Դա́տ արա ինձ տ(է)ր՝ զի ես յանբծութե(ան) իմում գնացի, ՛ի տ(է)ր յուսացայ զի մի́ եղէց հիւանդ։
Փորձեա́ զիս տ(է)ր եւ քննեա́ զիս, փորձեա́ զերիկամո́ւնս իմ եւ զսիրտ իմ։
Ողորմու(թ)ի(ւն) քո տ(է)ր առաջի աչաց իմոց, եւ հաճո́յ եղէց ճշմարտու(թ)ե(ան) քում։
Ո́չ նստայց ես յաթոռս նանրաց, եւ ը(նդ) անօրէնս ես ո́չ մտից։
Ատեցի́ ես զժողովս չարաց, եւ ը(նդ) ամպարիշտս ես ո́չ նստայց։
Լուացայց սրբու(թեամ)բ զձեռս իմ, եւ շուրջ եղէց զսեղանով քով տ(է)ր։
Լսել ինձ զձայն օրհնու(թ)ե(ան) քոյ, եւ պատմել զա(մենայ)ն սքանչելիս քո։
Տ(է)ր սիրեցի զվայելչու(թ)ի(ւն) տան քոյ, եւ զտեղի յարկի փառաց քոց։
Մի́ կորուսանել ընդ ամպարիշտս զանձն իմ, եւ մի́ ը(նդ) արս արիւնահեղ զկեանս իմ։
Որոց ձեռք իւրեանց յանօրէնու(թ)ե(ա́ն) են. եւ աջ ն(ո)ց(ա) լի́ է կաշառօք։
Եւ յանբծու(թ)ե(ան) իմում գնացի, փրկեա́ զիս տ(է)ր եւ ողորմեա́ ինձ։
Ոտն իմ կացցէ յուղղութե(ան), յեկեղեցիս մեծս օրհնեցի́ց զքեզ։ Տունք. ժ՜բ։
