Եւ ասէ ա(ստուա)ծ ցյակոբ. արի ա́նց ՛ի տեղին ՛ի բեթէլ. եւ անդ բնակեսցես. եւ արասցես անդ սեղան ա(ստուծո)յ որ երեւեցաւն քեզ ՛ի փախչելն քո յերեսաց եսաւայ եղբօր քոյ։
Եւ ասէ յակոբ ցընտանիսն իւր, եւ ցամենեսին որ ընդ նմա էին. ՛ի բա́ց առէք զաստուածսդ օտարոտիս որ ընդ ձե́զ են ՛ի միջոյ ձերմէ, եւ սրբեցարո́ւք. եւ փոխեցէ́ք զպատմուճանս ձեր։
եւ յարուցեալ ելցո́ւք ՛ի բեթէլ, եւ արասցուք անդ սեղան ա(ստուծո)յ. որ լուաւ ինձ յաւուր նեղութե(ան), որ էր ընդիս. եւ ապրեցոյց զիս ՛ի ճանապարհին՝ զոր գնացի։
Եւ ետուն ցյակոբ զաստուածսն օտարոտիս որ էին ՛ի ձեռս ն(ո)ց(ա), եւ զգինդս որ յականջս իւրեանց։ եւ ծածկեաց զն(ո)ս(ա) յակոբ ՛ի ներքոյ բեւեկնոյն ՛ի սիկիմ, * եւ կորոյս զն(ո)ս(ա) մինչեւ ցայսօր ժամանակի։
Եւ չուեաց ի(սրա)էլ ՛ի սիկիմայ. եւ եղեւ ա́հ ա(ստուծո)յ ՛ի վ(ե)ր(այ) քաղաքացն որ շուրջ զնովաւ. եւ ո́չ ելին զհետ որդւոցն ի(սրաէ)լի։
Եւ եկն յակոբ ՛ի լուղ՝ որ է յերկրին քանանացւոց, այն ինքն է բեթէլ, ինքն եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն որ ընդ նմա։
եւ շինեաց անդ սեղան. եւ կոչեաց զանուն տեղւոյն այնորիկ բեթէլ. զի ա́նդ երեւեցաւ նմա ա(ստուա)ծ ՛ի փախչել նորա յերեսաց եսաւայ եղբօր իւրոյ։
Եւ մեռաւ դէբովրա դայեկն ռեբեկայ, եւ թաղեցաւ ՛ի ներքոյ բեթելայ ընդ կաղնեաւն. եւ կոչեաց զանուն ն(ո)ր(ա) կաղնի́ ոգոյ։
Եւ երեւեցաւ ա(ստուա)ծ յակոբայ՝ մինչդեռ ա́նդ էր ՛ի լուղ յորժամ եկն ՛ի միջագետաց ասորոց։ եւ օրհնեաց զնա ա(ստուա)ծ։
եւ ասէ ցնա ա(ստուա)ծ. անուն քո յակոբ՝ ո́չ եւս կոչեսցի յակոբ, այլ ի(սրա)էլ եղիցի անուն քո. եւ կոչեաց զանուն ն(ո)ր(ա) ի(սրա)էլ։
Եւ ասէ ցան ա(ստուա)ծ՝ ե́ս եմ ա(ստուա)ծ քո բաւական. աճեսջի́ր եւ բազմասջի́ր. ազգք եւ ժողովուրդք ազգաց եղիցին ՛ի քէն, եւ թագաւո́րք յերանաց քոց ելցեն։
եւ զերկիրդ զոր ետու աբրաամու եւ սահակայ՝ քե́զ տաց զդա, քե́զ եղիցի, եւ զաւակի քում յետ քո տաց զերկիրդ զայդ։
Եւ վերացաւ ՛ի նմանէ ա(ստուա)ծ ՛ի տեղւոջէն՝ ուր խօսեցաւ ընդ նմա։
Եւ կանգնեաց յակոբ արձա́ն ՛ի տեղւոջն ուր խօսեցաւ ը(նդ) նմա, արձա́ն քարեղէն. եւ նուիրեաց ՛ի նմա նուէ́րս. եւ արկ ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) եւղ։
եւ կոչեաց զանուն տեղւոյն ուր խօսեցաւ ընդ նմա ա(ստուա)ծ՝ բեթէ́լ։
Եւ չուեաց ՛ի բեթելայ։ եւ եղեւ իբրեւ մերձեցաւ ՛ի քաբրաթա երկիր, մտանել յեփրաթա, ծնաւ ռաքէլ։
եւ դժուարածին եղեւ ՛ի ծննդեան. եւ եղեւ ՛ի վշտանալն ն(ո)ր(ա) ՛ի ծննդեան, եւ ասէ ցնա ծնուցիչն՝ քաջալերեա́ց, զի եւ ա́յդ եւս քո ո́ւստր է։
Եւ եղեւ ընդ հանել ոգւոցն, քանզի մեռաւ, կոչեաց զանուն ն(ո)ր(ա) որդի վշտաց իմոց. եւ հայրն կոչեաց զնա բենիամին։
Մեռա́ւ ռաքէլ՝ եւ թաղեցաւ ՛ի ճանապարհին եփրաթայ. ա́յն իսկ է բեթղահէմ։
եւ կանգնեաց յակոբ արձա́ն ՛ի վերայ շիրմին նորա, ա́յն է արձան շիրմի ռաքելայ մինչեւ ցայսօր ժամանակի։
Եւ չուեա́ց ի(սրա)էլ՝ եւ եհար զխորան իւր յայնկոյս աշտարակին գադերայ։
Եւ եղեւ իբրեւ բնակեաց ի(սրա)էլ յերկրին յայնմիկ. գնաց ռոբէն՝ եւ ննջեաց ընդ բալլայ հարճի հօր իւրոյ. լուաւ ի(սրա)էլ՝ եւ չար թուեցաւ առաջի ն(ո)ր(ա)։ Եւ էին որդիք յակոբայ երկոտասանք։
Որդիք լիայ՝ անդրանիկ յակոբայ՝ ռոբէն. շմաւոն. ղեւի. յուդայ. իսաքար. զաբողոն։
Եւ որդիք բալլայ նաժշտի ռաքելայ՝ դան, եւե նեփթաղիմ։
Եւ որդիք զելփա նաժշտին լիայ՝ գադ եւ ասեր։
Եւ որդիք ռաքելի՝ յովսէփ եւ բենիամին։ Ա́յս են որդիք յակոբայ. որ եղեն նմա ՛ի միջագետս ասորւոց։
Եւ եկն յակոբ առ իսահակ հայր իւր ՛ի մամբրէ՝ ՛ի քաղաք դաշտին. ա́յն է քեբրոն, յերկրին քանանացւոց, ուր պանդխտեցան աբրաամ եւ իսահակ։
Եւ եղեն ա(մենայ)ն աւուրք իսահակայ՝ զոր եկեաց. ամք հարիւր ութսուն։
եւ պակասեալ իսահակայ մեռա́ւ, եւ յաւելաւ յազգ իւր. ծերացեալ եւ լի́ աւուրբք։ եւ թաղեցին զնա եսաւ եւ յակոբ որդիք իւր։
