TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 94
Previous part

Chapter: 94  
پشيمان شدن ويس از کردهء خويش


Strophe: 1  
Verse: a   شگفتا پر فريبا روزگارا
Verse: b  
که چون دارد زبون خويش مارا

Strophe: 2  
Verse: a  
بما بازى نمايد اين نبهره
Verse: b  
چنان چون مرد بازى کن به مهره

Strophe: 3  
Verse: a  
گهى دلشاد دارد گاه غمگين
Verse: b  
گهى با مهر دارد گاه با کين

Strophe: 4  
Verse: a  
مگر ما را جزين بهره نبايست
Verse: b  
و گر چونين نبودى خود نشايست

Strophe: 5  
Verse: a  
تن ما گر نبودى بستهء آز
Verse: b  
نگفتى از گشى با هيچ کس راز

Strophe: 6  
Verse: a  
نه کس را در جهان گردن نهادى
Verse: b  
نه بارى زين جهان بر تن نهادى

Strophe: 7  
Verse: a  
ز بند مردمى جُستى رهايى
Verse: b  
نجستى از بزرگى جز جدايى

Strophe: 8  
Verse: a  
چو بودى در گهرمان بى نيازى
Verse: b  
به که کردى جهان افسوس و بازى

Strophe: 9  
Verse: a  
چنان کاندر ميان ويس و رامين
Verse: b  
بگسترد از پس مهر آن همه کين

Strophe: 10  
Verse: a  
چو رامين باز گشت از ويس نوميد
Verse: b  
ز مهر هر دو گشت ابليس نوميد

Strophe: 11  
Verse: a  
پشيمان گشت ويس از کردهء خويش
Verse: b  
دل نالانش گشت آزردهء خويش

Strophe: 12  
Verse: a  
ز گريه کرد چشم خويش پر آب
Verse: b  
به رخ براشك او چون در خوشاب

Strophe: 13  
Verse: a  
همى باريد چون ابر بهارى
Verse: b  
به آب اندر روان همچون سمارى

Strophe: 14  
Verse: a  
گل رويش به گونه گشت چون گل
Verse: b  
ز درد دل همى زد سنگ بر دل

Page of edition: 466 
Strophe: 15  
Verse: a  
نه بر دل که مى زد سنگ بر سنگ
Verse: b  
ز ناله همچو زير چنگ بر چنگ

Strophe: 16  
Verse: a  
همى گفت آه ازين وارونه بختم
Verse: b  
تو گويى شاخ محنت را درختم

Strophe: 17  
Verse: a  
چرا تيمار جان خود خريدم
Verse: b  
به دست خود گلوى خود بريدم

Strophe: 18  
Verse: a  
چه بد بود اين که کردم باتن خويش
Verse: b  
چرا گشتم بدين سان دشمن خويش

Strophe: 19  
Verse: a  
کنون آتش ز جانم که نشاند
Verse: b  
کنون خود کرده را درمان که داند

Strophe: 20  
Verse: a  
به دايه گفت دايه خيز و منشين
Verse: b  
نمونه کار خسته جان من بين

Strophe: 21  
Verse: a  
نگر تا هيچ کس را اين فتادست
Verse: b  
به بخت من ز مادر دخت زادست

Strophe: 22  
Verse: a  
مرا آمد به در بخت وفاگر
Verse: b  
به زورش باز گردانيدم از در

Strophe: 23  
Verse: a  
مرا بر دست جام نوش و من مست
Verse: b  
به مستى جام را بفگندم ازدست

Strophe: 24  
Verse: a  
سيه باد جفا انگيخت گردم
Verse: b  
کنود ابر بلا باريد دردم

Strophe: 25  
Verse: a  
سه چندان کز هوا بارد همى نم
Verse: b  
درين شب بر دلم بارد همى غم

Strophe: 26  
Verse: a  
منم از خرمى درويش گشته
Verse: b  
چراغ خود به دست خويش کشته

Strophe: 27  
Verse: a  
الا اى دايه همچون باد بشتاب
Verse: b  
نگارين دلبرم را زود درياب

Strophe: 28  
Verse: a  
عنان باره اش گير و فرود آر
Verse: b  
بگو اى رفته از پيشم به آزار

Strophe: 29  
Verse: a  
نباشد هيچ کامى بى نهيبى
Verse: b  
نباشد هيچ عشئى بى عتيبى

Strophe: 30  
Verse: a  
به جان اندر اميدو آز باشد
Verse: b  
به عشق اندر عتاب و ناز باشد

Strophe: 31  
Verse: a  
جفاى تو حقيقت بد به کردار
Verse: b  
جفاى من مجازى بد به گفتار

Page of edition: 467 
Strophe: 32  
Verse: a  
نبينى هيچ مهر و مهر جويى
Verse: b  
که خود در وى نباشد گفت و گويى

Strophe: 33  
Verse: a  
بدان دلبر چرا باشد نيازى
Verse: b  
که خود با او نشايد کرد نازى

Strophe: 34  
Verse: a  
تو آزرده شدى از من به گفتار
Verse: b  
من آزرده شدم از تو به کردار

Strophe: 35  
Verse: a  
اگر بود از تو آن کردار نيکو
Verse: b  
چرا بود از من اين گفتار آهو

Strophe: 36  
Verse: a  
چو از تو آن چنان کردار شايست
Verse: b  
مرا خود بيش و کم گفتن نبايست

Strophe: 37  
Verse: a  
بدان اى دايه اورا تا من آيم
Verse: b  
که پوزش آنچه بايد من نمايم


Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.