Պատգամն որ եղեւ առ երեմիա ՛ի տ(եառն)է՝ եւ ասէ։
Կա́ց ՛ի դրան տանն տ(եառ)ն՝ եւ ընթերցի́ր անդ զբանս զայս, եւ ասասցես։ լուարո́ւք զբան տ(եառ)ն ա(մենայ)ն հրէաստան որք մտանէք ընդ դրունսդ ընդ այդոսիկ երկիրպագանել տ(եառ)ն։
Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր զօրութե(ան)ց՝ ա(ստուա)ծ ի(սրայէ)լի. ուղի́ղ արարէք զճանապարհս ձեր՝ եւ զգնացս, եւ բնակեցուցից զձեզ ՛ի տեղւոջս յայսմիկ։
եւ մի́ յանձնապաստա́ն լինիք ՛ի բանս ստու(թ)ե(ան). զի ամենեւին ո́չ օգնեսցեն ձեզ՝ որ ասեն՝ տաճա́ր տ(եառ)ն է։
Թէ ուղղելով ուղղիցէք զճանապարհս ձեր եւ զգնացս. եւ եթէ առնելով առնիցէք իրաւունս ՛ի մէջ ա́ռն եւ ընկերի իւրոյ։
եւ զե́կն եւ զո́րբն եւ զայրին ո́չ յաղթահարիցէք. եւ արիւն անպա́րտ ո́չ հեղուցուք ՛ի տեղւոջդ յայդմիկ. եւ զհետ աստուածոց օտարաց ո́չ երթիցէք չարի ձերում։
Բնակեցուցից զձեզ ՛ի տեղւոջդ յայդմիկ, յերկրի զոր ետու հարցն ձերոց յաւիտենից մինչեւ յաւիտեանս։
Ապա թէ դուք յանձնապաստա́ն իցէք ՛ի բանս ստութե(ան), ուստի ո́չ ինչ օգտիցիք։
եւ գողանայցէք, եւ սպանիցէք, եւ շնայցէք, եւ երդնուցուք սուտ, եւ արկանիցէք խունկս բահաղու, եւ երթիցէք զհետ աստուածոց օտարաց. զորս ո́չ գիտիցէք, ստո́ց՝ ուստի եւ չա́ր լինիցի ձեզ։
Եւ գայցէք կայցէք առաջի իմ ՛ի տանս յայսմիկ՝ յորոյ վ(ե)ր(այ) կոչեցեալ է անուն իմ. եւ ասիցէք, մերժեցաք յառնելոյ զա(մենայ)ն գարշելիսն զայնոսիկ։
Միթէ այրս աւազակա՞ց եղեւ տունդ իմ. յորոյ վ(ե)ր(այ) կոչեցեալ է անուն իմ այդր առաջի ձեր. եւ ես ահաւասիկ տեսի́ ասէ տ(է)ր։
զի չոգայք ՛ի տեղին իմ ՛ի սելով, ուր բնակեցուցի զանուն իմ ա́նդ զառաջինն. եւ տեսէք զինչ արարի ընդ նա յերեսաց չարեաց ժողովրդեան իմոյ ի(սրայէ)լի։
Եւ արդ փոխանակ զի արարէք զայդ ա(մենայ)ն գործս՝ ասէ տ(է)ր. եւ խօսեցայ ընդ ձեզ ընդ առաւօտս խօսելով՝ եւ ո́չ լուարուք ինձ. կոչեցի́ զձեզ՝ եւ ո́չ ետուք ինձ պատասխանի։
եւ արարից ընդ տունդ ընդ այդ՝ յորոյ վ(ե)ր(այ) կոչեցեալ է անուն իմ, յոր դուքդ ապաստա́ն էք։ եւ ընդ տեղիդ զոր ետու ձեզ եւ հարցն ձերոց. ո(ր)պ(էս) արարի́ ընդ սելով։
եւ ընկեցից զձեզ յերեսաց իմոց՝ ո(ր)պ(էս) ընկեցի զեղբարս ձեր՝ զա(մենայ)ն զաւակն եփրեմեան։
Եւ դու մի́ կար յաղօթս ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեանդ այդորիկ, եւ մի́ խնդրեր ՛ի վերայ դոցա ողորմութի(ւն). եւ մի́ աղաչեր՝ եւ մի́ անկանիր առաջի իմ վասն դոցա. զի ո́չ լսեմ քեզ։
Եթէ ո՞չ տեսանես զինչ գործեն դոքա ՛ի քաղաքս յուդայ եւ ՛ի ճանապարհս ե(րուսաղէ)մի։
որդիք ն(ո)ց(ա) փա́յտ քաղեն եւ հարքն ն(ո)ց(ա) հրատս արկանեն, եւ կանայք ն(ո)ց(ա) հա́յս հարկանեն, առնել կարկանդակս զօրութե(ան)ց երկնից. եւ նուիրեն նուէրս աստուածոց ոտարաց, զի բարկացուցանիցեն զիս։
Միթէ զի՞ս բարկացուցանիցեն՝ ասէ տ(է)ր. եւ ո՞չ զանձինս, զի ամաչեսցեն երեսք ն(ո)ց(ա)։
