TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 93
Chapter: 93
پاسخ دادن
ويس
رامين
را
Strophe: 1
Verse: a
سمن بر
ويس
گفتا همچنين باد
Verse: b
ز ما بر تو هزاران آفرين باد
Strophe: 2
Verse: a
شبت خوش باد و روزت همچو شب خوش
Verse: b
دلت گش باد و بختت همچو دل گش
Strophe: 3
Verse: a
من آن شايسته يارم کم تو ديدى
Verse: b
که همچون من نه ديدى نه شنيدى
Strophe: 4
Verse: a
نه روشن ماه من بى نور گشتست
Verse: b
نه مشکين زلف من کافور گشتست
Strophe: 5
Verse: a
نه خم زلفکانم گشت بى تاب
Verse: b
نه در اندر دهانم گشت بى آب
Strophe: 6
Verse: a
نه سروين قد من گشتست چنبر
Verse: b
نه سيمين کوه من گشتست لاغر
Strophe: 7
Verse: a
گر آنگه بود ماه نو رخانم
Verse: b
کنون خورشيد خوبان جهانم
Strophe: 8
Verse: a
رخانم را بود حورا پرستار
Verse: b
لبانم را بود رذوان خريدار
Page of edition: 462
Strophe: 9
Verse: a
به چهره آفتاب نيکوانم
Verse: b
به غمزه پادشاه جاودانم
Strophe: 10
Verse: a
به پيش عارذ من گل بود خوار
Verse: b
چنان چون خوار باشد پيش گل خار
Strophe: 11
Verse: a
صنوبر پيش بالايم بود چنگ
Verse: b
چو گوهر نزد دندانم بود سنگ
Strophe: 12
Verse: a
منم از خوب رويى شاه شاهان
Verse: b
چنان کز دلربايى ماه ماهان
Strophe: 13
Verse: a
نبرَّدکيسه را از خفته طرار
Verse: b
چنان چون من ربايم دل ز بيدار
Strophe: 14
Verse: a
نگيرد شير گور و يوز آهو
Verse: b
چنان چون من به غمزه جان جادو
Strophe: 15
Verse: a
ز رويم مايه خيزد دلبرى را
Verse: b
ز مويم مايه باشد کافرى را
Strophe: 16
Verse: a
نبودم نزد کس من خوار مايه
Verse: b
چرا گشتم به نزد تو کدايه
Strophe: 17
Verse: a
اگر چه نزد تو خوار و زبونم
Verse: b
از آن يارى که تو دارى فزونم
Strophe: 18
Verse: a
کنون هم
گل
همى بايدت و هم من
Verse: b
بدان تا گلت باشد جفت سوسن
Strophe: 19
Verse: a
چنين روز آمدت زين يافه تدبير
Verse: b
سبك ويران شود شهرى به دو مير
Strophe: 20
Verse: a
کجا ديدى دو تيغ اندر نيامى
Verse: b
و يا گم روز و شب در يك مقامى
Strophe: 21
Verse: a
مرا نادان همى خوانى شگفتست
Verse: b
ترا خودپاى نادانى گرفتست
Strophe: 22
Verse: a
دلت گر ابله و نادان نبودى
Verse: b
به چونين جاى بر پيچان نبودى
Page of edition: 463
Strophe: 23
Verse: a
و گر نادان منم از تو جدايم
Verse: b
خداوند ترايم نه ترايم
Strophe: 24
Verse: a
بجاى آور سپاس و شکر يزدان
Verse: b
که چون
موبد
نيى با جفت نادان
Strophe: 25
Verse: a
چو
ويسه
داد يکسر پاسخ
رام
Verse: b
به مهر اندر نشد سنگين دلش
رام
Strophe: 26
Verse: a
ز روزن باز گشت و روى بنهفت
Verse: b
نگهبانان و در بانانش را گفت
Strophe: 27
Verse: a
مخسپيد امشب و بيدار باشيد
Verse: b
