TITUS
Kaixosro, Omainiani
Part No. 39
Previous part

Chapter: XXXVIII 
Strophe/Paragraph: T 
Verse/Line: 94/4    აქა ომაინ ჭაბუკისაგან თეთრის დევის ამბვის მოსვლა


Verse/Line: 94/5    ოდეს ცხენსა საბელი მოაბა და ხელისაგან წაუვიდა, აღარ გაეყარა
Verse/Line: 94/6    და შორიდამ თვალით მისწურა. ათს დღეს იარა და შიმშილით
Verse/Line: 94/7    მოჭირვებული თავის თავს ჩიოდა: ვეღარც აღმოსავლეთი იცნა და
Verse/Line: 94/8    ვეღარც დასავლეთი და ღმერთსა ადიდებდა. და ამ დიდსა მთასა
Verse/Line: 94/9    მიმართა. ერთი ჭანდრის ხე ნახა, და მის ქვეშ ცივი წყალი და
Verse/Line: 94/10    ტურფა სასხდომი იყო. წყალი დალივა და ხეს ქვეშ დაჯდა და შეჭირვებული
Verse/Line: 94/11    საგონებელსა ჩავარდა. ამაზედ შეხედა და სამი ცხენოსანი
Verse/Line: 94/12    ნახა, რომე იმ ხის ძირს მოდიოდეს. იამა და ესრედ ბრძანა:
Verse/Line: 94/13    "მტერთაგან სიკვდილი დია სჯობს შიმშილით სიკვდილსა, და ანუ
Verse/Line: 94/14    ამ კაცთაგან ამბავსა რასმესა შევეყარო". რა ახლოს მივიდნენ,
Verse/Line: 94/15    ორნი დევკაცნი, ერთსა შუბი ჰქონდა და მეორეს ლახტი ერჭო, და მესამე
Verse/Line: 94/16    შავი მონა იყო, მათის ბარგის მზიდავი. შუბოსანმა შემოყივლა:
Verse/Line: 94/17    "შენ ბედ--მლაშეო! ვინ ხარ, რომე დევის ქვეყანას მოსულხარო? აწე
Verse/Line: 94/18    მოდი და ჩემის ცხენის ფერხთა მოეხვიე!" ომაინ ისარს ხელი მიჰყო
Verse/Line: 94/19    და შუბოსანს კაცს მკერდსა ჰკრა და მოკლა. ლახტოსანს კაცს საგდებელი
Verse/Line: 94/20    შესტყორცა, დაიჭირა და ხელფეხი შეუკრა და წინ დაიდგა.
Verse/Line: 94/21    მერმე ზანგს კაცს შეუძახა: "შენ მონას გევხარ, შენი სიკვდილი არა
Verse/Line: 94/22    ხამს"-ო. მოვიდა და ომაინს ფერხთა მოეხვია და ესრეთ მოახსენა:
Verse/Line: 94/23    "ხელმწიფეო, მონა შენი ვარ." მერმე უბრძანა: "შენს ცხენს რა გიკიდიაო?"
