Եւ յակոբ գնաց զճանապարհս իւր։
եւ ասէ յակոբ իբրեւ ետես զն(ո)ս(ա). այս բանակ ա(ստուծո)յ է։ եւ կոչեաց զանուն տեղւոյն այնորիկ բանա́կս։
Եւ առաքեաց յակոբ հրեշտակս յառաջ քան զինքն առ եսա́ւ եղբայր իւր յերկիրն ՛ի սէիր, յաշխարհն եդոմայ,
պատուէր ետ ն(ո)ց(ա) եւ ասէ. ա́յսպէս ասասջիք տեառն իմում եսաւայ. թէ ա́յսպէս ասէ ծառայ քո յակոբ։ ընդ լաբանայ կեցի եւ յամեցի մինչեւ ցայժմ։
եւ եղեն իմ արջառ եւ ոչխար եւ էշք, ծառայք եւ աղախնայք. եւ առաքեցի պատմել տեառն իմում եսաւայ՝ զի գտցէ ծառայ քո շնո́րհ առաջի քո։
Եւ դարձեալ հրեշտակացն առ յակոբ՝ ասեն. չոգա́ք առ եսաւ եղբայր քո. եւ գա́յ ընդ առաջ քո, եւ չորք հարիւր այր ը(նդ) նմա։
Զահի́ հարաւ յակոբ. եւ տարակուսեալ էր. եւ զատոյց զժողովուրդն որ ընդ նմա էր. եւ զարջառ եւ զոչխար եւ զուղտս՝ յերկուս բանակս։
եւ ասէ յակոբ. եթէ եկեսցէ եսաւ յառաջին բանակն եւ հարցէ զնա, ապրեսցի́ երկրորդ բանակն։
Եւ ասէ յակոբ. ա(ստուա)ծ հօր իմոյ աբրաամու, եւ ա(ստուա)ծ հօր իմոյ իսահակայ, տ(է)ր որ ասացեր ցիս թէ ե́րթ յերկիր ծննդեան քո՝ եւ բարի́ արարից քեզ։
չե́մ բաւական ա(մենայ)ն արդարու(թ)ե(ան)՝ եւ ճշմարտութե(ան)ն զոր արարեր ընդ ծառայի քում. զի ցուպ ՛ի ձեռն անցի ընդ այս յորդանան. եւ արդ՝ աւասիկ եղէ յերկո́ւս բանակս։
Եւ արդ՝ ապրեցո́ զիս ՛ի ձեռաց եղբօր իմոյ եսաւայ. զի զահի հարեալ եմ ես ՛ի նմանէ. գուցէ՝ եկեալ հարկանիցէ́ զիս մայր առ մանկան։
եւ դու ասացեր՝ թէ բարի արարից քեզ, եւ եդից զզաւակ քո իբրեւ զաւազ ծովու որ ո́չ թուեսցի ՛ի բազմութ(են)է։
եւ ննջեա́ց անդ զանյ գիշեր։ Եւ ա́ռ յորոց ածէրն ձեռամբ իւրով պատարագս։ եւ առաքեաց եսաւայ եղբօր իւրում.
այծս երկերիւր, քաղս քսան, մաքիս երկերիւր, խոյս՝ քսան.
ուղտս ծնեալս կոզռա́մբք հանդերձ՝ երեսուն. կովս քառասուն, ցուլս տասն էշս քսան, եւ մտրուկս տասն։
Եւ ետ ՛ի ձեռս ծառայից իւրոց. հօ́տս հօ́տս առանձինն։ եւ ասէ ցծառայսն իւր. երթա́յք դուք յառաջ քան զիս, եւ բացագո́յնս ՛ի միմեանց տանիցիք հօտս ՛ի հօտից։
Պատուիրեաց առաջնոյն՝ եւ ասէ. եթէ պատահիցէ քեզ եսաւ եղբայր իմ, եւ հարցանիցէ թէ ո՞յր ես՝ եւ յո՞ երթաս, եւ ո՞յր է այդ որ առաջի քո երթայ։
եւ ասասցես, թէ ծառայի́ քոյ յակոբայ պատարագք են, զոր առաքեաց տեառն իւրում եսաւայ. եւ ինքն զկնի́ մեր գայ։
Պատուիրեաց առաջնումն եւ երկրորդին եւ երրորդի. եւ ամենեցուն որ երթային յառաջ զհետ խաշանցն, ասէր՝ ըստ բանիս ըստ ա́յսմիկ խօսեսջիք ընդ եսաւայ, յորժամ գտանիցէք զնա։
եւ ասասջիք, ահա ծառայ քո յակոբ գա́յ զհետ մեր։ քանզի ասաց՝ թէ ցածուցի́ց զերեսս ն(ո)ր(ա) պատարագօքդ որ երթան առաջի. եւ ապա տեսից զերեսս նորա, թերեւս արասցէ́ մեծարանս երեսաց իմոց։
Եւ երթային յառաջ ընծայքն քան զնա. եւ ինքն ննջեաց զայն գիշեր անդէն ՛ի բանակին։
եւ յարուցեալ ՛ի նմին գիշերի՝ ա́ռ զերկուս կանայսն, եւ զերկուս աղախնայսն, եւ զմետասան որդիս իւր, եւ անց ընդ հունն յոբոկայ։
եւ ա́ռ անցոյց զն(ո)ս(ա) ընդ ձորն, եւ զա(մենայ)ն ինչ որ ի́ւր էր։
Եւ մնա́ց յակոբ միայն։ եւ մարտեաւ այր մի ընդ նմա մինչեւ ցառաւօտ։
եւ իբրեւ ետես թէ ոչ յաղթէ նմա, բո́ւռն եհար զամոլաջլէ զըստի ն(ո)ր(ա) եւ ընդարմացոյց զամոլաջիլ զըստին յակոբայ ՛ի կռուելն իւրում ընդ նմա։
Եւ ասէ ցնա. արձակեա́ զիս քանզի ա́յգ եղեւ։ եւ նա ասէ. ո́չ արձակեցից զքեզ՝ եթէ ոչ օրհնեսցես զիս։
Եւ նա ասէ ցսա, զի՞նչ անուն է քո։ եւ սա ասէ ցնա, յակոբ։
Եւ ասէ ցսա. յայսմ հետէ ո́չ կոչեսցեն զանուն քո յակոբ, այլ ի(սրա)էղ եղիցի անուն քո. զի ժուժկալեցեր ընդ ա(ստուծո)յ. եւ ընդ մարդկան զօրաւո́ր լիջիր։
Եհա́րց յակոբ՝ եւ ասէ. պատմեա́ ինձ զանուն քո։ եւ ասէ՝ զի՞ հարցանես զանուանէ իմմէ։ եւ օրհնեաց զնա անդ։
Եւ կոչեաց յակոբ զանուն տեղւոյն այնորիկ՝ տեսիլ ա(ստուծո)յ. զի տեսի զա(ստուա)ծ դէմ յանդիման, եւ ապրեցաւ անձն իմ։
Եւ ծագեաց նմա արե́ւ իբրեւ անց տեսիլն ա(ստուծո)յ։ եւ նա կաղայր երթայր ՛ի զըստէ անտի։
վ(ա)ս(ն) այնորիկ ո́չ ուտեն որդիքն ի(սրաէ)լի զամոլաջիլն՝ զոր ընդարմացոյց, որ է ՛ի վ(ե)ր(այ) տախտակի զըստին, մինչեւ ցայսօր։ զի բո́ւռն եհար զտախտակէ զըստին յակոբայ, եւ ընդարմացո́յց զամոլաջիլ ն(ո)ր(ա)։
