Յայնժամ կոչեաց յեսու զորդիսն ռուբինի, եւ զորդիսն գադայ, եւ զկէս ցեղին մանասէի,
եւ ասէ ցնոսա. Դուք ձեզէ́ն լուարուք զա(մենայ)ն ինչ զոր պատուիրեաց ձեզ մովսէս ծառայ տ(եառ)ն. եւ ունկնդիր եղէք բարբառոյ իմոյ ըստ ա(մենայ)նի զոր պատուիրեցի ձեզ,
եւ ո́չ թողէք զեղբարս ձեր զայնչափ աւուրս. ե́ւս աւելի մինչեւ ցայսօր ժամանակի, պահեցէք զպատուիրանս տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ձերոյ։
Եւ արդ՝ հանգո́յց տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր զեղբարս ձեր՝ ո(ր)պ(էս) եւ ասաց ն(ո)ց(ա). բայց արդ դարձեալ երթա́յք ՛ի տունս ձեր՝ եւ յերկիր կալուածոց ձերոց, զոր ետ ձեզ մովսէս ծառայ տ(եառ)ն յա́յնկոյս յորդանանու։
Այլ զգո́յշ լինիջիք յոյժ, առնելոյ զպատուիրանսն եւ զօրէնսն զոր պատուիրեաց մեզ մովսէս ծառայ տ(եառ)ն. սիրե́լ զտ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր՝ եւ գնալ յա(մենայ)ն ճանապարհս ն(ո)ր(ա), պահե́լ զպատուիրանս ն(ո)ր(ա), եւ յարի́լ ՛ի նա, եւ պաշտե́լ զնա յա(մենայ)ն սրտէ ձերմէ՝ եւ յա(մենայ)ն անձնէ ձերմէ։
Եւ օրհնեաց զն(ո)ս(ա) յեսու եւ արձակեա́ց զն(ո)ս(ա)՝ եւ գնացին ՛ի տունս իւրեանց։
Եւ կիսոյ ցեղին մանսէի ետ մովսէս ՛ի բասանաստան, եւ կիսոյն ետ յեսու ընդ եղբարս ն(ո)ց(ա) առ ծովեզերբն։ Եւ յորժամ արձակեաց զն(ո)ս(ա) յեսու ՛ի տունս իւրեանց, եւ օրհնեաց զն(ո)ս(ա),
եւ խօսեցաւ ընդ ն(ո)ս(ա)՝ եւ ասէ. Ընչի́ւք բազմօք երթիցեն ՛ի տունս իւրեանց։ եւ անասուն բազո́ւմ յոյժ, եւ արծաթ եւ ոսկի, եւ պղինձ եւ երկաթ, եւ հանդերձ բազո́ւմ յոյժ. բաժանեցան աւար ՛ի թշնամեաց ընդ եղբարս իւրեանց։
Եւ դարձա́ն, եւ գնացին որդիքն ռուբինի, եւ որդիքն գադայ, եւ կէս ցեղին մանասէի յորդւոցն ի(սրաէ)լի, ՛ի սելովայ յերկրէն քանանցւոց, երթա́լ յերկիրն գաղաադու. յերկիր կալուածոց իւրեանց զոր ժառանգեցին հրամանաւ տ(եառ)ն ՛ի ձեռն մովսիսի։
Եւ եկին ՛ի գալիլովթ յորդանանու, որ է յերկրին քանանու, եւ շինեցին որդիքն ռուբինի, եւ որդիքն գադայ, եւ կէս ցեղին մանասէի, սեղա́ն առ եզերբ յորդանանու. սեղան՝ մե́ծ տեսանելով։
Եւ լուա́ն որդիքն ի(սրաէ)լի՝ եւ ասեն. եթէ ահա շինեցին որդիքն ռուբինի, եւ որդիքն գադայ, եւ կէս ցեղին մանասէի՝ սեղան ՛ի սահմանս երկրին քանանացւոց ՛ի գալիլովթ յորդանանու, յայնկոյս որդւոցն ի(սրաէ)լի։
