აბრაჰამ იყო მოხუცებულ და გარდასრულ დღეთა და უფალმან აკურთხა აბრაჰამი ყოვლითა.
და ჰრქუა აბრაჰამ მონასა თჳსსა უხუცესსა სახლისა Page of ms. O: 15v თჳსისასა, მთავარსა მას ყოვლისასა, რომელ-რაჲ იყო მისი: დამდევ ჴელი შენი წყვილთა ჩემთა
და მე გაფუცო შენ უფლისა ღმრთისა ცათაჲსა და ქუეყანისა, რაჲთა არა მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა ისაკს ასულთაგან ქანანელთაჲსა, რომელთა თანა დამკჳდრებულ ვარ მე,
არამედ ქუეყანით ჩემით, ვინაჲ-იგი ვიყავ მე, მუნ წარხჳდე ქუეყანად ჩემდა ნათესავთა ჩემთა და მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა ისაკს მიერ.
ჰრქუა მას მონამან მან: უკუეთუ არა ინებოს დედაკაცმან მან მოსლვად ჩემ თანა შემდგომად ქუეყანასა ამას, მივაქციოა ძჱ შენი ქუეყანასა მას, ვინაჲ გამოხუედ შენ?
ჰრქუა მას აბრაჰამ: ეკრძალე თავსა შენსა, ნუ მიაქცევ ძესა ჩემსა მუნ.
უფალმან ღმერთმან. ... გამომიყვანა მე სახლისაგან მამისა ჩემისა და ქუეყანისა მისგან, რომელსა ვიშევ, რომელი მეტყოდა მე და მაფუცა მე და მრქუა: შენ მიგცე ქუეყანაჲ ესე და ნათესავსა შენსა, მანვე წარავლინოს ანგელოზი წინაშე შენსა და მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა მიერ.
უკუეთუ არა ინებოს დედაკაცმან მან მოსლვად შენ თანა ქუეყანასა ამას, შენ უბრალო იყო ფიცისა ამისგან, გარნა ძესა ჩემსა ნუ მიაქცევ მუნ.
და დასდვა ჴელი მონამან მან წყვილთა აბრაჰამისთა, უფლისა თჳსისათა, Page of ms. O: 16r და ეფუცა მას სიტყჳსა მისთჳს.
და წარიბა მონამან მან ათი აქლემი აქლემთაგან უფლისა თჳსისათა და ყოველთაგან კეთილთა უფლისა თჳსისათა და აღდგა და განვიდა შუვამდინარედ ქალაქად ნაქორისსა.
და დააწვინნა აქლემნი გარეშე ქალაქსა მას ჯურღმულსა თანა წყლისასა მიმწუხრად, რაჟამს გამოვლენედ მეწყლენი,
და თქუა: უფალო ღმერთო უფლისა ჩემისა აბრაჰამისო, წარმიმართე მე წინაშე ჩემსა დღეს და ყავ წყალობაჲ უფლისა ჩემისა თანა აბრაჰამისა.
აჰა-ესერა ვდგა მე წყალოსა ამას ზედა წყლისასა და ასულნი ამის ქალაქისა მკჳდრთანი მოვლენ ვსებად წყლისა.
და იყოს ქალწულსა, რომელსა ვჰრქუა: მომიდრიკე სარწყული შენი, რაჲთა ვსუა. და მრქუას მე: სუ და აქლემთაცა შენთა ასუ, ვიდრემდე განძღენ, ესე განუმზადე მონასა შენსა ისაკს. და ამით უტყოდი, რამეთუ ჰყავ წყალობაჲ უფლისა ჩემისა აბრაჰამის თანა.
და იყო ვიდრე აღსრულებადმდე მისა სიტყჳსა ამის გონებასა მისსა, აჰა რებეკა მოვიდოდა, რომელი-იგი ესუა ბათუელს, ძესა მელქაჲსსა, ცოლსა ნაქორისსა, ძმისა აბრაჰამისსა, და ედგა სარწყული მჴარსა მისსა.
