Եւ արարին որդիքն ի(սրաէ)լի չա́ր առաջի տ(եառ)ն. եւ ետ զն(ո)ս(ա) տ(է)ր ՛ի ձեռս մադիամու ամս եւթն.
եւ զօրացա́ւ ձեռն մադիամու ՛ի վերայ ի(սրաէ)լի։ Եւ արարին իւրեանց որդիքն ի(սրաէ)լի յերեսաց մադիամու գո́մս ՛ի լերինս, եւ յայրս եւ յամուրս։
Եւ լինէր իբրեւ վարէր այր ի(սրաէ)լի. ելանէր մադիամ եւ ամաղէկ եւ որդիքն արեւելեայց հասանէին ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա),
եւ բանակէին առ նոքօք, եւ ապականէին զբերքն երկրին մինչեւ ՛ի մուտս գազայ. եւ ո́չ թողուին դադար կենաց ի(սրաէ)լի. ոչխար, եւ արջառ, եւ էշ։
Զի ինքեանք եւ խաշինք իւրեանց ելանէին, եւ զվրանս իւրեանց բերէին. եւ հասանէին իբրեւ զմարա́խ բազմութ(եամ)բ. եւ ո́չ գոյր թիւ ն(ո)ց(ա), եւ ուղտուց իւրեանց. եւ հասանէին յերկիրն ի(սրաէ)լի ապականել զնա·
եւ աղքատացաւ ի(սրա)էլ յոյժ յերեսաց մադիամու։ Եւ աղաղակեցին որդիքն ի(սրաէ)լի առ տ(է)ր։
եւ եղեւ իբրեւ աղաղակեցին որդիքն ի(սրաէ)լի առ տ(է)ր վ(ա)ս(ն) մադիամու,
եւ առաքեաց տ(է)ր ա́յր մարգարէ առ որդիսն ի(սրաէ)լի՝ եւ ասէ ցնոսա։ Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի. ե́ս եմ որ հանի զձեզ յերկրէն եգիպտացւոց, եւ կորզեցի զձեզ ՛ի տանէ ծառայութե(ան).
եւ փրկեցի զձեզ ՛ի ձեռաց եգիպտացւոցն, եւ ՛ի ձեռաց ա(մենայ)ն նեղչաց ձերոց. եւ մերժեցի զն(ո)ս(ա) յերեսաց ձերոց, եւ ետու ձեզ զերկիր նոցա։
Եւ ասացի ցձեզ. ե́ս եմ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ձեր, մի́ երկնչիք յաստւածոց ամուրհացւոցն, յորոց միջի դո́ւք բնակեալ էք յերկրի նոցա. եւ ո́չ լուարուք ձայնի իմում։
Եւ եկն հրեշտակ տ(եառ)ն, եւ նստաւ ընդ կաղնեաւ՝ որ էր յեփրա յովասու հօր եսրեայ. եւ գեդէոն որդի ն(ո)ր(ա) ծածէ́ր ցորեան ՛ի կալ, փախչե́լ յերեսաց մադիամու։
Եւ երեւեցա́ւ նմա հրեշտակ տ(եառ)ն՝ եւ ասէ ցնա. Տ(է)ր ընդ քեզ հզօր զօրու(թեամ)բ.
