TITUS
Svan Poetic Texts
Part No. 15
Previous part

Text: 13/Mlx. 
თათრიშ ლაშგარ -- თათრის ლაშქარი


Page: 44  Verse: 1    ჩოლირს ლაშგა̈რ ახსგურენა:   ჩოლურს თავს დასხმია ლაშქარი:

Verse: 2    ღალა̈ტ ხა̈კვდახ გალფხანარეშ.   ღალატი ნდომებიათ გარდაფხაძეებისა.

Verse: 3    ფანაგა გვეში ლჷმა̈̄რ ბანბი კარავშვ,   ფანაგა სავსე ყოფილა ბამბის კარვებით,

Verse: 4    ჯა̈რს ხაჟღვა ბერ გელვან,   ჯარს უძღოდა თურმე ბერი გელოვანი,

Verse: 5    ხათხელინახ გიგო გალფხა̄ნს.   თურმე ეძებდნენ გიგო გარდაფხაძეს

Verse: 6    მიჩ დაჴლა̈შ ქვირქვილდ სგა ლოხქვა,   მას თხის ქურქი წამოუცვამს,

Page: 46  Verse: 7    ჯა̈რის ამჟი სგა ლახჩჷდა.   ჯარს ასე შერევია.

Verse: 8    გიგოს ხო̄ქვა გლეხა̈რდ მიჩა:   გიგოს უთქვამს თავის გლეხებისთვის:

Verse: 9    "მიშგუ მაშედ ისგვეჲჷნქა მამგვეშ ა̈რი,   "ჩემი მშველელი თქენ გარდა არაფერია,

Verse: 10    ვოდე მჷლახს დო ა̈ლჴჷრიდ."   ვიდრე მულახს არ შვვევედრებით".

Verse: 11    ქა ლოჰოდა თვეთნე ჴა̈ნი,   მიუცია თეთრი ხარი,

Verse: 12    ღვინალშვ ლჷლა̈̄ბ სემი ჰილ[ვ]ი:   ღვინით დატვირთულა სარ ჯორი:

Verse: 13    "ალჲა̈რ ოთჴიდდ მჷლხა̈ მაცხვა̈რს,   "ესენი მიუტანეთ მულახის მაცხოვარს,

Verse: 14    ჴა̈ნ სგა ლახბედ მიჩა კჷლა̈რს!"   ხარი მიაბით მის გასაღებს!

Verse: 15    სგა ხოჴი̄დახ, ჴა̈ნ სგა ხობახ,   მოუყვანიათ, ხარი მიუბამთ,

Verse: 16    ღვინლი კუპრა̈ლ ეჩჩუ ხოდახ,   ღვინის ტიკები იქ დაუდვიათ,

Verse: 17    ლევაშერმჷყ მინ ჩვათპეჟახ.   ლევაანთას (ნავერიანებისას) თვითონ დამალვიან.

Verse: 18    მერმა ლადა̈ღ ზაგდჷრა̈ლ 'ალგენელიხ:   მეორე დღეს ზაგდურლები (ქალდანები) ამდგარან:

Verse: 19    მაცხვა̈̄რი კჷლა̈რს ჴა̈ნ ხა̈ბმე̄ნა,   მაცხოვრის გასაღებზე ხარი მიბმული ყოფილა ("ჰბია"),

Verse: 20    ღვინლი კუპრა̈ლ გა̈ნს ხა̈გნენა,   ღვინის ტიკები განზე დებულა,

Verse: 21    მჷლახ ამჩუ ალნა̈ზვრე̄ლი.   მულახი აქ შეკრებილა.

Verse: 22    - მა̈ჲ ამბა̈ვ ლი, მა̈ჲ ამბა̈ვ ლი?   - რა ამბავია რა ამბავია?

Verse: 23    - ამჟი-ამჟი, ძღონა̈რ ა̈მჴედხ   - ასე (და) ასე ძღვენები მოსულა

Verse: 24    გუშგვეჲ ფუსდა მაცხვა̈რითე,   ჩვენს უფალ მაცხოვართან,

Verse: 25    მარე მჷჴდე და̈̄რ ღალ თერა.   მაგრამ მომტანი არავინ ჩანს.

Verse: 26    ა̈ხთხა̄ლხ, ეჩქა ქა̈ნთენა̈̄ნხ.   მოძებნეს (და) მაშინ გამოჩნდნენ.

Verse: 27    - მა̈ჲ ამბა̈ვ ლი, მა̈ჲ ეჯწჷხჷნხ?   - რა ამბავია, რა გაგიჭირდათ?

Verse: 28    - გიგო გალფხა̄ნს თათა̈რ აჴცე,   - გიგო გარდაფხაძეს თათარი აქცევს (ღუპავს),

Verse: 29    ხეშგვემ მჷლახს შემწევა ხა̈ყრის.   მულახს სთხოვეს შემწეობა აღმოუჩინოს ("უყოს").

