბარგი და დედა-წული ინდოეთს მივაბრუნოთ
Verse/Line: 93/13    და ჩვენ ძებნად წავიდეთ." მიბრუნდეს და დედოფალთ წინ შეიყარნეს
Verse/Line: 93/14    და სირცხვილეულად ომაინის დაკარგვა უამბეს. შეიქნა საკვირველება
Verse/Line: 93/15    და მაღალის ხმით ტირილი. მერმე სარიდან მეფეს მომართეს,
Verse/Line: 93/16    და ამას იტყოდა: "მიწავ, გასქდი, რომე ქვესკნელთა შიგან დავინთქა,
Verse/Line: 93/17    რომე ომაინის დამკარგავმან დედამისი არა ვნახო?!"

Strophe/Paragraph: D 
Verse/Line: 93/18       მერმე ხელმწიფემ კაცი გაგზავნა და მეჯოგენი მოასხა და ყველა
Verse/Line: 93/19    ჰკითხა. მათ მოახსენეს: "ხელმწიფეო, პირველად ამ თეთრმა ცხენმა
Verse/Line: 93/20    ჯოგი მოგვტაცა, შვიდს დღესა და ღამეს მივსდიეთ. და ცოტა ქედი იყო;
Verse/Line: 93/21    იმას უკან ჩვენი ჯოგი ვნახეთ, რომე ერთს მწვანიანს ალაგს სძოვდენ.
Verse/Line: 93/22    თურმე თეთრს ცხენს დაფარებულს ადგილს ეძინა და ჩვენი მისვლა
Verse/Line: 93/23    ვერ შეიტყო. აიხედა და უკან წამოგვიდგა. ჩვენ ომი ვერ გაუბედეთ
Verse/Line: 93/24    და აქათ-იქით გავიქეცით, მაგრამე თვალით ნანახი მას რა მოურჩებოდა?
Verse/Line: 93/25    მინდორთა თვალი მოავლო. ვერა ნახა რა და ისევ მიბრუნდა.
Verse/Line: 93/26    ჩვენცა გამოვედით. ერთი დიდი მთა გამოჩნდა და, რაც ჩვენ
Verse/Line: 93/27    შევატყევით, იმ მთას მიმართა. აწე ის ადგილი ვიცით, და იგი მთა
Verse/Line: 93/28    გამოჩნდების. სხვა ამის მეტი არა ვიცით რა." მერმე მეფემ ბრძანა:
Verse/Line: 93/29    "თავადნო, ამ ამბავს ორი ნიშანი აქვს: ერთი ესე, რომე მტერი
Verse/Line: 93/30    მტერს ვირემდი არ მოშორდების, ძილად და მოსვენებად ვერ მოიცლის.
Verse/Line: 93/31    უსათუოდ მისის სადგომის სიახლოეს მისულა და მაშინ მოუსვენია;
Verse/Line: 93/32    მეორე ესე, რომე ამათგან ნახული დიდი მთა უსათუოდ იმისი
Verse/Line: 93/33    სადგომი ადგილი არის. აწე იმ მთასა მივმართოთ." ეს ხელმწიფის
Verse/Line: 93/34    ბრძანება ერთობილთ [ლაშქართ] მოიწონეს და ესრეთ მოახსენეს;
Verse/Line: 93/35    "თქვენის ბედით კარგად მოხდების. დედოფლები დავაბრუნოთ და
Verse/Line: 93/36    ჩვენ იმ მთას მივმართოთ." დედოფალი ამას იტყოდა: "ღმერთმა ნუ
Verse/Line: 93/37    ყოს, ჩვენ იმ წანავალ გზას მოვშორდეთ და, თუ იგი ვერა ვჰპოვეთ,
Verse/Line: 93/38    თავი ცოცხალი რაღად გვინდა?" მერმე იგი მცოდნე მეჯოგე ხელმწიფემ
Verse/Line: 94/1    იხმო და ასრე უბრძანა: "ფრთხილად იარეთ, რომე გზას არ
Verse/Line: 94/2    დასცდეთ." ესენიც აიყარნენ და დღე და ღამე იარეს და დიდსა
Verse/Line: 94/3    მთასა მიმართეს.



Next part


This text is part of the TITUS edition of Kaixosro, Omainiani.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.