| Strophe: 1084_[984] | ||
| Verse: a | იყო მანუჩარ ჴელ-მწიფე, | გმირი და სახელიანი. |
| Verse: b | საამ, ძე ნარიმანისი, | მორჭმული, ნიმროზიანი; |
| Verse: c | მას ჴელთა ჰქონდა ქალაქი | ზაული სიმაგრიანი, |
| Verse: d და | სხვა ძე არ ესვა შედეგად, | ჭმუნვით ჯდა გულ-ნაღვლიანი. |
| Strophe: 1085_[985] | ||
| Verse: a | შემოქმედსა ეხვეწების: | "შემიცვალე ჭირი ლხინად! |
| Verse: b | დაორსულდა დედოფალი | ტან-სარო და ვარდი პირად. |
| Verse: c | პირად მზეა ლალის მსგავსი, | თუ სთქუ̂ა, არის ედემს ზრდილად, |
| Verse: d და | ედემია პირმეტყუ̂ელი, | მულღაზარი, სიტყუ̂ა-ტკბილად. |
| Strophe: 1086_[986] | ||
| Verse: a | წალკოტია პირმეტყუ̂ელი, | შემკობილი ედემს არი, |
| Verse: b | შაქრად ისმის საუბარი: | ჴმა სასმენლად ტკბილი არი; |
| Verse: c | იადონი რომ ყიოდეს, | სიტყუ̂ა მისი უამ არი. |
| Verse: d და | გავს სამოთხით მონაბერსა, | მუშკ-ამბრისა მოქრის ქარი. |
| Strophe: 1087_[987] | ||
| Verse: a | რა საამ ცნა ორსულობა, | მას თავადნი ულოცვიდეს, |
| Verse: b | ღმერთსა ესვენ მხიარულნი, | შემოქმედსა მადლი მისცეს. |
| Verse: c | ყმა-შვილისა ბოძებასა | ზაულელნი ინატრიდეს: |
| Verse: d და | ებატონოს ტახტ-გვირგვინსა, | მამისებრივ გამოვიდეს. |
| Strophe: 1088_[988] | ||
| Verse: a | მეცხრესა თვესა ვაჟი შვა, | თმა ესხა გათეთრებული |
| Verse: b | პილოტანი და მნათობი, | ვით მთვარე პირ-გავსებული. |
| Verse: c | გვანდა პაპასა ნარიმანს | თქუ̂ეს საფალავნოდ ქებული. |
| Verse: d და | სტავრა-ოქროთა დარბაზი | ჩნდა მზეებრ განბრწყინვებული. |
| Strophe: 1089_[989] | ||
| Verse: a | ასაკი სრული, მკერდ-მკლავი | ვაჟისა მათ აქიან და |
| Verse: b | თეთრი თმა ნახა დედამან, | დაჭმუნდა, დანაღვლიანდა. |
| Verse: c | საამ არ იცის, უხარის, | ლხინითა განათლიანდა. |
| Verse: d და | უნახავია კაცთაგან, | რაცა მეჯლიში ქნიან და! |
| Strophe: 1090_[990] | ||
| Verse: a | მას სახელად ზაალ დასდვეს, | ვაჟი კარგად იზრდებოდა. |
| Verse: b | საამს შიშით ვერ გაანდო, | დედა ლხინით იშლებოდა; |
| Verse: c | მელნის ტბათა ნაგუბარი | თვალთა ცრემლი იღვრებოდა. |
| Verse: d და | ლალსა ფერი წაუვიდის, | ბროლსა გული უჭკნებოდა. |
| Strophe: 1091_[991] | ||
| Verse: a | ერთი კაცი დიდებული | საამს თანა იყო ზრდილი. |
| Verse: b | გააპირა გამჟღავნება; | მას უჩვენოს დედამ შვილი, |
| Verse: c | ბრძანა: -- რაინდ" მოიყუ̂ანეთ, | -- ერთგული და გავლენილი!" |
| Verse: d და | მას გაანდო, ტირილითა | ეუბნების შიშრეული! |
| Strophe: 1092_[992] | ||
| Verse: a | მის ვაჟისა ეგეთობა | გაუცხადა, ჴელთა მისცა: |
| Verse: b | თქუ̂ენვე ბრძანეთ, -- საქმე ჩემი | წაეკიდა სხვასა ვისცა?! |
