TITUS
Svan Poetic Texts
Part No. 56
Previous part

Text: 46/Mlx. 
ჯარაშდუყ ი აშდარხან -- ჯარაშდუყი და აშდარხანი


Page: 160  Verse: 1    ოჲ, საბრალე ჯარაშდუყი!   ო, საბრალო ჯარაშდუყ!

Verse: 2    ქავ ჯიშგვმინა აშდარხანი,   (მიგიმართავს) გეთხოვა აშდარხანი,

Verse: 3    ჟი ღალ ჯიზზა მეცქვილ-მა̄რე,   აგიგზავნია მოციქულები,

Verse: 4    ჟი ჭურ ჯიზზა, ოჲ, მჷლახთე   აგიგზავნია მულახში

Verse: 5    დიად, მუად აშდარხანიშ.   აშდარხანის დედ-მამასთან.

Verse: 6    ვარშვ ა̈დყიჩხ მეცქვილ-მა̄რე,   უარით მოიცილეს მოციქულები,

Verse: 7    აშდარხანად ჭურ ხე̄ქვინე:   აშდარხანმა უთხრა თურმე:

Verse: 8    "სგა̈ჲ მა̈ჲ ჯაკუხ, იმნა̈რ, დურვედ?   "თქვენ რა გინდათ, რატომ უარობთ?

Verse: 9    მი ჩუ მალა̈ტ, მი ჩუ მიცხა,   მე მიყვარს, მე მირჩევნია,

Verse: 10    მი მიცხა ი მი ა̈თვჴერნი.   მე მირჩევნია და მე წავყვები.

Verse: 11    მი მა̈ჲ მაკუ, ნომმა მიჟვმედ,   მე რაც მინდა, ნუ დამიშლით,

Verse: 12    ალ გვეშჟი სგა̈ჲ ნომ ხიწხვა̈ვიდ!"   ამ საქმეზე თქვენ თავს ნუ იწუხებთ!"

Verse: 13    ჩუ ჯისკეთახ, გვეშ ჟი ჯისყახ,   მოგიგვარებიათ, საქმე გაგიკეთებიათ,

Verse: 14    მა̈ჲ ხიმკახედ ქვერწლიშ ლეთის   როგორ შენატრით ქორწილის ღამეს

Verse: 15    დილარუ ი მულა̄რუ მინეშ!   მათი დედები და მამები!

Verse: 16    აშ ხოქხჷნახ ქვერწილ ლეთის,   ასე უგვიანებდნენ ქორწილის ღამეს,

Verse: 17    მარე მინსი ჟი ხოკჷლდახ.   მაგრამ თვითონ დაუჩქარებიათ.

Verse: 18    მერმალე ლიქვ მა̄მ ხოსმინახ,   სხვების თქმა არ დაუჯერებიათ,

Verse: 19    ქა ოთოყა აშდარხანა,   წაუყვანია აშდარხანი,

Verse: 20    ქორთე ხოჲა ჯარაშდუყას.   შინ მიუყვანია ჯარაშდუყს.

Page: 162  Verse: 21     "ოჲ, ლჷკჩევ ლი ბედი მიშგუ,   "ო, ნეტავი ჩემს ბედს,

Verse: 22    ბა̄ზი აშდარხან ქორთე ონჴუ!"   ამაღამ აშდარხანი შინ მოვიყვანე!"

Verse: 23    ქვერწლიშ ლიფხეჟს იკჷლდა̄ლეხ,   ქორწილის გათავებას ("დაშლას") იჩქარიან,

Verse: 24    უშხუდ ლიყვნა̈̄ლს ჭურ იჰა̄ლეხ.   ერთად დაწოლას თურმე ესწრაფებიან.

Verse: 25    ქვერწილ-მა̄რე ჩუ მეფხჟე̄ლი,   მექორწილენი დაშლილან,

Verse: 26    ლიგურგუნა̈̄ლ ქა̄ვ ლჷზგრე̄ლი.   ჯვარისწერაც დამთავრებულა.

Verse: 27    ქრისდე̄შ ნა̈მზურ ბა̄ზიშ ლეთი!   ქრისტეს დალოცვილი ამაღამინდელი ღამე!

