Page: 44 Verse: 1 | ჩოლირს ლაშგა̈რ ახსგურენა: | ჩოლურს თავს დასხმია ლაშქარი: |
Verse: 2 | ღალა̈ტ ხა̈კვდახ გალფხანარეშ. | ღალატი ნდომებიათ გარდაფხაძეებისა. |
Verse: 3 | ფანაგა გვეში ლჷმა̈̄რ ბანბი კარავშვ, | ფანაგა სავსე ყოფილა ბამბის კარვებით, |
Verse: 4 | ჯა̈რს ხაჟღვა ბერ გელვან, | ჯარს უძღოდა თურმე ბერი გელოვანი, |
Verse: 5 | ხათხელინახ გიგო გალფხა̄ნს. | თურმე ეძებდნენ გიგო გარდაფხაძეს |
Verse: 6 | მიჩ დაჴლა̈შ ქვირქვილდ სგა ლოხქვა, | მას თხის ქურქი წამოუცვამს, |
Page: 46 Verse: 7 | ჯა̈რის ამჟი სგა ლახჩჷდა. | ჯარს ასე შერევია. |
Verse: 8 | გიგოს ხო̄ქვა გლეხა̈რდ მიჩა: | გიგოს უთქვამს თავის გლეხებისთვის: |
Verse: 9 | "მიშგუ მაშედ ისგვეჲჷნქა მამგვეშ ა̈რი, | "ჩემი მშველელი თქენ გარდა არაფერია, |
Verse: 10 | ვოდე მჷლახს დო ა̈ლჴჷრიდ." | ვიდრე მულახს არ შვვევედრებით". |
Verse: 11 | ქა ლოჰოდა თვეთნე ჴა̈ნი, | მიუცია თეთრი ხარი, |
Verse: 12 | ღვინალშვ ლჷლა̈̄ბ სემი ჰილ[ვ]ი: | ღვინით დატვირთულა სარ ჯორი: |
Verse: 13 | "ალჲა̈რ ოთჴიდდ მჷლხა̈ მაცხვა̈რს, | "ესენი მიუტანეთ მულახის მაცხოვარს, |
Verse: 14 | ჴა̈ნ სგა ლახბედ მიჩა კჷლა̈რს!" | ხარი მიაბით მის გასაღებს! |
Verse: 15 | სგა ხოჴი̄დახ, ჴა̈ნ სგა ხობახ, | მოუყვანიათ, ხარი მიუბამთ, |
Verse: 16 | ღვინლი კუპრა̈ლ ეჩჩუ ხოდახ, | ღვინის ტიკები იქ დაუდვიათ, |
Verse: 17 | ლევაშერმჷყ მინ ჩვათპეჟახ. | ლევაანთას (ნავერიანებისას) თვითონ დამალვიან. |
Verse: 18 | მერმა ლადა̈ღ ზაგდჷრა̈ლ ჟ'ალგენელიხ: | მეორე დღეს ზაგდურლები (ქალდანები) ამდგარან: |
Verse: 19 | მაცხვა̈̄რი კჷლა̈რს ჴა̈ნ ხა̈ბმე̄ნა, | მაცხოვრის გასაღებზე ხარი მიბმული ყოფილა ("ჰბია"), |
Verse: 20 | ღვინლი კუპრა̈ლ გა̈ნს ხა̈გნენა, | ღვინის ტიკები განზე დებულა, |
Verse: 21 | მჷლახ ამჩუ ალნა̈ზვრე̄ლი. | მულახი აქ შეკრებილა. |
Verse: 22 | - მა̈ჲ ამბა̈ვ ლი, მა̈ჲ ამბა̈ვ ლი? | - რა ამბავია რა ამბავია? |
Verse: 23 | - ამჟი-ამჟი, ძღონა̈რ ა̈მჴედხ | - ასე (და) ასე ძღვენები მოსულა |
