TITUS
Svan Poetic Texts
Part No. 30
Previous part

Text: 27a/Mlx. 
ლებსუყვ ჯა̈ჭვლა̄ნ -- ლებსუყვ ჯაჭვლიანი


Page: 88  Verse: 1    ვოდ, საბრალე ლებსუყვ ჯა̈ჭვლა̄ნ!   ო, საბრალო ლებსუყვ ჯაჭვლიანო!

Verse: 2    იჲმახვალე ეცერ ლექვა,   სამტროდ დადიხარ ეცერს ქვემოთ,

Verse: 3    ყორს ლახაგა̈ნ ვიცბა̈ილშერ,   კარზე მიადექი ვიცბაანთ,

Verse: 4    ალჲა̈რდ როქვი ქორთე ადჲეხ.   ამათ შინ შეიყვანესო.

Verse: 5    მეჩი დადა ლაფა̈ქს ხორდახ,   მოხუცი ბებია ფქვილის მოსატანად ჰყავდათ,

Verse: 6    ალა ლაფა̈ქხა̈ნ ა̈მტეხა,   ეს ფქვილზე წასული დაბრუნებულა,

Verse: 7    უფგოშ ქა ჭურ ხობჟინალა.   იდუმალ თურმე უცნობებია.

Verse: 8    ჩუ ლაჲჷრმეხ ჩხარა̄მ ეცრა̈ლდ   დაიჭირა ცხრა ეცერელმა

Verse: 9    ი ჟი ხოჲახ ვოთარშერთე,   და აუყვანიათ ოთარაანთსა (დადიშქელინებისას),

Verse: 10    ვოთარს ჩუქვა̄ნჟი ლახსგურეხ.   ოთარს მოუსვეს ქვემოთ.

Verse: 11    "ო, ხიადი, ვოთარ ფუსდა,   "ო, გენაცვა, ოთარ ბატონო,

Verse: 12    ჲორი-სემ' ამბა̈ვ ამა̈̄ქვინ,   ორი-სამი სიტყვა მათქმევინე,

Page: 90  Verse: 13    ეჩუნღო სერ მა̈ჲ ჯიცხე̄ნდე̄დს,   შემდეგ კი რაც გენებოს, ("გერჩიოს"),

Verse: 14    ეჯა გარ მა̈ყრ, ისგუ ნა̈ბ ლი!"   ისღა მიყავ, შენი ნებაა!

Verse: 15    ამიშ ნა̈ბ ვოთარდ ქა ლამე̄მ.   ამის ნება ოთარმა მომცა.

Verse: 16    - ჩხარა ისგვი მარე ჩუ მიდგარა,   - ცხრა შენი კაცი მომიკლავს,

Verse: 17    ჩხარა ადა̈ჲდ ჩუ მიქაჩა,   ცხრა კიდევ დამიჭრია.

Verse: 18    ათხე სერი იმ მაჩვმა̈̄ვნე?   აწი რას მიზამ?

Verse: 19    - იმ ჯაჩვმა̈̄ვნე-ჲ ქა ჯუჰედი!   - რას გიზამ და გაგყიდი!

Verse: 20    - მიშგუ მუჰვდი ჲა̈რ ჯერო̄ლე?   - ჩემი გამყიდველი ვინ გეყოლება?

Verse: 21    - ისგუ მუჰვდი მჷრზილ მე̄რა.   - შენი გამყიდველი მურზილა მეყოლება.

Verse: 22    - ეჯ მჷრზილ იმე ჯერდო̄ლეხ?   - ის მურზილა სად გეყოლებათ?

Verse: 23    - კავეშგინ ჯაბრა̈ლს იკა̄რზე.   - კერიის უკან ბანდულებს იბანდავს.

Verse: 24    ეშხვილ ალას ქა ლახსინჯვე:   ერთი ამას გადახედა:

Verse: 25    - ალ მჷრზილ იშევ იროლე?   - ეგ მურზილა, ნეტავ, ("იქნებ")?

Verse: 26    - ალე ირი ასა̈ილშა.   - ეგ იქნება ასაილაანთი.

Verse: 27    - ჰე მი ალ მჷრზილდ ქა ამჰვედის,   - თუ მე ამ მურზილამ გამყიდოს,

Verse: 28    ნაფა̈ს მიშგუ მიჩ გარ ლახვემდ;   საფასური ჩემი მარტო მას მიეცით;

Verse: 29    ჰე მირ ამნე̄მ დოშ ამჰვედის,   თუ ამან ვერ გამყიდოს,

Verse: 30    თვეფ ი დაშნა̈ჲ ისგუ მი მა̈̄ც!   შენი თოფი და ხმალი მე მქონდეს!

Verse: 31    ბა̄ზი ვოთარშერ ხვირდოლედ,   ამაღამ ოთარაანთსა (დადიშქელიანებისას) ვართ,

Verse: 32    მე̄რმა ძინა̈რს ჟიჲ ანჷგა̈ნხ.   მეორე დილას ადგნენ.

