Եւ եղեւ յետ բանիցս այսոցիկ՝ ա́զդ եղեւ յովսեփայ՝ եթէ յակոբ հայրն քո նեղեալէ։ եւ առեալ յովսեփայ զերկուս որդիսն իւր * ընդ իւր, զմանասէ եւ զեփրեմ, եկն առ յակոբ։ ա́զդ եղեւ յակոբայ՝ եւ ասեն.
ահա որդի քո յովսէփ գա́յ առ քեզ. եւ զօրացաւ ի(սրա)էլ՝ եւ նստա́ւ ՛ի մահիճս։
Եւ ասէ յակոբ ցյովսէփ. ա(ստուա)ծ իմ երեւեցաւ ինձ ՛ի լուզ՝ յերկրին քանանացւոց. օրհնեաց զիս.
եւ ասէ. ահա ես աճեցուցի́ց զքեզ, եւ բազմացուցի́ց զքեզ, եւ արարից զքեզ ՛ի ժողո́վս ազգաց. եւ տաց քե́զ զերկիրս զայս ՛ի ժառանգութի(ւն) յաւիտենական։
Արդ՝ երկու որդիք քո որ եղեն յեգիպտոս, մինչ չե́ւ եկեալէր իմ յեգիպտոս՝ ի́մ են, եփրեմ եւ մանասէ. իբրեւ զռոբէ́նն եւ զշմաւոն եղիցին ինձ։
եւ ա́յլ ծնունդք զոր ծնանիցիս յետ այսորիկ՝ քե́զ եղիցին. յանուն եղբարց իւրեանց կոչեսցին ՛ի նոցա́ ժառանգութի(ւն)ս։
Եւ ես յորժամ գայի ՛ի միջագետաց ասորւոց, մեռա́ւ մայր քո ռաքէլ յերկրին քանանացւոց. ՛ի մերձենա́լ ինձ յասպարէզ երկրին քաբրաթայ, ՛ի գալն յեփրաթայ. եւ թաղեցի զնա յերկրի ասպարիսին. ա́յն է բեթղահէմ։
Իբրեւ ետես ի(սրա)էլ զորդիսն յովսեփու՝ ասէ́. զի՞նչ են սոքա քո։
Ասէ յովսէփ ցհայրն իւր. որդիք իմ են զոր ետ ինձ ա(ստուա)ծ աստ։ եւ ասէ յակոբ. մատո́ առիս զդոսա, զի օրհնեցի́ց զդոսա։
Եւ աչք ի(սրաէ)լի ծանրացեա́լ էին ՛ի ծերութ(են)է անտի. եւ ո́չ կարէր տեսանել։ եւ մատոյց զն(ո)ս(ա) առ նա. եւ համբուրեա́ց զնոսա, եւ ՛ի գի́րկս իւր առ զնոսա։
Եւ ասէ ի(սրա)էլ ցյովսէփ. ահա յերեսաց քոց ո́չ կարօտ եղէ. եւ եցո́յց ե́ւս ինձ ա(ստուա)ծ զզաւակ քո։
Եւ եհա́ն զնոսա յովսէփ ՛ի ծնդաց ն(ո)ր(ա). եւ երկիր պագին նմա ՛ի վերայ երեսաց իւրեանց յերկիր։ Եւ առեալ յովսեփայ զերկուս որդսն իւր.
զեփրեմ ընդաջմէ, ՛ի ձախմէ ի(սրաէ)լի. եւ զմանասէ ՛ի ձախմէ՝ յաջմէ́ ի(սրաէ)լի. մատոյց զնոսա առ նա։
Եւ ձգեալ ի(սրաէ)լի զաջ ձեռն իւր՝ արկ զգլխովն եփրեմի, եւ նա́ էր կրտսեր. եւ զձախն զգլխովն մանասէի, եւ փոփոխեա́ց զձեռսն, զի մանասէ́ էր անդրանիկ։
եւ օրհնեա́ց զն(ո)ս(ա) եւ ասէ։ Ա(ստուա)ծ, որում հաճոյ եղեն հարքն իմ առաջի ն(ո)ր(ա) աբրաամ եւ իսահակ. ա(ստուա)ծ որ կերակրէ զիս՛ի մանկութ(են)է իմմէ մինչեւ ցայսօր։
հրեշտակն որ փրկեաց զիս յա(մենայ)ն չարեաց. օրհնեսցէ́ զմանկունս զայսոսիկ, եւ կոչեսցի ՛ի սոսա անուն իմ եւ անուն հարց իմոց, աբրաամու եւ սահակայ. եւ օրհնեսցին ՛ի բազմութի(ւն) յո́յժ ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի։
Եւ տեսեալ յովսեփայ եթէ ա́րկ հայրն զաջ իւր զգլխովն եփրեմի, ծա́նր թուեցաւ նմա. եւ օգնեաց յովսէփ ձեռին հօրն իւրոյ, հանել զնա ՛ի գլխոյն եփրեմի՝ ՛ի գլուխն մանասէի։
Ասէ յովսէփ ցհայրն իւր. ո́չ այդպէս է հայր. քանզի սա́ է անդրանիկ. դի́ր զաջ ձեռն քո ՛ի վերայ գլխոյ սորա։
Եւ ո́չ կամեցաւ հայրն ն(ո)ր(ա), այլ ասէ՝ գիտե́մ որդեալ գիտե́մ. եւ դա́ եղիցի ՛ի ժողովուրդ, եւ դա́ բարձրասցի. այլ եղբայրս դորա կրտսեր՝ եղիցի մե́ծ քան զդա. եւ զաւակ սորա եղիցի ՛ի բազմութի(ւն) ազգաց։
Եւ օրհնեա́ց զնոսա յաւուր յայնմիկ՝ եւ ասէ. ՛ի ձե́զ օրհնեսցի ի(սրա)էլ։ ասասցեն, թէ արասցէ զքեզ ա(ստուա)ծ իբրեւ զեփրե́մ եւ զմանասէ։ եւ եդ զեփրեմ յառաջ քան զմանասէ։
Եւ ասէ ի(սրա)էլ ցյովսէփ. եւ աւասիկ մեռանի́մ եւ ա(ստուա)ծ եղիցի ընդ ձեզ, եւ դարձուսցէ́ զձեզ յերկիր հարցն ձերոց։
Եւ ես ետու քեզ զսիկիմ սեպհական. արտաքոյ եղբարց քոց, զոր առի ՛ի ձեռաց ամովրհացւոցն սրո́վ իմով եւ աղեղամբ։