به پاس اندر همه هشيار باشيد
Strophe: 28
Verse: a
کجا امشب شبى بس سهمناکست
Verse: b
جهان را از دمه بيم هلاکست
Strophe: 29
Verse: a
ز باد تند و از هرّاى باران
Verse: b
همى تازند پندارى سواران
Strophe: 30
Verse: a
جهان آشفته چون آشفته دريا
Verse: b
نوان در موجش اين دل کشتى آسا
Strophe: 31
Verse: a
ز موج تند و باد سخت جستن
Verse: b
بخواهد هر زمان کشتى شکستن
Strophe: 32
Verse: a
چو
رامين
را به گوش آمد ز جانان
Verse: b
سخن گفتار او با پاسبانان
Strophe: 33
Verse: a
که امشب سربسر بيدار باشيد
Verse: b
به پاس اندر همه هشيار باشيد
Strophe: 34
Verse: a
اميد از ديدن جانان ببريد
Verse: b
کجا بادش همه پهلو بدريد
Strophe: 35
Verse: a
نيارست ايستادن نيز بر جاى
Verse: b
که نه دستش همه جنبيد و نه پاى
Strophe: 36
Verse: a
عنان رخش را بر تافت ناچار
Verse: b
هم از جان گشته نوميد و هم از يار
Strophe: 37
Verse: a
همى شد در ميان برف چون کوه
Verse: b
فزون از کوه او را بر دل اندوه
Strophe: 38
Verse: a
همى گفت اى دل انديشه چه دارى
Verse: b
اگر ديدى ز يار خويش خوارى
Page of edition: 464
Strophe: 39
Verse: a
به عشق اندر چنين بسيار باشد
Verse: b
تن عاشق هميشه خوار باشد
Strophe: 40
Verse: a
اگر زين روزت آيد رستگارى
Verse: b
مکن زين پس بتان را خواستگارى
Strophe: 41
Verse: a
تو آزادى و هر گز هيچ آزاد
Verse: b
چو بنده بر نتابد جور و بيداد
Strophe: 42
Verse: a
ازين پس هيچ يار و دوست مگزين
Verse: b
به داغ اين پسين معشوق بنشين
Strophe: 43
Verse: a
بر آن عمرى که گم کردى همى موى
Verse: b
چو زين معشوق ياد آرى همى گوى:
Strophe: 44
Verse: a
دريغا رفته رنج و روزگارا
Verse: b
کزيشان خود دريغى ماند مارا
Strophe: 45
Verse: a
دريغا آن همه رنج و تگاپوى
Verse: b
که در ميدان بسر برده نشد گوى
Strophe: 46
Verse: a
دريغا آن همه اوميدوارى
Verse: b
که شد نا چيز چون باد گذارى
Strophe: 47
Verse: a
همى گفتم دلا بر گرد ازين راه
Verse: b
که پيش آيد درين ره مر رتا چاه
Strophe: 48
Verse: a
همى گفتم زبانا راز مگشاى
Verse: b
نهان دل همه با دوست منماى
Strophe: 49
Verse: a
که بس خوارى نمايد دوست مارا
Verse: b
همى ديدم من اين روز آشکارا
Strophe: 50
Verse: a
که چون تو راز بر دلبر گشايى
Verse: b
نهانت هر چه هست او را نمايى
Strophe: 51
Verse: a
نمايد دوست چندان ناز و گشّى
Verse: b
که در مهرش نماند هيچ خوشى
Strophe: 52
Verse: a
ترا به بود خاموشى ز گفتار
Verse: b
بگگفتى لاجرم گشتى چنين خوار
Strophe: 53
Verse: a
چه نيکو داستانى زد يکى دوست
Verse: b
که خاموشى به مرغان نيز نيکوست
Page of edition: 465
This text is part of the
TITUS
edition of
Gurgani, Vis u Ramin
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.