Եւ ասէ ցնա գեդէոն. յի́ս տ(է)ր իմ. եթէ է́ր տ(է)ր ընդ մեզ՝ ընդե՞ր գտին զմեզ ա(մենայ)ն չարիքս այսոքիկ. եւ ո՞ւր են ա(մենայ)ն սքանչելիքն նորա զոր պատմեցին մեզ հարքն մեր՝ եւ ասեն, ոչ ապաքէն յեգիպտոսէ́ եհան զմեզ տ(է)ր. եւ արդ՝ ընդէ՞ր մերժեաց զմեզ, եւ մատնեաց զմեզ ՛ի ձեռս մադիամու։
Եւ հայեցաւ ը(նդ) նա հրեշտակն տ(եառ)ն, եւ ասէ ցնա. ե́րթ զօրութ(եամ)բդ քով այդուիկ, եւ փրկեսցես զի(սրա)էլ ՛ի ձեռաց մադիամու. ո՞չ աւասիկ ե́ս առաքեցի զքեզ։
Եւ ասէ ցնա գեդէոն. յի́ս տ(է)ր, ի՞ւ փրկեցից զի(սրա)էլ. եւ ահա հազարաւորն իմ խոնահագոյն է ՛ի մէջ մանասէի. եւ ես կրտսեր եմ ՛ի տան հօր իմոյ։
Եւ ասէ ցնա. տ(է)ր ընդ քեզ. եւ հարցե́ս զմադիամ իբրեւ զա́յր մի։
Եւ ասէ գեդէոն. եթէ գտի շնորհս առաջի աչաց քոց, արասցես ինձ նշան՝ եթէ դու խօսեսցիս ընդիս։
մի́ գնասցես աստի՝ մինչեւ եկից առ քեզ, եւ բերից զզո́հ իմ, եւ եդից առաջի քո։ եւ ասէ՝ ե́ս եմ, եւ նստա́յց աստ մինչեւ դարձցիս առիս։
Եւ եմուտ գեդէոն՝ եւ հասոյց ուլ մի յայծեաց, եւ արդու մի ալեւր բաղարջ, եւ զմիսն եդ ՛ի վ(ե)ր(այ) խանի, եւ զարգանակն արկ ՛ի պոյտն. եւ եհան առ նա ընդ կաղնեաւ եւ երկի́ր եպագ։
Եւ ասէ ցնա հրեշտակն տ(եառ)ն. ա́ռ դու զմիսդ՝ եւ զհացդ բաղարջ, եւ դի́ր ՛ի վերայ վիմին այնորիկ. եւ հե́ղ զարգանակն։ եւ արար ա́յնպէս։
Եւ ձգեա́ց հրեշտակն տ(եառ)ն զծայր գաւազանին որ ՛ի ձեռին իւրում, եւ հասոյց ՛ի միսն եւ ՛ի բաղարջսն. եւ բորբոքեցաւ հուր ՛ի վիմէ անտի, եւ եկեր զբաղարջսն. եւ հրեշտակն տ(եառ)ն գնա́ց յաչաց ն(ո)ր(ա)։
Եւ ետես գեդէոն եթէ հրեշտակ տ(եառ)ն է։ եւ ասէ գեդէոն. ա́, ա́. տ(է)ր տ(է)ր. զի տեսի զհրեշտակն տ(եառ)ն դէմ յանդիման։
Եւ ասէ ցնա տ(է)ր՝ խաղաղու(թ)ի(ւն) ընդ քեզ. մի́ երկնչիր, ո́չ մեռանիցիս։
եւ շինեաց անդ գեդէոն սեղան տ(եառ)ն. եւ կոչեաց զնա խաղաղութի(ւն) տ(եառ)ն մինչեւ ցայսօր։ Եւ մինչդեռ ինքն անդէն էր, յեփրա հօր իւրոյ եսրեայ։
եւ եղեւ ՛ի գիշերին յայնմիկ՝ եւ ասէ ցնա տ(է)ր. ա́ռ դու քեզ զւզն պարարակ հօր քոյ, եւ զեզն երկրորդ զեւթնեմեան. եւ քակեսցե́ս զսեղանն բահաղու որ է հօր քոյ, եւ կոտորեսցե́ս զանտառն որ զնովաւ.
