| Strophe: 534_[535] | ||
| Verse: a | რა ლომ-გულმან საამისურ | აშაქ მკუ̂დარი დაინახა, |
| Verse: b | ეწყინა და გულსა ზედა | მჯიღვი იკრა, ბრძანა : "ახა! |
| Verse: c | თქუ̂ა თუ: "ზურგი შემინახეთ, | -- მისთა სპათა შეუზახა. |
| Verse: d და | "სიმრავლისა ნურა გაგვათ!" | -- საომარად მოემახა. |
| Strophe: 535_[536] | ||
| Verse: a | ბრძანა: "იქით მამნახევდით, | სადაციდვას ბეუ̂რი მძორი! |
| Verse: b | მერმე დიდი დაიზახა | სრულად შეძრა მთა და გორი. |
| Verse: c | ყუ̂ელას თავსა ბრუ დაესხა, | ახლოს იყო ვინცა, შორი, |
| Verse: d და | შიშით დასქდეს, -- ვით, კოკობსა, | ზედ მიუჴდა თეთრი ქორი. |
| Strophe: 536_[537] | ||
| Verse: a | შეუტივა ზადაჩამსა, | ისიც კარგად შემოვარდა, |
| Verse: b | ერთმანერთსა შუბი შესცეს, | არცა ერთი ჩამოვარდა. |
| Verse: c | ზადაჩამ ცხენს გარდეხარა, | მუზარადი თავს მოვარდა |
| Verse: d და | საამს შუბი გაუკუ̂ეთა, | ჴლმითავ ზედა წამოვარდა. |
| Strophe: 537_[538] | ||
| Verse: a | საამს დაჰკრა მარცხნივ მჴარსა, | ვირე ჴმალსა მოიწუ̂დიდა. |
| Verse: b | ჯაჭვ-ჯავშანი გაუკუთა, | ზედ კამარად სისხლი სდინდა. |
| Verse: c | საამ კმალი ამოიღო, | უთხრა: "შენცა ასრე გინდა!" |
| Verse: d და | თავსა დაჰკრა სრულ გააპო, | დღე ნათელი დაუბინდა. |
| Strophe: 538_[539] | ||
| Verse: a | ცხენი და კაცი გაჰკუ̂ეთა; | ჴმალი მიწასა დაასო. |
| Verse: b | დაეცა, მოკუ̂და ზადაჩამ, | სრულ მოეშალა და ასო, |
| Verse: c | სისხლითა მიწა შეღება, | ყუ̂ავთა, ყორანთა და ასო. |
| Verse: d და | ატირა მისი მშობელი, | ცრემლი ადინა და ასო. |
| Strophe: 539_[540] | ||
| Verse: a | მერმე რაზმსა შეუტივა, | ერთი ჴელით დაუშინა, |
| Verse: b | სამანდს დეზი მოუქნივა, | გააფიცხა, ააქშინა. |
| Verse: c | ვისცა დაჰკრის, ამოაგდის, | ვეღარ მივა მთელი შინა. |
| Verse: d და | ჴმა შეიქნა საშინელი, | მისი მტერი შეაყინა. |
| Strophe: 540_[541] | ||
| Verse: a | შეიქნა ცემა, ძახილი, | ყუ̂ირილი მოსაწეუ̂არი. |
| Verse: b | გავს თუ ცა დასცეს ქუ̂ეყანად, | მიწაზედ დაუტეუ̂არი, |
| Verse: c | ისარი გვანდა ფუტკარსა, | ისროდეს დაულეუ̂არი. |
| Verse: d და | რიყედა ჰყრია თავადი, | შუბისა დანახეუ̂არი. |
| Strophe: 541_[542] | ||
| Verse: a | შუბისა, ჴლმისა ნალეწი | არეთადაღმან ცვიოდა, |
| Verse: b | თავადნი გვანდეს რკინასა, | -- სისხლი და ოფლი სდიოდა. |
| Verse: c | ზოგი ძეს ჩამოგდებული, | კუ̂ნესის, ნაკრავი სტკიოდა, |
| Verse: d და | მკუ̂დრისაგან გზანი შეიკრა, | ცოცხალი ზედა დიოდა. |
| Strophe: 542_[543] | ||
| Verse: a | სამსა დღესა ომი იყო, | მკუ̂დარი ჰყრია ვითა ლილა. |
| Verse: b | ჯიმშედ დეუ̂ნი ამოსწყუ̂იტნა, | -- იმას აქათ ეს არ ქნილა! |
| Verse: c | სისხლი ჯეონს დაემგზავსა, | მკუ̂დარი მიაქუ̂ს, ვითა სილა. |
| Verse: d და | თურანელთა გაუმწარდა | საღამო და ღამე, დილა. |
| Strophe: 543_[544] | ||
| Verse: a | ერთკენ შერჩა საამისურ, | თან იახლნეს ზაულელნი. |
| Verse: b | საომარი დალეოდა, | დაეღებნეს სისხლით ჴელნი, |
| Verse: c | ცხენს ბარკალი ამოაძვრის, | მით დალეწა მტერთა წელნი, |
| Verse: d და | ამოსწყუ̂იტნა თურანელნი, | ზედ აწვივნა ტურა-მგელნი. |