ხოლო ქალწული იგი შუენიერ იყო პირითა ფრიად, ქალწული იყო და მამაკაცსა არა ეცნა. შთავიდა ჯურღმულსა მას და Page of ms. O: 16v აღავსო სარწყული იგი და აღმოჴდა.
მირბიოდა მონაჲ იგი აბრაჰამისი შემთხუევად მისა და ჰრქუა მას: მასუ მე წყალი სარწყულისაგან შენისა.
და მან ჰრქუა: სუ, უფალო. და იწრაფა და გარდამოიღო მკლავთა თჳსთა ზედა და ასუა მას.
და ჰრქუა: აქლემთა შენთაცა ასუ, ვიდრემდე ყოველთა სუან.
და იწრაფა და წარმოაცალიერა სარწყული წყლის სასუმელსა მას. და მირბიოდა ჯურღმულსა მას ვსებად და აღავსო და ასუა აქლემთა მათ ყოველთა.
ხოლო კაცი იგი შეისწავებდა მას და დაიდუმა გამოცხადებად, წარ-ძი-უმართაა ღმერთმან გზა მისი, ანუ არა.
და იყო რაჟამს დასცხრეს ყოველნი აქლემნი სუმად, მოიღო კაცმან მან საყურები ოქროჲსაჲ თითო სატირი სასწორისაჲ და სალტენი ოქროჲსანი და შეასხნა ჴელთა მისთა: ათ-ათ დრაჰკან სასწორისაჲ.
ჰკითხა მას და ჰრქუა: ასული ვისი ხარ? მითხარ მე, უკუეთუ არს მამისა შენისა თანა ადგილი ჩუენდა ყოფად.
და ჰრქუა მას: ასული ბათოელისი ვარი მე, ძისა მელქაჲსი, რომელი უშვა მან ნაქორს.
და ჰრქუა: ბზჱ და საჭმელი დიად არს ჩუენსა და ადგილი საყოფლად შენდა.
შესთნდა კაცსა მას და თაყუანის-სცა უფალსა და თქუა:
კურთხეულ Page of ms. O: 17r არს უფალი ღმერთი უფლისა ჩემისა აბრაჰამისი, რომელმან არა დაუტევა სიმართლჱ მისი და ჭეშმარიტებაჲ მისი უფლისა ჩემისაგან და მე გზასა მომიყუანა უფალმან სახიდ ძმისა უფლისა ჩემისა.
და შერბიოდა ყრმაჲ იგი სახიდ დედისა თჳსისა და უთხრა მას, მსგავსად სიტყჳსა ამის.
ხოლო რებეკაჲსი ძმაჲ იყო, რომელსა სახელი ერქუა ლაბან. და გარდარბიოდა ლაბან წყაროდ.
და იყო რაჟამს იხილა საყურები იგი და სალტეები ჴელთა დისა თჳსისათა და ვითარ-იგი ესმნეს სიტყუანი რებეკაჲსნი, რომელთა უთხრობდა, ვითარმედ: ესრჱთ და ესრჱთ იტყოდა კაცი იგი, და მოვიდა კაცისა მის ლაბან, ვიდრე დგა-ღა იგი წყაროსა მას ზედა.
და ჰრქუა მას: მოგუალე, შემოვედ. კურთხეულ არს ღმერთი! რაჲსათჳს სდგა გარე? მე განუმზადო სახლი აქლემთა შენთა.
...და მოართუა მას წყალი ფერჴთა საბანელად და მისთანათა მათ კაცთა.
და დაუგო მათ პური ჭამად. და ჰრქუა კაცმან მან: არა ვჭამო პური ვიდრე სიტყუადმდე სიტყჳსა ჩემისა. და ჰრქუეს მას: იტყოდე.
