TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 96
Previous part

Chapter: 96  
پاسخ دادن رامين ويس را


Strophe: 1  
Verse: a   جطابى داد رامين دلازار
Verse: b  
چنان چون حال ايشان را سزاوار

Strophe: 2  
Verse: a  
نگارا هر چه تو کردى بديدم
Verse: b  
هميدون هر چه تو گفتى شنيدم

Strophe: 3  
Verse: a  
مبادا آنکه در خوارى نداند
Verse: b  
ز نادانى در آن خوارى بماند

Strophe: 4  
Verse: a  
نه آنم من که خوارى را ندانم
Verse: b  
تن آسوده درين خوارى بمانم

Page of edition: 472 
Strophe: 5  
Verse: a  
مرا اين راه بد جز ديو ننمود
Verse: b  
پشيمانم بر آن کم ديو فرمود

Strophe: 6  
Verse: a  
بپيمودم به گفت ديو راهى
Verse: b  
کشيدم رنج و رنج و خوارى چند گاهى

Strophe: 7  
Verse: a  
گمان بردم کزين ره جنگ يابم
Verse: b  
ندانستم که بى بر رنج يابم

Strophe: 8  
Verse: a  
به کوهستان نشسته خرم و شاه
Verse: b  
تن از رنج و دل از انديشه آزاد

Strophe: 9  
Verse: a  
ز چندان خرمى دل بر گرفتم
Verse: b  
چنين راهى گران در بر گرفتم

Strophe: 10  
Verse: a  
سزاوارم بدين خوارى که ديدم
Verse: b  
چرا دل زان همه شادى بريدم

Strophe: 11  
Verse: a  
دل نادان به هوش خويش نازد
Verse: b  
بدى سازى کرا نيکى نسازد

Strophe: 12  
Verse: a  
کسى را کازمايى گوهرى ده
Verse: b  
و گر گوهر نخواهد اخگرى ده

Strophe: 13  
Verse: a  
مرا دست زمانه گوهرى داد
Verse: b  
چو بفگندم به جايش اخگرى داد

Strophe: 14  
Verse: a  
دو ماهه راه پيمودم به سختى
Verse: b  
به فرجامش چه ديدم شور بختى

Strophe: 15  
Verse: a  
مرا فرجام جز چونين نبايست
Verse: b  
و گر چونين نبودى خود نشايست

Strophe: 16  
Verse: a  
چو کردم با زمانه ناسپاسى
Verse: b  
زمانه کرد با من نشناسى

Strophe: 17  
Verse: a  
چو من گفتم که نسپاسم به هر چيز
Verse: b  
زمانه گفت نشناسم ترا نيز

Strophe: 18  
Verse: a  
نکو کردى که از پيشم براندى
Verse: b  
بجز طرار و نادانم نخواندى

Strophe: 19  
Verse: a  
دل من گر چنين نادان نبودى
Verse: b  
به مهر ناکسى پيچان نبودى

Strophe: 20  
Verse: a  
کنون بر گرد و اندر من مياويز
Verse: b  
چنان چون گفتى از مهرم بپرهيز

Strophe: 21  
Verse: a  
که من بارى شدم تاروز محشر
Verse: b  
نپيونديم هر گز يك به ديگر

Strophe: 22  
Verse: a  
نه من گفتم که تو نه ماهرويى
Verse: b  
نه سيمين ساعدى نه مشك مويى

Page of edition: 473 
Strophe: 23  
Verse: a  
تو خوابان را خداوندى و سلار
Verse: b  
نکويان را توى گنجور بيدار

Strophe: 24  
Verse: a  
صلف باشد به چشمت جاودى را
Verse: b  
طرب باشد به رويت نيکوى را

Strophe: 25  
Verse: a  
تو دارى حلقهاى مشك بر عاج
Verse: b  
تو دارى از بنفشه ماه را تاج

Strophe: 26  
Verse: a  
تو از ديدار چون خرم بهارى
Verse: b  
تو از رخسار چون چينى نگارى

Strophe: 27  
Verse: a  
و ليکن گر تو ماه و آفتابى
Verse: b  
نخواهم کز بنه بر من بتابى

Strophe: 28  
Verse: a  
نگارا تو پزشك بيدلانى
Verse: b  
به درد بيدلان درمان تو دانى

Strophe: 29  
Verse: a  
ازين پس گرچه باشد صعب دردم
Verse: b  
بميرم نيز گرد تو نگردم

Strophe: 30  
Verse: a  
> تو دارى در لب آب زندگانى
Verse: b  
که باز آرى به تن جان و جوانى <

Strophe: 31  
Verse: a  
> اگر چه تشنگى آيد به رويم
Verse: b  
بميرم تشنه آب از تو بجويم <

Strophe: 32  
Verse: a  
و گر عشق من آتش بود سوزان
Verse: b  
نبينى زين سپس او را فرموزان

Strophe: 33  
Verse: a  
چنين آتش که باشد سربسر دود
Verse: b  
همان بهتر که حاکستر شود زود

Strophe: 34  
Verse: a  
بسى آهو بگفتى بر تن من
Verse: b  
دو صد چندان که گويد دشمن من