Verse: 33    თხუმ მუჰვედი მჷრზილ ი̄რა,   თავი გამყიდველი მურზილა იქნება,

Verse: 34    ჩხარა ეცრა̈ლ აფხნეგდ ხონჴრიხ;   ცხრა ეცერელი ამხანაგად ახლავს;

Verse: 35    სემი გიცა̈რ ლეზიზდ ოთძიჰ,   სამი ვერძი საგზლად დაუკლა,

Verse: 36    სემი ჟა̈ჴი ლეთრე ლახვე̄მ,   სამი ტიკი სასმელი მისცა,

Verse: 37    თვეფ ი დაშნა̈ჲ მიჩავ ლახბე.   თავისი თოფი და ხმალი დაჰკიდა.

Verse: 38    ქაჲ ანღჷრდახ ცხჷმრიშ ბოგქა,   მოდიოდნენ ცხუმარის ხიდით.

Verse: 39    ბოგჟი თვეთჷლ მიდარა̈ჯი, -   ხიდზე თვეთულა მიდარაჯებს, -

Verse: 40    თვეთჷლ ლჷმა̈̄რ ქედუარეშ.   თვეთულა ყოფილა ქედუანთი.

Verse: 41    ჩუ ლა̈ხვქიზა̈ნ, გურნა მაჴიდ.   გავიღიმე, ქვა მომარტყა.

Verse: 42    "ხიად, თვეთჷლ, მამ ჯეჰა̈ნი:   "გენაცვა, თვეთულ, არ გეძრახვის:

Verse: 43    ისგვი ჯჷმილ ებწა̈ნს ოჰოდ."   შენი ძმა ებწანში გავყიდე".

Verse: 44    მერმე გურნა ადა̈ჲდ მაჴიდ.   მეორე ქვა კიდევ მომარტყა.

Verse: 45    "ხიად, თვეთჷ, მამ ჯეჰა̈ნი:   "გენაცვა, თვეთულ, არ გეძრახვის:

Verse: 46    აჯაღ ეჩი ლალხვა̈რ ჴანა̈რ,   კიდევ მისი ნამთევი ხარები,

Verse: 47    ეჯჲა̈რ ადა̈ჲდ მიიდ ოთხვა̈ჲ."   ისინი ისევ მე წავიყვანე".

Verse: 48    მე̄სმე გურნა ადა̈ჲდ მაჴიდ.   მესამე ქვა კიდევ მომარტყა.

Verse: 49    ბა̄ზი სერიშე̄რთე ღურიდ.   ამაღამ სერიანთსა მივდივართ.

Verse: 50    სერიშ ყჷმზა̈ჲ ყორჟი ბრეგნი,   სერიანთ ყუმზა კარზე ბერტყია,

Page: 92  Verse: 51    ბა̄ზი სერიშერ ხვირდოლედ.   ამაღამ სერიანთსა ვიქნებით.

Verse: 52    მიჲ სგა ღალ ჭურ როქვ ლამგენეხ   მე საწყალი შემაგდესო

Verse: 53    ლემჩუფირშა გვემო̄ლთეჲსგა.   ლემჩუფირაანთ გომურში.

Verse: 54    მერმა ძინა̈რს ჟი ხვიგნა̄ლედ,   მეორე დილას ვდგებით,

Verse: 55    ბა̄ზი ლენჴერას ხვირდოლედ.   ამაღამ ლენხერაში ვიქნებით.

Verse: 56    მი როქვ ვეშგმავ მეგა̈მს ამლა̈ჯხ,   მე ხეზე ზურგით მიმაკრესო,

Verse: 57    მინ როქვ ხოჩამდ ჩუჲ ა̈დვოხშმა̈ნხ,   მათ კი კარგად ივახშმესო,

Verse: 58    ეშხუ ნა̄პულ მა̄დ მა̈ღჷრსეხ.   ერთი ლუკმა არ მაღირსეს.

Verse: 59    ალჲა̈რს ხოჩა̄მდ ჭა̈ჭკულდ ლახა̄სდხ.   ამათ კარგად დაეძინათ.

Verse: 60    ქრისდეს ეშუ ჩუვ ოთმა̈ზრა   ქრისტესამც დაულოცავს

Verse: 61    ჭიშხიშე მიშგუ ფხულარე!   ჩემი ფეხის თითები!

Verse: 62    ალჲა̈რშვ როქვი ლემსგი̄ლ ა̈ხვიკ,   ამაებით ცეცხლი ავიღეთ,

Verse: 63    შდჷქა̈რთეჟი ჭჷშხარშვ ა̈ხვიკ (მაცლა̈ნ),   კბილებამდის ფეხებით მოვიტანე (მუგუზალი),

Verse: 64    შჷყ ვეშგინთე შდჷქარშვ ოთხვა̈ჲ,   ზურგს უკან კბილებით წავიღე,

Verse: 65    თა̈კვა̈რ ამნოვშვ ესვიჭკვრ ბა̄ზი.   ამაღამ თოკები ამით დავიწყვიტე.

Verse: 66    მჷრზილა̈შდ დაშნილ ჟივ მიკი̄და,   მურზილასთვის ხმალი ამიცლია.