| Verse: c | რაინდ ვაჟის ასაკობა | გაუშინჯა მუნვე მისცა, |
| Verse: d და | მოეწონა საფალავნოდ, | შემოქმედსა თაყუ̂ანი სცა. |
| Strophe: 1093_[993] | ||
| Verse: a | რაინდ გული დაუამა: | "რად სჭმუნაო შუქი მზისა?! |
| Verse: b | ვაჟთა ღვთითა საფარველი | აც ნიშანი სიკეთისა. |
| Verse: c | თმა თუ თეთრი გამოსხმია, | -- ბრძანებაა განგებისა, |
| Verse: d და | მადლი მასვე წადილი და | მოსხმა თმისა სპეტაკისა. |
| Strophe: 1094_[994] | ||
| Verse: a | რაინდ ბრძანა: "აწვე წავალ, | ფალავანსა გაუმჟღავნებ, |
| Verse: b | მეშინიან, არ უნახავს, | ამ საქმესა მოვახსენებ. |
| Verse: c | თვითონ ნახოს შვილი მისი, | მოვიყუ̂ან და მას უჩვენებ, |
| Verse: d და | თმის სითეთრე პატივია | ღვთისაგან, -- მას გავაგონებ. |
| Strophe: 1095_[995] | ||
| Verse: a | დადგა უშიშრად პატრონთა | მან ჰკადრა სიტყუ̂ა ჭკუ̂იანი: |
| Verse: b | წავიდეთ, ნახეთ ძე თქუ̂ენი | ღვთისაგან საფარვლიანი, -- |
| Verse: c | აწვე გავს დიდსა ნარიმანს | შვენებით, ასაკიანი, |
| Verse: d და | საამს იამა, ზე ადგა | წასავლად პირ-ნათლიანი. |
| Strophe: 1096_[996] | ||
| Verse: a | სადედოფლოს შემოვიდა, | მისი მთვარე მოიკითხა. |
| Verse: b | სირცხვილითა ვერა თქუ̂ა რა, | წაუვიდა ფერი დიდ-ხა, |
| Verse: c | მას პასუხი ვერა უთხრა, | ფალავანმან რაცა ჰკითხა. |
| Verse: d და | ვარდი ზაფრად შეიცვალა, | ბროლ-ბალახში მოიკიცხა. |
| Strophe: 1097_[997] | ||
| Verse: a | მას აკუ̂ანი წინ მიუდგეს, | მოხსენება დაუძვირდა. |
| Verse: b | თვალ-შავი და პირ-წითელი | თვითონ ნახა, რაცა სჭირდა. |
| Verse: c | თმა-ბანბასა-გაპენტილსა | ფალავანსა გაუკუ̂ირდა, |
| Verse: d და | წყენისაგან უჭკოდ გაჴდა, | გაგდებასა გაუპირდა. |
| Strophe: 1098_[998] | ||
| Verse: a | ბრძანა: "რა ვნახე მაცთური, | სით არის ჩვენის გვარისა?! |
| Verse: b | ექვსასის წლისა კაცი ვარ, | ჩემსა უბერე არისა. |
| Verse: c | ღმერთს მოუკიცხავს, ნიშანი | არა სძეს ნარიმანისა!" |
| Verse: d და | ასრე დაჭმუნდა, ვითამცა | ღვიძლ-გაპობილი არისა. |
| Strophe: 1099_[999] | ||
| Verse: a | საამ გამდელს გაცაუწყრა, | -- "რად მიჩვენე ქაჯი ავი?! |
| Verse: b | გორჯასპის და ნარიმანის, | თქუ̂ი, სით არის ნათესავი? |
| Verse: c | მართებს, აწვე დავიკარგო, | ან მოვიკლა თვითონ თავი, |
| Verse: d და | ვირემ სცნობდენ, მისცემია | საამს შვილი, თმა-არშავი. |
| Strophe: 1100_[1000] | ||
| Verse: a | "ბერი შვილი მისცემია", | ნუ დააგდებთ, ზაულს, ჴმასა, |
| Verse: b | თვარა აწვე დავიკარგვი, | გავცურდები შიგან ზღვასა. |
| Verse: c | ორნი კაცნი შინაურნი | მომისხენით, მივსცემ ყრმასა, |
