Բանն որ եղեւ առ Եսայի որդի ամովսայ՝ ՛ի վերայ հրէաստանի եւ ՛ի վերայ ե(րուսաղէ)մի։
Զի եղիցի յաւուրս յետինս յայտնի́ լեառն տ(եառ)ն. եւ տուն ա(ստուածո)յ ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոց լերանց։ եւ բարձրասցի ՛ի վ(ե)ր(այ) բլրոց. եւ եկեսցե́ն ՛ի նա ամ(ենայն) հեթանոսք։
Եւ երթիցեն ժողովուրդք բազումք, եւ ասասցեն. եկա́յք ելցուք ՛ի լեառն տ(եառ)ն եւ ՛ի տուն ա(ստուածո)յ յակովբայ. եւ պատմեսցէ մեզ զճանապարհս իւր, եւ գնասցուք ընդ նա։ Զի ՛ի սիոնէ ելցեն օրէնք, եւ բան տ(եառ)ն յե(րուսաղէ)մէ։
եւ դատեսցի ՛ի մէջ հեթանոսաց, եւ յանդիմանեսցէ զժողովուրդս բազումս։ Եւ ձուլեսցեն զսուսերս իւրեանց ՛ի խոփս, եւ զսուինս իւրեանց ՛ի մանգաղս։ եւ ո́չ առնուցու ազգ յազգի վ(ե)ր(այ) սուր. եւ ո́չեւս ուսանիցին տալ պատերազմ։
Եւ արդ դու տուն յակոբու՝ եկա́յք երթիցուք ՛ի լո́յս տ(եառ)ն։
քանզի եթո́ղ նա զժողովուրդ իւր զտունն յակովբայ. զի լցա́ւ իբրեւ զառաջինն աշխարհ ն(ո)ց(ա) հմայիւք իբրեւ զայլազգեաց, եւ որդիք բազումք՝ այլազգիք ծնան ն(ո)ց(ա)։
Լցա́ւ աշխարհ ն(ո)ց(ա) ոսկւով եւ արծաթով՝ եւ ո́չ էր թիւ գանձուց ն(ո)ց(ա)։ լցա́ւ երկիր ն(ո)ց(ա) երիվարօք՝ եւ ո́չ թիւ կառաց ն(ո)ց(ա)։
Լցա́ւ երկիր ն(ո)ց(ա) գարշելեօք գործոց ձեռաց իւրեանց, եւ երկի́ր պագին որոց արարին մատունք ն(ո)ց(ա)։
խոնարհեցաւ մարդ, եւ յերկի́ր կործանեցաւ այր. եւ ո́չ ներեցից ն(ո)ց(ա)։
Եւ արդ երթա́յք մտէ́ք ընդ վիմօք, եւ թաքերո́ւք յերկրի յերեսաց ահի տ(եառ)ն, եւ ՛ի փառաց զօրու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա). յորժամ յարիցէ վանել զերկիր։
Զի աչք տ(եառ)ն բարձո́ւնք են, եւ մարդ տառապեալ։ եւ խոնարհեսցի́ բարձրու(թ)ի(ւն) մարդկան, եւ բարձրասցի տ(է)ր միայն յաւուր յայնմիկ։
Զի օ́ր տ(եառ)ն զօրութե(ան)ց ՛ի վ(ե)ր(այ) ամ(ենայն) հպարտից եւ ամբարտաւանից, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ամ(ենայն) բարձրացելոց եւ վերացելոց, եւ խոնարհեսցին։
Եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ամ(ենայն) մայրից լիբանանու բարձրացելոց եւ վերացելոյ. եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ամ(ենայն) ծառոց կաղնեաց բասանու։
եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ամ(ենայն) լերանց բարձանց։ եւ ՛ի վերայ ամ(ենայն) բլրոց բարձրացելոց։
Եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ամ(ենայն) աշտարակաց բարձրացելոց։ եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ամ(ենայն) պարսպաց բարձրացելոց։
եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ամ(ենայն) նաւաց ծովու։ եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ամ(ենայն) նադիսի գեղեցկութե(ան) նաւաց։
Եւ խոնարհեսցի́ ամ(ենայն) մարդ, եւ անկցի́ հպարտու(թ)ի(ւն) մարդկան. եւ բարձրասցի տ(է)ր միայն յաւուր յայնմիկ։
Եւ զձեռագործս իւրեանց զամ(ենայն) տարցին
թաքուսցեն յայրս եւ ՛ի ծերպս վիմաց՝ եւ ՛ի սորս երկրի, յերեսաց ահի տ(եառ)ն եւ ՛ի փառաց զօրու(թ)ե(ան) նորա, յորժամ յարիցէ վանել զերկիր։
Զի յաւուր յայնմիկ հանցէ մարդ զգարշելիս իւր զարծաթեղէնս եւ զոսկեղէնս զոր արարին, երկի́ր պագանել սնոտեաց եւ չղջիկանաց.
մտանե́լ ՛ի ծակս վիմի հաստատնոյ՝ եւ ՛ի ծերպս վիմաց. յերեսաց ահի տ(եառ)ն՝ եւ ՛ի փառաց զօրութե(ան) ն(ո)ր(ա), յորժամ յարիցէ վանել զերկիր։
Լռե́լ ձեզ ՛ի մարդոյն յորում գոյ շունչ յռընգունս ն(ո)ր(ա). զի ընդ ո՞ւմ ումեք համարեսցի նա։
