Տ(է)ր լո́յս իմ եւ կեանք իմ ես յումէ՞ երկեայց. տ(է)ր ապաւէ́ն կենաց իմոց ես յումէ՞ դողացայց։
՛Ի մերձենալ առ իս չարաց ուտել զմարմին իմ, նեղիչք իմ եւ թշնամիք իմ նոքա տկարացա́ն եւ անկան։
Թէ պատրաստեսցի ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ պատերազմ, ո́չ երկիցէ սիրտ իմ. թէ յարիցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ ճակատամարտ՝ սակայն եւ ա́յսուիկ ՛ի քեզ տ(է)ր յուսացայ։
Զմի խնդրեցի ՛ի տ(եառ)նէ եւ զսոյն աղաչեմ, բնակել ինձ ՛ի տա́ն տ(եառ)ն զա(մենայ)ն աւուրս կենաց իմոց։ Տեսանել ինձ զվայելչութի(ւն) տ(եառ)ն, եւ հրամա́ն տալ ՛ի տաճարի ն(ո)ր(ա)։
Ծածկեաց զիս ՛ի խորանի իւրում յաւուր չարի, ը(նդ) յարկա́ւ արար զիս ՛ի ծածկոյթ խորանի իւրում։
՛Ի վիմէ բա́րձր արարեր զիս, եւ այժմ բա́րձր արա զգլուխ իմ ՛ի վ(ե)ր(այ) թշնամեաց իմոց։ Շուրջ եղէց եւ մատուցից ՛ի խորանի ն(ո)ր(ա) պատարա́գ օրհնու(թ)ե(ան), օրհնեցից եւ սաղմոս ասացից տ(եառ)ն։
Լո́ւր տ(է)ր ձայնի իմում զի կարդացի առ քեզ. ողորմեա́ ինձ եւ լո́ւր ինձ,
զի քե́զ ասաց սիրտ իմ, եւ խնդրեցին երեսք իմ, զերեսս քո տ(է)ր խնդրեցին։
Մի́ դարձուցաներ զերեսս քո յինէն, եւ մի́ խոտորիր բարկու(թեամ)բ ՛ի ծառայէ քումմէ։ Օգնական իմ լե́ր տ(է)ր, եւ մի́ անարգեր զիս, եւ մի́ թողուր զիս ա(ստուա)ծ փրկիչ իմ։
Հայր իմ եւ մայր իմ թողին զիս, եւ տ(է)ր ընկալաւ զիս։
Օրէնսգէ́տ արա զիս տ(է)ր ՛ի ճանապարհի քում, առաջնորդեա́ ինձ ՛ի շաւիղս քո ուղիղս։
Վասն թշնամեաց իմոց. մի́ մատներ զիս ՛ի ձեռս նեղչաց իմոց։ Յարեան ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ վկայք մեղաց, եւ ստեցի́ն ինձ յանօրէնութե(ան) իւրեանց։
Հաւատացի տեսանել զբարու(թ)ի(ւն) տ(եառ)ն յերկիր կենդանեաց,
համբե́ր տ(եառ)ն եւ քաջալերեա́ց. զօրասցի́ սիրտ քո եւ համբե́ր տ(եառ)ն։ Տունք. ժ՜զ։ Գոբղայս. խ՜զ։