Verse/Line: 94/24    მან მოახსენა: "მაგათი ნუზლი არისო". მოაღებინა და
Verse/Line: 94/25    შიმშილით შეჭირვებულმან ღმერთს მადლი შესწირა, საჭმელი ჭამა,
Verse/Line: 94/26    ღვინო დალივა და ხვადის ლომივით გაამაყდა. მკვდრის კაცის იარაღი
Verse/Line: 94/27    მას ზანგს უბოძა. მერმე მას შეკრულსა უბრძანა: "თუ მართალს
Verse/Line: 94/28    მეტყვი, შენს სულს შენსავე გვამსა შეინახავ, და ტყვილი
Verse/Line: 94/29    შენი მტერი არის". მან მოახსენა: "ხელმწიფეთა მსგავსო! თქვენ ტყვილი
Verse/Line: 94/30    არ გეკადრების. მე დევი არა ვარ; დედა ჩემი კაცთა ნათესავი არის
Verse/Line: 94/31    და მამა დევი მყავს, მაგრამე დევის რჯულზედ არა ვარ. თქვენს
Verse/Line: 94/32    სამსახურსა და სიამოვნეს ვინ ღირსა? ამ ღვთის უშიშის დევისაგან
Verse/Line: 94/33    მრავალი ქვეყანა წამხდარა. ამას ვნატრობდით, რომე ერთი მძლავრი
Verse/Line: 94/34    მტერი აუჩნდეს და მისის ხელისაგან დაგვიხსნას". ომაინ უბრძანა:
Verse/Line: 94/35    "რა გვარი არის, ანუ რა ჰქვიან? მან მოახსენა, თუ: "მოგეხსენებოდეს:
Verse/Line: 94/36    სისტანელის ფალავანთა, დიდის ნარიმანის შვილის, საამისა
Verse/Line: 95/1    და მისის შვილის ზაალისა და მისის შვილის როსტომისა. ოდეს
Verse/Line: 95/2    მაზანდარის ქვეყანას თეთრი დევი მოუკლავს როსტომს, იმისი ნათესავი
Verse/Line: 95/3    წამოსულა82* და ამ მთაში დამკიდრებულა. და ერთი თეთრი
Verse/Line: 95/4    დევი არის, ყოვლის პატრონი, და არას კაცს არა აქვს ამისთანა
Verse/Line: 95/5    ხელმწიფური წესი, რომე ამას აქვს, და ამას გარდა, რაც სახედ
Verse/Line: 95/6    უნდა, იმ სახით შეიქნების, და ერთის მთის ოდენი კაცი არის."
Verse/Line: 95/7    მერმე იგი ზანგი მოიხმო და მასცა ჰკითხა, და, რაც იმას ეთქვა,
Verse/Line: 95/8    მანცა იგი მოახსენა. ომაინ მიუბრუნდა და იგი კაცი გახსნა. მერმე
Verse/Line: 95/9    მან დევკაცმან მოახსენა: "ხელმწიფეო, ვინ ხარ, რა საქმისა მძებნელი,
Verse/Line: 95/10    რომე ჩვენცა მის მიხედულობით გმსახუროთ". მან უბრძანა: "ჯერეთ
Verse/Line: 95/11    მას საომრად შემყარე, ვისცა მოვდევ და მას უკან ჩემს ამბავს შეიტყობ.
Verse/Line: 95/12    მართალს კაცსა გევხარ და სიმართლე არ წაგახდენს." იგი
Verse/Line: 95/13    ფერხთა მოეხვია. -- "... და ჩემს ერთგულობასაც ადრე სცნობთ."
Verse/Line: 95/14    ომაინ იმ კაცის იარაღით შეეკაზმა და ესრეთ მოახსენა: "ნუ თუ
Verse/Line: 95/15    ღმერთს მისი სიბილწე მოსძაგებოდეს და სიტყვით რითმე მოვატყუვო
Verse/Line: 95/16    და შენს წინ მოვიყვანო!" ფიცხლავ შესხდეს და იარეს. ასეთს გზას
Verse/Line: 95/17    წაიყვანა, რომე ყარაულთ ვერა იგრძნეს რა. რა სიახლოვეს მივიდნენ,
Verse/Line: 95/18    ომაინ და ზანგი მონა იდუმალს ადგილს დააყენა, და იგი დევ-კაცი
Verse/Line: 95/19    სარი-დევ ამბვის საკითხავად წავიდა. ერთსა თავის ამხანაგს შეეყარა
Verse/Line: 95/20    და თავისის პატრონის, თეთრის დევის, ამბავი ჰკითხა. მან უამბო --
Verse/Line: 95/21    "ლხინსა და მოსვენებაში არის და ცოტა ხანია შორის გზით მოსულა
Verse/Line: 95/22    და იმავე ინდოეთის ხელმწიფის ტარიელის შავის ცხენის თესლის
Verse/Line: 95/23    ჯოგის ცხენები მოუსხამს." სარი-დევი მობრუნდა და ომაინს
Verse/Line: 95/24    ამბავი მოუტანა და ესრეთ მოახსენა: "მე სმის დროს მივალ და
Verse/Line: 95/25    შენს ამბავს მიუტან და, რაც განგებასა ღვთისასა ეწადოს, იგი იქნას."
