Եւ ՛ի քսան եւ չորս ամսոյն ժողովեցան որդիքն ի(սրաէ)լի եւ սկսան պահել պահս, եւ զգեցան քո́ւրձ, եւ արկին մոխիր ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոց իւրեանց։
եւ որոշեցան որդիքն ի(սրաէ)լի յա(մենայ)ն որդւոցն այլազգեաց. եւ քաւեցին զմեղս իւրեանց՝ եւ զմեղս հարցն իւրեանց.
եւ կային ՛ի կարգի իւրեանց։ Եւ կարդա́յր եզրա զգիրս օրինացն տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ. եւ երկիր պագին ժողովուրդքն տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ իւրեանց։
եւ կային ՛ի բարձաւանդակ տեղւոջ եզրա եւ ղեւտացիք եւ յեսու յովսեդեկեանց, եւ որդիքն կադմելի. սաքանիա որդի սարեբիայ՝ որդիք անանիայ։ եւ գոչեցին մեծաձայն առ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իւրեանց.
եւ ասեն ղեւտացիքն յեսու եւ կադմիէլ. ե́ղբարք՝ օրհնեցէ́ք զտ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր յաւիտեանս յաւիտենից. եւ եղիցի օրհնեալ փառք տ(եառ)ն, եւ բարձրասցի օրհնութի(ւն) ն(ո)ր(ա) եւ գոհութի(ւն)։ Եւ սկսաւ օրհնել եզրա զտ(է)ր ա(ստուա)ծ՝ եւ ասէ։
Դո́ւ ես նոյն ինքն տ(է)ր ա(ստուա)ծ միայն. դո́ւ արարեր զերկինս՝ եւ զերկինս երկնից, եւ զա(մենայ)ն կարգս ն(ո)ր(ա), եւ զերկիր եւ զա(մենայ)ն կարգս ն(ո)ր(ա), եւ զա(մենայ)ն ինչ որ է ՛ի նմա, զծով եւ զա(մենայ)ն որ է ՛ի նմա. եւ դո́ւ կենդանացուցեր զամենեսեան. եւ քե́զ երկրպագեն զօրք երկնից, եւ զքե́զ փառաւորեն երկինք երկնից.
վ(ա)ս(ն) զի դու միա́յն ես տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր։ Դո́ւ ընտրեցեր զաբրամ, եւ հաներ զնա յերկրէն քաղդեացւոց, եւ եդիր նմա անուն աբրաամ.
եւ գտեր զսիրտ ն(ո)ր(ա) հաւատացեալ առաջի քո. եւ եդի́ր դու նմա ուխտ, տալ նմա զերկիրն քանանացւոց, եւ քետացւոց, եւ ամովրհացւոց, եւ փերեզացւոց, եւ յեբուսացւոց, եւ գերգեսացւոց, եւ զաւակի ն(ո)ր(ա) մինչեւ յաւիտեան. եւ հաստատեցեր զբանս քո, վ(ա)ս(ն) զի արդար ես։
Եւ տեսեր զնեղութի(ւն)ս հարցն մերոց որ յեգիպտոս, եւ լուա́ր աղաղակի ն(ո)ց(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) կարմիր ծովուն.
եւ արարեր ն(ո)ց(ա) նշա́ն յեգիպտոս՝ եւ ՛ի փարաւոն եւ յա(մենայ)ն ծառայս ն(ո)ր(ա), եւ յա(մենայ)ն ժողովուրդ երկրի ն(ո)ր(ա). քանզի գիտացեր եթէ հպարտացաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեան քոյ, եւ արարե́ր քեզ անուն մեծ մինչեւ յայս օր։
եւ զծովն կարմիր հերձեր առաջի ն(ո)ց(ա), եւ անցին ընդ մէջ ծովուն իբրեւ ընդ ցամաք. եւ զհալածիչս ն(ո)ց(ա) ընկղմեցեր իբրեւ զվէ́մս ՛ի ջուրս բազումս։
եւ սեամբ ամպոյ առաջնորդեցեր ն(ո)ց(ա) ՛ի տուէ, եւ սեամբ հրոյ ՛ի գիշերի́. վ(ա)ս(ն) զի լուսաւորէր զճանապարհս նոցա ընդ որ գնային։
Եւ ՛ի լեառնն սինա՝ իջե́ր եւ խօսեցար ընդ ն(ո)ս(ա) յերկնից. եւ ետուր նոցա զդատաստանս ուղիղս, եւ օրէնս ճշմարիտս, հրամա́նս եւ զպատուիրանս բարիս.
եւ զշաբաթս քո ս(ուր)բս ծանուցեր ն(ո)ց(ա), եւ զպատուիրանս եւ զհրամանս եւ զօրէնս ետուր ն(ո)ց(ա) ՛ի ձեռն մովսիսի ծառայի քոյ։
Եւ զհաց երկնից ետուր ն(ո)ց(ա) ՛ի կերակուր, եւ զջուր բղխեցուցեր ՛ի վիմէ եւ արբուցեր ն(ո)ց(ա). եւ բացեր ն(ո)ց(ա) մտանել ժառանգել զերկիրն յոր համբարձեր զձեռն քո տա́լ ն(ո)ց(ա)։
Եւ ինքեա́նք իսկ հարքն մեր հպարտացան եւ անօրինեցան, եւ խստացուցին զպարանոցս իւրեանց, եւ ո́չ լուան պատուիրանաց քոց.
