Եւ կատարեցան երկինք եւ երկիր եւ ա(մենայ)ն զարդ ն(ո)ց(ա)։
եւ կատարեաց ա(ստուա)ծ յաւուրն վեցերորդի զա(մենայ)ն զգործս իւր՝ զոր արար։ Եւ հանգեա́ւ յաւուրն եւթներորդի յա(մենայ)ն գործոց իւրոց՝ զոր արար։
եւ օրհնեաց ա(ստուա)ծ զօրն եւթներորդ, եւ սրբեաց զնա. զի ՛ի նմա́ հանգեաւ յա(մենայ)ն գործոց իւրոց՝ զոր սկսաւ առնել ա(ստուա)ծ։
Ա́յս է գիր արարածոց երկնի եւ երկրի, յաւուր յորում արա́ր ա(ստուա)ծ զերկինս եւ զերկիր։
եւ զա(մենայ)ն բանջար վայրի՝ մինչչե́ւ լեալէր ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի, եւ զա(մենայ)ն խոտ վայրի մինչչե́ւ բուսեալէր, զի չե́ւեւս էր տեղացեալ* տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի. եւ մարդ չէ́ր՝ որ գործէր զերկիր։
Բայց աղբիւր ելանէր յերկրէ՝ եւ ոռոգանէր զա(մենայ)ն երեսս երկրի։
Եւ ստեղծ * տ(է)ր ա(ստուա)ծ զմարդն հող յերկրէ. եւ փչեաց յերեսս ն(ո)ր(ա) շո́ւնչ կենդանի, եւ եղեւ մարդն յոգի կենդանի։
Եւ տնկեաց ա(ստուա)ծ զդրախտն յեդեմ ընդ արեւելս, եւ եդ անդ զմարդն զոր ստեղծ։
Եւ բուսոյց եւս տ(է)ր ա(ստուա)ծ յերկրէ զա(մենայ)ն ծառ գեղեցիկ ՛ի տեսանել, եւ քաղցր ՛ի կերակուր. եւ զծառն կենաց ՛ի մէջ դրախտին, եւ զծառն գիտելոյ զգիտութի(ւն) բարւոյ եւ չարի։
Եւ գե́տ ելանէր յեդեմայ ոռոգանել զդրախտն. եւ անտի բաժանի ՛ի չո́րս առաջս։
Անուն միումն փիսովն. նա́ է որ պատէ զա(մենայ)ն երկիրն եւ իլատայ, ա́նդ ուր ոսկին է.
եւ ոսկի երկրին այնորիկ ազնիւ. եւ անդ է սուտակն եւ ակն գահանակ։
Եւ անուն գետոյն երկրորդի գեհովն. նա́ պատէ զա(մենայ)ն երկիրն եթովպացւոց։
Եւ գետն երրորդ՝ տիգրիս, նա́ է որ երթայ յանդիման ասորեստանի։ Եւ գետն չորրորդ եփրատէս։
Եւ ա́ռ տ(է)ր ա(ստուա)ծ զմարդն զոր արար, եւ եդ զնա ՛ի դրախտին փափկու(թ)ե(ան) գործե́լ զնա եւ պահել։
Եւ պատուիրեաց տ(է)ր ա(ստուա)ծ ադամայ՝ եւ ասէ։ յամ ծառոց որ է ՛ի դրախտիդ՝ ուտելով կերիցե́ս։
բայց ՛ի ծառոյն գիտութե(ան) բարւոյ եւ չարի՝ մի́ ուտիցէք, զի յորում աւուր ուտիցէք ՛ի նմանէ՝ մահո́ւ մեռանիցիք։
Եւ ասաց տ(է)ր ա(ստուա)ծ. ո́չ է բարւոք մարդոյդ միայն լինել, արասցուք դմա օգնակա́ն ըստ դմա։
Եւ ստե́ղծ եւս տ(է)ր ա(ստուա)ծ զա(մենայ)ն գազանս վայրի, եւ զա(մենայ)ն թռչունս երկնից. եւ ա́ծ զնոսա առ ադամ տեսանել զինչ կոչեսցէ զն(ո)ս(ա)։ եւ ա(մենայ)ն շնչոյ կենդանւոյ զինչ եւ անուանեաց ադամ, ա́յն անուն է ն(ո)ր(ա)։
Եւ կոչեաց ադամ անուանս ա(մենայ)ն անասնոց, եւ ա(մենայ)ն թռչնո́ց երկնից, եւ ա(մենայ)ն գազանա́ց վայրի. բայց ադամայ ո́չ գտաւ օգնական նման նմա։
Եւ արկ տ(է)ր ա(ստուա)ծ թմբրու(թ)ի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) ադամայ, եւ ննջեաց. եւ ա́ռ մի ՛ի կողից ն(ո)ր(ա)՝ եւ ելից ընդ այնր մարմին։
եւ շինեաց տ(է)ր ա(ստուա)ծ զկողն զոր ա́ռ յադամայ ՛ի կին, եւ ած զնա առ ադամ։
Եւ ասէ ադամ. ա՞յս ա́յժմիկ ոսկր յոսկերաց իմոց, եւ մարմին ՛ի մարմնոյ իմոյ. սա՝ կոչեսցի կին, զի յառնէ́ իւրմէ առաւ։
Վ(ա)ս(ն) այնորիկ թողցէ այր զհայր իւր՝ եւ զմայր իւր, եւ երթիցէ́ զհետ կնոջ իւրոյ։
եւ եղիցին երկուքն ՛ի մարմին մի։ Եւ էին երկոքեան մերկ՝ ադա́մ եւ կին իւր, եւ ո́չ ամաչէին։