Verse: 30    უღვირ-ლასკა̈რს უშხვა̄რ ნე̄სგა   უღვირსა (და) ლასკარს ერთმანეთს შორის

Verse: 31    კავშირ ხუღვა̈̄ნხ, კავშირ ო̄ხზდახ:   კავშირი ჰქონდათ, პირობა ("კავშირი") ედვათ:

Verse: 32    "ქა იმვა̈ჲთე ა̈დლაშგინახ,   "საითაც გაილაშქრებდნენ,

Verse: 33    ბეგა̈რს ერვა̈̄ჲს ათგადა̈̄ნნახ,   ბეგარას ვისაც დაადებდნენ,

Verse: 34    ეჯა მჷლხა̈შ კუთვნილ ლჷმა̈̄რ;   ის მულახის კუთვნილი ყოფილა;

Verse: 35    ჩუ ნასა̈დვ, ხა̈ლხი ნა̈ცვრუნ,   დანარჩენი, ხალხის დაგდებინებული,

Verse: 36    ეჯა იფა̈̄რიშ კუთვნილ ლჷმა̈̄რ."   ის იფარის კუთვნილი ყოფილა".

Verse: 37    მჷლახს ბა̈ჟინ ჭურ ოთზჷზა   მულახს მაცნე გაუგზავნია

Verse: 38    რამაზ ყიფიანდ, იფა̈̄რი თხვიმდ.   იფარის მეთაურ რამაზ ყიფიანისთვის.

Verse: 39    მჷლხა̈ მათხვმი ფუთა ლჷმა̈̄რ,   მულახის მეთაური ფუთა ყოფილა,

Verse: 40    ფუთა ლჷმა̈̄რ ნავერიანი.   ფუთა ყოფილა ნავერიანი.

Verse: 41    ინზორა̄ლეხ მჷლახ-იფა̈̄რ,   იკრიბებიან მულახ-იფარი,

Verse: 42    'ალნა̈ზვრე̄ლიხ, ა̈მჩედელიხ,   შეკრებილან (და) წასულან,

Verse: 43    მა̄მს ამხა̈ნ[ჩუ] ჩვალგენელიხ,   მამს აქვთ დამდგარან,

Verse: 44    თათრიშ ლაშგა̈რდ მეცქვილ ხოზზახ:   თათრის ლაშქრისთვის მოციქული მიუგზავნიათ:

Verse: 45    - მა̈ჲ ღალ ჯაკუხ, იმნარ ანჴა̈დდ?   - რა გნებავთ, რისთვის მოხვედით?

Page: 48  Verse: 46    იმ ხილშგა̈რიდ, იმ ხიშგომედ? -   რას ლაშქრობთ, რას ითხოვთ? -

Verse: 47    ეჯჲა̈რს პასუხ მა̄მ ხოტიხახ.   იმათ არ უპასუხიათ:

Verse: 48    - იშა ჟეღა̈რ გვაგჷრგა̈ლიხ?   ვისი ძაღლები გველაპარაკებიან?

Verse: 49    მერმე მეცქვილ ქად ხოტიხახ:   მეორე მოციქული კვლავ გაუგზავნიათ:

Verse: 50    - მა̈ჲ ჯაკუხ, იმ ხიშგომედ?   - რა გნებავთ, რას ითხოვთ?

Verse: 51    ლაშგა̈რს ვეშგმავ ათჭო̄ნუნედ!   ლაშქარი უკან გააბრუნეთ?

Verse: 52    ათხე პასუხ ქა ხოტიხახ:   ახლა უპასუხიათ:

Verse: 53    "მჷლხა̈ ჟეღა̈რ ერ ა̈ნჴდენიხ,   "მულახის ძაღლები რომ მოვლენ,

Verse: 54    ეჯღა ლაშგა̈რს ვეშგდ დე̄მ ტვიხე!"   იმისათვის ლაშქარს უკან არ გავაბრუნებ!"

Verse: 55    მჷლხა̈რს მეცქვილ ვეშგდ ხატეხახ,   მულახლებს მოციქული უკან დაჰბრუნებიათ,

Verse: 56    ხოჩა-ჲ ხოლა მა̈გ ქა ხო̄ქვა.   კარგი და ავი ყველაფერი უთქვამს,

Verse: 57    - ჲაღო, ღალე მა̈ჲ ალჴერჴად,   - აბა, რა მოვახერხოთ,

Verse: 58    მა̈ჲ ლა̈ყრიდ მა̈ჲ ოლგონვად?   რა ვუყოთ და რა მოვუგონოთ?

Verse: 59    - სოფელთ' ალჩედ, როგვ ალნა̈ზვრად. -   - სოფელში წავიდეთ, ცერცვი მოვაგროვოთ. -

Verse: 60    ქა ხოგცხადა მჷლხა̈ მათხვმის.   გამოუცხადებია მულახის მეთაურს.