| Verse: d და | ტირის დედა ზაალისა, | იდუმალად იტყუ̂ის "ვასა!" |
| Strophe: 1101_[1001] | ||
| Verse: a | რაინდ შეგზავნა მონანი | მისანდონი და ჭკუ̂იანი; |
| Verse: b | მამამ მოაძრო აკვანსა | ზაალ ღვთივ საფარვლიანი, |
| Verse: c | მათ კაცთა კალთას ჩაუგდო, | ვითა ვარდი და ია ი, |
| Verse: d და | უბრძანა: -- "საქმე დამალეთ, | არ ვიყო აუგიანი! |
| Strophe: 1102_[1002] | ||
| Verse: a | ცხენს შესხედით, ესე საქმე | ქენით კარგა, დამიფარეთ. |
| Verse: b | ნუვის ეტყუ̂ით, ქალაქისა | თქუ̂ენ სამზღვარი გაიარეთ. |
| Verse: c | საუბარი არად უნდა, | წაიყუ̂ანეთ, მალედ არეთ, |
| Verse: d და | წყალს მიეცით მოსარჩობლად, | ანუ შამბსა მიაბარეთ!" |
| Strophe: 1103_[1003] | ||
| Verse: a | რა მონათა გააგონეს | საამისგან ნაუბარი, |
| Verse: b | კალთაშია გაიხვიეს | გლახ-ყმაწვილი გულ-მღვიძარი. |
| Verse: c | მას დღესა ვლეს საღამომდი, | ისწრაფიან, ვითა ქარი. |
| Verse: d და | გარდააგდე ზღვისა პირსა: | გავს შემცოდე რისამ არი. |
| Strophe: 1104_[1004] | ||
| Verse: a | ტირის დედა ზაალისა, | ცრემლით შეიქს, თუ სთქვა, ზღვასა!" |
| Verse: b | ქრმის შიშითა ვერას იტყუ̂ის, | იძახოდა მალვით ვასა: |
| Verse: c | "მიგცეს მჴეცთა შესაჭმელად, | ვინ დაგიწყებს, შვილო, ზრდასა?!" |
| Verse: d და | საამ ღმერთსა ეხვეწების. | მან მიაპყრა პირი ცასა. |
| Strophe: 1105_[1005] | ||
| Verse: a | იტყოდა: "არსის დამბადე | შენ ხარ, მზისა და მთვარისა, |
| Verse: b | პატრონი გულის სიტყუ̂ათა, | მპყრობელი, ჴმელთა მზღვარისა. |
| Verse: c | შემწე და შემწყნარებელი | ჩემი მრთლისა და მკუ̂დარისა; |
| Verse: d და | შენგან ვითხოვე ყრმა-შვილი | მოცემად საბოძვარისა. |
| Strophe: 1106_[1006] | ||
| Verse: a | სიბერის ჟამსა მიბოძე | ჩვენ ამით გავიხერენით; |
| Verse: b | სევდა უფროსი მოსდევდა, | ჭმუნვითა გავიყარენით, |
| Verse: c | ამ საქმისაგან მიშველე | და შენვე შეგვიწყალენით. |
| Verse: d და | თუ იყო თესლი დევისა, | ჩვე მისგან დაგვიფარენით! |
| Strophe: 1107_[1007] | ||
| Verse: a | თუ იყო შენი ბრძანება, | ვერავინ შეგეცილების; |
| Verse: b | მე თუცა უმეცარი ვარ, | ვერა ვიქ, რაც გეწყინების: |
| Verse: c | თავს ვერ გავიღებ უშენოდ, | კაცთაგან არ გეგინების, |
| Verse: d და | მოსავი მონდობილი ვარ: | "- ეს ლოცვით მოგესმინების". |
| Strophe: 1108_[1008] | ||
| Verse: a | მერმე დაჯდა, ზაულელნი | გვერც დაისხნა მოხსენებით: |
| Verse: b | "ახლა რომე ყრმა მომეცა, | მან გამჴადა შეჭირვებით; |
| Verse: c | იყო რამე ეშმაკური, | მტერთა ჩემთა გაცინებით. |
| Verse: d და | ვერ ვიქნებით ნიმროზისტანს, | ვერცა ერანს გაჩინებით. |
| Strophe: 1109_[1009] | ||