Verse: 28    ჯარაშდუყი ჟ'ალგენელი,   ჯარაშდუყი ამდგარა,

Verse: 29    ლაყვრათ' ა̈მჩედ, ჩვალყვინე̄ლი;   საწოლისკენ წასულა, დაწოლილა;

Verse: 30    ვეშგიმ აშდარხან ა̈მჩედლი,   უკან აშდარხანი მიჰყოლია,

Verse: 31    ტანის ღალ ე ქა̄ლჷღელი,   ტანზე რომ გაუხდია,

Verse: 32    არშვილ-ფატა̈ნ გარ ხოცვირა,   ნიფხავ-პერანგიღა დაუტოვებია,

Verse: 33    ლაყვრათე̄სგა ჭიშხილდ ხოგა,   საწოლში ფეხი შეუდგამს,

Verse: 34    წჷრნი ქა̈ჯილდ ქა ლა̈ხწვენა̈̄ნ,   წითელი ქაჯი მოეჩვენა,

Verse: 35    თანვ სგვებინჩუ ა̈თბურა̈̄ნ:   თვალწინ დაუბნელდა:

Verse: 36    ლიყვნა̈̄ლ მა̄დეჲ თხვიმ ლახსისგჷნ,   დაწოლა კი არა და თავი შესძულდა,

Verse: 37    ტვეტილდ ხოტყვფა, კი̄ლ ხოკი̄და,   ხელი შემოუკრავს, უკივლია,

Verse: 38    უმბილ-ნა̈ბოშ ქა ხოსკინა,   უნებლიედ გამხტარა,

Verse: 39    არშვილ-ფატა̈ნ გარ ხა̈ქვმენა,   ნიფხავ-პერანგიღა სცმია,

Verse: 40    ამჟი ცხეკთე ქავ ხოსკინა.   ასე ტყეში გამხტარა.

Verse: 41    ოჲ, საბრალე აშდარხანი,   ო, საბრალო აშდარხან,

Verse: 42    ჩია̈̄გ ცხეკა̈რს ხიზელალე!   ყველგან ტყეებში დადიხარ!

Verse: 43    ოჲ, საბრალე ჯარაშდუყი,   ო, საბრალო ჯარაშდუყ,

Verse: 44    ჩია̈̄გ ღალე ხეთხელვა̄ლე,   ყველგან დაეძებ,

Verse: 45    ჩიაგ მეზგა ჭურ ხეგნოლე!   ყველგან მოსახლეს შენ მიადგები თურმე!

Verse: 46    ეშხუ ნაგზი ამჟი ოთჩა̈დ,   ერთი კვირა ასე გაუვიდა,

Verse: 47    აშდარხანსი დე̄მე ხეწა̈დ;   აშდარხანი ვერსად ნახა;

Verse: 48    ქორთე ღალე სგა მეტე̄ხლი,   შინ, გლახ, დაბრუნებულა,

Verse: 49    ლაყვრაისგა ჩუ ლუყვნელი.   საწოლში დაწოლილა.

Verse: 50    "ქა̈̄მთე ლიჴედ მა̈ჲ მე̄როლე,   "გარეთ გამოსვლა რად მინდა,

Verse: 51    აშდარხანი მა̄მ მერდოლე! .."   აშდარხანი არა მყავს!.."

Verse: 52    ოჲ, საბრალე ჯარაშდუყა   ო, საბრალო ჯარაშდუყი

Verse: 53    ლაყვრაისგა ილქსია̄ლე:   ლოგინში მოთქვამდა:

Verse: 54    "ოჲ, საბრალე აშდარხანა,   "ო, საბრალო აშდარხან,

Verse: 55    ცხეკს ი ტევრს ხიზელა̄ლე,   ტყესა და ტევრში დადიხარ,

Verse: 56    ცხეკიშ ნა̈დირსი ხა̈ჟრინა:   ტყის ნადირსაც ეცოდები თურმე:

Verse: 57    სი იმვა̈ჲ ხა̈რი, დემა იგნი,   შენ სადაც ხარ, არ ჩერდება,

Verse: 58    იმვა̈ჲ ხა̈რი, ჯა მა̄მ ა̈რი.   სადაც (შენ) ხარ, ის არ არის.

Page: 164  Verse: 59     უშგულიშ ი ლახმჷლდ ნე̄სგა   უშგულსა და ლახამულას შუა

Verse: 60    ტა̈̄ნ ი ღუმირ იმე ირა,   ბუჩქი და ნაძვი სადმე იქნება,

Verse: 61    ერე სი მომ ხაშკუნდე̄ნა,   რომ შენ არ ჩაკეცილხარ,

Verse: 62    ერე სი მო̄მ ხაკუ̄ნკვე̄ნა?!   რომ შენ არ მიკუნჩხულხარ?!

