Եւ եղեւ յորժամ լուան սանաբաղատ եւ տուբիա՝ եւ երկիրն արաբացւոց՝ եւ այլք բազումք ՛ի թշնամեաց մերոց, եթէ շինեցի զպարիսպն. եւ ո́չ մնաց ՛ի ն(ո)ս(ա) զօրութի(ւն). եւ ցա́յն ժամ եւս զդրունսն ո́չ էր կազմեալ։
Եւ առաքեաց սանաբաղատ եւ դեսամ առ իս, եւ ասեն. ե́կ՝ եւ ժողովեսցուք ՛ի միասին ՛ի գե́ղ մի ՛ի դաշտին ովնոյ։ եւ նոքա կամէին խորհել չա́ր ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
Եւ առաքեցի առ նոսա հրեշտակս, եւ ասեմ. գո́րծս զոր գործեմ ես՝ գործ մե́ծ է, եւ ո́չ ժամանաեմ իջանել առ ձեզ, զի մի խափանեսցի գործս. յորժամ կատարեմ զսա՝ ապա́ իջից առ ձեզ։
Եւ առաքեցին առիս բազում անգամ, եւ ես զնո́յն պատասխանի արարի ն(ո)ց(ա)։
եւ առաքեաց առ իս սանաբաղատ զպատանի իւր, եւ ունէր ՛ի ձեռին իւրում թուղթ արձակ.
յորում գրեալ էր ա́յսպէս. Յա(մենայ)ն հեթանոսս լո́ւր եղեւ, եթէ դո́ւ՝ եւ ա(մենայ)ն հրէայք կամիք ապստամբել ՛ի թագաւորէն. եւ վ(ա)ս(ն) այնորիկ շինես դու զպարիսպդ՝ եւ ամրացուցանես զաշտարակս դորա, վ(ա)ս(ն) զի կամիս դու թագաւորել։
վ(ա)ս(ն) այսորիկ կացուցեր քեզ մարգարէս, զի կամիս նստել յե(րուսաղէ)մ, եւ թագաւորել ՛ի վ(ե)ր(այ) հրէաստանի, արդ՝ գուցէ պատմեսցեն զբանս զայս թագաւորին. ե́կ՝ եւ վ(ա)ս(ն) այսր խորհեսցուք երկոքեան։
Եւ առաքեցի առ նա՝ եւ ասեմ. ո́չ ուստեք են բանքդ այդ զոր դու խօսիս, այլ զքէն ՛ի սրտէ քումմէ դու ասես զայդ։
զի ամենեքեան զարհուրեցուցանեն զմեզ՝ եւ ասեն, լքցի́ն ձեռք իւրեանց, եւ մի́ կատարեսցեն զգործս իւրեանց։ եւ արդ՝ զօրացուցի զձեռս իմ մինչեւ կատարեսցի գործս ՛ի գլուխ։
Եւ ես մտի́ ՛ի տուն սիմայ որդւոյ գաղայիայ, որդւոյ մետաբեղայ. եւ նա լռեալ էր ՛ի տան իւրում։ եւ ասէ ցիս. ժողովեսցուք ՛ի տուն տ(եառ)ն, եւ ամրասցո́ւք ՛ի միջի դորա, եւ փակեսցո́ւք զդրունս դորա. զի մի́ գուցէ եկեալ թշնամիքն գիշերի սպանանիցեն զմեզ։
Եւ ասե́մ ես, ո՞վ է ա́յն այր յորմէ ես փախեայց. եւ կամ ո՞ ոք իբրեւ զիս՝ այր որ մտցէ ՛ի տուն տ(եառ)ն, եւ կարասցէ ապրել։
եւ գիտացի՝ եթէ ո́չ էր ա(ստուծո)յ առաքեալ. եւ ո́չ էր բան մարգարէի վ(ա)ս(ն) իմ։
Եւ տուբիաս եւ սանաբաղատ կալան վարձկանս, եւ ժողովս բազումս վ(ա)ս(ն) իմ, զի երկեայց եւ մտից ՛ի տուն տ(եառ)ն՝ եւ մեղա́յց, եւ դիցեն ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ անուն չար։
Յիշեսցէ́ ա(ստուա)ծ ըս(տ) նենգութե(ա)ն տուբիայ եւ սանաբաղտայ ոյք խորհեցան ՛ի վերայ իմ չար, եւ ստիպէին սո́ւտ մարգարէանալ, զի զարհուրեցուսցեն եւ երկեցուսցեն զիս։
Եւ կատարեցաւ պարիսպն ՛ի քսաներորդ հինգերորդ ամսոյն իլուլ ՛ի յերկոտասան ամս։
Եւ եղեւ յորժամ լուան ա(մենայ)ն թշնամիքն մեր, զարհուրեցան ա(մենայ)ն հեթանոսքն որ մուրջ զմեւք, եւ անկաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) ահ եւ երկիւղ յոյժ. եւ գիտացին թէ յա(ստուծո)յ էր կատարումն գործոյն մերոյ։
Եւ յաւուրսն յայնոսիկ մեծաւ պատուով առաքէր թուղթ ՛ի հրէիցն առ տուբիա, եւ տուբիա գայր առ ն(ո)ս(ա).
քանզի էր ընտանութի(ւն) մե́ծ առ միմեանս. զի էր փեսայ մեքենիայ որդւոյ երայ, եւ յովնաթան որդի ն(ո)ր(ա) արար կին զդուստր մեսողոմայ որդւոյ բարաքիայ։
Եւ զբանս ն(ո)ր(ա) էին որ բերէին առ իս, եւ զբանս իմ պատմէին նմա. եւ թուղթս բազումս տայր առ ՛ի յերկեցուցանե́լ զիս։
