՛Ի կարդալ իմում լուար ինձ ա(ստուա)ծ ըստ արդարու(թ)ե(ան), ՛ի նեղու(թ)ե(ան) ինձ անդո́րր արարեր. ողորմեա́ ինձ եւ լո́ւր աղօթից իմոց։
Որդի́ք մարդկան՝ մինչեւ յե՞րբ էք խստասիրտք. ընդէ՞ր սիրէք զնանրութի(ւն), եւ խնդրէք զստութի(ւն)։
Ծաներո́ւք զի սքանչելիս արար տ(է)ր սրբոյ իւրում. եւ տ(է)ր լուիցէ́ ինձ ՛ի կարդալ իմում առ նա։
Բարկանայք՝ եւ մի́ մեղանչէք. զոր ինչ ասէք ՛ի սիրտս ձեր յանկողինս ձեր զղջացարո́ւք։
Մատուցէ́ք պատարագ արդարութե(ան), եւ յուսացարո́ւք ՛ի տ(է)ր։ Բազումք ասէին թէ ո՞ ցուցցէ մեզ զբարու(թ)ի(ւն).
նշանեցաւ առ մեզ լոյս երեսաց քոց, եւ ետուր ուրախու(թ)ի(ւն) սրտից մերոց։
՛Ի պտղոյ ցորենոյ գինւոյ ձիթոյ իւրեանց լցուցե́ր զն(ո)ս(ա)։
Խաղաղու(թեամ)բ յայս եւ ՛ի սոյն ննջեսցո́ւք եւ զարթիցուք.
զի դու տ(է)ր միայն առանձին յուսո́վ քով բնակեցուցեր զմեզ։ Տունք. ը՜։