Verse: 63    სემი ზა̈ი ცხეკს ჯა̄რენა,   სამი წელი ტყეში დაგიყვია,

Verse: 64    სამ ზავ მა̄რე მამ ჯაწვენა;   სამი წლის (განმავლობაში) ადამიანი არ გინახავს;

Verse: 65    ნა̈დრიშ ფათვი ქავ ჯაჴედა,   ნადირის ბალანი ამოგსვლია,

Verse: 66    ამსვალდა̈შ ტუფ ქავ ჯაჩედა.   ადამიანის კანი გაგრთმევია.

Verse: 67    მა̈ჲ ბალა̈ხი სი მო̄დ ჯი̄მა,   რა ბალახი არ გიჭამია შენ,

Verse: 68    მა̈ჲ ბალა̈ხი სი მო̄დ ჯიშგნა,   რა ბალახი არ გისინჯავს შენ,

Verse: 69    ხვა̈ჲ მჷცხიში ჭირ ღალ ჯიწვა,   ბევრი ტანჯვა სიცივისგან გინახავს,

Verse: 70    ოჲ, საბრალე აშდარხანა!   ო, საბრალო აშდარხან!

Verse: 71    ოჲ, ფისრაუ ცხეკიშ ნა̈დირ,   ო, წყეულნო ტყის ნადირნო,

Verse: 72    იმღა ღალე დო̄მე მეთხნიდ,   რატო არსად შემეყრებით,

Verse: 73    იმღა ღალე დო̄მე მელკიდ?   რატომ არსად წამაწყდებით?

Verse: 74    მიშგვა ჭირსი ქა ამღირედ,   ჩემს ტანჯვას მომაშორებთ,

Verse: 75    ლჷდგა̈რს ლჷჲა̈რდ დე̄მ ამცვირედ!"   მკვდარს ცოცხლად არ დამტოვებთ!"

Verse: 76    "სემი ზა̈ი ქავ მისრულა,   "სამი წელი გამითავებია,

Verse: 77    ეჩქა შდიხსი ჭურ ხვაჭემა.   მაშინ თხილის (კრეფას) თურმე გავყოლივარ.

Verse: 78    ოჲ, ხიადუ̄ლ, ეცრიშ ლა̈შ[დ]ხინდ!   ო, გენაცვა, ეცერის თხილნარო!

Verse: 79    ეშხუ თვეილდ ამჩუ მა̄რა.   ერთი თვე აქ დამიყვია.

Verse: 80    ქრისდე̄შ ნა̈მზურ ბუა ფუთა,   ქრისტეს დალოცვილი მამა ფუთა,

Verse: 81    მიჩა სემი დი̄ნაგეზალ!   მისი სამი ქალიშვილი!

Verse: 82    ეჯჲა̈რ შდიხთე ჭურ ა̈მჴედლიხ,   ისინი თხილზე წამოსულან თურმე,

Verse: 83    მიშგვა ფე̄დიას ა̈მჴედლიხ.   ჩემთან ახლოს მოსულან.

Verse: 84    შდიხმიშ ტანო̄ლს ჩუქვა̄ნ ხვარდა̈ს,   თხილის ბუჩქის ქვეშ ვიყავი,

Verse: 85    შდიხმიშ კაკლა̈რს ჭურ ხვინკვილდა̈ს,   თხილის კაკლებს თურმე ვაგროვებდი,

Verse: 86    ხოხვრა̄მ უდილს თეილდ ხორკა,   უმცროს დას თვალი მოუკრავს,

Verse: 87    ლავდილად ღალ ქა ხოტულა:   დებისთვის დაუძახია:

Verse: 88    "ჰა, ლოხსგიდად, სგა̈ჲ ნა̈დჲანვა̈რ,   "აჰა, შეხედეთ, თქვე გოგონებო,

Verse: 89    მა̈ჲ მირ ა̈რი ტანის ჩუქვა̄ნ?   რა არის ბუჩქის ძირას?

Verse: 90    ქა ღალ ანჴა̈დდ ი ლოხსგიდად,   მოდით და შეხედეთ,

Verse: 91    ამჩუნ ა̈რ'-ა̄, გუშგვეჲ ჟიქა̄ნ!"   აქ არის, აი, ჩვენ ზემოთ!"