და ჰრქუა: მონაჲ ვარი მე აბრაჰამისი.
და უფალმან აკურთხა უფალი ჩემი ფრიად, და აღმაღლდა. და არს მისი ცხოვარი და ზროხაჲ, ვეცხლი და ოქროჲ Page of ms. O: 17v , მონაჲ და მჴევალი, აქლემი და ვირი ფრიად.
და უშვა სარრა, ცოლმან მისმან, უფალსა ჩემსა ძე ერთ სიბერესა მისსა და მისცა მას ყოველივე, რაჲცა იყო მისი.
და მაფუცა მე უფალმან ჩემმან და მრქუა მე: არა მოჰგუარო ძესა ჩემსა ასულთაგან ქანანელთაჲსა, რომელთა შოვრის დამკჳდრებულ ვარ ქუეყანასა მათსა,
არამედ მიხჳდე სახლსა მამისა ჩემისასა და ნათესავისა ჩემისასა და მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა მიერ.
და ვარქუ უფალსა ჩემსა: ნუუკუე არა ენებოს დედაკაცმან მან მოსვლად ჩემ თანა?
და თქუა: უფალმან ჩემმან, რომელსა სათნო-ვეყავ მე წინაშე მისსა, მან წარავლინოს ანგელოზი მისი წინაშე შენსა და წარგიმართოს გზაჲ შენი და მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა ნათესავისაგან ჩემისა და სახლისაგან მამისა ჩემისა.
რაჟამს მიხჳდე შეუ ნათესავისა ჩემისა და არა მოგცეს შენ, მაშინ უბრალო იყო შენ ფიცისაგან ჩემისა.
და მოვედ დღეს წყაროსა ამას ზედა და ვთქუ: უფალო ღმერთო უფლისა ჩემისა აბრაჰამისო! უკუეთუ წარმიმართებ მე შენ გზასა ამას, რომელსა მე მივალ,
აწ აჰა მე ვდგა წყაროსა ამას ზედა წყლისასა და ასულნი ამის ქალაქისა კაცთანი Page of ms. O: 18r გამოვლენ ვსებად წყლისა. და იყოს დედაკაცი ქალწული, რომელსა ვჰრქუა მე: მასუ მე წყალი მცირედ სარწყულისაგან შენისა,
და მან მრქუას მე: შენცა სუ და აქლემთაცა შენთა ასუ, ესე არს დედაკაცი, რომელი განუმზადა უფალმან მსახურსა თჳსსა ისაკს, და ამით ვცნა წყალობაჲ უფლისა ჩემისა აბრაჰამის თანა.
და იყო ვიდრე აღსრულებადმდე სიტყუათა ამათ გონებასა ჩემსა, მეყსეულად რებეკა მოვიდოდა და აქუნდა სარწყული მჴართა მისთა ზედა. და შთაჴდა წყაროსა ამას და აღმოივსო. ხოლო მე ვარქუ: მასუ მცირედ წყალი.
და იწრა(ფა) და გარდამოიღო მისგან სარწყული იგი და მრქუა მე: შენ სუ და აქლემთაცა შენთა ასუ. და ვსუ და აქლემთაცა ჩემთა ასუა.
ვჰკითხე მას და ვარქუ: ვისი ასული ხარ შენ? და მან თქუა: ასული ბათუელისი ვარი მე, ძისა ნაქორისი, რომელი უშვა მას მელქა. და შევასხენ მას საყურნი და სალტენი ჴელთა მისთა.
და შემთნდა და თაყუანის-ვეც უფალსა და ვაკურთხე უფალი ღმერთი უფლისა ჩემისა აბრაჰამისი, რომელმან წარმიმართა გზასა ჭეშმარიტებისასა მიყვანებად ასული ძმისა Page of ms. O: 18v უფლისა ჩემისაჲ ძისა მისისა.