Verse: 24 | გუშგვეჲ ფუსდა მაცხვა̈რითე, | ჩვენს უფალ მაცხოვართან, |
Verse: 25 | მარე მჷჴდე და̈̄რ ღალ თერა. | მაგრამ მომტანი არავინ ჩანს. |
Verse: 26 | ა̈ხთხა̄ლხ, ეჩქა ქა̈ნთენა̈̄ნხ. | მოძებნეს (და) მაშინ გამოჩნდნენ. |
Verse: 27 | - მა̈ჲ ამბა̈ვ ლი, მა̈ჲ ეჯწჷხჷნხ? | - რა ამბავია, რა გაგიჭირდათ? |
Verse: 28 | - გიგო გალფხა̄ნს თათა̈რ აჴცე, | - გიგო გარდაფხაძეს თათარი აქცევს (ღუპავს), |
Verse: 29 | ხეშგვემ მჷლახს შემწევა ხა̈ყრის. | მულახს სთხოვეს შემწეობა აღმოუჩინოს ("უყოს"). |
Verse: 30 | უღვირ-ლასკა̈რს უშხვა̄რ ნე̄სგა | უღვირსა (და) ლასკარს ერთმანეთს შორის |
Verse: 31 | კავშირ ხუღვა̈̄ნხ, კავშირ ო̄ხზდახ: | კავშირი ჰქონდათ, პირობა ("კავშირი") ედვათ: |
Verse: 32 | "ქა იმვა̈ჲთე ა̈დლაშგინახ, | "საითაც გაილაშქრებდნენ, |
Verse: 33 | ბეგა̈რს ერვა̈̄ჲს ათგადა̈̄ნნახ, | ბეგარას ვისაც დაადებდნენ, |
Verse: 34 | ეჯა მჷლხა̈შ კუთვნილ ლჷმა̈̄რ; | ის მულახის კუთვნილი ყოფილა; |
Verse: 35 | ჩუ ნასა̈დვ, ხა̈ლხი ნა̈ცვრუნ, | დანარჩენი, ხალხის დაგდებინებული, |
Verse: 36 | ეჯა იფა̈̄რიშ კუთვნილ ლჷმა̈̄რ." | ის იფარის კუთვნილი ყოფილა". |
Verse: 37 | მჷლახს ბა̈ჟინ ჭურ ოთზჷზა | მულახს მაცნე გაუგზავნია |
Verse: 38 | რამაზ ყიფიანდ, იფა̈̄რი თხვიმდ. | იფარის მეთაურ რამაზ ყიფიანისთვის. |
Verse: 39 | მჷლხა̈ მათხვმი ფუთა ლჷმა̈̄რ, | მულახის მეთაური ფუთა ყოფილა, |
Verse: 40 | ფუთა ლჷმა̈̄რ ნავერიანი. | ფუთა ყოფილა ნავერიანი. |
Verse: 41 | ინზორა̄ლეხ მჷლახ-იფა̈̄რ, | იკრიბებიან მულახ-იფარი, |
Verse: 42 | ჟ'ალნა̈ზვრე̄ლიხ, ა̈მჩედელიხ, | შეკრებილან (და) წასულან, |
Verse: 43 | მა̄მს ამხა̈ნ[ჩუ] ჩვალგენელიხ, | მამს აქვთ დამდგარან, |
Verse: 44 | თათრიშ ლაშგა̈რდ მეცქვილ ხოზზახ: | თათრის ლაშქრისთვის მოციქული მიუგზავნიათ: |
Verse: 45 | - მა̈ჲ ღალ ჯაკუხ, იმნარ ანჴა̈დდ? | - რა გნებავთ, რისთვის მოხვედით? |
Page: 48 Verse: 46 | იმ ხილშგა̈რიდ, იმ ხიშგომედ? - | რას ლაშქრობთ, რას ითხოვთ? - |
Verse: 47 | ეჯჲა̈რს პასუხ მა̄მ ხოტიხახ. | იმათ არ უპასუხიათ: |