Verse: 92    მი ამსვა̄ლდა̈შ საუდ ლამა̄დ,   მე ადამიანის მონატრული ვიყავ,

Verse: 93    მა̈ზუმ ხა̈ნ მა̄დ, მამ მიწვა̈̄ნდა;   რამდენი ხანი იყო არ მენახა;

Verse: 94    სემი ზა̈ილდ სვრილდ ჭურ მა̄დდა,   სამი წელი სრულად დავყავი,

Verse: 95    მი ამსვა̄ლდჷლ მა̄მ მიწვა̈ნდა.   მე ადამიანი არ მენახა.

Verse: 96    ალჲა̈რს მიშგოვ ლახყალვინდახ,   ამათ ჩემი შეეშინდათ,

Verse: 97    ვეშგმავ ვეშგმავ იტუნა̄ლდახ.   უკან-უკან ილტვოდნენ.

Page: 166  Verse: 98     - მა̈ჲ ღალ ჯაკუ სი ამეჩუ?   - რა გინდა შენ აქ?

Verse: 99    იმსგიშ ხი ი იმხა̈ნ ანღრი?   სადაური ხარ და საიდან მოდიხარ?

Verse: 100    - მი ხვი ფისრა̈ჲ აშდარხანა,   - მე ვარ წაწყმენდილი აშდარხანი,

Verse: 101    ოჲ, საბრალე აშდარხანა!   ო, საბრალო აშდარხანი!

Verse: 102    - ჲაღო, სგა აღე ნიშგვეჲთე,   - აბა, მოდი ჩვენთან,

Verse: 103    სგა ა̈ჯჴერნიდ ნიშგვეჲ ქორთე.   წაგიყვანთ ჩვენს სახლში.

Verse: 104    - მი ღალ მე̄ზიდ დე̄მთე მაყა,   - მე წამსვლელად არსად ვვარგვარ,

Verse: 105    დეშა მეწა̈დდ ჭურ ღალ მაყა.   არავის მნახველად (არ) ვვარგვარ.

Verse: 106    ხოხვრა̄მ უდილს სგა ხოსკინა,   უმცროსი და შემომხტარა,

Verse: 107    მიშგოვ ლერექვ ქა ხოჴი̄და;   ჩემთვის ტანისამოსი მოუტანია;

Verse: 108    ქუთ ი ჭიშდვა̈რ დედეს მიჩა   ხაჭაპური და ჭიშდვარი მის დედას

Verse: 109    მიშგვა ლეზობდ ქა ხობრა̈ჲა."   ჩემ საჭმელად გამოუტანებია".

Verse: 110    აშდარხანი მად ლა̈ხმუნდა̈̄ნ,   აშდარხანი არ ენდო,

Verse: 111    ვეშგდ ა̈მტეხლი, ქა ლახატვა;   უკან დაბრუნებულა, გაჰქცევია;

Verse: 112    ხოხვრა̄მ უდილს ლერექვ-ლეზვებ   უმცროს დას ტანისამოსი და საჭმელი

Verse: 113    აშდარხანიშ[დ] ჩუ ჭურ ესვდა.   აშდარხანისთვის თურმე დაუდვია.

Verse: 114    აშდარხანი სგა ხატეხა,   აშდარხანიც მოჰბრუნებია,

Verse: 115    ქუთ ი ჭიშდვა̈რ ჩუ ლოხმამა;   ხაჭაპური და ჭიშდვარი შეუჭამია;

Verse: 116    ამნე̄მ ამსვა̄ლდ ჟი ლახლატვნე,   ამან ადამიანი შეაყვარა,

Verse: 117    მეჩდე გვეში ჟი ლახშყა̈დვნე.   წასული საქმეც მოაგონა.

Verse: 118    ლერქვა̈ლ მიჩა სგა ხოქვა̄ლა,   თავისი ტანისამოსი ჩაუცვამს,

Verse: 119    ტა̈ნიშ ლეშგვირ ჩუ ხოლფარა.   ტანის სარცხვინელი დაუფარავს.

Verse: 120    "ო, სგა̈ჲ დინა̈̄ლ, დეშ ჯეყვლენი,   "ო, თქვე გოგონებო, ვერ მოგშორდებით,

Verse: 121    გვის ისგვეჲ მალატ დეშ მეყვლენი!"   გულს თქვენი სიყვარული ვერ მშორდება!"

Verse: 122    სგა ხოღვროვახ მინეშ ქორთე,   შეუტყუებიათ თავიანთ სახლში,

Verse: 123    სოფლი ძირსი ჩუ ხაბგე̄ნახ.   სოფლის ბოლოს გაჩერებულან ("გამაგრებულან").

