Յայնժամ ասէ́ ցիս տ(է)ր. ե́րթ ստացիր քեզ կո́ւժ մի ստեղծալ ՛ի կաւոյ, եւ ածցես ՛ի ծերոց ժողովրդեանն, եւ ՛ի ծերոց քահանայիցն։
եւ ելցես ՛ի գերեզմանս որդւոցն ն(ո)ց(ա)՝ որ է առաջի մտից դրանն քարսիդեայ, եւ ընթերցցես անդ զա(մենայ)ն զբանս զոր խօսեցայց ընդ քեզ։
Եւ ասասցե́ս ցն(ո)ս(ա). լուարո́ւք զպատգամ տ(եառ)ն թագաւորք յուդայ, եւ արք հրէաստանի, եւ բնակիչք ե(րուսաղէ)մի։ Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր զօրութե(ան)ց ա(ստուա)ծ ի(սրայէ)լի. ահաւադիկ ես ածի́ց ՛ի վ(ե)ր(այ) տեղւոյդ այդորիկ չարի́ս. ո(ր)պ(էս) զի ա(մենայ)նի որ լսիցէ՝ հնչեսցեն ականջք իւր.
փոխանակ զի թողին զիս, եւ օտարացուցին զտեղիս զայս յինէն. եւ արկանէին ՛ի սմա խունկս աստուածոց օտարաց, զորս ո́չ գիտէին ինքեանք եւ հարք իւրեանց։ Եւ թագաւորքն յուդայ լցին զտեղիս զայս արեամբ անմեղաց։
եւ շինեցին բագինս բահաղու, այրե́լ զորդիս իւրեանց հրով՝ ողջակէզս բահաղու. զոր ո́չ պատուիրեցի եւ ո́չ խօսեցայ, եւ ո́չ ածի զմտաւ ՛ի սրտի իմում։
Վ(ա)ս(ն) այդորիկ ահա աւուրք գա́ն ասէ տ(է)ր. եւ ո́չ եւս կոչեսցի անուն տեղւոյդ այդորիկ գլորումն, եւ գերեզման որդւոցն ենովմայ, այլ ձո́ր կոտորածի։
Եւ խափանեցից զխորհուրդն յուդայ, եւ զխորհուրդն ե(րուսաղէ)մի ՛ի տեղւոջն յայնմիկ. եւ արկից զն(ո)ս(ա) տապա́ստ սրով առաջի թշնամեաց իւրեանց, եւ ՛ի ձեռս խնդրողաց անձանց ն(ո)ց(ա). եւ տա́ց զդիակունս ն(ո)ց(ա) ՛ի կերակուր թռչնոց երկնից, եւ գազանաց երկրի։
Եւ կարգեցից զքաղաքն զայն յապականութի(ւն) եւ ՛ի շչիւն. ա(մենայ)ն որ անցանէ ընդ նա տրտմեսցի́. եւ շչեսցէ́ ՛ի վերայ ա(մենայ)ն հարուածոց ն(ո)ր(ա)։
Եւ կերիցեն զմարմինս ուստերաց՝ եւ զմարմինս դստերաց իւրեանց, եւ իւրաքանչիւր զմարմին ընկերի իւրոյ, ՛ի նեղութե(ան) եւ ՛ի պաշարման զոր պաշարեցին զն(ո)ս(ա) թշնամիք իւրեանց՝ որք խնդրէին զանձինս ն(ո)ց(ա)։
Եւ խորտակեսցես զկուժն առաջի արանցն որ ելանիցեն ընդ քեզ,
եւ ասասցես ցն(ո)ս(ա)։ Ա́յսպէս ասէ ցիս տ(է)ր զօրու(թ)ե(ան)ց. ա́յդպէս խորտակեցից զժողովուրդդ զայդ՝ եւ զքաղաքդ, ո(ր)պ(էս) խորտակի աման խեցեղէն, որ ո́չ կարիցէ միւսանգամ բժշկել. եւ ՛ի տափէ́թ թաղեսցին առ ՛ի չգոյէ́ տեղի թաղելոյ։
Ա́յսպէս արարից տեղւոյդ այդմիկ՝ ասէ տ(է)ր, եւ բնակչա́ցդ որ ՛ի դմա. տա́ց զքաղաքդ զայդ ՛ի գլորո́ւմն։
եւ եղիցի տունք ե(րուսաղէ)մի եւ տունք թագաւորացն յուդայ՝ իբրեւ զտեղի́ սպանելոց. վասն պղծութե(ան)ց զոր արարին յա(մենայ)ն տունս, յորս արկանէին խունկս ՛ի վ(ե)ր(այ) տանեաց իւրեանց՝ ա(մենայ)ն զօրութե(ան)ց երկնից, եւ նուիրէին նուէրս աստուածոց օտարաց։
Եւ ե́կն երեմիա ՛ի գլորմանէն տափեթայ՝ ուր առաքեաց զնա տ(է)ր անդ մարգարէանալ. եւ եկա́ց ՛ի սրահի տանն տ(եառ)ն. եւ ասէ ցա(մենայ)ն ժողովուրդն։
ա́յսպէս ասէ տ(է)ր զօրութե(ան)ց ա(ստուա)ծ ի(սրայէ)լի. Ահաւասիկ ես ածեմ ՛ի վ(ե)ր(այ) քաղաքիդ այդորիկ, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն քաղաքաց դորա՝ եւ աւանաց զա(մենայ)ն չարիս զոր խօսեցայ ՛ի վ(ե)ր(այ) դորա, զի խստացուցին զպարանոցս իւրեանց չլսել բանից իմոց։