Verse/Line: 95/26    ომაინ დაუმადლა და დამბადებლის ღვთის წინაშე მრავალი
Verse/Line: 95/27    ილოცა. წავიდნენ და თეთრის დევის კარის სიახლოვეს მივიდნენ.
Verse/Line: 95/28    და სარი-დევ მივიდა ამად, რომე იგიცა თავადთაგანი იყო და კარს
Verse/Line: 95/29    ვერავინ დაუჭერდა. თეთრმა დევმა შემოხედა და ესრეთ უბრძანა:
Verse/Line: 95/30    "სარი, ამბავი იცი რამეო?" მან მოახსენა: "ყოველთა ხელმწიფეთა
Verse/Line: 95/31    უზეშთესო! თქვენის სიდიდის მეტი ამბავი არა არის რა. ამისთვის
Verse/Line: 95/32    მოვსულვარ: ერთი ვინმე ღარიბი მარტო კაცი ყარაულთ ზედან მოგვადგა
Verse/Line: 95/33    და თქვენს ქებას იტყოდა. ყარაულთ უფროსმან გამამატანა,
Verse/Line: 95/34    და ამას მოგახსენებს, რომ მახარობელია: როსტომ და სულ მისნი
Verse/Line: 95/35    ნათესავნი თქვენთა ნათესავთ ამოუწყვეტიათ ახლა ამ ცოტას ხანში."
Verse/Line: 95/36    ეს ამბავი თეთრს დევს იამა: პირველად -- როსტომთან მტერობა
Verse/Line: 95/37    და სიკვდილი და მეორე -- უცხოს ამბვის მოსმენა. სარი წინ დააჩოქა
Verse/Line: 95/38    და თავისის ხელით სავსე ღვინო ასვა და დიადი წყალობა
Verse/Line: 96/1    უიმედა. მერმე უბრძანა: "წადი და მოიყვანეო". სარი გამოვიდა, ცოტა
Verse/Line: 96/2    ხანს კარს დადგა და მერმე ისევ შევიდა და ესრეთ მოახსენა:
Verse/Line: 96/3    "ასრე მოგახსენა: თვითან მარტო მნახოსო და მერმე ვიახლებიო.
Verse/Line: 96/4    დევი წამოდგა, ოქროს ქუდი თავს დაიხურა, ლახტი ხელთ აიღო და
Verse/Line: 96/5    მარტო წავიდა. სარი წინ მიუძღვებოდა. რა შორით დევმა ომაინ
Verse/Line: 96/6    დაინახა, მეტად ეჯაბანა და ომაინის ხელად შეგდებას ეცდებოდა,
Verse/Line: 96/7    მაგრამე ომაინ ვეფხივით შორად უხლტებოდა. ისარი შემოსტყორცნა,
Verse/Line: 96/8    ოქროს ქუდი გაუკვეთა და თავსა დაასო. დევი ესრეთ გაცოფდა,
Verse/Line: 96/9    რომე თავის ხორცს კბილით იჭამდა. ომაინ შეატყო, რომე დევს
Verse/Line: 96/10    თვალთ სინათლე წასვლოდა. მოუხდა და გვერდსა ხმალი შერთო და
Verse/Line: 96/11    ვადამდი დაამაგრა. დევმა ომაინს ანაზდად ზურგს ხელი მოჰკრა,
Verse/Line: 96/12    ჯაჭვი ააგლიჯა და მიწაზედ ძლიერ დასცა, და ერთს ჟამამდის დაბნედილი
Verse/Line: 96/13    იდვა. დევმა იღრიალა და გარდაიქცა და სულისაგან დაიცალა.