եւ շինեսցես սեղան տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քում, որ երեւեցաւ քեզ ՛ի գլո́ւխ լերինն մանովղայ, ՛ի տեղւոջ պատերազմին. եւ առցես զեզն զերկրորդ, եւ հանցես յաղջակէ́զ փայտիւք անտառին զոր կոտորեսցես։
Եւ ա́ռ գեդէոն երեքտասան այր ՛ի ծառայից իւրոց, եւ արա́ր ո(ր)պ(էս) եւ խօսեցաւ ընդ նմա տ(է)ր։ եւ եղեւ իբրեւ երկեա́ւ ՛ի տանէ հօր իւրոյ՝ եւ յարա́նց քաղաքին առնե́լ ՛ի տուէ, արար գիշերի́։
Եւ կանխեցին արք քաղաքին ընդ առաւօտն, եւ ահա՝ կործանեա́լ սեղանն բահաղու. եւ անտառն որ զնովաւ՝ կոտորեալ, եւ եզն պարարակ հանեալ ողջակէզ ՛ի սեղանն շինեալ։
Եւ ասեն այր ցընկեր իւր. ո՞ արար զիրս զայս. եւ յուզէին՝ եւ քննէին, եւ ասէին՝ թէ գեդէոն որդի յովասու արար զիրդ զայդ։
Եւ ասեն արք քաղաքին ցյովաս, հա́ն արտաքս զորդին քո՝ եւ մեռցի́. զի կործանեաց զսեղանն բահաղու, եւ կոտորեա́ց զանտառն որ զնովաւ։
Եւ ասէ յովաս ցարսն ցյարուցեալս ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա). դո՞ւք այժմ դատիցիք վ(ա)ս(ն) բահաղու, եւ կամ դո՞ւք ապրեցուցանիցէք զնա. որ վնասեաց նմա մեռցի́ մինչեւ ցառաւօտ. եթէ ա(ստուա)ծ իցէ՝ ինքն խնդրեսցէ զվրէժ անձին իւրոյ՝ զի կործանեցին զսեղան ն(ո)ր(ա)։
Եւ կոչեաց զնա յաւուր յայնմիկ յերոբոաղ. եւ ասէ, դատաստա́ն բահաղու. զի կործանեաց զսեղան ն(ո)ր(ա)։
Եւ ա(մենայ)ն մադիամ եւ ամաղէկ, եւ ա(մենայ)ն որդիքն արեւելեայց ժողովեցան ՛ի միասին, եւ եկին բանակեցան ՛ի հովիտսն յեզրայելի։
Եւ հոգի տ(եառ)ն զօրացո́յց զգեդէոն։ եւ եհար փո́ղ եղջերեաւն. եւ խրախո́յս եբարձ աբիեղեր զկնի ն(ո)ր(ա)։
Եւ արձակեաց հրեշտակս՝ յասեր, եւ ՛ի զաբուղոն, եւ ՛ի նեփթաղիմ. եւ ելին ընդ առաջ ն(ո)ր(ա)։
Եւ ասէ գեդէոն ցա(ստուա)ծ. եթէ փրկեսցես ձեռամբ իմով զի(սրա)էլ՝ որպէս եւ խօսեցար։
Ահա դնեմ, զգաթ մի ասուի ՛ի կալ. եթէ լինիցի անձրեւ ՛ի վ(ե)ր(այ) զգաթո́ւն միայն, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն երկրի ցամաքութի(ւն), գիտացից եթէ փրկեսցես ձեռամբ իմով զի(սրա)էլ՝ ո(ր)պ(էս) եւ խօսեցար։
եւ եղեւ այնպէս։ Եւ կանխեաց գեդէոն ընդ առաւօտն ՛ի վաղիւ անդր, եւ քամեա́ց զգզաթն. եւ էջ ցօղ ՛ի գզաթէ անտի լի́ կոնքիւ ջրոյ։
Եւ ասէ գեդէոն ցա(ստուա)ծ. մի́ բարկասցի ցասումն քո ինձ, եւ խօսեցայց դարձեալ միւսանգամ. եւ փորձեցի́ց միւսանգամ գզաթուն. եւ եղիցի միւսանգամ ցամաքութի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) գզաթուն միայնոյ, եւ ՛ի վերայ ա(մենայ)ն երկրի եղիցի անձրեւ։
Եւ արար ա(ստուա)ծ ա́յնպէս ՛ի գիշերին յայնմիկ. եւ եղեւ ցամաքու(թ)ի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) գզաթուն միայնոյ. եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն երկրի եղեւ անձրեւ։