Verse: 48 | - იშა ჟეღა̈რ გვაგჷრგა̈ლიხ? | ვისი ძაღლები გველაპარაკებიან? |
Verse: 49 | მერმე მეცქვილ ქად ხოტიხახ: | მეორე მოციქული კვლავ გაუგზავნიათ: |
Verse: 50 | - მა̈ჲ ჯაკუხ, იმ ხიშგომედ? | - რა გნებავთ, რას ითხოვთ? |
Verse: 51 | ლაშგა̈რს ვეშგმავ ათჭო̄ნუნედ! | ლაშქარი უკან გააბრუნეთ? |
Verse: 52 | ათხე პასუხ ქა ხოტიხახ: | ახლა უპასუხიათ: |
Verse: 53 | "მჷლხა̈ ჟეღა̈რ ერ ა̈ნჴდენიხ, | "მულახის ძაღლები რომ მოვლენ, |
Verse: 54 | ეჯღა ლაშგა̈რს ვეშგდ დე̄მ ტვიხე!" | იმისათვის ლაშქარს უკან არ გავაბრუნებ!" |
Verse: 55 | მჷლხა̈რს მეცქვილ ვეშგდ ხატეხახ, | მულახლებს მოციქული უკან დაჰბრუნებიათ, |
Verse: 56 | ხოჩა-ჲ ხოლა მა̈გ ქა ხო̄ქვა. | კარგი და ავი ყველაფერი უთქვამს, |
Verse: 57 | - ჲაღო, ღალე მა̈ჲ ალჴერჴად, | - აბა, რა მოვახერხოთ, |
Verse: 58 | მა̈ჲ ლა̈ყრიდ ი მა̈ჲ ოლგონვად? | რა ვუყოთ და რა მოვუგონოთ? |
Verse: 59 | - სოფელთ' ალჩედ, როგვ ალნა̈ზვრად. - | - სოფელში წავიდეთ, ცერცვი მოვაგროვოთ. - |
Verse: 60 | ქა ხოგცხადა მჷლხა̈ მათხვმის. | გამოუცხადებია მულახის მეთაურს. |
Verse: 61 | როგვ ჟი ხოზვრახ, ჩუ ოთთჷმახ, | ცერცვი მოუგროვებიათ, უშოვიათ, |
Verse: 62 | ჩუ ხობრა̈ჲა[ხ] ჭალი რიყთე, | გაუტანებია მდინარის რიყისაკენ, |
Verse: 63 | ამნოშ ჭალი რიყ ჟი ხოლა̄შახ. | ამით მდინარის რიყე მოუთესავთ. |
Verse: 64 | მე̄რმა ლადა̈ღ ჰალ ჩვესრჷჰა̈̄ნ, | მეორე დღეს როგორც კი გათენდა, |
Verse: 65 | ფუთად ხა̈̄ქვე ლაშგა̈რ-მა̄რა: | ფუთამ უთხრა ლაშქარ-ხალხს: |
Verse: 66 | "ათხე ჩიემ თვეფს ბიდ ათშყვიფდ, | "ახლა ყველამ თოფს ბუდე გახადეთ, |
Verse: 67 | ჩუ ალჩედ ჭალი რიყთე | ჩავიდეთ მდინარის რიყეზე |
Verse: 68 | ი ჟ'ა̈ლბინად როგვა̈ ლინკვლი." | და დავიწყოთ ცერცვის კენკვა". |
Verse: 69 | თვეფდ ბიდ ჩი ქა ხოშყვიფა, | თოფისთვის ბუდე ყველას გაუხდია, |
Verse: 70 | ჩუ მეჩდე̄ლიხ ჭალი რიყთე, | ჩასულან მდინარის რიყეზე, |
Verse: 71 | ჟი ლოხვბინახ როგვა̈შ ლინკვლი. | დაუწყიათ ცერცვის კენკვა. |
