Եւ եղեւ ՛ի ժամանակի յայնմիկ, էջ յուդա յեղբարց իւրոց, եւ չոգաւ առ ոմն ոդողոմացի որում անուն էր իրաս։
Եւ ետես անդ յուդա զդոսւստր առն քանանացւոյ, որում անուն էր շաւա. եւ ա́ռ զնա իւր կին. եւ եմուտ առ նա։
յղացաւ եւ ծնաւ որդի. եւ կոչեաց զանուն ն(ո)ր(ա)՝ էր։
յղացաւ դարձեալ եւ ծնաւ որդի. եւ կոչեաց զանուն նորա աւնան։
եւ յաւել դարձեալ ծնաւ որդի. եւ կոչեաց զանուն ն(ո)ր(ա) սելովմ. եւ նա էր ՛ի քասբի յորժամ ծնաւ զնոսա։
Եւ ա́ռ յուդա կին էրա́յ անդրանկին իւրում, որում անուն էր թամար։
Եւ եղեւ է́ր՝ անդրանիկն յուդայ՝ չար առաջի տ(եառ)ն. եւ սպան զնա ա(ստուա)ծ։
Եւ ասէ յուդա ցաւնան. մո́ւտ առ կին եղբօր քոյ, եւ ամուսնասցի́ս ընդ նմա. եւ յարուսցես զաւակ եղբօր քում։
իբրեւ գիտաց աւնան թէ ո́չ լինի նմա զաւակն. լինէր յորժամ մտանէր առ կին եղբօր իւրոյ, հեղոյր զսերմն յերկիր, չտա́լ զաւակ եղբօրն իւրում։
եւ չա́ր թուեցաւ առաջի ա(ստուծո)յ գործն զոր արար, եւ սպան եւ զնա եւս։
Եւ ասէ յուդա ցթամար նու իւր. նի́ստ այրի ՛ի տան հօր քոյ՝ մինչեւ եղիցի մեծ սելովմ որդի իմ. զի ասէր՝ թէ գուցէ եւ նա եւս մեռանիցի որպէս եւ եղբարքն ն(ո)ր(ա)։ Գնաց թամար՝ եւ նստաւ ՛ի տան հօր իւրոյ։
Բազմացա́ն աւուրքն. եւ մեռաւ դուստրն շաւայ՝ կին յուդայ։ մխիթարեցաւ յուդա՝ եւ գնաց ՛ի կտուրս խանց իւրոց, ինքն եւ իրաս հովիւ իւր ոդողոմացի ՛ի թամնա։
Ա́զդ եղեւ թամարայ նուոյ ն(ո)ր(ա)՝ եւ ասեն. ահա սկեսրայր քո ելանէ ՛ի թամնա՝ կտրել զխաշինս իւր։
Եւ եհան զհանդերձս այրու(թ)ե(ան) իւրոյ յինքենէ. արկաւ տեռ՝ եւ զարդարեցաւ. եւ նստաւ առ դրան ենանու յանցս թամնայ։ զի ետես եթէ մե́ծ եղեւ սելովմ. եւ նա ո́չ տայր զնա նմա կին։
Իբրեւ ետես զնա յուդա՝ համարեցաւ թէ բո́զ իցէ. քանզի ծածկեալէր զերեսս իւր՝ եւ ո́չ ծանեաւ զնա։
խոտորեցաւ առ նա ՛ի ճանապարհէ անտի՝ եւ ասէ. թո́յլ տուր ինձ մտանել առ քեզ. զի ո́չ ծանեաւ թէ նուն ն(ո)ր(ա) իցէ։ եւ նա ասէ. զի՞նչ տացես ինձ եթէ մտանիցես առիս։
Եւ ասէ՝ ես տաց ածել քեզ ուլ այծեաց ՛ի խաշանց իմոց։ եւ նա ասէ. թէ տաս գրաւական մինչեւ տացես ածել։
եւ նա ասէ՝ զի՞նչ գրաւական տաց քեզ. եւ ասէ՝ զմատանիդ եւ զգինդդ, եւ զգաւազանդ որ ՛ի ձեռին քում։ եւ եմուտ առ նա. եւ յղացաւ ՛ի նմանէ,
եւ յարեաւ գնաց։ եւ եհան ՛ի բաց զձորձն իւր յինքենէ. եւ զգեցաւ զհանդերձն այրութե(ան) իւրոյ։
Եւ առաքեաց յուդա ուլ այծեաց ՛ի ձեռն հովուին իւրոյ ոդողոմացւոյ առնուլ զգրաւականն ՛ի կնոջէ անտի, եւ ո́չ եգիտ զնա։
եհարց զարս տեղւոյն եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). ո՞ւր է բոզն որ էր յենան ՛ի վ(ե)ր(այ) ճանապարհիս։
եւ ասեն. չէ́ր աստ ուրեք բոզ։ եւ դարձաւ առ յուդա, եւ ասէ՝ ո́չ գտի։ եւ արք տեղւոյն ասեն՝ թէ չի́ք աստ բոզ։
Ասէ յուդա. նմա́ լիցի այն. այլ զի մի́ ծաղր կացցուք, եւ ետու տանել զուլդ, եւ դու ո́չ գտեր։
Եւ եղեւ յետ երից ամսոց, ա́զդ եղեւ յուդայ եւ ասեն. պոռնկեցա́ւ նու քո թամար, եւ ահա յղի է ՛ի պոռնկութ(են)է։ եւ ասէ յուդա. հանէ́ք զնա արտաքս, եւ այրեսցի։
Եւ մինչդեռ տանէին զնա, առաքեաց առ սկեսրայրն իւր՝ եւ ասէ. յառնէ՝ ոյր այդ գրաւականք են՝ յղի եմ ես։ եւ ասէ՝ ծանիր, ո՞յր իցէ մատանիդ՝ գինդդ՝ եւ գաւազանդ։
ծանեաւ յուդա՝ եւ ասէ. արդարացեալ է նա քան զիս. զի ոչ ետու զնա որդւոյ իմում սելոմայ։ եւ ո́չ եւս յաւել գիտել զնա։
Եւ եղեւ իբրեւ ծնանէր. եւ էին երկու որդիք յորովայնի ն(ո)ր(ա)։ Եւ եղեւ ՛ի ժամանակի ծննդեան ն(ո)ր(ա), մին յառաջագոյն եհան զձեռն իւր. եւ ա́ռ ծնուցիչն՝ կապեաց կարմիր ՛ի ձեռին ն(ո)ր(ա).
եւ ասէ, նախ սա́ եկեսցէ։
Իբրեւ ամփոփեաց զձեռն անդրէն. եկն՝ ե́լ վաղվաղակի եղբայր ն(ո)ր(ա)։ եւ նա ասէ. զի՞ է զի խրամատեցաւ վ(ա)ս(ն) քո ցանգ. եւ կոչեաց զանուն ն(ո)ր(ա) փարէ́ս։
Եւ յետոյ ե́կն ել ղբայր ն(ո)ր(ա), յորոյ ձեռին կապեալ էր զկարմիրն։ եւ կոչեաց զանուն ն(ո)ր(ա)՝ զարա́։