Verse/Line: 96/14    რა ომაინ აიხედა და დევი ნახა, დიდს თოვლიანს მთასავით
Verse/Line: 96/15    იდვა, საწუთროს დამბადებელი ადიდა და ესრეთ თქვა: "ღმერთო,
Verse/Line: 96/16    მადლი შენთვის, რომე დიდი და ცოტა შენთან სწორი არის. შენგან
Verse/Line: 96/17    უშიში დევი შენის წყალობით მოკვდა, თვარემ მე ერთი მონა ვარ!"

Strophe/Paragraph: A 
Verse/Line: 96/18       ზე ადგა და სარის უბრძანა: "ქუდი მოჰხადე და მკლავისა საბმური
Verse/Line: 96/19    83* შეხსენიო". ეს ამბავი დევთ მიუვიდა, დევის სიკვდილი დაიჯერეს.
Verse/Line: 96/20    როსტომის ნაქმარი მოიგონეს და მეტად შეშინდეს. -- "არამც
Verse/Line: 96/21    აქაც ის მოვიდა ჩვენს ამოსაწყვეტლად? მას ვინ შეებმის?" ადგნენ,
Verse/Line: 96/22    და მთის წვერზედ ერთი ციხე იყო, და მაშიგან შევიდნენ. სუფრა
Verse/Line: 96/23    ისევ გარიგებით იდვა და იგი ოქროს ტაბაკი, რომე იამანის ხელმწიფისათვის
Verse/Line: 96/24    მოეპარა, მუნ იდვა; რაც უნდოდა საჭმელი, ყველა ზედ
Verse/Line: 96/25    იდვის და არც დაილეოდა. ომაინ მივიდა და დევის ტახტზედ დაჯდა
Verse/Line: 96/26    და იგი ტაბაკი წინ დაიდვა და ერთობ იამა. სარი-დევი გამოვიდა
Verse/Line: 96/27    და მაღლის ხმით იძახდა: "ეს ხელმწიფის ნათესავი ჭაბუკი დევთ
Verse/Line: 96/28    ამოსაწყვეტლად ღმერთს გამოუგზავნია და, რაც ადამიანთ ნათესავი
Verse/Line: 96/29    იყოთ, გამოდით!" რა ეს ესმათ, უთვალავი კაცი მოვიდა. მერმე
Verse/Line: 96/30    სარის უბრძანა: "წადი და ყოვლიგვარი კაცი ცალკე-ცალკე გარდააყენე".
Verse/Line: 96/31    სარი გამოვიდა და თავ-თავისად გაარიგა. მას დღეს ომაინ
Verse/Line: 96/32    ლხინით გამოისვენა. მეორეს დღეს კაცი მოვიდა, რომ ციხის ძირს
Verse/Line: 96/33    ერთი ხვრელი ყოფილა და დევნი იქიდამ გაპარულან, და დიაცნი
Verse/Line: 96/34    იქავ დარჩომილან. სარის უბრძანა: "რაც დარჩომილიყვეს, სულ გაყვიტეთ
Verse/Line: 96/35    და საქონელი ლაშქართ გაუყავ!" სარი-დევ წავიდა და
Verse/Line: 96/36    ომაინის ბრძანება გაათავა. მერმე ხადუმნი მოასხეს და უბრძანა:
Verse/Line: 96/37    "ბანოვანთ ვნახავ. რაც დევის სახლისა იყოს, იგი ერთად დააყენეთ
Verse/Line: 96/38    და რაც სხვა ქალი იყოს, იგი ცალკე". იგი ბრძანებაცა გაათავეს.