Verse: 72 | ეჩხა̈ნისგა ლაშგა̈რ ხოსგდი, | იქიდან ლაშქარი უყურებს, |
Verse: 73 | ხასკვრელ, ხამბა̈ჟ ხა̈ლხი ლინკვლი, | უკვირს, ეოცება ხალხის კენკვა, |
Verse: 74 | მეცქვილ მა̄რე თვით მინს ხოზზახ: | მოციქული კაცი თვით მათ მოუგზავნიათ: |
Verse: 75 | "ჟ'ანმეჴრა̈̄ვნას მჷლხა̈ ლაშგა̈რდ, | "გაგვაგებინოს მულახის ლაშქარმა, |
Verse: 76 | მა̈ჲ ხეკვეს ი იმ იშგომდე̄დხ?" | რა უნდოდეს და რას ითხოვდეს?" |
Verse: 77 | ალჲა̈რდ ლახტიხხ მინე პასიხვ: | ამათ მიუგეს: |
Verse: 78 | "ჰა̄ვ[ე] ღე̄რბეთ ჩუ ლოგვშედა̈̄ნ, | "რომ ღმერთი შეგვწეოდა, |
Verse: 79 | ლა̄თ მეცქულა̈რდ პასუხ ჯი̄ქვა̈̄ნხ, | გუშინ მოციქულებისათვის პასუხი გეთქვათ, |
Verse: 80 | გუშგვეჲ გვეშ[ი] ხოჩე̄ლდ ი̄რო̄ლ; | ჩვენი საქმე უკეთ იქნემოდა; |
Verse: 81 | ათხე ნა̈ჲ ბა̈ჩ ნა̄დ ლეზვებ, | ახლა ჩვენ ქვა შეგვექნა საჭმელი, |
Verse: 82 | ამუნღო ნა̈ჲ ლერდვნად მა̄მა ნაყა, | აწი ჩვენ სასიცოცხლოდ არ ვვარგივართ, |
Page: 50 Verse: 83 | ათხე ფინდიხი დეშ ღალ ნაკცი; | ახლა ტყვიაც ვერ გაგვატანს; |
Verse: 84 | ბაზი ლიშია̈̄ლ გვე̄რო̄ლე!" | ამაღამ ომი გვექნება!" |
Verse: 85 | ანჴა̈დხ ლაშგა̈რ, ჩვადჷ̄თა̄ლეხ, | მოვიდა ლაშქარი, დაყვეს, |
Verse: 86 | ერ ლენჴე̄რას ა̈მჩედე̄ლიხ | ზოგი ლეხერაში წასულა |
Verse: 87 | ნამა̈̄ტვ ხა̈ლხიშ ჩუ მჷდრა̈ჯიდ, | ლტოლვილი ხალხის მოდარაჯედ, |
Verse: 88 | ერ აშა̈რხა̈ნ ა̈მჩედე̄ლიხ. | ზოგი აშარიდან წასულა. |
Verse: 89 | ამჩუ მესედს ამჩ' ოხღალბახ, | აქ დარჩენილთ აქ ჩასაფრებიან, |
Verse: 90 | ლაშგა̈რს ლა̈ხვტას სგა ხაშჷ̄დახ: | ლაშქარს ამოსაწყვეტად შესევიან: |
Verse: 91 | ბერ გელოვან კარავთესგა | ბერ გელოვანი კარავში |
Verse: 92 | ჩუ ხოდგარახ ი ცხჷრილდ ხოგნახ, | მოუკლავთ და დაუცხავებიათ, |
Verse: 93 | მერმა̈̄ლი ღალ ჟი ხოხვი̄ტახ; | სხვებიც ამოუჟლეტიათ; |
Verse: 94 | ჩუ მა̈ჲ ოთჩა̈დხ ლენჴერახა̈ნ, | ვინც გაექცათ ლეხერიდან. |
Verse: 95 | ეჯჲა̈რ ეჩე ოხხვი̄ტახ. | ისინი იქ გაუწყვეტიათ |
Verse: 96 | აშა̈რიშხა̈ნი ყა̈რვლა̈რდ | აშარის ყარაულებმა |