| Verse: a | საამისგან გაიგონეს, | იგინიცა იკუ̂ირვებდეს; |
| Verse: b | თმა-სპეტაკი დაიბადოს, | ვის უნახავს კაცს, -- ეძებდეს! |
| Verse: c | ანუ ბარტყი ფასკუნჯისა, | არცა ლომის ლეკუ̂ი ყეფდეს, |
| Verse: d და | მოახსენეს: "გონიერო, | აწ იგი ქენ, რაცა სჯობდეს! |
| Strophe: 1110_[1010] | ||
| Verse: a | ღვთის ბრძანებასა ვინ შესცვლის? | მიკუ̂ირს თქუ̂ენისა ჭკუ̂ისაგან!.. |
| Verse: b | ნუ მოისვენებ ლოცვითა | მადლისა მიცემისაგან. |
| Verse: c | იგ ბედნიერი შობილი, | რა უყავ ძე, დედისაგან? |
| Verse: d და | მოიძულე და გააგდე?! | რა ავი ნახე თმისაგან?! |
| Strophe: 1111_[1011] | ||
| Verse: a | ზაალს ძიძა არვინ მისცა, | არც ოქსინოს დაუგებდეს, |
| Verse: b | ლომ-ვეფხნი და ზღვის ნიანგნი | ჩვილს ძუძუსა აწოებდეს. |
| Verse: c | შვილობისა სიყუ̂არული | ვინ დაბადა, მას აქებდეს, |
| Verse: d და | ცის მფრინველნი სურვილითა | მაღლა ბუდეს აიგებდეს. |
| Strophe: 1112_[1012] | ||
| Verse: a | ჰაერთა შიგან არწივნი | მაღლა დაიდგმენ ბუდესა, |
| Verse: b | გამაგრდებიან ფასკუნჯნი | გარე მოიდგმენ ზღუდესა. |
| Verse: c | თეთრი ზალდასტან გააგდეს | ბალახთა, გააცუდესა; |
| Verse: d და | გორვიდა ლეკუ̂ი ლომისა. | მზის შუქთა დააჭმუნესა. |
| Strophe: 1113_[1013] | ||
| Verse: a | მოვიდოდა განგებითა | მუნ ფასკუნჯი ნადირობად, |
| Verse: b | იპოვნა და მან წაიღო | მართვეთათვის გასაძღობად |
| Verse: c | ნება იყო განგებისა: | მას უბოძა ძიძაობად, |
| Verse: d და | პირ-აშკმული მჴართა ქვეშე | შეუგორდა ბარტყთა თბობად. |
| Strophe: 1114_[1014] | ||
| Verse: a | ბარტყთა ჴორცი დაუჴლიჩის, | მუნ ფასკუნჯი ნადირობდა; |
| Verse: b | პირსა სისხლი ჩასდიოდა, | ზაალ იმით გაძღებოდა, |
| Verse: c | ტახტად ქონდა ბუდე მისი, | გლახ სიმურღი ძიძაობდა: |
| Verse: d და | ვირემ ბარტყთა გააფრენდა, | ამ წესითა იზრდებოდა. |
| Strophe: 1115_[1015] | ||
| Verse: a | თეთრი თმა მეტად აშვენებს, | იაგუნდს მოუჴდებოდა. |
| Verse: b | გაივსო, ვითა მთიები, | ცისკარსა ედარებოდა. |
| Verse: c | ჴელთა ჴმარება შეეძლო, | ადგის და იარებოდა, |
| Verse: d და | ვითა გაუჩნდა გამზრდელად, | ფასკუნჯსა ემოყუ̂რებოდა. |
| Strophe: 1116_[1016] | ||
| Verse: a | მასთანა დაჯდის საჭმელად, | თუცა ვერ გაძღის პურითა, |
| Verse: b | რა ჭამის, დაწვის, იძინის, | ჭკუ̂ა შეესმოდის ყურითა. |
| Verse: c | შეიტყო რომე არ იყო | იგი მათებრი სჯულითა. |
| Verse: d და | ზრო გაისინჯის, უბნობდის | ენითა ფასკუნჯურითა. |
| Strophe: 1117_[1017] | ||
| Verse: a | ზაალ უკან გაეკიდის, | რა ფასკუნჯნი დაფრინდიან, |
| Verse: b | მოეწყინის, დაშვრის მეტად, | რა იგინი ამაღლდიან. |