Verse: 67    კინჩხქა ოხვსიპ, თხვიმ ქაჲ ოთოკვრ,   კისერზე მოვუქნიე, თავი გავაგდებინე,

Verse: 68    აფხნეგ-მარე მა̈გ ჟი ოხოხვტ,   ამხანაგები ყველა ამოუწყვიტე,

Verse: 69    მჷრზილა̈შ თხვიმ მიჯვრას ლოხოსვ,   მურზილას თავი მუჯუროს ჩამოვაცვი,

Verse: 70    თვეფ ი დაშნა̈ჲ სგავ ჭურ მიბა,   თოფი და ხმალი დამიკიდია,

Verse: 71    ლეჟა ოღვერ ვოთარშე̄რთე.   ზემოთ ამოვედი ოთრაანთსა (დადიშქელიანებისას).

Verse: 72    ვოთარ ფუსდა ლარდას სგვეჯდა,   ოთარ ბატონი სახლში ბრზანდებოდა,

Verse: 73    ლებსუყვ ჯა̈ჭვლა̄ნ ქორთე აჩა̈დ,   ლებსუყვ ჯაჭვლიანი სახლში შევიდა,

Verse: 74    მჷრზილა̈შ თხვიმ კა̄ჟი ესვდე,   მურზილას თავი კაზე (პურის საცხობ ქვაზე) დაუდვა,

Verse: 75    მიჯნემ ყორქა ქა ლა̈ჲსკინე.   თითონ კი კარში გახტა.

Verse: 76    - ო, ხიადი, ვოთარ ფუსდა!   - ო, გენაცვა, ოთარ ბატონო!

Verse: 77    ქორთე ანსგვეჯდ, ნაფა̈ს მიშგვი,   სახლში მობრძანდით, საფასური ჩემი,

Verse: 78    ნაფა̈ს მიშგვი კა̄ჟი ეჯიდ.   საფასური ჩემი კაზე დაგიდევი.

Verse: 79    ზურალა̈შ ლაჩა̈ქ ნომ ა̈თფა̈რი,   ქალის ლეჩაქს ნუ დაიხურავ,

Verse: 80    თვეფ ი დაშნა̈ჲ ისგვი მი მა̈̄ბ,   შენი თოფი და ხმალი მე მკიდია,

Verse: 81    ხოჩა ვოთარ ჰე მოშ ხი ღო,   აბა, თუ კარგი ოთარი ხარ,

Verse: 82    ათხე მი მოშ ლა̄მეჭმ ვეშგინ!   ახლა დამედევნე უკან!

Verse: 83    ფა̄და̈̄ს ლახჭემ ჭურ ეცრიშე.   ეცერის მდევარი დაადევნა.

Verse: 84    - სგა̈ჲ და̈̄ვარე, იმ მეჭმინა̈ლდ?   - თქვენ სულელეობო, რას მომდევთ?

Verse: 85    სგა̈ჲ ერ ვოთარ ჯეღრუვა̄ლვნიხ:   თქვენ ოთარი გატყუებთ:

Verse: 86    მი მიჩეშ ქორხა̈ნქა ონღვრი,   მე მისი სახლიდან მოვდივარ,

Verse: 87    ეჩქა ქორხა̈ნ იმნა̈რ ამფიშვდა?   მაშინ სახლიდან რად გამიშვებდა?

Verse: 88    თვეფ ი დაშნა̈ჲ საჩქვა̈რდ ლამე̄მ.   თოფი და ხმალი საჩუქრად მომცა.

Page: 94  Verse: 89     ფა̄და̈სს ამჟი ვეშგდ ესჭონნე.   მდვვარი ამნაირად უკან გააბრუნა.

Verse: 90    ლეჟავ ოღვერ ა̈გითე̄სგა.   შინ ამოვედი,

Verse: 91    მერმა ნაგზა ლექვა ლა̈ხტა̈ხ:   მეორე კვირას ქვვეით დაბრუნდა:

Verse: 92    - ხიად, ვოთარ, თვეფს ი დაშნა̈ჲს,   - გენაცვა, ოთარ, თოფსა და ხმალს

Verse: 93    თვეფს ი დაშნა̈ჲს დეშ ჯა̈ყდა̈ნი.   თოფსა და ხმალს ვერ დაგიკავებ.

Verse: 94    ქორთე ადჲე ვოთარ ფუსდად.   შინ შეიყვანა ოთარ ბატონმა.

Verse: 95    ო, ხიადულ, ლებსუყვ ჯა̈ჭვლა̄ნ!   ო, გენაცვა, ლებსუყვ ჯაჭვლიანო!

Verse: 96    ჩუ ლა̈ხრიგვა̈ნ ი გაცხა̈ჲდ   შეურიგდა და მართლა

Verse: 97    საჩქვა̈რ ათხე ლახვე̄მ:   საჩუქარი ახლა მისცა:

Verse: 98    "გაცხა̈ჲდ მარე ჭურ ლჷმა̈̄რხი,   "მართლა კაცი ყოფილხარ,

Verse: 99    ო ლუსჩუქვა̈რ ადერ ა̈გითე!"   და დასაჩუქრებული წადი შინ!"




Next part


This text is part of the TITUS edition of Svan Poetic Texts.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 24.1.2010. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.