Strophe: 35  
Verse: a  
کنون آن گفتها کردى فراموش
Verse: b  
نه در دل جاى آن دادى نه در گوش

Strophe: 36  
Verse: a  
نبينى آنکه خود کردى ز خوارى
Verse: b  
ز من مهر و وفا مى چشم دارى

Strophe: 37  
Verse: a  
بدان زن مانى اى ماه سمنبر
Verse: b  
که باشد در کنارش کور دختر

Strophe: 38  
Verse: a  
به ديده کورى دختر نبيند
Verse: b  
همى داماد بى آهو گزيند

Strophe: 39  
Verse: a  
تو نيز آهوى خود را مى نبينى
Verse: b  
هميشه يار بى آهو گزينى

Page of edition: 474 
Strophe: 40  
Verse: a  
سخن خواهى که يکسر خود تو گويى
Verse: b  
به نام هر کسى آهو تو جويى

Strophe: 41  
Verse: a  
چه آهو ديدى از من تا تو بودى
Verse: b  
که چندين خشم و آزارم نمودى

Strophe: 42  
Verse: a  
ترا دل سير گشت از مهربانى
Verse: b  
چرا چندين مرا بد مهر خوانى

Strophe: 43  
Verse: a  
ز بد مهرى نشان تو بيش دارى
Verse: b  
که بى رحمى و زفتى کيش دارى

Strophe: 44  
Verse: a  
اگر هر گز تو روى من نديدى
Verse: b  
نه در گيتى نشان من شنيدى

Strophe: 45  
Verse: a  
نبايستى چنين بى رحم بودن
Verse: b  
به گفتار اين همه خوارى نمودن

Strophe: 46  
Verse: a  
اگر يارت نبودم دير گاهى
Verse: b  
بدم مرد غريب و دور راگى

Strophe: 47  
Verse: a  
شب تاريك و من بى جاى و بى يار
Verse: b  
به دست باد و برف اندر گرفتار

Strophe: 48  
Verse: a  
گنه را پوزش بسيار کردم
Verse: b  
هزاران لابه و زنهار کردم

Strophe: 49  
Verse: a  
نه از خوشى يکى گفتار بودت
Verse: b  
نه از خوبى يکى کردار بودت

Strophe: 50  
Verse: a  
نه بر درگاه خويشم بار دادى
Verse: b  
نه از سختى مرا زنهار دادى

Strophe: 51  
Verse: a  
مرا در برف و در باران بماندى
Verse: b  
به خوارى وانگه از پيشم براندى

Strophe: 52  
Verse: a  
ز بى رحمى نبودى دستگيرم
Verse: b  
بدان تا من به برف اندر بميرم

Strophe: 53  
Verse: a  
نبخشودى ز رشك سخت بر من
Verse: b  
همى مر گم سگاليدى چو دشمن

Strophe: 54  
Verse: a  
اگر روزى ترا رشکى نمودم
Verse: b  
به روز مرگ ارزانى نبودم

Strophe: 55  
Verse: a  
چه بى شرمى و چه زنهار خوارى
Verse: b  
که مرگ دوستان را خوار دارى

Strophe: 56  
Verse: a  
گر از مر گم دلت خشنود بودى
Verse: b  
ز مرگ من ترا چه سود بودى

Strophe: 57  
Verse: a  
ترا سودى نيامد زانکه کردى
Verse: b  
بديدى آن گمان بد که بردى

Page of edition: 475 
Strophe: 58  
Verse: a  
مرا سودى بزرگ آمد پديدار
Verse: b  
که پيدا گشت غدار از وفادار

Strophe: 59  
Verse: a  
بلارا خودهمين يك حال نيکوست
Verse: b  
که بشناسى بدو در دشمن و دوست

Strophe: 60  
Verse: a  
کنون کز حال تو آگاه گشتم
Verse: b  
دل سنگينت را بدخواه گشتم

Strophe: 61  
Verse: a  
وفاى تو چو سيمرگست ناياب
Verse: b  
که دل بى رحم دارى چشم بى آب

Strophe: 62  
Verse: a  
مبادا کس که او مهر تو ورزد
Verse: b  
کجا مهر تو يك ذره نيرزد

Strophe: 63  
Verse: a  
سپاس کردگار دادگر باد
Verse: b  
که جانم را ز بند مهر بگشاد

Strophe: 64  
Verse: a  
شوم ديگر نورزم مهر با کس
Verse: b  
گل گلبوى زين گيتى مرا بس

Strophe: 65  
Verse: a  
شوم تا مرگ باشم پيش او شاه
Verse: b  
که او تا مرگ باشد پيش من ماه

Strophe: 66  
Verse: a  
هر آن گاهى که چون او ماه باشد
Verse: b  
سزد اورا که چون من شاه باشد

Strophe: 67  
Verse: a  
اگر گيتى بپيمايى دو صد راه
Verse: b  
نه چون او ماه يابى نه چو من شاه

Strophe: 68  
Verse: a  
چو ما را داد بخت نيك پيوند
Verse: b  
به مهر يکدگر باشيم خرسند


Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.