უკუეთუ ჰყოფთ თქუენ წყალობასა და სიმართლესა უფლისა ჩემისა თანა, მითხართ მე, რაჲთა მივაქციო მარჯუენით ანუ მარცხენით.
მიუგეს ბათუელ და ლაბან და ჰრქუეს: უფლისა მიერ გამოვიდა ბრძანებაჲ ესე. ვის ჴელ-ეწიფების შენდა სიტყჳს ტყჳს გებად კეთილისა წილ?
აჰა ... მიიყვანე და წარვედ და იყავნ ცოლად უფლისა შენისა, ვითარცა იტყოდა უფალი ღმერთი.
და იყო, ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე მათნი მონასა მას აბრაჰამისსა თაყუანის-სცა უფალსა ქუეყანასა ზედა.
და გამოიღო მონამან მან აბრაჰამისმან ჭურჭერი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ და სამოსელი და მისცა რებეკას. და ნიჭი სცა ძმასა მისსა და დედასა მისსა.
და ჭამეს და სუეს და დაიძინეს მან და მისთანათა მათ კაცთა. და აღდგა განთიად მონაჲ იგი და ჰრქუა მათ: წარმგზავნეთ მე, რაჲთა წარვიდე უფლისა ჩემისა.
ჰრქუეს მას ძმათა რებეკაჲსთა და დედამან: იყავნ-ღა ჩუენ თანა ქალწული ესე ვითარ ათ დღე ოდენ და ამისა შემდგომად წარვედით.
და მან ჰრქუა მათ: ნუ მაბრკოლებთ მე, რამეთუ უფალმან წარმიმართა გზაჲ ჩემი. წარმგზავნეთ და წარვიდე მე უფლისა ჩემისა.
და მათ Page of ms. O: 19r ჰრქუეს მას: მოუწოდეთ ყრმასა მას და ვჰკითხოთ პირსა მისსა.
და მოუწოდეს რებეკას და ჰრქუეს: წარხჳდეა კაცისა ამის თანა? ხოლო მან ჰრქუა: წარვიდე.
და წარგზავნეს რებეკა, დაჲ მათი, და ზითევი მისი და მონაჲ იგი აბრაჰამისი და მისთანანი იგი.
და აკურთხეს რებეკა, დაჲ მათი, და ჰრქუეს: დაჲ ჩუენი ხარი შენ. იყავ ათასეულად და ბევრეულად და დაიმკჳდრენ ნათესავმან შენმან ქალაქები იგი მტერთაჲ.
და აღდგა რებეკა და შიმონვარნი მისნი და აღსხდეს აქლემებსა და წარვიდეს კაცისა მის თანა. და წარიყვანა მონამან მან რებეკა და წარვიდა.
ხოლო ისაკ იქცეოდა ველსა, ჯურღმულსა მას თანა ხილვისასა, რამეთუ იგი დამკჳდრებულ იყო ქუეყანასა მას ჩრდილოჲთ.
და განსრულ იყო ისაკ განცხრომად ველად მიმწუხრი . და აღიხილნა თუალნი და იხილნა აქლემნი მომავალნი.
და მიადგნა რებეკა თუალნი თჳსნი და იხილა ისაკ და გარდამოჴდა აქლემისა მისგან.
და ჰრქუა მონასა მას: ვინ არს კაცი ესე, რომელი მოვალს ველით მოგებებად ჩუენდა? ხოლო მონამან მან ჰრქუა: ესე არს უფალი ჩემი. და მოიღო სამოსელი თჳსი და შეიმოსა იგი.
მაშინ Page of ms. O: 19v უთხრა მონამან მან ისაკს ყოველივე ესე სიტყუაჲ, რაჲცა ყო.
შევიდა ისაკ სახლსა დედისა თჳსისა და შეიყვანა რებეკა და იყო იგი მისა ცოლად. და ნუგეშინის-იცა ისაკ სარრაჲსთჳს, დედისა თჳსისა.