Վ(ա)ս(ն) այսորիկ ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. ահա զբարկու(թ)ի(ւն) եւ զսրտմտու(թ)ի(ւն) իմ հեղից ՛ի վերայ տեղւոյդ այդմիկ, ՛ի վ(ե)ր(այ) մարդոյ եւ անասնոյ, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) փայտի́ ագարակի. եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) արդեանց երկրի։ բորբոքեսցի եւ ո́չ շիջցի։
Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր զօրութե(ան)ց ա(ստուա)ծ ի(սրայէ)լի. զողջակեզս ձեր ժողովեցէ́ք հանդերձ զոհիւք ձերովք, եւ կերայք մի́ս։
զի ո́չ խօսեցայ ը(նդ) հարսն ձեր, եւ ո́չ պատուէր ետու ն(ո)ց(ա) յաւուրն յորում հանի զն(ո)ս(ա) յերկրէն եգիպտացւոց՝ վ(ա)ս(ն) բանի ողջակիզաց եւ զոհից։
Այլ զա́յս բան պատուիրեցի ն(ո)ց(ա)՝ եւ ասեմ. լուարո́ւք ձայնի իմում, եւ ես եղէց ձեզ յա(ստուա)ծ. եւ դուք եղիջիք ինձ ՛ի ժողովո́ւրդ, եւ գնասջիք յա(մենայ)ն ճանապարհս իմ զոր պատուիրեցի ձեզ, զի բարի́ լինիցի ձեզ։
Եւ ո́չ լուան ինձ, եւ ո́չ անսաց ունկն ն(ո)ց(ա). այլ գնացին ըստ խորհրդոց սրտից իւրեանց չարաց. եւ եղեն յե́տս եւ ո́չ յառաջ,
յօրէ յորմէ ելին հարքն ն(ո)ց(ա) յերկրէն եգիպտացւոց մինչեւ ցայսօր։ Եւ արդ՝ առաքեցի առ ձեզ զա(մենայ)ն ծառայս իմ զմարգարէս, ՛ի տուէ՝ եւ ընդ առաւօտս առաքեալ։
եւ ո́չ լուան ինձ, եւ ո́չ անսաց ունկն ն(ո)ց(ա). եւ խստացուցին զպարանոցս իւրեանց առաւե́լ քան զհարց իւրեանց։
Եւ ասասցես ցն(ո)ս(ա) զբանս զայս, եւ ո́չ լուիցեն քեզ. եւ կոչեսցես զն(ո)ս(ա)՝ եւ ո́չ տայցեն քեզ պատասխանի։
եւ ասասցես առ ն(ո)ս(ա). ա́յս ա́զգ է որ ո́չ լուան ձայնի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ իւրեանց. եւ ո́չ ընկալան զխրատ։ պակասեցի́ն հաւատք, եւ բարձաւ ճշմարտութի(ւն) ՛ի բերանոց ն(ո)ց(ա)։
Կարեա́ զհերս քո եւ ՛ի բա́ց ընկեա. եւ ա́ռ զողբս ՛ի շրթունս. զի խոտեաց տ(է)ր՝ եւ մերժեաց զազգն որ առնէր զայս։
Զի արարին որդիքն յուդայ չա́ր առաջի իմ՝ ասէ տ(է)ր։ կարգեցին զգարշելիսն իւրեանց ՛ի տանն յորոյ կոչեցեալ էր անուն իմ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) պղծե́լ զնա.
եւ շինեցին բագին տափեթայ, որ է ՛ի ձոր որդւոցն ենովմայ, այրել զուստերս եւ զդստերս իւրեանց ՛ի հուր. զոր ո́չ հրամայեցի ն(ո)ց(ա), եւ ո́չ զմտաւ ածի ՛ի սրտի իմում։
Վ(ա)ս(ն) այնորիկ ահա աւուրք եկեսցեն՝ ասէ տ(է)ր, եւ ո́չ եւս ասասցեն բագին տափեթայ, եւ ձո́ր որդւոցն ենովմայ, այլ ձոր կոտորելոց, եւ թաղեսցեն ՛ի տափեթն առ ՛ի տեղւոյն չբաւելոյ։
Եւ եղիցին դիակունք ժողովրդեանդ այդորիկ՝ ՛ի կերակուր թռչնոց երկնից՝ եւ գազանաց երկրի. եւ ո́չոք իցէ որ հալածիցէ։
Եւ բարձի́ց ՛ի քաղաքացն յուդայ եւ յանցիցն ե(րուսաղէ)մի զձայն խրախճանաց, եւ զձայն ցնծացելոց. զձա́յն հարսին, եւ զձայն փեսայի. զի յանապա́տ եղիցի երկիրն։