Verse: 124    "დემ ხონჴერი მინსი ქორთე,   "არ მივყვები იმათ სახლში,

Verse: 125    მი ღალ ღვაჟა̈რ ნომ მაწვენად,   მე ვაჟები არ დამანახოთ,

Verse: 126    ეჯჟი შგვირი ნომ მაწვენად!"   ისე სირცხვილი არ მაჩვენოთ!"

Verse: 127    სგა ხოგენახ მო̄შ სადგომთე,   დაუყენებიათ ცალკე სადგომში,

Verse: 128    მერმა მა̄რა და̈̄ს ხაწვე̄ნეხ.   სხვა ადამიანს არავის აჩვენეს.

Verse: 129    ბუა ფუთას ხორგადინა:   მამა ფუთას უთქვამს:

Verse: 130    "შალ ი ბამბაჲს სგა ათჭო̄ნედ,   "შალსა და ბამბაში შეახვიეთ,

Verse: 131    მა̈ჲ ჯემჲედე̄ნხ, მაბაც ჯუღვე̄ნხ,   რაც ძალგიძთ, შეძლება გქონდეთ,

Verse: 132    ალ ზურა̄ლსი ჟ' ოხო̄ზნანედ!   ამ ქალს მოუარეთ!

Verse: 133    ამიშ ამბა̈ვ მი ჩუ მასმა:   ამის ამბავი მე მსმენია:

Verse: 134    ამი̄შთან ღალ და̈̄რ ლჷმა̈რდლი.   ამისთანა არავინ ყოფილა.

Verse: 135    ლა̈მთილათე ქა̈მჩედე̄ლი,   ქმრეულთას წასულა,

Page: 168  Verse: 136    მერმა̄მ ლეთს ჩუ ალქარველი.   მეორე ღამეს დაკარგულა.

Verse: 137    ოდ ღალ ეჩავ დო ალტჷხედ,   სანამ იქ არ დავაბრუნებთ,

Verse: 138    ეჩქად ხოჩა̄მდ ოხოზნანედ."   მანამ კარგად მოუარეთ".

Verse: 139    სემი თვეი ქა ლახადდა,   სამი თვე დააყოვნდა,

Verse: 140    ნა̈დრიშ ფა̈თულდ ქა ათრაშვდა.   ნადირის ბალანი დასცვივდა.

Verse: 141    აშდარხანი ათხად მა̈ჲ ლა̈სვ,   აშდარხანი აქამდე რაც იყო,

Verse: 142    ეჩჷნ ხოჩა ჭურ ლა̈მტეხლი.   იმაზე კარგი თურმე გამხდარა.

Verse: 143    ერვა̈ჲ ხეწდენ, ჩი გუხადდა,   ვინც ნახავდა, ყველას უნდოდა,

Verse: 144    მალატშვ მიჩა თე ხეგნო̄ლდა.   მისი სიყვარულით თვალი უდგებოდა.

Verse: 145    ბუად ხაქვინ აშდარხანას:   მამამ უთხრა აშდარხანს:

Verse: 146    - ჯაშყიდ მაგვეშ აშდარხანას?   - გახსოვს რამე, აშდარხან?

Verse: 147    - მაშყიდ, მაშყიდ, ბუა ფუთა,   - მახსოვს, მახსოვს, მამავ ფუთა,

Verse: 148    მა̈გ ქა ლა̈მშყა̈დ ხოლა, ხოჩა;   ყველაფერი მომაგონდა - ავი, კარგი;

Verse: 149    ჯარაშდუყიშ მაჟჷრ-მაცვდილშვ   ჯარაშდუყის ცოდვა-ბრალით

Verse: 150    გვი მედგა̈რი, გვი მიხპენი! ..   გული მიკვდება, გული მისკდება!..

Verse: 151    - მაზუმ ჯიცხა, ვეშგდ ა̈ჯტიხე,   - თუ გირჩევნია, უკან დაგაბრუნებ,

Verse: 152    ჯარაშდუყსი ქა ჯაწვე̄ნი.   ჯარაშდუყს გაჩვენებ.

Verse: 153    - ჰაჲ-ჰაჲ, სური̄, ბუა ფუთა,   - ჰაჲ-ჰაჲ, ნეტამც, მამავ ფუთა,

Verse: 154    ჰემმა თხუმეშ მახვში ჩუ ხვი.   თუ თავის პატრონი ვარ.

