Եւ դու մի́ առնուցուս քեզ կին. եւ մի́ ծնցին քեզ ուստերք եւ դստերք ՛ի տեղւոջդ յայդմիկ։
Զի ա́յսպէս ասէ տ(է)ր, վ(ա)ս(ն) ուստերաց եւ դստերաց որ ծնանիցին ՛ի տեղւոջդ յայդմիկ, եւ վ(ա)ս(ն) մարց ն(ո)ց(ա) որ ծնանին զն(ո)ս(ա), եւ վ(ա)ս(ն) հարց ն(ո)ց(ա) որ ծնանին զն(ո)ս(ա) յերկրիդ յայդմիկ։
Ծիւրեալ ախտիւ մեռցին, մի́ կոծեսցին՝ եւ մի́ թաղեսցին, այլ խայտառա́կ եղիցին ընդ երեսս երկրի. սրո́վ անկցին, եւ սովով սպառեսցին։ եւ եղիցին դիակունք ն(ո)ց(ա) ՛ի կերակուր թռչնոց երկնից եւ գազանաց երկրի։
Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. յաշխարումն ն(ո)ց(ա) մի́ մտանիցես, եւ ՛ի կոծ ն(ո)ց(ա) մի́ երթիցես, եւ սուգ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) մի́ առնուցուս. զի ՛ի բա́ց արարի զխաղաղու(թ)ի(ւն) իմ ՛ի ժողովրդենէն յայնմանէ՝ ասէ տ(է)ր. եւ զողորմու(թ)ի(ւն)ս եւ զգթութի(ւն)ս։
Եւ մեռանիցին մեծամեծք եւ փոքունք յերկրին յայնմիկ. մի́ կոծեսցին, եւ մի́ ցտեսցին, եւ մի́ խզեսցին, եւ մի́ լացցին, եւ մի́ թաղեսցին։
եւ մի́ բեկցի հաց սգոյ ն(ո)ց(ա) ՛ի մխիթարութի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) մեռելոյ. եւ մի́ արբուսցեն բաժակ մխիթարու(թ)ե(ան) ՛ի վ(ե)ր(այ) հօր եւ մօր իւրոյ։
՛Ի տուն ըմպելեաց մի́ մտանիցես նստել ընդ ն(ո)ս(ա)՝ ուտե́լ եւ ըմպել։
զի ա́յսպէս ասէ տ(է)ր զօրու(թ)ե(ան)ց ա(ստուա)ծ ի(սրայէ)լի. ահաւասիկ՝ ես խափանեցից ՛ի տեղւոջէդ յայդմանէ առաջի աչաց իմոց՝ եւ ՛ի ձե́ր իսկ աւուրս, զձայն ցնծու(թ)ե(ան) եւ զձայն ուրախու(թ)ե(ան), զձայն փեսայի եւ զձայն հարսին։
Եւ եղիցի յորժամ պատմեսցե́ս ժողովրդեանն այնմիկ զա(մենայ)ն պատգամսդ զայդոսիկ, եւ ասասցեն զքեզ. ընդէ՞ր խօսեցաւ տ(է)ր ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր զայդ ա(մենայ)ն չարիս մեծամեծս. զի՞նչ անիրաւու(թ)ի(ւն) է ՛ի մեզ, կամ ո՞ր մեղք զոր մեղաք առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ։
Եւ ասասցես ցն(ո)ս(ա). փոխանակ զի թողին զիս հարքն ձեր՝ ասէ́ տ(է)ր, եւ գնացին զհետ աստուածոց օտարաց, եւ ծառայեցին ն(ո)ց(ա), եւ երկիրպագին ն(ո)ց(ա). եւ զիս թողին, եւ զօրէնս իմ ո́չ պահեցին։
Եւ դուք անզգամեցայք առնել առաւե́լ քան զհարսն ձեր։ եւ ահաւադիկ դուք երթայք իւրաքանչիւր զհետ հաճոյից սրտից ձերոց չարաց առ ՛ի չլսե́լ ինձ։
Եւ ընկեցից զձեզ յերկրէդ յայդմանէ յերկիր՝ զոր ո́չ գիտիցէք դուք եւ հարքն ձեր. եւ ծառայեսջիք անդ աստուածոց օտարաց՝ ՛ի տուէ եւ ՛ի գիշերի, եւ ո́չ արասցեն ձեզ ողորմութի(ւն)։
Վ(ա)ս(ն) այսորիկ ահա աւուրք գա́ն ասէ տ(է)ր.եւ ո́չ եւս ասասցեն՝ կենդանի է տ(է)ր որ եհան զորդիսն ի(սրայէ)լի յերկրէն եգիպտացւոց։
այլ թէ կենդանի́ է տ(է)ր որ եհան զորդիսն ի(սրայէ)լի յերկրէն հիւսւսոյ, եւ յա(մենայ)ն աշխարհաց ոեր եւ մերժեցան անդ. եւ պատսպարեսցէ զն(ո)ս(ա) անդրէն յերկրին իւրեանց զոր ե́տ հարցն ն(ո)ց(ա)։
Ահաւասիկ ես առաքեմ ձկնորսս բազումս՝ ասէ տ(է)ր, եւ որսասցեն զն(ո)ս(ա). եւ յետ այնորիկ առաքեցից որսո́րդս բազումս, եւ որսասցեն զն(ո)ս(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն լերանց՝ եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն բլրոց՝ եւ ՛ի ծակուց վիմաց։
Զի աչք իմ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ճանապարհաց ն(ո)ց(ա), եւ ո́չ թաքեան յերեսաց իմոց, եւ ո́չ ծածկեցան անիրաւու(թ)ի(ւն)ք ն(ո)ց(ա) առաջի աչաց իմոց։
Եւ հատուցից ն(ո)ց(ա) նա́խ կրկին զանիրաւու(թ)ի(ւն)ս ն(ո)ց(ա). եւ զմեղս ն(ո)ց(ա) որովք պղծեցին զերկիր իմ մեռելոտւովք գարշելեացն իւրեանց. եւ անօրէնութ(եամ)բք նոցա՝ որովք լցի́ն զժառանգութի(ւն) իմ։
Տ(է)ր զօրու(թ)ի(ւն) իմ՝ եւ օգնու(թ)ի(ւն) իմ եւ ապաւէն իմ յաւուր չարեաց։ առ քեզ հեթանոսք եկեսցեն ՛ի ծագա́ց երկրէ եւ ասասցեն. ո(ր)պ(էս) սո́ւտ գործէին հարքն մեր կուռս, եւ ո́չ գոյր օգո́ւտ ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ։
եթէ առնիցէ մարդ անձամբ անձին աստուածս՝ եւ նոքա չե́ն ա(ստուա)ծք։
Վ(ա)ս(ն) այնորիկ ահաւասիկ ես ցուցից ն(ո)ց(ա) ՛ի ժամանակի յայսմիկ զձեռն իմ, ծանուցից ն(ո)ց(ա) եւ զզօրութի(ւն) իմ. եւ գիտասցեն՝ թէ անուն իմ տ(է)ր է։
