| Strophe: 1017_[917] | ||
| Verse: a | ყათილ თავისსვე ვეზირსა | გაანდობს მისანდობელთა: |
| Verse: b | "მანუჩართანა გავგზავნი | ფაიქთა მალე მხლტომელთა, |
| Verse: c | გვაცნობონ მათი ანბავი, | რა ქნეს ერანის მფლობელთა? |
| Verse: d და | დეუ̂თაცა გავაგზავნინებ | მოციქულთ შემატყობელთა. |
| Strophe: 1018_[918] | ||
| Verse: a | ყათილ მას ვეზირსა უთხრა: | "ერთსა საქმეს გკითხავ მართლად: |
| Verse: b | ავი იყოს, მომიშალე, | არ გეგონო ღვინით მთვრალად. |
| Verse: c | მანუჩარ ჴელ-მწიფისაგან | წყალობა მჭირს მეტად მრავლად. |
| Verse: d და | თუნდისა და რობინისა | აწ ამბავსა ვცნობ მე მართლად. |
| Strophe: 1019_[919] | ||
| Verse: a | ვეზირმა თქუ̂ა, კარგი არის | გამორჩეუ̂ა ეგრე თქუ̂ენი; |
| Verse: b | არამც წიგნი არ გინახონ, | -- გაგზავნილი კაცი თქუ̂ენი, |
| Verse: c | საქმე ასრე მოაგვარე, | დეუ̂თ არ გიგრძნან ეგე თქუ̂ენი. |
| Verse: d და | თუნდი, რობინ თუ შეიტყობს, | -- ვინ იქნების მხსნელი თქუ̂ენი?!" |
| Strophe: 1020_[920] | ||
| Verse: a | დაგიმადლებს მაგას უცხოდ, | სცნობს ამბავსა დეუ̂თა სრულა, |
| Verse: b | ბატონზედა ერდგულობა | არაოდეს დაკარგულა! |
| Verse: c | რაც იცოდა რობინისა, | ყუ̂ელა მართლად შეუთვალა, |
| Verse: d და | ყათი მანუჩარსა წინა | თავი მეტად იერდგულა. |
