Page: 60 Verse: 1 | ოჯ, საბრალო უდეშვდი̄ლა̈რ, | ო, საბრალო უდეშვდლებო, |
Verse: 2 | ნამჷრთალოშ სოფალვშ ანხვა̈ტდ! | გულკეთილობით (მთელი) სოფელი ამოსწყდით! |
Verse: 3 | კუჭ მარშანია სგა̄ვ ჯიხნახ, | კუჭ მარშანია შემოგიშვიათ, |
Verse: 4 | ეჯა შვანრე ნაქაჩვ ი̄რო̄ლ: | იგი სვანების მიერ დაჭრილი ყოფილა ("იქნებოდა") |
Verse: 5 | შვანა̈რს ხეშჲა̄ლ მიჩა ლაშგარვშ, | სვანებს ეომებოდა თავისი ლაშქრით, |
Verse: 6 | შვანა̈რს ჯა̈რი ჟი̄ვ ხოხვი̄ტახ, | სვანებს ჯარი ამოუწყვეტიათ, |
Page: 62 Verse: 7 | კუჭი ბჷგიდ ჩუ̄ვ ხოქაჩახ. | კუჭი მძიმედ დაუჭრიათ. |
Verse: 8 | სგა̄ვ ხაჩედახ უდეშვდთე̄სგა, | გაჰქცევიათ უდეშვდოში, |
Verse: 9 | სგა ლა̈ხჴჷ̄რა̈̄ნ ამჩუ მეზგა; | შეეხვეწა აქ მოსახეს; |
Verse: 10 | სოფალვშ ეჯა ჟი̄ვ ხოშხუნახ, | (მთელ) სოფელს იგი დაუცავს ("შეუნახავს"), |
Verse: 11 | ჟი ხოშხუნახ ი ჟ'ოხვხოჩვახ, | შეუნახავს და მოურჩენია, |
Verse: 12 | ქა̄ვ ხოფი̄შვდახ ქორთე ლუსჩქვა̈რ. | გაუშვიათ შინ დასაჩუქრებული. |
Verse: 13 | ქორთე კუჭი შვიდებდ აჩა̈დ, | კუჭი შინ მშვიდობით წავიდა, |
Verse: 14 | ჟი̄ვ ხონზო̄რა სოფლა̈რ მიჩა: | შეუკრებია თავისი სოფლელები: |
Verse: 15 | "მიშგუ სოფლა̈რ, სოფელ მიცჷხ, | "ჩემო სოფლელებო, სოფელი მეგულება, |
Verse: 16 | სოფელ მიცჷხ ჰალალდ ლეხვტე." | სოფელი მეგულება ადვილად ამოსაგდები". |
Verse: 17 | ჟი̄ვ ხონზო̄რა აფხზიშ ლაშგა̈რ, | შეუგროვებია აფხაზთა ლაშქარი, |
Verse: 18 | ლახვა-კოჯას ხაზელა̄ლვნე, | მთა-კლდეში ატარებს, |
Verse: 19 | სგა̄ვ ხაგენა უდეშვდვ სოფელს, | მისდგომია უდეშვდ სოფელს, |
Verse: 20 | ალჲა̈რს ა̈რთქვილდ მეჴედ ხეხლიხ. | ამათ ერთგულად მომსვლელი ეგონებათ. |
Verse: 21 | სგა̄ვ ხაჭვა̄დახ აფხზიშ ლაშგა̈რ, | შესევია აფხაზთ ლაშქარი, |
Verse: 22 | ღვაჟა̈რ მა̈გი ჟი̄ვ ხოხვიტახ, | ვაჟები ყველა ამოუხოცავთ, |
Verse: 23 | ბეფვშ ი ზურა̄ლ ლჷრმდ ოთხვიახ, | ბავშვი და ქალი დაჭერილი წაუყვანიათ, |
Verse: 24 | სოფელ მურგვალდ ჩუ̄ვ ხოჴაცახ. | სოფელი მთლიანად დაუქცევიათ. |
Verse: 25 | ოჲ, ფისრაუ აფხაზარე, | ოჲ, წაწყმენდიდო ("ფისიანო") აფხაზებო, |
Verse: 26 | მა̈ჲ ნაგდჷნდა ნა̈ჲშამიერ | რა გვემართა, მადლობის ნაცვლად |
Verse: 27 | მურგვალდ უდეშვდვ სოფლი ღალა̈ტს?! | მთელი უდეშვდ სოფლის ღალათი?! |