եւ ակնկորեցին յօրինաց քոց, եւ ո́չ յիշեցին զսքանչելիս քո զոր արարեր դու ընդ ն(ո)ս(ա). այլ խստացուցին զպարանոցս իւրեանց, եւ դարձուցին զթիկունս իւրեանց. եւ կամեցան դառնալ ՛ի ծառայութի(ւն) անդրէն յեգիպտոս։ Այլ դու տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր գթա́ծ ես եւ ողորմած, երկայնամի́տ եւ բազումողորմ, եւ ո́չ ՛ի սպառ մերժեցեր զնոսա։
Եւ դարձեալ արարին իւրեանց որթ ձուլածոյ՝ եւ ասացին, ա́յս են աստուածք որ հանին զմեզ յերկրէն եգիպտացւոց. եւ արարին մեծամեծ բարկու(թ)ի(ւն)ս։
եւ դու ըստ բազում գթու(թ)ե(ան) եւ ողորմութե(ան) քում ո́չ թողեր եւ ցրուեցեր զն(ո)ս(ա) յանապատին. եւ զսիւն ամպոյն ո́չ հեռացուցեր ՛ի նոցանէ որ առաջնորդէր նոցա ՛ի տուէ, եւ զսիւն հրոյն որ լուսաւորէր զնոսա ՛ի գիշերի՝ զճանապարհս զոր երթային։
Եւ զհոգի քո ս(ուր)բ զբարերար՝ ետո́ւր ն(ո)ց(ա) իմանալ զօրենսն։ եւ զմանանայն ո́չ հեռացուցեր ՛ի բերանոց ն(ո)ց(ա). եւ ետուր ն(ո)ց(ա) ջուր ՛ի ծարաւոյ վիմէ։
եւ զքառասուն ամ շրջեցուցեր զն(ո)ս(ա) յանապատին. հանդերձք ն(ո)ց(ա) ո́չ մաշեցան, եւ կօշիկք ն(ո)ց(ա) ո́չ հնացան։
եւ հարեր առաջի նոցա զթագաւորս եւ զժողովուրդս. եւ բաժանեցին եւ կալա́ն զերկիր ն(ո)ց(ա) ՛ի ժառանգութի(ւն), զերկիրն սեհոնի թագաւորին եսեբոնայ, եւ զերկիրն ովգայ թագաւորին բասանու։
Եւ զորդիս ն(ո)ց(ա) բազմացուցեր իբրեւ զաստեղս երկնից. եւ ածեր զն(ո)ս(ա) յերկիր զոր խոստացար հարցն ն(ո)ց(ա), եւ ժառանգեցին զնա.
վ(ա)ս(ն) զի սատակեցեր առաջի ն(ո)ց(ա) զբնակիչս երկրին քանանացւոց, եւ ետուր զերկիրն ն(ո)ց(ա) ՛ի ձեռս ն(ո)ց(ա). եւ զթագաւորս ն(ո)ց(ա) եւ զժողովուրդ երկրին սպառեցե́ր՝ ո(ր)պ(էս) եւ կամեցար ըստ կամաց իւրեանց։
եւ առին զքաղաքս բարձրաբերձս՝ եւ զպարիսպս, եւ ժառանգեցին զտունս լի́ ա(մենայ)ն բարութ(եամ)բ. ջրհորս փորեալս եւ կազմեալս. այգի́ս եւ ձիթենիս եւ զա(մենայ)ն ծառս պտղաբերս ՛ի կերակուրս լիութե(ան) ն(ո)ց(ա)։ Կերան եւ յագեցան՝ գիրացան եւ փափկեցան ՛ի բարութի(ւն)ս մեծամեծս զոր ետուր ն(ո)ց(ա).
եւ հեռացան եւ մերժեցան ՛ի քէն, եւ յե́տս դարձան յօրինաց քոց. եւ զմարգարէսն քո կոտորեցին, որք քարոզեցին ն(ո)ց(ա) դառնալ առ քեզ. եւ արարին զբարկութի(ւն) մեծ առաջի քո։
Եւ ետուր զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռս նեղչաց ն(ո)ց(ա), եւ նեղեցին զն(ո)ս(ա). եւ աղաղակեցին առ քեզ ՛ի ժամանակս նեղութե(ան) իւրեանց. եւ դու յերկնից լուար ն(ո)ց(ա). եւ բազում գթու(թեամ)բ եւ ողորմութ(եամ)բ փրկեցեր զն(ո)ս(ա). եւ հաներ զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռաց նեղչաց նոցա։
Եւ յորժամ հանգեան՝ դարձա́ն եւ արարին չարիս առաջի քո. եւ թողեր զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռս թշնամեաց ն(ո)ց(ա), եւ չարչարեցին զնոսա. եւ դարձեալ աղաղակեցին առ քեզ, եւ դու յերկնից լուար ն(ո)ց(ա), եւ փրկեցեր զնոսա բազում ողորմութ(եամ)բ քով.
