| Strophe: 190 | ||
| Verse: a | მოიქნ[ი]ა მძიმე ლახტი, | დეუმან უთრუთს თავსა ფრიწა, |
| Verse: b | სხვა ვერ ავნო ლომთა ლომსა, | ფარი თავსა და[ა]ფრიწა, |
| Verse: c | მერმე უთრუთ მოუქნია, | ჰგავს, თუ იძრა ცა და მიწა, |
| Verse: d და | მას ბარკალი სრულ დალეწა, | წაუვიდა იგი ვით წა. |
| Strophe: 191 | ||
| Verse: a | პილოდაღმა ჩამოაგდო, | ვითა კოშკი წამოიქცა, |
| Verse: b | წაეხვიენ დეუთა ჯარი, | ყუელა მისკე გამოიქცა |
| Verse: c | და ძლივ დაძვრეს ვეშპის პირსა, | მზე გუმბადსა რა მოიქცა, |
| Verse: d და | პილოზედა უთრუთ შეჯდა, | მათგან ნებით არ მოი[ქ]ცა. |
| Strophe: 192 | ||
| Verse: a | ბარყიჯან ფოლადს მიგვარეს, | იგ ბარკალმოტეხილია. |
| Verse: b | უამბო: სული თუ შემრჩა, | მე გკადრო გატეხილია; |
| Verse: c | ამაღამ წავალ, გამგზავნე | ფალაგთან მე ამჴელია |
| Verse: d და | იმის პირს ვეღარ ვიხილავ, | არც ამბვად გასამხელია. |
| Strophe: 193 | ||
| Verse: a | ფოლად თქუა: წახვალ, მეც წავალ, | ჩემი რა დგომის დრონია, |
| Verse: b | ორნივე სწორად წავიდეთ, | სრულად დეუებთა ხრონია, |
| Verse: c | წასვლას ლამოდენ, არჩიეს | საქმენი სა[ა]ზრონია, |
| Verse: d და | ფალანგ აღარა გვიშველა, | რა მისი საკადრონია. |
| Strophe: 194 | ||
| Verse: a | ვერ მოურჩებით მას კაცს[ა] | მოამბე, ვერცა ორია, |
| Verse: b | ხმელზედ არ გამოჩენილა | კაცი ამისი სწორია; |
| Verse: c | მხრები ჯანდარსა მიუგავს, | გაშალოს დიდი ტორია, |
| Verse: d და | იმას აღარა დაუდგამს, | არცა მთა, არცა გორია. |
