ՊԱՏԳԱՄՆ ԱՍՏՈՒԾՈՅ, որ եղեւ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեմիայի քաղկեայ, ՛ի քահանայի́ց անտի՝ որ բնակեալ էր յանաթովթ յերկրին բենիամինի։
Առ որ եղեւ բան տ(եառ)ն յաւուրս յովսիայ որդւոյ ամոնայ արքայի հրէաստանի. յերեքտասաներորդի ամի թագաւորու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա)։
Եւ եղեւ յաւուրս յովակիմայ որդւոյ յովսիայ արքայի հրէաստանի, մինչեւ ՛ի վախճան մետասաներորդի ամին սեդեկիայ որդւոյ յովսիայ արքայի յուդայ՝ ցգերու(թ)ի(ւն)ն ե(րուսաղէ)մի, յամսեանն հինգերորդի։
Եղեւ բա́ն տ(եառ)ն առիս՝ եւ ասէ.
մինչչեւ ստեղծեալ էիր յորովայնի, գիտե́մ զքեզ. եւ մինչչե́ւ ելեալ էիր յարգանդէ, սրբեցի́ զքեզ. մարգարէ́ ՛ի հեթանոսս եդի́ զքեզ։
Եւ ասեմ. որ ե́սդ տ(է)ր. տ(է)ր. ահաւասիկ եւ խօսել իսկ ո́չ գիտեմ, զի մանո́ւկ եմ ես։
Եւ ասէ ցիս տ(է)ր. մի́ ասեր եթէ մանուկ եմ ես. զի առ ամենասեան առ որս առաքեցից զքեզ՝ երթիցե́ս. եւ ըստ ա(մենայ)նի զոր միանգամ պատուիրեցից քեզ՝ խօսեսցի́ս։
մի́ երկիցես յերեսաց ն(ո)ց(ա)՝ զի ընդ քեզ եմ ՛ի փրկել զքեզ՝ ասէ տ(է)ր։
Եւ ձգեաց տ(է)ր զձեռն իւր առիս՝ եւ մերձւցոյց ՛ի բերան իմ, եւ ասէ ցիս. ահա ետո́ւ զբանս իմ ՛ի բերան քո։
ահա́ կացուցի́ զքեզ այսօր ՛ի վ(ե)ր(այ) ազգաց եւ թագաւորութե(ան), խլել եւ բրել, կորուսանել եւ յատակել, շինել եւ տնկել։
Եւ եղեւ բա́ն տ(եառ)ն առիս՝ եւ ասէ. զի՞նչ տեսանես երեմիա. եւ ասեմ՝ գաւազան ընգուղի́ տեսանեմ ես։
Եւ ասէ ցիս տ(է)ր. բարւո́ք տեսանես. զի զարթուցեալ եմ ՛ի բանս իմ առնե́լ զն(ո)ս(ա)։
Եւ եղեւ բան տ(եառ)ն առիս կրկին անգամ եւ ասէ, զի՞նչ տեսանես. եւ ասեմ, կատսա́ յեռանդան տեսանեմ ես, եւ երեսք ն(ո)ր(ա) յերեսաց հիւսւսոյ։
Եւ ասէ ցիս տ(է)ր. յերեսա́ց հիւսւսոյ բորբոքեսցին չարիք ՛ի վ(ե)ր(այ) բնակչաց երկրի։
զի ահաւասիկ ես միախուռն կոչեցից զա(մենայ)ն թագաւորու(թ)ի(ւն)ս թագաւորու(թ)ե(ան)ց՝ ՛ի հիւսւսոյ երկրէ՝ ասէ տ(է)ր. եկեսցեն եւ արկցեն զիւրաքանչիւր աթոռ ՛ի վ(ե)ր(այ) սեմոց դրանցն ե(րուսաղէ)մի, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն պարսպացն ն(ո)ր(ա) շուրջանակի, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն քաղաքաց հրէաստանի։
Եւ խօսեցայց դատաստանա́ւ ընդ ն(ո)ս(ա) վ(ա)ս(ն) ա(մենայ)ն չարեաց իւրեանց. զի թողին զիս եւ զոհեցին աստուածո́ց օտարաց, եւ երկի́ր պագին գործոց ձեռաց իւրեանց։
Եւ դու պնդեա́ զմէջ քո, արի́ եւ ասա́ ն(ո)ց(ա) զա(մենայ)ն զոր միանգամ ես պատուիրեմ քեզ. մի́ երկիցես յերեսաց ն(ո)ց(ա), եւ մի́ զանգիտիցես առաջի ն(ո)ց(ա). զի ընդ քե́զ եմ ես՝ ՛ի փրկել զքեզ ասէ տ(է)ր։
Բայց ես ահաւադիկ եդի́ զքեզ այսօր իբրեւ զքաղա́ք ամուր. եւ իբրեւ զսիւն երկաթի, եւ իբրեւ զպարիսպ պղնձի ամուր, ա(մենայ)ն թագաւորաց հրէաստանի եւ իշխանա́ց ն(ո)ր(ա), եւ քահանայից ն(ո)ր(ա), եւ ժողովրդեան երկրին։
Եւ մարտիցեն ընդ քեզ՝ եւ քեզ ինչ ո́չ կարիցեն ստնանել. զի ես ընդ քե́զ եմ ՛ի փրկել զքեզ ասէ տ(է)ր։