եւ լուան որդիքն ի(սրաէ)լի։ Եւ ժողովեցան որդիքն ի(սրաէ)լի ՛ի սելով, ելանել տա́լ ընդ ն(ո)ս(ա) պատերազմ։
Եւ առաքեցին որդիքն ի(սրաէ)լի առ որդիսն ռուբինի, եւ առ որդիսն գադայ, եւ առ կէս ցեղին մանասէի ՛ի գաղաադ, զփենէէ́ս զորդի եղիազարու որդւոյ ահարոնի քահանայի։
եւ տասն այր յիշխանացն ընդ նմա, մի մի իշխան ՛ի նահապետացն, յա(մենայ)ն ցեղիցն ի(սրաէ)լի. իշխանք տանց նահապետաց էին հազարապետք ի(սրաէ)լի։
Եւ եկին առ որդիսն ռուբինի, եւ առ որդիսն գադայ, եւ առ կէս ցեղին մանասէի ՛ի գաղաադ, խօսեցան ընդ ն(ո)ս(ա)՝ եւ ասեն։
Ա́յսպէս ասէ ա(մենայ)ն ժողովուրդն տ(եառ)ն. զի՞նչ են յանցանքդ այդոքիկ՝ զոր յանցեայք առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի, դառնալ յե́տս ՛ի տ(եառն)է, շինել ձեզ սեղան. եւ լինել ձեզ ապստամբ ՛ի տ(եառն)է ա(ստուծո)յ մերմէ։
Միթէ փո՞քր իցեն մեզ մեղքն փեգովրայ՝ զի ո́չ եմք սրբեալ ՛ի նմանէ մինչեւ ցայսօր, եւ եղեն հարուածք ՛ի վերայ ժողովրդեանն տ(եառ)ն։
եւ դուք դարձա́յք այսօր ՛ի տ(եառն)է. եւ եղիցի թէ ապստամբիցէք այսօր ՛ի տ(եառն)է. եւ լինիցի վաղիւ բարկու(թ)ի(ւն) ՛ի վերայ ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի։
Եւ արդ՝ եթէ փո́քր իցէ ձեզ երկիր կալուածոց ձերոց, անցէ́ք յերկիր կալուածոց տ(եառ)ն, ուր հարեա́լ է խորանն տ(եառ)ն. եւ ժառանգեցէ́ք ՛ի միջի մերում. եւ մի́ լինիք ապստամբք ՛ի տ(եառն)է. եւ մի́ ՛ի մէնջ ապստամբէք. վ(ա)ս(ն) շինելոյ ձերոյ սեղան արտաքոյ քան զսեղան տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ։
Ո՞չ ապաքէն աքար՝ զարայեան յանցեաւ յանցանս ՛ի նզովից անտի, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ժողովրեանն իլի եղեւ բարկութի(ւն). եւ նա միա́յն էր, միթէ ինքն միա́յն մեռաւ յիւրում ՛ի մեղսն։
Պատասխանի ետուն որդիքն ռուբինի եւ որդիքն գադայ եւ կէս ցեղին մանասէի, խօսեցան ընդ հազարապետսն՝ եւ ասեն։
Ա(ստուա)ծ, ա(ստուա)ծ է տ(է)ր. եւ ա(ստուա)ծ ա(ստուա)ծ ինքնին գիտէ։ եւ ի(սրա)էլ ինքնին գիտասցէ. եթէ վ(ա)ս(ն) ապստամբութե(ան) ինչ յանցեա՞ք առաջի տ(եառ)ն, մի́ ապրեցուսցէ զմեզ յաւուրս յայսմիկ.