եւ դարձեալ եդիր վկայութի(ւն) առ նոսա՝ դառնալ յօրէնս քո։ Իսկ նոքա անմտացեալք յիմարութ(եամ)բ ոչ լուան օրինաց քոց. եւ ՛ի հրամանս քո եւ ՛ի պատուիրանս քո մեղա́ն. զոր դու ասացեր՝ եւ հրամայեցեր, զի ո ոք արասցէ ՛ի մարդկանէ զբան պատուիրանաց քոց՝ կեցցէ́ նոքիմբք. իսկ նոքա դարձուցին զթիկունս իւրեանց, եւ եղեն խստապարանոցք՝ եւ ո́չ լուան բանի քում։
եւ դու երկայնամտեցեր առ ն(ո)ս(ա). եւ առաքեցեր ՛ի վկայութի(ւն) զմարգարէսն հոգւով քո սրբով, սակայն եւ այնպէս ո́չ լուան. եւ մատնեցեր զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռս ժողովրդոց օտարաց երկրին, որք տառապեցուցին զն(ո)ս(ա) յոյժ։
եւ դու ըստ բազում գթութե(ան) եւ ողորմութե(ան) քում ո́չ թողեր զն(ո)ս(ա) մինչեւ ՛ի սպառ, եւ ո́չ մերժեալ հեռացուցեր զն(ո)ս(ա) ՛ի քէն. զի դու հզօ́ր ես գթած եւ ողորմած՝ երկայնամիտ եւ բազումողորմ։
Եւ այժմ տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր՝ զօրաւո́ր եւ մեծ, ամենակալ եւ ահարկու՝ արդա́ր եւ ճշմարիտ, պահեա́ զուխտ եւ զողորմութի(ւն)՝ եւ հայեա́ց ՛ի տառապանս մեր եւ ՛ի նեղութի(ւն)ս, եւ ՛ի թագաւորացն մերոց եւ իշխանացն մերոց, եւ քահանայից եւ մարգարէիցն մերոց, եւ ա(մենայ)ն հարցն մերոց. եւ ժողովրդեան քոյ զոր տառապեցուցին, եւ բռնացան ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր թագաւո́րք ասորեստանեայց մինչեւ ցայսօր։
Եւ դու արդա́ր ես յա(մենայ)նի զոր ածեր ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր վ(ա)ս(ն) մեղաց մերոց. վ(ա)ս(ն) զի ճշմարտութ(եամ)բ արարեր։
քանզի մեղա́ք մեք՝ եւ թագաւորք մեր եւ իշխանք եւ քահանայք, եւ հարքն մեր՝ եւ ո́չ արարաք զպատուիրանս քո, եւ ո́չ հայեցաք յօրէնս քո եւ ՛ի վկայութի(ւն)ս զոր եդիր առ մեզ։
եւ զգթութի(ւն)ս քո՝ եւ զբազում բարութի(ւն)ս զոր ետուր մեզ, եւ յերկրիս յայսմիկ՝ ՛ի լա́յնս եւ յընդարձակ եւ ՛ի պարարտ զոր ետուր մեզ, ո́չ գիտացաք ծառայել քեզ, այլ դարձուցա́ք զսիրտս մեր յօրինաց քոց. եւ մատնեցաք մեք ՛ի գերու(թ)ի(ւն) վ(ա)ս(ն) մեղաց մերոց։
եւ ահաւասիկ եմք այսօր ՛ի ծառայութի(ւն), եւ երկիրս զոր ետուր հարցն մերոց ուտել զպտուղ եւ զբարութի(ւն) սորա ազատութ(եամ)բ։
Արդ՝ այսօր թագաւորք օտա́րք տիրեն ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր եւ ուտեն զսա՝ վ(ա)ս(ն) մեղաց մերոց, եւ անկեալք ՛ի ծառայութի(ւն) տամք հարկս. եւ վարեն զմեզ եւ զանասունս մեր ո(ր)պ(էս) եւ կամին, եւ եմք ՛ի նեղութե(ան) եւ ՛ի վիշտս մեծ այսօր վ(ա)ս(ն) մեղաց մերոց։
Եւ արդ՝ ՛ի վ(ե)ր(այ) այսր ա(մենայ)նի՝ մեք դնեմք ո́ւխտս եւ հաւտարմու(թ)ի(ւն)ս. եւ հաւատա́մք յօրէնս քո, եւ առնե́մք զն(ո)ս(ա), եւ որինչ գրեալ է ՛ի նոսա։ եւ զբանս զայս գրով հաստատեմք եւ կնքեմք, ա(մենայ)ն իշխանք մեր, եւ ղեւտացիք մեր, եւ քահանայք մեր։
