Եթէ կշրելով ոք կշռէ́ր զբարկու(թ)ի(ւն)ս իմ. եւ զցաւս իմ միանգամայն բառնայր ՛ի լուծ կշռոց,
քան զաւազ ծովու ծանրագոյն լինէր։ նա՝ ուրեմն բանք իմ անզգա́մք են։
Զի նետք տ(եառ)ն ՛ի մարմնի իմում, եւ սրտմտու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) ծծէ զարիւն իմ։ յորժամ սկսանիմ խօսել կտտե́ն զիս։
Իսկ արդ՝ զիա՞րդ, միթէ տարապարտո՞ւց խանչիցէ ցիռ, բայց եթէ կերակուր խնդրիցէ։ Կամ թէ գոչիցէ՞ եզն առ մսուր՝ յորժամ ունիցի զկերակուր։
Կամ ուտիցի՞ հաց առանց աղի. կամ գուցէ՞ համ ՛ի բանս ունայնս։
Սա՝ ո́չ կարէ հանդարտել անձն իմ. զի շարաւով տեսանեմ զկերակուր իմ՝ իբրեւ զհո́տ առիւծու։
Զի եթէ տացէ՝ եւ եկեսցեն յիս խնդրուածք իմ, եւ զյոյս իմ տացէ́ տ(է)ր։
Սկսաւ տ(է)ր խոցոտել զիս. բայց ՛ի սպառ մի́ սպանցէ զիս։
Եղիցի ինձ քաղաքն իմ գերեզման՝ յորոյ վ(ե)ր(այ) պարսպացն ճեմէի, եւ ՛ի նա ո́չ խնայեցից. զի ո́չ սուտ արարից զբանս սրբոյն ա(ստուծո)յ իմոյ։
Զի զի՞նչ է զօրու(թ)ի(ւն) իմ եթէ համբերեցից. կամ զի՞նչ ժամանակ՝ զի հանդարտեսցէ անձն իմ։
Միթէ զօրութի(ւն) վիմա՞ց իցէ զօրու(թ)ի(ւն) իմ, կամ մարմինք իմ պղնձի՞ք. կամ թէ ո՞չ ՛ի նա ապաւինէի։ Արդ օգնութի(ւն) իմ մերժեցա́ւ յինէն,
եւ ողորմութի(ւն) հրաժարեաց յինէն. այցելու(թ)ի(ւն) տ(եառ)ն անտե́ս արար զիս։
Ո́չ հայեցան յիս մերձաւորք իմ.
իբր զվտակ պակասեալ, եւ իբրւե զալիս անցին զինեւ։
Որք սարսէին յինէն, արդ ահաւասիկ հասի́ն ՛ի վերայ իմ։
Իբրեւ զձիւն կամ իբրեւ զսառն պաղեալ որ հալիցի ՛ի հասանելոյ ջերմութե(ան), եւ ո́չ ճանաչիցի թէ ո՞(ր)պ(էս) էր.
նո́յնպէս եւ ես լքայ յամենեցունց, կորեայ եւ տնանկացայ։
Տեսէ́ք զճանապարհս թեմնացւոց որք ՛ի շաւիղս սաբայ հայիք։
եւ ամօթ կրեսցեն յուսացեալքն ՛ի քաղաքս եւ յինչս։
Դա՝ եւ դուք աւադիկ անողո́րմ հասէք ՛ի վերայ իմ։ հայեցեալ ՛ի վէրս իմ՝ երկերո́ւք։
Արդ ես զձեզ ինչ խնդրեցի՞։
կամ ձերո՞վ զօրութ(եամ)բդ կարօտեալ իցեմ ապրեցուցանե́լ զիս ՛ի թշնամեաց. կամ ՛ի ձեռաց հզօրաց փրկել զիս։
Ուսուցէ́ք զիս՝ եւ ես լռեցից. եւ եթէ մոլորեա՞լ ինչ իցեմ, արարէ́ք զիս խելամուտ։
Այլ ուրեմն խոտա́ն են բանք ճշմարտի. քանզի ո́չ եթէ ՛ի ձէնջ խնդրեմ զօրութի(ւն)։
Եւ ո́չ կշտամբանք բանից ձերոց լռեցուցանեն զիս. եւ ո́չ բարբառոյ բանից ձերոց անսացից։
Բայց զի իբրեւ ՛ի վ(ե)ր(այ) որբոյ յարուցեալ էք ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ. եւ խաղացեալ էք ՛ի վ(ե)ր(այ) բարեկամի ձերոյ։
Բայց արդ հայեցեալ յերեսս ձեր ո́չ ստեցից։ նստարո́ւք, եւ մի́ ինչ լիցի անիրաւու(թ)ի(ւն) ՛ի դատաստանի։
եւ դարձեալ իրաւանց ո́ւշ ունիցիք։
Զի ո́չ գոյ ՛ի լեզուի իմում անիրաւու(թ)ի(ւն). կամ կոկորդ իմ ոչ խոկասցէ յիմաստու(թ)ի(ւն)։