Verse: 155    ეშხუ ყვა̈რლიდ მიჩ ოხჰჷნგრეხ,   ერთი ლაფშა მას შეუკაზმეს,

Verse: 156    მერმე ბუა ფუთას ოხჰჷნგრეხ;   მეორე მამა ფუთას შეუკაზმეს;

Verse: 157    ამჟი ალა ჟი ლახსგურეხ,   ასე ეს შესვეს,

Verse: 158    ბუა ფუთა სგა ლოხჴერნეხ.   მამა ფუთა გააყოლეს.

Verse: 159    ჯარაშდუყს ყო̄რს სგა ხაგენახ,   ჯარაშდუყს კარზე მისდგომიან,

Verse: 160    სგა უფხკჷნად ღალ ქორდ ა̈მჩედლიხ.   დაუკაკუნებლად სახლში სესულან.

Verse: 161    ამიშ მა̈ხჲადშვ მიჩა ქორშალ   ამის სიხარულით მისი ჯალაბი

Verse: 162    ეჩხა̄ვ-ამხა̄ვ ქა ალკა̈ფლიხ.   იქით და აქეთ წაქცეულა.

Verse: 163    აშდარხანა იჭვდიალე:   აშდარხანი კითხულობდა:

Verse: 164    - ჯარაშდუყა იმე ა̈რი?   - ჯარაშდუყი სად არის?

Verse: 165    - ჯარაშდუყი მა̄მა ანჷგა̈ნ,   - ჯარაშდუყი აღარ ადგა,

Verse: 166    სი ერ დო̄მე მოშ ა̈ჯთხანა̈̄ნ.   შენ რომ ვერსად მოგნახა.

Verse: 167    ქა ხოსკინა აშდარხანას,   გამხტარა აშდარხანი,

Verse: 168    ჯარაშდუყი ჩუ ლუმვიჟლი,   ჯარაშდუყს ეძინა თურმე,

Verse: 169    საბა̈ნ ახშყვიფ, ჟი ხოჲცხუნა,   საბანი გადახდა, გამოუღვიძია,

Verse: 170    ქა ხაყჰე̄ნა, ხატჷ̄შე̄ნა.   გადაუკოცნია, ჩახვევია.

Verse: 171    - ჰოჲ, სი ზურა̄ლ, მა̈დილუ ჯა̄რ,   - ჰო, შე ქალო, მადლიმც გაქვს,

Verse: 172    აშდარხანიშ ნიჩვს ლაჯმა̈ჯვე̄ნ!   აშდარხანის სახეს მიგამსგავსე!

Page: 170  Verse: 173    ჯარაშდუყას აშდარხანიშ   ჯარაშდუყს აშდარხანზე

Verse: 174    ჩა̈ჩ ხაგა̈ნდა, ლაყვრა ქამენ   წვერი მოეშვა, საწოლს გარეთ

Verse: 175    ქა ხორაკდა, გიმჟი ხორდა.   გადმოეკიდა, მიწაზე უწევდა.

Verse: 176    აშდარხანსი ჩუ ხოწბუ̄რა,   აშდარხანს გაუპარსავს,

Verse: 177    ჴალა̈რ ხოდა, ქორთ' ოთჴერნა.   მკლავები მოუხვევია, შინ ეუყვანია.

Verse: 178    აშხვ ნაგზა ლა̈ხიადა̄ლი   ერთ კვირას ლხინი

Verse: 179    მა̄მ ხოფხიჟახ, მამ ხორიღვახ;   არ გაუწყვეტიათ, არ დაუშლიათ;

Verse: 180    ბუა ფუთა ჩუ ადსუჩქვრეხ:   მამა ფუთა დაასაჩუქრეს:

Verse: 181    უსგვა უღვა ჴა̈ნ ი მინე   ექვსი უღელი ხარი და მათი

Verse: 182    ლებემ გა̈ნზ - კარდალ ხასჩუქვრეხ.   საზიდი განძი - ქვაბი აჩუქეს.

Verse: 183    აშდარხან ი ჯარაშდუყა   აშდარხანი და ჯარაშდუყი

Verse: 184    მინე ნა̈ჭირვს ილქსიალეხ;   თავიანთ ტანჯვას მოსთქვამდნენ;

Verse: 185    მინე მაცვდილშვ, მინე მაჟჷრშვ   თავიანთი ცოდვით, თავიანთი ბრალით

Verse: 186    მელგიმ ბაჩა̈რს ჟი აგვა̈̄ნეხ.   ლოდ ქვებსაც კი ატირებენ.




Next part


This text is part of the TITUS edition of Svan Poetic Texts.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 24.1.2010. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.