եւ եթէ շինեցաք մեզ սեղան ապստամբելոյ ՛ի տ(եառն)է մերմէ, հանել ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) զո́հ ողջակիզաց. կամ եթէ առնել ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) զո́հ փրկութե(ան), տ(է)ր ինքնին խնդրեսցէ։
Այլ վ(ա)ս(ն) երկիւղի́ արարաք զայս. ասեմք՝ գուցէ խօսեսցին որդիքն ձեր ընդ որդիսն մեր եւ ասիցեն, թէ զի՞ կայ ձեր եւ տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի։
եւ սահման եդ տ(է)ր՝ ընդ մեզ եւ ընդ ձեզ որդիք ռուբինի եւ որդիք գադայ՝ զյորդանան. եւ չի́ք ձեզ բաժին ՛ի տ(եառն)է. եւ օտարացուցանիցեն որդիք ձեր զորդիսն մեր՝ զի մի́ պաշտիցեն զտ(է)ր։
Եւ ասացաք առնել ա́յսպէս։ շինել զսեղանս զայս, ո́չ վ(ա)ս(ն) ողջակիզաց, եւ ո́չ վ(ա)ս(ն) զոհից։
այլ զի իցէ սա ՛ի վկայութի(ւն) ընդ մեզ եւ ընդ ձեզ. եւ ընդ որդիս մեր յե́տ մեր. պաշտե́լ զպաշտօն տ(եառ)ն առաջի ն(ո)ր(ա), ընծայիւք մերովք, եւ պատարագօք մերովք՝ եւ զոհիւք փրկութե(ան)ց մերոց։ եւ ո́չ ասասցեն որդիք ձեր ցորդիս մեր վաղիւ, թէ ո́չ գոյ ձեզ բաժին ՛ի տ(եառն)է։
Եւ ասացաք թէ լինիցի երբէք՝ եւ խօսեսցին ընդ մեզ՝ կամ ընդ ազգս մեր վաղիւ. եւ ասիցեն, թէ տեսէ́ք զնմանութի(ւն) սեղանոյ տ(եառ)ն՝ զոր արարին հարքն մեր. ո́չ վ(ա)ս(ն) ողջակիզաց եւ ո́չ վ(ա)ս(ն) զոհից, այլ վկայութի(ւն) ընդ մեզ եւ ընդ ձեզ, եւ ՛ի մէջ որդւոց մերոց։
Այլ քա́ւ լիցի մեզ ապստամբել ՛ի տ(եառն)է այսօր, առ ՛ի շինելոյ մեզ սեղան զոհից կամ ողջակիզաց, կամ զոհից փրկու(թ)ե(ան), արտաքո́յ քան զսեղան տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ՝ որ է առաջի խորանի ն(ո)ր(ա)։
Եւ իբրեւ լուաւ փենէէս քահանայ, եւ ա(մենայ)ն իշխանք ժողովրդեանն, եւ հազարապետքն ի(սրաէ)լի որ էին ընդ նմա զբանսն, զոր խօսեցան որդիքն ռուբինի եւ որդիքն գադայ եւ կէս ցեղին մանասէի, հաճո́յ թուեցաւ նոցա։
Եւ ասէ փենէէս որդի եղիազարու քաանա́յ տ(եառ)ն ցորդիսն ռուբինի եւ ցորդիսն գադայ եւ ցկէս ցեղին մանասէի. այսօր գիտացաք թէ ընդ մե́զ է տ(է)ր. զի ո́չ յանցեայք առաջի տ(եառ)ն զյանցումնդ զայդ. զի ապրեցուցէք զորդիսն ի(սրաէ)լի ՛ի ձերաց տ(եառ)ն։
Եւ դարձա́ն փենէէս քահանայ որդի եղիազարու, եւ իշխանք տոհմիցն՝ յորդւոցն ռուբինի եւ յորդւոցն գադայ եւ ՛ի կիսոյ ցեղէն մանասէի, յերկրէն գաղաադու՝ յերկիրն քանանու առ որդիսն ի(սրաէ)լի, եւ ետո́ւն ն(ո)ց(ա) զպատգամսն։
Եւ հաճո́յ թուեցաւ բանն որդւոցն ի(սրաէ)լի, եւ օրհնեցին զա(ստուա)ծ որդւոցն ի(սրաէ)լի. եւ խօսեցան ընդ որդիսն ի(սրաէ)լի եւ ասեն. մի́ եւս ելանել ընդ նոսա ՛ի պատերազմ սատակել զերկի́ր որդւոցն ռուբինի եւ որդւոցն գադայ եւ կիսոյ ցեղին մանասէի. եւ բնակեցան ՛ի նմա։
Եւ անուանեաց յեսու զսեղանն ռուբինի եւ զգադայ եւ զկէս ցեղին մանասէի՝ եւ ասէ́, զի վկայու(թ)ի(ւն) է ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա), թէ տ(է)ր՝ ա(ստուա)ծ է ն(ո)ց(ա)։