Verse: 61    როგვ ჟი ხოზვრახ, ჩუ ოთთჷმახ,   ცერცვი მოუგროვებიათ, უშოვიათ,

Verse: 62    ჩუ ხობრა̈ჲა[ხ] ჭალი რიყთე,   გაუტანებია მდინარის რიყისაკენ,

Verse: 63    ამნოშ ჭალი რიყ ჟი ხოლა̄შახ.   ამით მდინარის რიყე მოუთესავთ.

Verse: 64    მე̄რმა ლადა̈ღ ჰალ ჩვესრჷჰა̈̄ნ,   მეორე დღეს როგორც კი გათენდა,

Verse: 65    ფუთად ხა̈̄ქვე ლაშგა̈რ-მა̄რა:   ფუთამ უთხრა ლაშქარ-ხალხს:

Verse: 66    "ათხე ჩიემ თვეფს ბიდ ათშყვიფდ,   "ახლა ყველამ თოფს ბუდე გახადეთ,

Verse: 67    ჩუ ალჩედ ჭალი რიყთე   ჩავიდეთ მდინარის რიყეზე

Verse: 68     'ა̈ლბინად როგვა̈ ლინკვლი."   და დავიწყოთ ცერცვის კენკვა".

Verse: 69    თვეფდ ბიდ ჩი ქა ხოშყვიფა,   თოფისთვის ბუდე ყველას გაუხდია,

Verse: 70    ჩუ მეჩდე̄ლიხ ჭალი რიყთე,   ჩასულან მდინარის რიყეზე,

Verse: 71    ჟი ლოხვბინახ როგვა̈შ ლინკვლი.   დაუწყიათ ცერცვის კენკვა.

Verse: 72    ეჩხა̈ნისგა ლაშგა̈რ ხოსგდი,   იქიდან ლაშქარი უყურებს,

Verse: 73    ხასკვრელ, ხამბა̈ჟ ხა̈ლხი ლინკვლი,   უკვირს, ეოცება ხალხის კენკვა,

Verse: 74    მეცქვილ მა̄რე თვით მინს ხოზზახ:   მოციქული კაცი თვით მათ მოუგზავნიათ:

Verse: 75    "ჟ'ანმეჴრა̈̄ვნას მჷლხა̈ ლაშგა̈რდ,   "გაგვაგებინოს მულახის ლაშქარმა,

Verse: 76    მა̈ჲ ხეკვეს იმ იშგომდე̄დხ?"   რა უნდოდეს და რას ითხოვდეს?"

Verse: 77    ალჲა̈რდ ლახტიხხ მინე პასიხვ:   ამათ მიუგეს:

Verse: 78    "ჰა̄ვ[ე] ღე̄რბეთ ჩუ ლოგვშედა̈̄ნ,   "რომ ღმერთი შეგვწეოდა,

Verse: 79    ლა̄თ მეცქულა̈რდ პასუხ ჯი̄ქვა̈̄ნხ,   გუშინ მოციქულებისათვის პასუხი გეთქვათ,

Verse: 80    გუშგვეჲ გვეშ[ი] ხოჩე̄ლდ ი̄რო̄ლ;   ჩვენი საქმე უკეთ იქნემოდა;

Verse: 81    ათხე ნა̈ჲ ბა̈ჩ ნა̄დ ლეზვებ,   ახლა ჩვენ ქვა შეგვექნა საჭმელი,

Verse: 82    ამუნღო ნა̈ჲ ლერდვნად მა̄მა ნაყა,   აწი ჩვენ სასიცოცხლოდ არ ვვარგივართ,

Page: 50  Verse: 83    ათხე ფინდიხი დეშ ღალ ნაკცი;   ახლა ტყვიაც ვერ გაგვატანს;

Verse: 84    ბაზი ლიშია̈̄ლ გვე̄რო̄ლე!"   ამაღამ ომი გვექნება!"

Verse: 85    ანჴა̈დხ ლაშგა̈რ, ჩვადჷ̄თა̄ლეხ,   მოვიდა ლაშქარი, დაყვეს,

Verse: 86    ერ ლენჴე̄რას ა̈მჩედე̄ლიხ   ზოგი ლეხერაში წასულა

Verse: 87    ნამა̈̄ტვ ხა̈ლხიშ ჩუ მჷდრა̈ჯიდ,   ლტოლვილი ხალხის მოდარაჯედ,

Verse: 88    ერ აშა̈რხა̈ნ ა̈მჩედე̄ლიხ.   ზოგი აშარიდან წასულა.

