Եւ արդ՝ ա́յս պատուէր է իմ առ ձեզ քահանայքդ։
եթէ ո́չ լսիցէք՝ եւ ո́չ դնիցէք ՛ի սրտի ձերում, տալ փառս անուան իմում՝ ասէ տ(է)ր ամենակալ. առաքեցից ՛ի վ(ե)ր(այ) ձեր անէծս, եւ անիծի́ց զօրհնու(թ)ի(ւն)ս ձեր՝ եւ նզովեցից զնա, եւ ցրուեցից զօրհնութի(ւն)ս ձեր. եւ մի́ եղիցի ՛ի միջի ձերում. զի դուք ո́չ եդիք ՛ի սրտի ձերում։
Ահաւասիկ ես որոշեցից ձեզ թե́կն, եւ ցանեցից զապաւառն ընդ երեսս ձեր, զապաւառն տօնից ձերոց, եւ բարձից զձեզ նովաւ։
եւ ծանիջիք՝ եթէ ե́ս առաքեցի առ ձեզ զպատուէրդ զայդ՝ լինել ուխտի իմոյ առ ղեւտացիսն, ասէ տ(է)ր ամենակալ։
Ուխտն իմ որ ընդ նմա՝ կենա́ց եւ խաղաղութե(ան). ե́ս ետու նմա երկեւղ՝ երկնչել յինէն, եւ յերեսաց անուան իմոյ խորշել։
օրէնք ճշմարտու(թ)ե(ան) էին ՛ի բերան ն(ո)ր(ա), եւ անօրէնութի(ւն) ո́չ գտաւ ՛ի շրթունս ն(ո)ր(ա). խաղաղութ(եամ)բ եւ ուղղութ(եամ)բ գնաց ընդիս. եւ զբազումս դարձոյց յանիրաւութ(են)է։
Զի շրթունք քահանային զգուշասցին գիտու(թ)ե(ան). եւ օրէնս խնդրեսցեն ՛ի բերանոյ ն(ո)ր(ա). զի հրեշտա́կ տ(եառ)ն ամենակալի է։
Իսկ դուք խոտորեցարուք ՛ի ճանապարհէ. եւ տկարացուցէք զբազումս օրինօքն. եւ ապականեցէք զուխտն ղեւեայ՝ ասէ տ(է)ր ամենակալ։
եւ ես ետու զձեզ արհամարհեալս եւ լքեալս ընդ ա(մենայ)ն ազգս, փոխանակ զի ո́չ պահեցէք զճանապարհս իմ. այլ ա́կն առնուիք օրինօքն։
Ոչ ապաքէն մի՞ հայր է ամենեցուն ձեր. ո՞չ մի ա(ստուա)ծ հաստատեաց զձեզ։ զի՞ է զի թողէք իւրաքանչիւր զեղբայր իւր, պղծել զուխտ հարցն ձերոց։
Լքա́ւ յուդայ, գարշելիք գործեցան յի(սրայէ)լի եւ յ (թ)ե(ան)մ. զի պղծեաց յուդայ զսրբու(թ)ի(ւն)ս տ(եառ)ն ՛ի ձեռաց այնոցիկ զոր սիրեացն. եւ հարա́ւ յաստուածս օտարս
Սատակեսցէ́ տ(է)ր զմարդն որ առնիցէ զայն մինչեւ նկո́ւն լիցի ՛ի հարկացն յակոբայ. եւ ՛ի մատուցանելեացն պատարագաց տ(եառ)ն ամենակալի։
Եթէ արժա՞ն ինչ իցէ միւսանգամ հայե́լ ՛ի պատարագս ձեր, կամ առնուլ ընդունելութի(ւն) ՛ի ձեռաց ձերոց։
Եւ ասացէք՝ բա́յ ընդէ՞ր։ զի տ(է)ր ե́դ ուխտ ՛ի մէջ քո, եւ ՛ի մէջ կնոջ մանկութե(ան) քոյ զոր թողերն. եւ նա էր ամուսին եւ կին ուխտի քոյ։
եւ ո́չ այլոք արար եւ հատո́ր ոգւոյ նորա է։ եւ ասացէք՝ թէ զի՞նչ այլինչ խնդրէ ա(ստուա)ծ՝ եթէ ո́չ զաւակ։ Զգուշացարո́ւք յոգիս ձեր, եւ զկին մանկութե(ան) քոյ մի́ թողուր.
բայց եթէ առ ատել արձակեսցես՝ ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրայէ)լի։ ծածկեսցէ ամպարշտութի(ւն) զխորհուրդս քո՝ ասէ տ(է)ր ամենակալ. զգո́յշ լերուք յոգիս ձեր, եւ մի́ թողուցուք։
Որ բարկացուցանէք զա(ստուա)ծ բանիւք ձերովք, եւ ասէք ի՞ւ բարկացուցաք զնա։ յասելն ձեր թէ ա(մենայ)ն որ զչար գործէ՝ բարւո́ք թուի առաջի տ(եառ)ն, եւ ընդ ա́յն իսկ հաճեցաւ նա. եւ ո՞ւր է ա(ստուա)ծ արդարութե(ան)։
