Եւ երիքով փակեա́լ եւ ամրացեալ էր յերեսաց որդւոցն ի(սրաէ)լի, եւ ո́չ ոք ելանէր ՛ի նմանէ, եւ ո́չ ոք մտանէր։
Եւ ասէ տ(է)ր ցյեսու. ահա ե́ս տամ ՛ի ձե́ռս քո զերիքով՝ եւ զթագաւորն որ ՛ի նմա, եւ զզօրաւո́րս զօրութ(եամ)բ։
Բայց դու՝ ա́ծ պատեա́ զնովաւ զա(մենայ)ն մարտիկս շուրջանակի յոբելինա́ւն, ՛ի լսել ձեզ զձայն եղջեւր փողոյ։ եւ եղիցի իբրեւ հարկանիցէք զփողն՝ պատեսջի́ք զքաղաքն ա(մենայ)ն արք պատերազմողք շուրջ զքաղաքաւն մի́ անգամ։ ա́յսպէս առնիցէ́ք զվե́ց օր։
եւ եւթն քահանայ առցեն զեւթնափո́ղսն եղջերեայս յոբելեան առաջի տապանակին։ Եւ յաւուրն եւթներորդի պատեսջիք զքաղաքն եւթն անգամ. եւ քահանայքն հարցե́ն զփողսն եղջերեայս.
եւ աղաղակեսցեն առհասարակ ա(մենայ)ն ժողովուրդն. եւ յաղաղակելն նոցա կործանեսցի́ն ինքնին պարիսպք քաղաքին ՛ի ներքոյ ն(ո)ց(ա). եւ մտցէ ա(մենայ)ն ժողովուրդն դիմեալ իւրաքանչի́ւր հանդէպ երեսաց իւրոց ՛ի քաղաքն։
Եւ եմուտ յեսու որդի նաւեայ առ քահանայսն՝ եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). առէ́ք զտապանակ ուխտին, եւ եւթն քահանայք՝ առցեն եւթն փող եղջերեայ յոբելեան առաջի տապանակին տ(եառ)ն։
եւ խօսեցա́ւ ընդ նոսա եւ ասէ. պատուէ́ր տուք ժողովրդեանն անցանե́լ պատել զքաղաքն. եւ մարտիկքն երթիցեն վառեալք առաջի տապանակին տ(եառ)ն։
Եւ եղեւ իբրեւ պատուիրեաց ժողովրդեանն. եւ եւթանեքին քահանայքն որ ունիցին եւթն փողս նուիրականս, անցցե́ն նոյնպէս առաջի տ(եառ)ն՝ եւ ազդեսցեն ուժգին. եւ տապանակ ուխտին տ(եառ)ն երթիցէ́ զհետ նոցա.
եւ մարտիկքն երթիցեն առաջի́, եւ քահանայքն՝ եւ որ հարկանիցեն զփողսն եղջերեայս, վերջապահք զկնի́ տապանակին տ(եառ)ն, հարկանելով զփո́ղսն եղջերեայս երթիցեն։
Եւ ժողովրդեանն պատուէ́ր ետ յեսու եւ ասէ. մի́ աղաղակիցէք, եւ մի́ ոք լուիցէ զբարբառ ձեր, եւ մի́ ելանիցէ բա́ն ՛ի բերանոյ ձերմէ, մինչեւ յօրն յորում ինքն ա́զդ արասցէ աղաղակելոյ, եւ ապա́ աղաղակեսջիք։
Եւ շո́ւրջ եկեալ տապանակի ուխտին տ(եառ)ն զքաղաքաւն, գնա́ց անդրէն ՛ի բանակն՝ եւ ա́նդ ագաւ։
Եւ յաւուրն երկրորդի յարեա́ւ յեսու ընդ առաւօտն. եւ բարձին քահանայքն զտապանակն տ(եառ)ն։
եւ եւթն քահանայքն առին եւթն փողս նուիրականս, եւ երթային առաջի տ(եառ)ն. եւ քահանայքն հարին զփողսն. եւ ա́յլ եւս ամբոխն ա(մենայ)ն։ եւ գնացին դարձեալ անդրէն ՛ի բանակն։ եւ ապա́ մտանէին մարտիկքն, եւ ա́յլ եւս ամբոխն զկնի տապանակի ուխտին տ(եառ)ն։ եւ երթային եւ հարկանէին զփողսն եղջերեայս։
եւ պատեցին զքաղաքն յաւուրն երկրորդի միանգամ ՛ի մօտոյ։ եւ գնացին դարձեալ անդրէն ՛ի բանակն։ Ա́յնպէս արարին զվեց օր։
Եւ եղեւ յաւուրն եւթներորդի, յարեա́ն ընդ ե́լս առաւօտուն եւ պատեցին զքաղաքն ը(ս)տ նմին օրինակի եւթն անգամ։
