ՊԵ́ՏՐՈՍ ԱՌԱՔԵԱ́Լ յիսուսի ք(րիստո)սի, ընտրելոց նժդեհից որ ՛ի սփի́ւռս պոնտացւոց, գաղատացւոց, եւ կապադովկեցւոց, եւ ասիացւոց, եւ բիւթանացւոց,
ըստ կանո́ւխ գիտութե(ան)ն ա(ստուածո)յ հօր, սրբութ(եամ)բ հոգւոյն, ՛ի հնազանդու(թ)ի(ւն) եւ ՛ի հեղումն արեանն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։ Շնո́րհք ընդ ձեզ եւ խաղաղու(թ)ի(ւն) բազմասցի։
Օրհնեա́լ է ա(ստուա)ծ եւ հայր տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, որ ըստ բազում ողորմու(թ)ե(ան) իւրում ծնաւ զմեզ վերստին ՛ի յոյսն կենդանի. ՛ի ձեռն յարու(թ)ե(ան)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ՛ի մեռելոց,
յանեղծ եւ յանարատ եւ յանթառամ ժառանգութի(ւ)ն՝ որ պահեալ է յերկինս ՛ի ձեզ.
որ զօրութ(եամ)բն ա(ստուածո)յ պահեալ էիք հաւատովք ՛ի պատրաստեալ փրկու(թ)ի(ւ)ն, յայտնեալ ՛ի յետին ժամանակս։
որով ուրա́խ լինիջիք, որք այժմ սակաւիկ ինչ ըստ պատշաճի իրացդ տրտմեա́լք ՛ի պէսպէս փորձու(թ)ի(ւն)ս։
Զի հանդէս ձերոց հաւատոցն առաւե́լ քան զոսկի կորստական պատուական է. որ հրով փորձեալ գտաւ, ՛ի գովու(թ)ի(ւն) եւ ՛ի փառս եւ ՛ի պատիւ ՛ի յայտնութե(ա)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։
Զոր ո́չն տեսէք՝ եւ սիրեցէք. ընդ որ այժմ ո́չ հայեցեէալք, բայց հաւատացէք. եւ ուրա́խ էք անճառ եւ փառաւորեալ խնդութ(եամ)բն.
ընկալեալ զկատարումն հաւատոցն ձերոց զոգւո́ցն փրկու(թ)ի(ւն)։
Վասն որոյ փրկու(թ)ե(ան) խնդրեցին եւ քննեցին մարգարէքն. որք վ(ա)ս(ն) որոյ ՛ի ձեզ լինելոց էին շնորհքն՝ մարգարէանայի́ն.
քննէի́ն յորո́ւմ եւ յորպիսի́ ժամանակի գուշակէր ՛ի ն(ո)ս(ա) հոգին ք(րիստո)սի. որ նախ՝ չարչարանա́ցն ք(րիստո)սի վկայէր, եւ յետ այնորիկ՝ զփառա́ցն։
Որոց եւ յայտնեցա́ւ իսկ. զի ո́չ թէ անձանց, այլ մե́զ մատակարարք լինէին, նոցին՝ որք ա́յժմ պատմեցան, այնոքիւք որք աւետարանեցի́նն ձեզ հոգւովն սրբով որ առաքէրն յերկնի́ց, զոր ցանկային տեսանել գոնեայ ընդ աղօ́տ հրեշտակք։
Որով պնդեալ զմէջս մտաց ձերոց՝ զուարթացեալք, բովանդակ սպասեցէ́ք հասելոց ձեզ շնորհացն ՛ի յայտնութե(ա)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի,
իբրեւ զորդի́ս հնազանդու(թ)ե(ան). մի́ կերպարանեալք առաջին ձեռովք անգիտութե(ա)ն ցանկութ(եամ)բք։
Այլ ըստ ս(ր)բ(ո)յն որ կոչեաց զձեզ, եւ դո́ւք սուրբք յամ(ենայն) գնացս ձեր լինիջի́ք։
վ(ա)ս(ն) որոյ գրեալ է, եթէ եղերո́ւք սո́ւրբ զի ես ս(ուր)բ եմ։
Եւ եթէ հայր կոչիցէք զայն, որ առա́նց ակնառութե(ա)ն դատի ըստ իւրաքանչիւր գործոց. ապա երկիւղիւ զձերոցն պանդխՑտու(թ)ե(ան) ժամանակդ գնասջի́ք։
Գիտասջի́ք, զի ո́չ ապականացու արծաթեղինօք՝ եւ ոսկեղինօքն փրկեցարուք ՛ի ձերոց ունայնութե(ան) հայրենատուր գանացիցն.
այլ պատուակա́ն արեամբն ք(րիստո)սի, իբրեւ անբիծ եւ անարատ գառին։
որ յառաջծանօ́թ էր նախ քան զիսկզբանէ աշխարհի։ Եւ երեւեցա́ւ ՛ի վախճան ժամանակաց վ(ա)ս(ն) ձեր.
որք նովաւ հաւատացէք յա(ստուա)ծ, որ յարոյց զնա ՛ի մեռելոց, եւ ետ նմա փառս. զի հաւատքն ձեր եւ յոյս իցիցեն յա(ստուա)ծ։
Զանձինս ձեր սրբե́լ հնազանդութ(եամ)բ ճշմարտութե(ան) հոգւոյն, յեղբայրսիրու(թ)ե(ան) առանց կեղծաւորու(թ)ե(ան), ՛ի սուրբ սրտէ սիրե́լ սերտիւ զմիմեանս։
Ծնեալք ՛ի վերստին ո́չ յապականու(թ)ե(ան) սերմանէն. այլ յանապականացուէ́ն, կենդանի եւ մշտնջենակա́ն բանիւն ա(ստուածո)յ։
Քանզի ամենայն մարմին իբրեւ զխո́տ է. եւ ամենայն փառք մարդոյ իբրեւ զծաղի́կ խոտոյ. խոտն ցամաքեցաւ՝ եւ ծաղիկն թօթափեցաւ։
եւ բան տ(եառ)ն մնա́յ յաւիտեան. ա́յսինքն է, բա́նն որ ՛ի ձե́զ աւետարանեցաւ։