| Verse: c | მან მომართის ბუდესავე, | ვეღარ ნახის, მოშორდიან. |
| Verse: d და | მუნ სამყოფი გაიჩინა, | სად პირველად იგი სხდიან. |
| Strophe: 1118_[1018] | ||
| Verse: a | იგი უფროსი ფასკუნჯი | მას ნადირსა უზიდევდის. |
| Verse: b | ზედა ზაალ თამაშობდის, | ლომივითა აგორვებდის; |
| Verse: c | სადამდისცა მთელი ყუ̂ანდის, | ამ წესითა ნავარდობდის, |
| Verse: d და | ჭკუა ქონდა კაცობრივი: | ვით წესია, ტყავს აძრობდის. |
| Strophe: 1119_[1019] | ||
| Verse: a | შეიტყუ̂ის სიცხე, სიცივე, | შიმშილი, წყლისა წყურვილი. |
| Verse: b | ნადირის ტყავი შეფშვნიტის, | იყუ̂ის იმითა ბურვილი. |
| Verse: c | შესცივდის, ქვეშე დაიგის, | იყუ̂ის იმისთვის ურვილი. |
| Verse: d და | გარე ფრთა ერჭვის ფასკუნჯთა, | ქონდა მკობისა სურვილი. |
| Strophe: 1120_[1020] | ||
| Verse: a | წელიწადი ათამდისი | იმან დაჰყო მუნ ასეთი. |
| Verse: b | თმანი კოჭთა უფარვიდის, | ტან-საროა, ლომ-ნაკუ̂ეთი. |
| Verse: c | მკლავ-მსხვილია, მკერდ-მყაფარი, | კისერ-კოშკი გაუკუ̂ეთი, |
| Verse: d და | საამს სჯობდა შვენებითა, | არის პაპის მონაკუ̂ეთი. |
| Strophe: 1121_[1021] | ||
| Verse: a | ნადირობად მთისა ძირსა | ჩამოვიდა ერთსა დღესა; |
| Verse: b | თმა-უკანით უკუეგდო, | ფრთა მორჭმული ეს რისხესა. |
| Verse: c | თვალ-ნარგისი, მოცინარე, | პირის სახე გავს მთვარესა, |
| Verse: d და | ღაწვი ლალსა ელვარესა, | იაგუნდსა მცინარესა. |
| Strophe: 1122_[1022] | ||
| Verse: a | მასვე დღესა ქარავანი | მოხუ̂და სითმე მომავალი, |
| Verse: b | ზაალდასტან დაინახეს | საროსაებრ ტან-მაღალი, |
| Verse: c | თეთრის თმითა დაბურვილი, | პირად ვარდი, მზისა ალი. |
| Verse: d და | ესე საქმე გაუკუ̂ირდა, | საუბარი თქვეს მრავალი. |
| Strophe: 1123_[1023] | ||
| Verse: a | ოთხთა კაცთა ცხენოსანთა | ამბვის ცნობად სთქმიდა გული -- |
| Verse: b | მიმავალი დაინახეს, | მთისავ იყო სიარული: |
| Verse: c | დაფრთხა, ვითა არ ენახა | მისობასა კაცთა რჯული. |
| Verse: d და | მუნ გავიდა მთისა წვერსა, | იგ კლდე იყო უგზაული. |
| Strophe: 1124_[1024] | ||
| Verse: a | უჭვრეტდეს განცვიფრებულნი, | უზომოდ გაკუ̂ირდებოდეს. |
| Verse: b | უძახდეს: "ღვთის მოყუ̂არეო! | ყივილით ეუბნებოდეს. |
| Verse: c | ზაალს არ ესმის სიტყუ̂ანი, | ვით კაცნი არა ხლდებოდეს, |
| Verse: d და | ყოლე არ გასცა პასუხი, | მდევარნი დაბრუნდებოდეს. |
| Strophe: 1125_[1025] | ||
| Verse: a | ზალდასტან დადგა დარბაზსა | სიმურღსა ქონდეს გებულნი. |
| Verse: b | თავისა გზასა წავიდეს | იგ კაცნი გაკუ̂ირვებულნი. |
| Verse: c | ყოვლგან თქვეს ესე ამბავნი, | სიზმრითა ვით ოცნებულნი; |
| Verse: d და | აქ ნახა საამ ჩვენება | საჩინოდ განცხადებულნი. |
