Խօսեցաւ տ(է)ր զա(մենայ)ն զպատգամս զայսոսիկ՝ եւ ասէ։
Ե́ս եմ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո որ հանի զքեզ յերկրէն եգիպտացւոց ՛ի տանէ ծառայութե(ան)։
մի́ եղիցին քեզ այլ աստուածք բա́ց յինէն։
Մի́ արասցես դու քեզ կուռս ըստ ա(մենայ)ն նմանութե(ան). որ ինչ յերկինս ՛ի վեր, եւ որ ինչ յերկիր ՛ի խոնարհ, եւ որ ինչ ՛ի ջուրս ՛ի ներքոյ երկրի։
մի́ երկիրպագանիցես ն(ո)ց(ա), եւ մի́ պաշտեսցես զն(ո)ս(ա). զի ես եմ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո՝ ա(ստուա)ծ նախանձոտ, որ հատուցանեմ զմեղս հարանց՝ որդւոց, յերիս եւ ՛ի չորս ազգս ատելեաց իմոց։
եւ առնեմ զողորմու(թ)ի(ւն) ՛ի հազար ազգս սիրելեաց իմոց, եւ ոյք պահեն զհրամանս իմ։
Մի́ առնուցուս զանուն տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քոյ ՛ի վերայ սնոտեաց. զի ո́չ սիրեսցէ տ(է)ր զայն, որ առնուցու զանուն նորա ՛ի վերայ սնոտեաց։
Յիշեսջի́ր զօրն շաբաթուց սրբե́լ զնա։
զվեց օր գործեսցես, եւ արասցես զա(մենայ)ն գործս քո։
յաւուրն եւթներորդի շաբա́թ տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քում, մի́ գործեսցես ՛ի նմա զա(մենայ)ն գործ քո դո́ւ եւ ուստր քո եւ դուստր քո, ծառա́յ քո, եւ աղախին քո. ե́զն քո եւ էշ քո, եւ ա(մենայ)ն անասուն քո. եւ ե́կն քո եւ պանդուխտն քո որ ՛ի քեզ։
Զի զվե́ց օր արար տ(է)ր ա(ստուա)ծ զերկինս եւ զերկիր, եւ զծով եւ զա(մենայ)ն որ ՛ի նոսա, եւ հանգեաւ յաւուրն եւթներորդի. վ(ա)ս(ն) այնորիկ օրհնեաց տ(է)ր զօրն եւթներորդ, եւ սրբեաց զնա։
Պատուեա́ զհայր քո եւ զմայր քո. զի քեզ բարի́ լինիցի, եւ զի երկայնակեա́ց լինիցիս ՛ի վերայ երկրին բարութե(ան)՝ զոր տ(է)ր ա(ստուա)ծ տացէ քեզ։
Մի́ սպանանէր։
Մի́ շնար։
Մի́ գողանար
Մի́ սուտ վկայու(թ)ի(ւն) վկայեր զընկերէ քումմէ։
Մի́ ցանկանար տան ընկերի քոյ, եւ մի́ անդոյ նորա։ մի́ ցանկանար կնոջ ընկերի քոյ, եւ մի́ ծառայի ն(ո)ր(ա), եւ մի́ աղախնոյ ն(ո)ր(ա), եւ մի́ եզին ն(ո)ր(ա), եւ մի́ իշոյ ն(ո)ր(ա), եւ մի́ ա(մենայ)ն անասնոյ ն(ո)ր(ա). եւ մի́ ա(մենայ)նի զինչ ընկերի քոյ իցէ։
Եւ ամենայն ժողովուրդն տեսանէր զձայնն զճառագայթսն, եւ զբարբառ փողոյն՝ եւ զլեառնն ծխեալ։ զահի́ հարաւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն, եւ խորշեցա́ւ. եկաց ՛ի հեռաստանէ։
Եւ ասեն ցմովսէս. դու խօսեաց ընդ մեզ՝ եւ լուիցո́ւք. եւ մի́ խօսեսցի ընդ մեզ ա(ստուա)ծ՝ գուցէ́ մեռանիցիմք։
Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) մովսէս. քաջալերեցարո́ւք. զի վ(ա)ս(ն) փորձելոյ զձեզ եկն առ ձեզ ա(ստուա)ծ. ո(ր)պ(էս) զի լինիցի երկիւղ ն(ո)ր(ա) ՛ի ձեզ, զի մի́ մեղանչիցէք։
եւ կայր ժողովուրդն ՛ի հեռաստանէ. Եւ մովսէս եմուտ ՛ի մէգն ուր է́ր ա(ստուա)ծ։
Եւ ասէ տ(է)ր ցմովսէս. ա́յսպէս ասասցե́ս դու տանդ յակոբայ, եւ պատմեսցե́ս որդւոցդ ի(սրաէ)լի։ դուք ձեզէն տեսէք, զի յերկնից խօսեցայ ընդ ձեզ։
Մի́ առնիցէք ձեզ աստուածս ոսկեղէնս եւ աստուածս արծաթեղէնս։
Սեղան՝ հոզեղէն արասջի́ք ինձ, եւ մատուսջի́ք ՛ի նմա զողջակէզս ձեր, եւ զփրկութի(ւն)ս ձեր, զոչխարս ձեր, եւ զարջառս ձեր. յա(մենայ)ն տեղիս ուր անուանեցից զանուն իմ անդ. եւ եկի́ց առ քեզ եւ օրհնեցի́ց զքեզ։
Ապա թէ սեղան ՛ի քարանց առնիցես ինձ, մի́ շինեսցես ինձ զնոսա կոփածոյս. քանզի զձեռին գործին քո մերձեցուցեր ՛ի նա, եւ պղծեա́լ է։
Մի́ ելանիցես ընդ աշտիճանս ՛ի սեղան իմ, զի մի́ մերկասցին առականք քո ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա)։