Verse/Line: 97/1    ომაინ მივიდა და დევის დიაცნი ერთობილად ნახა, და იგინი ფერხთა
Verse/Line: 97/2    მოეხვივნეს. ომაინ გული დაუდვა და წყალობა უბრძანა. ესრეთ
Verse/Line: 97/3    უბრძანა: "ვისაც გინდა, გააზატებ და, ვისცა გინდა, ქმარს შეგრთავთ."
Verse/Line: 97/4    მერმე ქალთა სანახავად მობრუნდა. რა ომაინ იმ ქალთ შეხედა,
Verse/Line: 97/5    და მათ ქალთა შიგან ერთი ქალი მზესავით ნათობდა. ქალი
Verse/Line: 97/6    მოვიდა და ომაინს ხელთ აკოცა, და თვალი იმ ქალზედ ეჭირა და
Verse/Line: 97/7    ქალის საგონებელი გულში ჩაუვარდა. მერმე სარის უბრძანა: "წადი
Verse/Line: 97/8    და, ვინცა ხადუმთ უფროსი იყოს, აქ მომგვარეო." მოვიდა, და ესრეთ
Verse/Line: 97/9    უბრძანა: "ეს ქალი ვინ არის?" ხადუმთ უფროსმა მოახსენა:
Verse/Line: 97/10    "ხელმწიფეო, იგი ქალი ბალხი-ბუხარის ხელმწიფის ასული არის.
Verse/Line: 97/11    სიტურფე თქვენც გინახავს, და ქცევა უკეთესი აქვს. თუ ჩემს ამბავს
Verse/Line: 97/12    მოიხსენებთ, იამანის ხელმწიფის ხადუმთ უფროსი ვიყავი და ყველა
Verse/Line: 97/13    მე მებარა. ხელმწიფემ ერთს დღეს ნადიმი მოინდომა და ღვთის დალოცვილი
Verse/Line: 97/14    ოქროს ტაბაკი მოითხოვა. და ათმა ხადუმმან წავიღეთ.
Verse/Line: 97/15    თეთრი დევი იქ თურმე დამალულ იყო. მე იღლიას ქვეშ შემამიგდო,
Verse/Line: 97/16    ტაბაკი ზურგთ წამოიკიდა და წამოგვიღო. აწე ამ ქალის უტურფესი
Verse/Line: 97/17    არავინ მინახავს და, თქვენ რომ გამობრუნდით, თქვენი დიდი
Verse/Line: 97/18    ქება ბრძანა." ომაინ ხადუმს უბრძანა: "შენ იმ ქალთ ხადუმთ უფროსად
Verse/Line: 97/19    დამიყენებიხარ და კარგად შეინახე. მას ქალს ოქროს ტახტი
Verse/Line: 97/20    დაუდგი, და იმ ქალთა პატრონად84* იგი იყოს და, რაც უნდოდეს,
Verse/Line: 97/21    მიართვი. და ეს თეთრის დევის სამკლავე85* ჩემად ნიშნად შეიბას."
Verse/Line: 97/22    ხადუმმა ფერხთ აკოცა და, რაც უბრძანა, ყველა ქნა. იგი სამკლავე
Verse/Line: 97/23    გამოუღო და ხელმწიფის სათნოსათვის ხელსა შეაბა. მრავალი ლარი
Verse/Line: 97/24    და საქონელი მოაღებინა და სხვათა ქალთა მიართვა და იმ დღითგან
Verse/Line: 97/25    პატრონად წაიარეს86*


Strophe/Paragraph: N 
Verse/Line: n.p.95/3    წამოსულა] გარდმოხვეწილა _ C.^
Verse/Line: n.p.96/19    მკლავისა საბმური] მკლავსაბამი _ C.^
Verse/Line: n.p.97/20    პატრონად] უფროსად _ C.^
Verse/Line: n.p.97/21    სამკლავე] სამკაული _ A.^
Verse/Line: n.p.97/25    წაიარეს] აღიარეს _ D, გაჩნდა _ L.^



Next part


This text is part of the TITUS edition of Kaixosro, Omainiani.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.