եւ եղեւ յեւթներորդո́ւմ նուագի պատելոյն, հարին քահանայքն զփողսն. եւ ասէ յեսու ցորդիսն ի(սրաէ)լի. ա́րդ աղաղակեցէ́ք, քանզի մատնեաց տ(է)ր ՛ի ձեռս մեր զքաղաքս։
Եւ եղիցի քաղաքն նզովեա́լ, ինքն եւ ա(մենայ)ն որ ինչ ՛ի նմա իցէ ՛ի տ(եառն)է զօրու(թ)ե(ան)ց։ բայց զռահաբ պոռնիկ ապրեցուսջի́ք, զնա եւ զա(մենայ)ն որ ինչ իցէ ՛ի տան ն(ո)ր(ա), զի թաքո́յց զհրեշտակսն զոր արձակեցաք։
Այլ դուք զգո́յշ լինիջիք ՛ի նզովիցն. գուցէ́ ցանկացեալք առնուցուք ինչ դուք ՛ի նզովից անտի. եւ առնիցէք զբանակ որդւոցդ ի(սրաէ)լի ՛ի նզովս, եւ ջնջիցէք զմեզ։
Ամենայն ոսկի եւ արծաթ եւ պղինձ եւ երկաթ եղիցի սո́ւրբ տ(եառ)ն, ՛ի գանձ տ(եառ)ն մտցէ։
Եւ աղաղակեա́ց ժողովուրդն, եւ հարին քահանայքն զփողսն. իբրեւ լուաւ ժողովուրդն զձայն փողոյն՝ աղաղակեաց ա(մենայ)ն ժողովուրդն առ հասարակ մեծ եւ ուժգին աղաղակաւ։ եւ անկա́ւ պարիսպն շուրջանակի. եւ ել ա(մենայ)ն ժողովուրդն ՛ի քաղաքն իւրաքանչիւր հանդէպ իւր. եւ առին զքաղաքն.
եւ նզովեցին զնա, եւ որ ինչ է́ր ՛ի քաղաքին յառնէ մինչեւ ցկին, եւ յերիտասարդէ մինչեւ ցծեր, եւ յարջառոյ մինչեւ ցոչխար, եւ ցէշ. արկի́ն ՛ի բերան սրոյ։
Եւ ցերկո́ւս երիտասարդսն որ լրտեսեցին զերկիրն՝ ասէ յեսու. մտէ́ք ՛ի տուն կնոջն պոռնկի, եւ հանէ́ք զնա անտի, եւ զա(մենայ)ն ինչ որ ն(ո)ր(ա) իցէ՝ որպէս եւ երդուա́յք նմա։
Եւ մտին երկու երիտասարդքն որոց լրտեսեա́լ էր զքաղաքն՝ ՛ի տուն կնոջն, եւ հանի́ն զռահաբ պոռնիկ, եւ զհայր ն(ո)ր(ա) եւ զմայր ն(ո)ր(ա). եւ զեղբարս ն(ո)ր(ա), եւ զա(մենայ)ն որ ինչ է́ր ն(ո)ր(ա), եւ զա(մենայ)ն ազգատոհմն ն(ո)ր(ա). եւ կացուցին զնա արտաքոյ բանակին ի(սրաէ)լի։
Եւ քաղաքն այրեցա́ւ հրով եւ ա(մենայ)ն ինչ որ ՛ի նմա էր. բա́ց յոսկւոյ եւ յարծաթոյ եւ ՛ի պղնձոյ եւ յերկաթոյ, զոր ետուն ՛ի գա́նձ տ(եառ)ն մուծանել։
Եւ զռախա́բ պոռնիկ, եւ զտուն ն(ո)ր(ա) հայրենի, եւ զա(մենայ)ն ինչ որ սորա́ էր ապրեցոյց յեսու. եւ բանակեցաւ ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի մինչեւ ցայսօր ժամանակի. վ(ա)ս(ն) զի թաքոյց զլրտեսսն զոր առաքեաց յեսու յաւուր յայնմիկ լրտեսե́լ զերիքով։
Եւ նզովեաց յեսու յաւուր յայնմիկ զերիքով եւ ասէ. անիծեա́լ լիցի մարդն առաջի տ(եառ)ն, որ կանգնեսցէ եւ շինեսցէ զքաղաքն զերիքով. անդրանկաւ իւրով դնե́լ զհիմունս ն(ո)ր(ա), եւ կրտսերաւ իւրով կանգնեսցէ զդրունս պարսպի նորա։ Եւ ա́յնպէս արար ազան բեթէլացի, աբիրոնաւ անդրանկա́ւ իւրով եդ զհիմունս ն(ո)ր(ա), եւ զերծելով կրսերով իւրով կանգնեաց զդրունս ն(ո)ր(ա)։
Եւ է́ր տ(է)ր ընդ յեսուայ, եւ է́ր անուն ն(ո)ր(ա) ընդ ա(մենայ)ն երկիր։