Verse: 97 | აშა̈რს ანხვიტხ, აშა̈რს ადგა̈რხ, | აშარაში გაწყვიტეს, აშარაში დახოცეს, |
Verse: 98 | ამბვი მუ̄მბვიდ გარ ხაჩედახ. | მოამბედღა გაჰქცევიათ. |
Verse: 99 | ბერ გელოვა̄ნს კარავისგა | ბერ გელოვანს კარავში |
Verse: 100 | თხუმრა̈̄შ სალშგარვ ხა̈ტ ხორიკდა, | სასთუმალთან სალაშქრო ხატი ვკიდა, |
Verse: 101 | ივსელიანს ივსელჲანრეშ | იოსელიანთ იოსელიანი |
Verse: 102 | სგა ხოსკინა, ჟი ხოკი̄და, | შემხტარა, აუღია, |
Verse: 103 | ლაშგა̈რს ვეშგდ ქა ხოჭო̄ნა. | ლაშქრი უკან გამობრუნებულა. |
Verse: 104 | კა̄ლას რამაზ ყიფიანი | კალაში რამაზ ყიფიანი |
Verse: 105 | სგვებინ ესვჩა̈შ მჷლხა̈ ლაშგა̈რს: | წინ ჩაუსაფრდა ("დაასწრო") მულახის ლაშქარს: |
Verse: 106 | - იმვა̈̄ჲჟი ჩუ მესკბე გვა̄რ, | - როგორც დათქმული გვაქვს, |
Verse: 107 | ალა ნო̄სამა ა̈დჰომე̄ნს: | ეს არაფერი(არ) დაიმალოს: |
Verse: 108 | ბეგა̈რ ჟ'ალგა̈დდ გალფხა̄ნშერას | ბეგარა დავადევით გარდაფხაძეებს |
Verse: 109 | ზავისგა ჴა̈ნ ი ღვინლიშ ლა̈̄ბ, - | წელიწადში ხარი და ღვინის საპალნე, - |
Verse: 110 | ალა ღალი მჷლხა̈შ ი̄რა; | ეს მულახისა იქნება; |
Verse: 111 | იშგენ ბა̈რგ მა̈გა ნიშგვეჲ ი̄რა, - | სხვა ბარგი (კი) ყველაფერი ჩვენი-იქნება, - |
Verse: 112 | ეჯა ნა̈ჲ ნომა ა̈ნჰომე̄ნს! | ის ჩვენ არ (უნდა) გამოგვეპაროს! |
Verse: 113 | - დე̄მგვაშ ჯაჰვმიდ, დე ნუღვე მა, | - არაფერს გიმალავთ, არც რამე გვაქვს, |
Verse: 114 | ეშხუ კოწო̄ლ ხა̈ტილდჷნქა; | ერთი პატარა ხატის გარდა; |
Verse: 115 | ეჯ ხა̈ტს ნა̈ჲ და̈̄ს მოშ ხვა̈ტხედ; | იმ ხატს ჩვენ ვერავინ ვერ დავუბრუნებთ; |
Verse: 116 | ამჷნქა ნა̈ჲ მა̄მგვეშ ნუღვა. | ამის გარდა ჩვენ არაფერი გვაქვს. |
Verse: 117 | ამნა̈რ ამჩუ ტევა ხოფსახ, | ამისათვის აქ ჩხუბი მოსვლიათ, |
Verse: 118 | ხა̈ტილდ ეში̄ მა̄მ ლოჰოდახ. | ხატი მაინც არ მიუციათ. |
Verse: 119 | ამუნუღო მჷლახ-იფა̈̄რ | ამის შემდეგ მულახ-იფარი |
Verse: 120 | უხშვა̄რ ნე̄სგა ჩვა̈მყველე̄ლიხ. | ერთმანეთისგან ("ერთმანეთს შორის") გაყრილან. |