Verse: 89    ამჩუ მესედს ამჩ' ოხღალბახ,   აქ დარჩენილთ აქ ჩასაფრებიან,

Verse: 90    ლაშგა̈რს ლა̈ხვტას სგა ხაშჷ̄დახ:   ლაშქარს ამოსაწყვეტად შესევიან:

Verse: 91    ბერ გელოვან კარავთესგა   ბერ გელოვანი კარავში

Verse: 92    ჩუ ხოდგარახ ცხჷრილდ ხოგნახ,   მოუკლავთ და დაუცხავებიათ,

Verse: 93    მერმა̈̄ლი ღალ ჟი ხოხვი̄ტახ;   სხვებიც ამოუჟლეტიათ;

Verse: 94    ჩუ მა̈ჲ ოთჩა̈დხ ლენჴერახა̈ნ,   ვინც გაექცათ ლეხერიდან.

Verse: 95    ეჯჲა̈რ ეჩე ოხხვი̄ტახ.   ისინი იქ გაუწყვეტიათ

Verse: 96    აშა̈რიშხა̈ნი ყა̈რვლა̈რდ   აშარის ყარაულებმა

Verse: 97    აშა̈რს ანხვიტხ, აშა̈რს ადგა̈რხ,   აშარაში გაწყვიტეს, აშარაში დახოცეს,

Verse: 98    ამბვი მუ̄მბვიდ გარ ხაჩედახ.   მოამბედღა გაჰქცევიათ.

Verse: 99    ბერ გელოვა̄ნს კარავისგა   ბერ გელოვანს კარავში

Verse: 100    თხუმრა̈̄შ სალშგარვ ხა̈ტ ხორიკდა,   სასთუმალთან სალაშქრო ხატი ვკიდა,

Verse: 101    ივსელიანს ივსელჲანრეშ   იოსელიანთ იოსელიანი

Verse: 102    სგა ხოსკინა, ჟი ხოკი̄და,   შემხტარა, აუღია,

Verse: 103    ლაშგა̈რს ვეშგდ ქა ხოჭო̄ნა.   ლაშქრი უკან გამობრუნებულა.

Verse: 104    კა̄ლას რამაზ ყიფიანი   კალაში რამაზ ყიფიანი

Verse: 105    სგვებინ ესვჩა̈შ მჷლხა̈ ლაშგა̈რს:   წინ ჩაუსაფრდა ("დაასწრო") მულახის ლაშქარს:

Verse: 106    - იმვა̈̄ჲჟი ჩუ მესკბე გვა̄რ,   - როგორც დათქმული გვაქვს,

Verse: 107    ალა ნო̄სამა ა̈დჰომე̄ნს:   ეს არაფერი(არ) დაიმალოს:

Verse: 108    ბეგა̈რ 'ალგა̈დდ გალფხა̄ნშერას   ბეგარა დავადევით გარდაფხაძეებს

Verse: 109    ზავისგა ჴა̈ნ ღვინლიშ ლა̈̄ბ, -   წელიწადში ხარი და ღვინის საპალნე, -

Verse: 110    ალა ღალი მჷლხა̈შ ი̄რა;   ეს მულახისა იქნება;

Verse: 111    იშგენ ბა̈რგ მა̈გა ნიშგვეჲ ი̄რა, -   სხვა ბარგი (კი) ყველაფერი ჩვენი-იქნება, -

Verse: 112    ეჯა ნა̈ჲ ნომა ა̈ნჰომე̄ნს!   ის ჩვენ არ (უნდა) გამოგვეპაროს!

Verse: 113    - დე̄მგვაშ ჯაჰვმიდ, დე ნუღვე მა,   - არაფერს გიმალავთ, არც რამე გვაქვს,

Verse: 114    ეშხუ კოწო̄ლ ხა̈ტილდჷნქა;   ერთი პატარა ხატის გარდა;

Verse: 115    ეჯ ხა̈ტს ნა̈ჲ და̈̄ს მოშ ხვა̈ტხედ;   იმ ხატს ჩვენ ვერავინ ვერ დავუბრუნებთ;

Verse: 116    ამჷნქა ნა̈ჲ მა̄მგვეშ ნუღვა.   ამის გარდა ჩვენ არაფერი გვაქვს.

Verse: 117    ამნა̈რ ამჩუ ტევა ხოფსახ,   ამისათვის აქ ჩხუბი მოსვლიათ,

Verse: 118    ხა̈ტილდ ეში̄ მა̄მ ლოჰოდახ.   ხატი მაინც არ მიუციათ.

Verse: 119    ამუნუღო მჷლახ-იფა̈̄რ   ამის შემდეგ მულახ-იფარი

Verse: 120    უხშვა̄რ ნე̄სგა ჩვა̈მყველე̄ლიხ.   ერთმანეთისგან ("ერთმანეთს შორის") გაყრილან.





Next part



This text is part of the TITUS edition of Svan Poetic Texts.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 24.1.2010. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.